IBPP2/443-614/14/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 24 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania obniżenia kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupionego taboru a następnie przekazanego w nieodpłatne używanie Spółce komunalnej, realizującej zadania własne gminy - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania obniżenia kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupionego taboru a następnie przekazanego w nieodpłatne używanie Spółce komunalnej, realizującej zadania własne gminy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina Miasta X w 2010 r. realizowała projekt - nr RPPK pn."Modernizacja taboru miejskiej komunikacji samochodowej". Projekt został wybrany uchwałą nr 251/XXX Zarządu Województwa Z. z dnia 19 stycznia 2010 r. do dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z. na lata 2007-2013. Zakres rzeczowy projektu obejmował zakup 7 nowych autobusów oraz wydłużenie linii komunikacyjnej. Pojazdy zostały przekazane do X Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o., bowiem Spółka ta wykonuje zadania gminy w zakresie zbiorowego transportu samochodowego, a Gmina jest założycielem i w 100% udziałowcem - w formie umowy użyczenia, gdzie w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług dokonywana jest sprzedaż biletów komunikacji miejskiej.

Zakupione autobusy figurują w ewidencji Gminy i stanowią jej własność. Przekazanie taboru w nieodpłatne używanie nie podlega opodatkowaniu podarkiem od towarów i usług. Na podstawie zapisu art. 7 ust. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina Miasta X realizując projekt i przekazując wytworzony w wyniku jego realizacji majątek do bezpłatnego używania, wykonuje zadania własne gminy, tj. zaspakaja zbiorowe potrzeby wspólnoty w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Spółka, o której mowa wyżej, ma status podmiotu wewnętrznego, któremu Gmina Miasta X przekazała zadanie dotyczące zaspakajania potrzeb mieszkańców w zakresie transportu zbiorowego. Mając powyższe na uwadze przekazanie majątku w nieodpłatne używanie spółce komunalnej należy traktować jako nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, które zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu.

Z interpretacji indywidualnej wydanej przez Izbę Skarbową w Bydgoszczy nr ITPP2/443-695b/09/AW w tożsamej sprawie wynika, iż Gminie przekazującej zakupiony tabor samochodowy dla celów komunikacji miejskiej w sytuacji, gdy zakupiony tabor przekazuje się w bezpłatne użytkowanie, przysługuje zwolnienie podatkowe na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego rodzi się pytanie: czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Gminie Miasta X jako podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy zakupione przez Gminę autobusy zostały przekazane w nieodpłatne używanie lokalnej firmie transportowej - jednostce organizacyjnej gminy, wykonującej opodatkowaną czynność - sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. W przekonaniu Gminy Miasta X, istnieje ścisły związek inwestycji polegającej na zakupie ww. autobusów ze sprzedażą opodatkowaną dotyczącą sprzedaży biletów komunikacji miejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie Miasta przysługuje prawo dokonania obniżenia kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupionego taboru, a następnie przekazanego w nieodpłatne używanie Spółce komunalnej, realizującej zadania własne gminy o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124, zatem Gminie Miasta X przysługuje prawo do odzyskania podatku określonego w otrzymanych fakturach dotyczących nabycia taboru ze względu na związek inwestycji polegającej na zakupie tych autobusów z czynnościami opodatkowanymi w zakresie sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. Na prawo do odliczenia nie ma wpływu forma przekazania autobusów spółce komunalnej a także fakt, iż nieodpłatne przekazanie taboru spółce komunalnej nie jest objęte podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo - przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

* dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

* odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. tej ustawy do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

3a.działalności w zakresie telekomunikacji;

6a.wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;

W myśl art. 9. ust. 1 ww. ustawy w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina w 2010 r. realizowała projekt - nr RPPK.XXX pn."Modernizacja taboru miejskiej komunikacji samochodowej". Projekt został wybrany uchwałą nr 251/4848/10 Zarządu Województwa Z. z dnia 19 stycznia 2010 r. do dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Z. na lata 2007-2013. Zakres rzeczowy projektu obejmował zakup 7 nowych autobusów oraz wydłużenie linii komunikacyjnej. Pojazdy zostały przekazane do X Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o., bowiem Spółka ta wykonuje zadania gminy w zakresie zbiorowego transportu samochodowego, a Gmina jest założycielem i w 100% udziałowcem - w formie umowy użyczenia, gdzie w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług dokonywana jest sprzedaż biletów komunikacji miejskiej. Zakupione autobusy figurują w ewidencji Gminy i stanowią jej własność. Przekazanie taboru w nieodpłatne używanie nie podlega opodatkowaniu podarkiem od towarów i usług. Na podstawie zapisu art. 7 ust. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina Miasta X realizując projekt i przekazując wytworzony w wyniku jego realizacji majątek do bezpłatnego używania, wykonuje zadania własne gminy, tj. zaspakaja zbiorowe potrzeby wspólnoty w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Spółka, o której mowa wyżej, ma status podmiotu wewnętrznego, któremu Gmina Miasta X przekazała zadanie dotyczące zaspakajania potrzeb mieszkańców w zakresie transportu zbiorowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Gminie jako podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy zakupione przez Gminę autobusy zostały przekazane w nieodpłatne używanie lokalnej firmie transportowej - jednostce organizacyjnej gminy, wykonującej opodatkowaną czynność - sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. W przekonaniu Gminy Miasta X, istnieje ścisły związek inwestycji polegającej na zakupie ww. autobusów ze sprzedażą opodatkowaną dotyczącą sprzedaży biletów komunikacji miejskiej.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zauważyć zatem należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że zakup autobusów przekazanych następnie w nieodpłatne użytkowanie na rzecz X Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o., miał miejsce w ramach działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jako organ władzy publicznej, tj. w ramach realizacji zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W przedmiotowej sprawie, w zakresie nieodpłatnego świadczenia usług nie znajdzie zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, bowiem nieodpłatne przekazanie odbywa się w związku z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznych we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Tym samym nieodpłatne przekazanie przez Gminę zakupionego taboru na rzecz X Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z poczynionych wyżej rozważań wynika, że mamy do czynienia z wykonywaniem czynności w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Gmina przekazując zakupione przez siebie autobusy w nieodpłatne używanie nie osiąga żadnych obrotów opodatkowanych, które po jej stronie generowałyby podatek należny. Obroty z tytułu użytkowania tej inwestycji opodatkowane podatkiem VAT osiąga X Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o.

Należy zatem stwierdzić, że zakupy towarów i usług związane z realizacją inwestycji polegającej na zakupie autobusów pozostają bez związku z czynnościami implikującymi po stronie Gminy podatek należny. Służą one czynnościom opodatkowanym po stronie X Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o., któremu Gmina nieodpłatnie przekazała autobusy. Bowiem to nie Gmina, lecz X Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. wykonuje czynności opodatkowane - sprzedaż biletów komunikacji miejskiej oraz odprowadza z tego tytułu podatek należny.

Tym samym stwierdzić należy, że w przedstawionych okolicznościach sprawy nie znajdzie zastosowania cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zatem Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupionego taboru, który jest wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT przez inny podmiot, tj. X Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o.

Na powyższe bez wpływu pozostaje okoliczność, iż X Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. wypełnia zadania Gminy w zakresie zbiorowego transportu samochodowego oraz że Gmina jest założycielem i posiada 100% udziałów w powołanej spółce.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej - uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236, z późn. zm.).

W oparciu o art. 2 cyt. ustawy, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Zatem pomimo, że Gmina ma 100% udziałów w Gminnym Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. to należy stwierdzić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Gmina oraz Spółka są odrębnymi od siebie podatnikami VAT.

W świetle powyższych ustaleń stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy dodatkowo zauważyć, że interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Wobec powyższego wskazać należy, że powołana w treści wniosku interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak: ITPP2/443-695b/09/AW z 12 listopada 2009 r. nie może wpłynąć na ocenę przedmiotowej sprawy, gdyż interpretacja ta zostały wydana w oparciu o inny stan prawny niż interpretacja będąca przedmiotem wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.