IBPP2/443-63/07/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2007 r. (data wpływu 23 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT z tytułu rat leasingowych i zakupu paliwa wykorzystywanego do pojazdu PEUGEOT BOXER - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT z tytułu rat leasingowych i zakupu paliwa wykorzystywanego do pojazdu PEUGEOT BOXER.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lipcu 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z firmą leasingową B. Spółka z o.o. w Katowicach na odpłatne używanie samochodu specjalnego - Sklep/Bar marki PEUGEOT BOXER. Jako użytkownik tego pojazdu Wnioskodawczyni zwróciła się do Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów celem dokonania dodatkowego badania technicznego i otrzymania zaświadczenia potwierdzającego, iż powyższy samochód spełnia wymogi samochodu specjalnego, o którym mowa w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednakże pracownik stacji kontroli pojazdów odmówił wydania takiego zaświadczenia, gdyż według niego pojazd ten nie spełnia wymagań technicznych określonych w wykazie przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni stwierdziła również, iż cyt. " (...) Samochód ten nie przekracza ładowności 3,5 T., tak więc nie jest też samochodem ciężarowym w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. (...)".

Przedmiotowy samochód będący przedmiotem leasingu jest przeznaczony głównie do sprzedaży lodów oraz artykułów spożywczych, napojów w ograniczonym asortymencie na terenach rekreacyjnych otwartych.

Wnioskodawczyni przedstawiła następnie szczegółowy opis przedmiotowego samochodu uzupełniony, załączonymi do wniosku, rysunkami technicznymi i zdjęciami.Ponadto Wnioskodawczyni stwierdziła, że prowadzi działalność gospodarczą w branży spożywczej polegającej na produkcji lodów różnych smaków i handlu artykułami spożywczymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie otrzymywanych faktur VAT z firmy leasingowej oraz ze stacji paliw Wnioskodawczyni może odliczyć od podatku należnego cały VAT naliczony, wykazany na tych fakturach, a dotyczących kosztów związanych z pojazdem specjalnym PEUGEOT BOXER.

Zdaniem Wnioskodawczyni samochód będący przedmiotem zapytania jest samochodem specjalnym i nie należy go zaliczać do pojazdów "samochód osobowy", zatem ma prawo do odliczenia cyt. "pełnego podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach VAT otrzymywanych z firmy leasingowej oraz na stacjach paliwowych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a).

Natomiast, w art. 86 ust. 7 cyt. ustawy postanowiono, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 3 ww. ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie w ust. 4 ww. artykułu wskazano, iż przepis ust. 3 nie dotyczy:

Jak wynika z powyższego w ww. ust. 4 art. 86 ustawy wskazane zostały sytuacje, w których nie mają zastosowania ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 3. Trzeba jednak zauważyć, że zastosowanie ww. przepisu ust. 4 wymaga spełnienia określonych warunków.

I tak, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się, stosownie do przepisu art. 86 ust. 5, na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Trzeba przy tym zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego, stąd też należy przywołać definicję pojazdu samochodowego sformułowaną w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). W art. 2 pkt 33 tej ustawy wskazano, że "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h.

Sytuacja z art. 86 ust. 4 pkt 5 dotyczy pojazdów specjalnych w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy.

Załącznik nr 9 do ww. ustawy o podatku od towarów i usług stanowi wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 5.

W wykazie tym wymienione zostały następujące przeznaczenia:

W objaśnieniach do ww. załącznika nr 9 wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Dodatkowo należy zauważyć, iż w myśl art. 2 pkt 36 i 37 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym:

* pojazd specjalny to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji,

* pojazd używany do celów specjalnych to pojazd samochodowy przystosowany w sposób szczególny do przewozu osób lub ładunków, używany przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Policję, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Straż Graniczną, kontrolę skarbową, Służbę Celną, jednostki ochrony przeciwpożarowej, Inspekcję Transportu Drogowego i Służbę Więzienną;

Pozostałe natomiast sytuacje wskazane w ust. 4 odnoszą się do pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą (pkt 5) oraz przypadków gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pkt 7 lit. a) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pkt 7 lit. b).

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż przedmiotowy samochód, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, nie mieści się w grupie przeznaczeń pojazdów specjalnych wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawczyni nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu przez ten samochód wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4. Nie zachodzi też żadna z sytuacji wskazanych w art. 86 ust. 4 pkt 6-7. Stąd też należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie może znaleźć zastosowania art. 86 ust. 4 ustawy. W konsekwencji w przypadku przedmiotowego pojazdu Sklep-Bar marki PEUGEOT BOXER którego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony i będącego przedmiotem leasingu, przy odliczaniu podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingu Wnioskodawca musi stosować ograniczenie, o którym mowa w powołanym wyżej art. 86 ust. 7 ustawy.

Należy ponadto wskazać, że zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 czyli samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołany przepis należy stwierdzić, iż brak jest również podstaw do odliczania podatku naliczonego wynikającego z faktur stwierdzających zakup paliwa do ww. pojazdu Sklep-Bar marki PEUGEOT BOXER.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).