IBPP2/443-653/14/AB - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 1917/35 zabudowanego budynkiem salonu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem które wpłynęło do tut. organu 8 października 2014 r. oraz pismem które wpłynęło do tut. organu 21 października 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 1917/35 zabudowanego budynkiem salonu - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 1917/35 zabudowanego budynkiem salonu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu 8 października 2014 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 września 2014 r. nr IBPBI/1/415-799/14/AB oraz nr IBPP2/443-653/14/AB oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu 21 października 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 października 2014 r. nr IBPP2/443-653/14/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest miedzy innymi handel samochodami, głównie osobowymi, używanymi oraz naprawa samochodów. 20 października 2000 r. zgodnie z aktem notarialnym Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo wieczystego użytkowania działek o numerach: 1917/35 o powierzchni 1.533 m^2, 1238/35 o powierzchni 62 m² oraz 1/4 część w działce 1916/35 o powierzchni 140 m^2. Powyższy teren małżonkowie przeznaczyli pod budowę salonu samochodowego. Decyzja ta została potwierdzona wpisaniem prawa użytkowania wieczystego powyższych działek do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonych dla działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Po uzyskaniu stosownych pozwoleń wybudowany został na ww. terenie salon samochodowy, który po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie w dniu 27 października 2004 również został zaewidencjonowany w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i amortyzowany. Podstawę liczenia amortyzacji stanowiły nakłady netto poniesione na jego wzniesienie, obliczone na podstawie dokumentów źródłowych - faktur. Podatek VAT naliczony w fakturach dokumentujących nakłady na wzniesienie salonu został odliczony na bieżąco od podatku VAT należnego od przychodów Wnioskodawcy.

W grudniu 2007 r. Wnioskodawca przekazał prawo wieczystego użytkowania ww. działek oraz salon na potrzeby osobiste małżonków w celu oddania go w najem. W tym celu dokonał stosownych adnotacji w ewidencji środków trwałych.

Pierwszą umowę najmu w imieniu małżonków podpisał Wnioskodawca w 2013 r. Obecnie małżonkowie rozważają sprzedaż całej nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku, które wpłynęło to tut. organu 8 października 2014 r. Wnioskodawca wskazał że:

d.-f., nigdy Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie salonu,

Natomiast w uzupełnieniu do wniosku, które wpłynęło to tut. organu 21 października 2014 r. Wnioskodawca na zadane przez tut. organ pytanie cyt: "Czy plac utwardzony znajdujący się na działce nr 1917/35 i nr 1238/35 i droga znajdująca się na działce 1916/35 są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) trwale związanymi z gruntem", Wnioskodawca wskazał, że cyt: "Nie, ww. są to urządzenia budowlane rozumiane jako urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki art. 3 pkt 9 ww. ustawy".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. sprzedaż powinna być opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23.

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem które wpłynęło do tut. organu 8 października 2014 r.):

W przedstawionym wypadku konieczność opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia opisanych wyżej składników majątkowych nastąpi, gdyż podatnik przy nabyciu towarów i usług związanych z wnoszeniem ww. nieruchomości, dokonywał odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego wskazanego na fakturach wystawionych w związku z nabyciem ww. towarów i usług. W uzupełnieniu wskazano, że Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko zawarte na str. 5 wniosku ORD-IN z dnia 30 czerwca 2014 r., tzn. ww. sprzedaż będzie u Wnioskodawcy opodatkowana stawką 23% VAT na podstawie przepisów zacytowanych w pkt ad 1 niniejszego pisma.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Przy czym, ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym

z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy) bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem będzie zatem pierwsza czynność (po wybudowaniu lub ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej) opodatkowana dotycząca danych budynków lub budowli.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest miedzy innymi handel samochodami, głównie osobowymi, używanymi oraz naprawa samochodów. 20 października 2000 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył prawo wieczystego użytkowania działek o numerach: 1917/35 o powierzchni 1.533 m^2, 1238/35 o powierzchni 62 m² oraz 1/4 część w działce 1916/35 o powierzchni 140 m^2. Powyższy teren małżonkowie przeznaczyli pod budowę salonu samochodowego. Po uzyskaniu stosownych pozwoleń wybudowany został na ww. terenie salon samochodowy, który po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie w dniu 27 października 2004 również został zaewidencjonowany w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy i amortyzowany. Podatek VAT naliczony w fakturach dokumentujących nakłady na wzniesienie salonu został odliczony na bieżąco od podatku VAT należnego od przychodów Wnioskodawcy. W grudniu 2007 r. Wnioskodawca przekazał prawo wieczystego użytkowania ww. działek oraz salon na potrzeby osobiste małżonków w celu oddania go w najem. W tym celu dokonał stosownych adnotacji w ewidencji środków trwałych. Wszystkie wymienione we wniosku działki są zabudowane, działka nr 1917/35 na niej posadowiony jest budynek salonu i utwardzony plac parkingowy, działka 1238/35 na niej znajduje się utwardzony plac parkingowy, działka 1916/35 stanowi utwardzoną drogę. Przekazanie prawa wieczystego użytkowania działek wraz z posadowionym budynkiem nie zostało opodatkowane podatkiem VAT ponieważ podatnik dalej wykorzystywał ww. do działalności opodatkowanej podatkiem VAT (najem). W związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego działek Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, natomiast od wszystkich towarów i usług, które zostały wykorzystane w celu wzniesienia salony podatek VAT naliczony na bieżąco obniżał podatek należny. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie salonu. Pierwszą umowę najmy zawarto 1 lipca 2013 r., nigdy wcześniej nie wynajmowano salonu.

Rozstrzygając kwestię, będącą przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy przeanalizować możliwość zwolnienia od podatku dostawy salonu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Niewątpliwie oddanie w najem 1 lipca 2013 r. salonu należy uznać za pierwsze zasiedlenie w rozumieniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż dochodzi do oddania do użytkowania budynku salonu samochodowego w ramach czynnościach podlegających opodatkowaniu. Tak więc, ww. dostawa będzie dokonana po pierwszym zasiedleniu.

Jednakże nie zostanie spełniony drugi warunek umożliwiający zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 gdyż od daty rozpoczęcia najmu nie upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Tym samym nie zostanie spełniony drugi warunek umożliwiający zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, gdyż od chwili kiedy doszło do pierwszego zasiedlenia (najem 1 lipca 2013 r.) do sprzedaży nie minie okres dłuższy niż 2 lata.

Tym samym dostawa budynku salonu samochodowego nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto - jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy - warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że aby sprzedaż nieruchomości lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli, oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analiza art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT wskazuje, iż dostawa budynków budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia od podatku w związku z art. 43 ust. 7a ww. ustawy w sytuacji gdy nie zostanie spełniony warunek przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b dotyczący wydatków poniesionych na ulepszenie, w przypadku, gdy budynek był wykorzystywany w stanie ulepszonym przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W związku z powyższym dostawa budynku salonu samochodowego nie będzie mogła korzystać również ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż przy wytworzeniu przedmiotowego salonu Wnioskodawca miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Tym samym nie został spełniony podstawowy warunek umożliwiający zastosowanie zwolnienia przy dostawie salonu na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Jeżeli dostawa budynku lub budowli nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług oraz brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu, imporcie lub wytworzeniu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że przedmiotowy salon nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej lecz wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej podatkiem VAT (najem), ponadto przy wytworzeniu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tak więc ww. dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem dostawa ta będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, stosownie do którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Powyższe oznacza, iż do zbycia gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, dostawa prawa użytkowania wieczystego działki nr 1917/35 wraz z posadowionym na tym gruncie budynkiem salonu samochodowego będzie podlegać opodatkowaniu podstawową tj. 23% stawką podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Natomiast ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowana sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek nr 1238/35, udziału w działce 1916/35, urządzeń budowlanych oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przepisów, które Wnioskodawca wskazał jako mające być przedmiotem interpretacji tj. art. 5, art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem interpretacji nie są zatem przepisy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że ciężar wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego spoczywa na składającym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ podatkowy nie może w tym względzie zastępować Wnioskodawcy - nie jest on bowiem uprawniony ani do zakreślania granic stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), ani do ustalania we własnym zakresie, czy podany przez Wnioskodawcę stan faktyczny odpowiada stanowi rzeczywistemu. Organ wydający interpretację bazuje zatem wyłącznie na tym, co poda Wnioskodawca. Tym samym to Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za przedstawiony przez siebie opis zdarzenia i ewentualne negatywne konsekwencje przedstawienia opisu w sposób niezgodny z rzeczywistością. Jednocześnie zaznacza się, że ochronę daje wyłącznie interpretacja wydana do stanu faktycznego tożsamego ze stanem rzeczywistym. Tym samym zmiana elementu przedstawionego zdarzenia lub zmiana stanu prawnego powodują, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.