IBPP2/443-635/14/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 8 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania sprzedaży, wymienionej we wniosku w zdarzeniu 2, poprzez wystawienie FAKTURY ze stawką 23%, w przypadku gdy Wnioskodawca otrzymuje od sprzedającego samochód FAKTURĘ ze stawką 23% - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie udokumentowania sprzedaży, wymienionej we wniosku w zdarzeniu 2, poprzez wystawienie FAKTURY ze stawką 23%, w przypadku gdy Wnioskodawca otrzymuje od sprzedającego samochód FAKTURĘ ze stawką 23%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

A.Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) została powołana aktem notarialnym z dnia 14 czerwca 2013 r., wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego.2013 r. Spółka powstała m.in. z wniesienia aportem Spółki B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca prowadzi Mobilny Komis Samochodowy - działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów.

Specyfiką firmy jest to, iż KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu "S..." rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi. Ponadto, KOMITENT zobowiązany jest odpowiednio użytkować oraz zabezpieczyć pojazd w należyty sposób dla celów dokonania przyszłej transakcji sprzedaży, nie zmieniając jego substancji ani też nie pomniejszając w sposób celowy jego wartości, pod rygorem natychmiastowego rozwiązania umowy komisu "S...".

Dla potrzeb obliczenia kwoty marży i podatku prowadzone są rejestry oraz ewidencja w księgach rachunkowych, na podstawie której wykazywana jest wartość nabytych towarów, wysokość marży oraz kwota VAT.

Wnioskodawca zajmuje się również pośrednictwem w zakupie i sprzedaży samochodów używanych.

Wnioskodawca otrzymuje od sprzedającego samochód FAKTURĘ ze stawką 23% - Wnioskodawca odlicza VAT (wprowadza fakturę do rejestru VAT naliczony).

Przy sprzedaży nabytego przez Wnioskodawcę samochodu dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest FAKTURA ze stawką 23% - (faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny),

3. zdarzenie (pośrednictwo) - samochód nabyty zostaje od osoby fizycznej lub osoby prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Wnioskodawca otrzymuje FAKTURĘ ze stawką zwolnioną - na Fakturze jako podstawę do zwolnienia podano paragraf 3, ust. 1 pkt 20 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r.

Przy sprzedaży nabytego przez Wnioskodawcę samochodu wystawiana jest FAKTURA ze stawką 23%. (Faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy sprzedaż w zdarzeniu 2 jest prawidłowo udokumentowana wystawieniem FAKTURY ze stawką 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Odnośnie zdarzenia 2

- wg Wnioskodawcy sprzedaż dokumentowana jest prawidłowo.

Ponieważ sprzedający wystawia dla Wnioskodawcy fakturę VAT ze stawką 23%, Wnioskodawca odlicza VAT naliczony wynikający z otrzymanej faktury (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Dokonując sprzedaży wystawia KUPUJĄCEMU FAKTURĘ ze stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie zdarzenia oznaczonego we wniosku nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Umowa komisu jest, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), szczególnym rodzajem pośrednictwa handlowego. Przez umowę komisu, zgodnie z przepisem art. 765 kodeksu cywilnego, przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Istotą umowy komisu jest to, że pomiędzy kupującym i sprzedającym pośredniczy komisant, który przyjmuje od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy. Sprzedaż następuje za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez komisanta pozostaje własnością komitenta aż do momentu sprzedaży osobie trzeciej. Komis dotyczyć może nie tylko sprzedaży, ale również kupna określonej rzeczy w imieniu własnym, na rachunek komitenta.

Komisant jest obowiązany po przeprowadzeniu transakcji przenieść na komitenta korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Komisantowi należy się jedynie wynagrodzenie w formie prowizji za pełnione usługi. Roszczenie w tym zakresie komisant nabywa z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz lub cenę (art. 772 k.c.).

Komisantem może być jedynie taka osoba fizyczna lub prawna, która prowadzi przedsiębiorstwo w zakresie świadczenia usług polegających na kupnie lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, ale we własnym imieniu, natomiast Komitentem, a więc osobą korzystającą z usług komisanta, może być każda osoba fizyczna lub prawna.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT instytucja komisu została potraktowana więc jako dostawa towarów.

Podatnikami - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że na gruncie ustawy o VAT, pojęcie "działalność gospodarcza" uzyskała znacznie szersze znaczenie, niż ma ono w mowie potocznej i w innych regulacjach prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie - na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., stanowił, że zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało podatnikowi dokonującemu dostawy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zwolnienie dostawy towarów używanych oznaczało zatem, że nie podlegają zwolnieniu na podstawie tej regulacji import i wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów używanych.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., przez towary używane należało rozumieć ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na ewentualne zastosowanie procedury opodatkowania marżą na podstawie art. 120.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Definicję kwoty sprzedaży zawarto w przepisie art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym - przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast, w świetle art. 29a ust. 7 ustawy - podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tejże ustawy nie określają definicji pojęcia "kwota nabycia". Należy zatem sięgnąć do definicji zawartych w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

W art. 312 ww. Dyrektywy zawarte są definicje:

"cena sprzedaży" - oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia uzyskanego lub do uzyskania przez podatnika-pośrednika od nabywcy lub osoby trzeciej, włączając w to subwencje bezpośrednio związane z transakcją, podatki, cła, opłaty i należności oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizja, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik-pośrednik obciąża nabywcę, z wyłączeniem jednak kwot, o których mowa w art. 79;

"cena nabycia" - oznacza wszystkie składniki wynagrodzenia, określonego w pkt 1, uzyskanego lub do uzyskania przez dostawcę od podatnika-pośrednika.

Ponadto opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem, do sprzedaży samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, podatnik podatku VAT, prowadzi Komis Samochodowy - działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów. Specyfiką firmy jest to, że KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu "S..." rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi. Wnioskodawca zajmuje się również pośrednictwem w zakupie i sprzedaży samochodów używanych.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia 2 (pośrednictwo) wskazał, że samochód nabyty zostaje od osoby fizycznej lub osoby prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Wnioskodawca otrzymuje, od sprzedającego samochód, FAKTURĘ ze stawką 23% - Wnioskodawca odlicza VAT (wprowadza fakturę do rejestru VAT naliczony).

Przy sprzedaży nabytego przez Wnioskodawcę samochodu dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest FAKTURA ze stawką 23% - (faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem do sprzedaży samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 10 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy o VAT sprzedaży w systemie VAT-marża, może dokonać podatnik, który nabył samochód korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca (KOMISANT) który dokonuje sprzedaży samochodu. od osoby fizycznej lub osoby prawnej, która jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, nie może zastosować opodatkowania w systemie VAT marża, gdyż nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy.

W tej sytuacji przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według stawki podstawowej, tj. 23%.

Tym samym, Wnioskodawca postępuje prawidłowo dokumentując transakcję wystawieniem FAKTURY VAT.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie zawiera oceny stanowiska Wnioskodawcy, w kwestii prawa do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT), gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, wynikające z opisu sprawy bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Rozstrzygnięcie podjęte w niniejszej interpretacji indywidualnej odnosi się wyłącznie do sytuacji przedstawionej we wniosku jako "zdarzenie 2".

Kwestie dotyczące sytuacji opisanych we wniosku jako "zdarzenie 1" i "zdarzenie 3" są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zra.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.