IBPP2/443-640/11/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy w odniesieniu do opłat rocznych należnych w latach 2011-2013, z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. stawka podatku VAT nadal wynosi 22% - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy w odniesieniu do opłat rocznych należnych w latach 2011 -2013, z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. stawka podatku VAT nadal wynosi 22%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego oraz zasady ustalania wysokości opłat z tego tytułu określa ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 1997 r. Nr 115, poz. 741 z późn. zm.). Czynność oddania w użytkowanie wieczyste zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościmi wymaga zawarcia aktu notarialnego oraz wpisu do księgi wieczystej.

Gmina jest właścicielem gruntów na terenie miasta, które oddała w użytkowanie wieczyste. Ustanowienie użytkowania wieczystego jest czynnością odpłatną, bowiem na podstawie art. 71 ust. 1 ww. ustawy, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne, które po wejściu w życie aktualnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowywane były tym podatkiem według stawki podstawowej w wysokości 22% (do 31 grudnia 2010 r.). Natomiast opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntów ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r. pozostają poza zakresem ustawy o VAT, będąc czynnością niepodlegającą podatkowi VAT. Zgodnie z art. 146a pkt 1, dodanym do ustawy o podatku od towarów usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym czy w odniesieniu do opłat rocznych należnych w latach 2011 - 2013, z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. stawka podatku VAT nadal wynosi 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu, jak i jego późniejsze zbycie w świetle ustawy o VAT traktowane jest jako dostawa towarów. Uregulowanie to zawarte jest w art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT. Oznacza to, że czynność oddania w wieczyste użytkowanie gruntu następuje z chwilą wydania gruntu do używania. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego. Stanowi to o swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków. Zatem w przypadku ustanowionego prawa wieczystego użytkowania gruntu pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. dostawa miała miejsce jeszcze przed zmianą wysokości stawek VAT, natomiast obowiązek podatkowy z tytułu uiszczanej opłaty rocznej powstaje po tej zmianie. Stanowi o tym art. 19 ust. 16b i zgodnie z jego treścią, w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu. Zgodnie z art. 41 ust. 14a ustawy o VAT w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Zatem zdaniem Gminy opłaty roczne należne w latach 2011-2013 z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. powinny podlegać opodatkowaniu według stawki VAT 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

W myśl art. 19 ust. 16b ustawy o VAT, w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobranych z tego tytułu.

Stawka podatku od towarów i usług, w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W ramach dokonanej ustawą z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 z późn. zm.), nowelizacji obwiązującej obecnie ustawy o VAT, skutkującej m.in. okresowym podwyższeniem obowiązujących stawek VAT, przewidziano przepisy przejściowe regulujące w sposób jednoznaczny zasady stosowania podwyższonych okresowo stawek VAT w zależności od rodzaju czynności podlegających opodatkowaniu oraz terminu ich wykonania. Stosowne uregulowania zawarte zostały w znowelizowanym art. 41 ww. ustawy o VAT poprzez dodanie nowych ust. 14a-14h.

Stosownie do treści art. 41 ust. 14a ustawy o VAT, w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Odpowiedź na pytanie o stawkę podatku od towarów i usług, postawione przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku, wymaga w pierwszej kolejności ustalenia, czy w sytuacji przedstawionej we wniosku, doszło do wykonania czynności i w jakiej dacie.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Stosownie natomiast do art. 71 ust. 1-4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada zatem we władaniu rzecz cudzą. Jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Wykonanie więc tego świadczenia w całości następuje z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

W związku z powyższym w ustawie o podatku od towarów i usług oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste potraktowano jak dostawę towarów.

W przepisie art. 7 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, jako dostawę towaru uznano właśnie oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Wykonanie dostawy nastąpi z chwilą wydania użytkownikowi wieczystemu, który od tej chwili dysponuje gruntem jak właściciel. W momencie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste spełniona zatem zostaje przesłanka do uznania tej czynności za dostawę towaru określoną w art. 7 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem gruntów na terenie miasta, które oddał w użytkowanie wieczyste. Ustanowienie użytkowania wieczystego jest czynnością odpłatną, bowiem na podstawie art. 71 ust. 1 ww. ustawy, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne, które po wejściu w życie aktualnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. opodatkowywane były tym podatkiem według stawki podstawowej w wysokości 22% (do 31 grudnia 2010 r.). Natomiast opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntów ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r. pozostają poza zakresem ustawy o VAT, będąc czynnością niepodlegającą podatkowi VAT. Zgodnie z art. 146a pkt 1, dodanym do ustawy o podatku od towarów usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 23%.

W ocenie Wnioskodawcy opłaty roczne należne w latach 2011-2013 z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. powinny podlegać opodatkowaniu według stawki VAT 22%.

W powyższych okolicznościach przedmiotowej sprawy, mając na uwadze wskazane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż dokonywane po dniu 31 grudnia 2010 r. opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego ustanowionego przed tą datą, winny zostać opodatkowane z uwzględnieniem przepisu art. 41 ust. 14a ustawy o VAT, a zatem winny zostać opodatkowane według stawki podatku obowiązującej dla czynności użytkowania wieczystego, obowiązującej w momencie wykonania czynności tj. oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

Zatem w niniejszej sprawie, należne opłaty roczne dotyczące prawa użytkowania wieczystego gruntu ustanowionego do dnia 31 grudnia 2010 r., a wymagalne po dniu 1 stycznia 2011 r., winny być, na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 41 ust. 14a ustawy o VAT, opodatkowane stawką 22%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż opłaty roczne należne w latach 2011-2013 z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości pomiędzy 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2010 r. powinny podlegać opodatkowaniu według stawki VAT 22%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.