IBPP2/443-616/08/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2008 r. (data wpływu 1 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy administrator może wystawić fakturę za opłaty niezależne na firmę, z pominięciem właściciela lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy administrator może wystawić fakturę za opłaty niezależne na firmę, z pominięciem właściciela lokalu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 września 2008 r. (data wpływu 1 października 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 września 2008 r. znak: IBPP2/443-616/08/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako administrator nieruchomości na podstawie umowy o administrowanie z Zarządem Wspólnoty Mieszkaniowej wystawia faktury za opłaty niezależne (centralne ogrzewanie, dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości) na właściciela lokalu użytkowego zgodnie z aktem notarialnym. Właściciel wynajmuje lokale firmie na podstawie umowy najmu. Żąda aby administrator fakturę tę wystawił bezpośrednio na firmę z pominięciem właściciela.W piśmie z dnia 29 września 2008 r. Wnioskodawca wskazał, iż jest administratorem a nie zarządzającym. Nie jest wynajmującym lokal użytkowy (nie jest stroną umowy o najem lokalu i nie pobiera opłaty za czynsz z tytułu najmu). Wnioskodawca pobiera od właściciela lokalu zaliczkę na utrzymanie części wspólnej nieruchomości, która na koniec roku rozliczana jest do wysokości kosztów faktycznie poniesionych.Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT. Jest stroną umów o dostawę mediów z dostawcami a faktury za dostawę mediów wystawiane są na Wnioskodawcę.Wnioskodawca kosztami dostarczonych do nieruchomości mediów obciąża właścicieli lokali tworzących Wspólnotę Mieszkaniową zgodnie z ustawą o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. poprzez wystawienie faktury VAT.Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż obowiązek zapewnienia dostawy mediów do lokali spoczywa na administratorze (Wnioskodawcy), co ma swoje umocowanie w umowie o administrowanie zawartej pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową a Wnioskodawcą.Właściciel lokalu jest członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy faktura powinna być wystawiona zgodnie z aktem notarialnym na właściciela lokalu użytkowego. Właściciel rozlicza się z najemcą zgodnie z zawartą umową najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Kierując się brzmieniem art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług (...) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Z kolei w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, postawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najem jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zgodnie z art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) w stosunkach najmu oprócz czynszu wynajmujący może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, a w wypadku innych tytułów prawnych uprawniających do używania lokalu, oprócz opłat za używanie lokalu, właściciel może pobierać jedynie opłaty niezależne od właściciela, z zastrzeżeniem ust. 6. Natomiast w myśl art. 9 ust. 6 ww. ustawy opłaty niezależne od właściciela mogą być pobierane przez właściciela tylko w wypadkach, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów lub dostawcą usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest administratorem nieruchomości. Na nim jako administratorze spoczywa obowiązek zapewnienia dostawy mediów do lokali, co ma swoje umocowanie w umowie o administrowanie zawartej pomiędzy Wspólnotą Mieszkaniową a Wnioskodawcą. Wnioskodawca jest stroną umów o dostawę mediów z dostawcami. Wnioskodawca kosztami dostarczonych do nieruchomości mediów obciąża właścicieli lokali tworzących Wspólnotę Mieszkaniową zgodnie z ustawą o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. poprzez wystawienie faktury VAT.Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje, zdaniem tut. organu, odsprzedaży nabytych uprzednio usług. A zatem mamy tu do czynienia z refakturowaniem. Przepisy cyt. ustawy o podatku VAT, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia odsprzedaży, tzw. refakturowania. Dlatego należy w tej sytuacji odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), (wcześniej art. 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG) (Dz. U. UE L Nr 145, poz. 1 z późn. zm.)).

Przepis ten stanowi, że w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, lecz na rachunek innej osoby, bierze udział w świadczeniu usług, uznaje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Przepis ten reguluje zatem takie sytuacje, w których podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku gdy podatnik kupuje usługę, a następnie odprzedaje ją kontrahentowi w stanie tzw. nieprzetworzonym, uznaje się go jako podatnika, który usługę taką świadczy. Ponadto z przepisu art. 79 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (poprzednio art. 11 ust. 3 lit. c) Szóstej Dyrektywy) wynika, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

W świetle ww. przepisów, stwierdzić należy, że zakup usług (tzw. mediów) przez podatnika we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odprzedaż na rzecz innych podmiotów wypełnia dyspozycję definicji określonej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca zakupuje usługi we własnym imieniu a następnie dokonuje ich odprzedaży właścicielom lokali. Należy zatem uznać, iż świadczy tym samym usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem, ponieważ czynność refakturowania to nic innego jak odsprzedaż usług określonego rodzaju, czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, zgodnie, z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca - podatnik podatku VAT - jest stroną umów o dostawę mediów z dostawcami i otrzymuje faktury VAT za dostawę mediów. Jako administrator nieruchomości wystawia faktury za opłaty niezależne (centralne ogrzewanie, dostarczenie wody i odprowadzenie ścieków, wywóz nieczystości) na właściciela lokalu użytkowego zgodnie z aktem notarialnym. Właściciel wynajmuje lokale firmie na podstawie umowy najmu. Wnioskodawca nie jest wynajmującym lokal użytkowy (nie jest stroną umowy o najem lokalu i nie pobiera opłaty za czynsz z tytułu najmu). A zatem Wnioskodawcę - jako administratora - nie łączy z najemcą lokalu użytkowego żaden stosunek prawny, który umożliwiałby administratorowi bezpośrednie (tj. z pominięciem właściciela lokalu użytkowego) obciążenie najemcy lokalu użytkowego ww. opłatami niezależnymi.Tak więc, zdaniem tut. organu, w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowym sposobem dokumentowania opłat za media i innych kosztów niezależnych jest wystawianie przez Wnioskodawcę faktur VAT, zgodnie z aktem notarialnym, na właściciela lokalu użytkowego.

W związku z powyższym, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, iż załączona do przedmiotowego wniosku umowa nie może być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego następuje wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Należy również zauważyć, iż niniejsza interpretacja traci swą aktualność w sytuacji zmiany jakiegokolwiek z elementów stanu faktycznego (np. zmiany zapisów umowy-w szczególności gdyby umowy z dostawcami zawierane w imieniu i na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej) lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.