IBPP2/443-609/13/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013 r. (data wpływu 2 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 24 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku VAT, na podstawie art. 89b ustawy o VAT, w przypadku gdy dojdzie do połączenia Spółek - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej, m.in., podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty odliczonej kwoty podatku VAT, na podstawie art. 89b ustawy o VAT, w przypadku gdy dojdzie do połączenia Spółek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 24 września 2013 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 13 września 2013 r. znak: IBPP2/443-609/13/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka), w związku z rozwojem swojej działalności gospodarczej, planuje zostać wspólnikiem w osobowej spółce prawa handlowego z siedzibą w Polsce (dalej:"S).

W przyszłości Wnioskodawca planuje nabyć od "S" znak towarowy w rozumieniu art. 120 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej (dalej: "Znak towarowy"). Wnioskodawca zakłada, że w momencie zakupu, wobec Znaku towarowego będzie prowadzony proces rejestracji, a w konsekwencji Wnioskodawca nabędzie prawo ze zgłoszenia znaku towarowego, tj. pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy w związku ze zgłoszeniem Znaku towarowego do Urzędu Patentowego zgodnie z art. 123 i n. Ustawy PWP.

Wnioskodawca dopuszcza możliwość, że wobec zakupionego Znaku towarowego prowadzony będzie przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (Office for Harmonization in the Internal Market) z siedzibą główną w Alicante proces rejestracji wspólnotowego znaku towarowego.

Znak towarowy zostanie zakupiony z uwzględnieniem jego aktualnej wartości rynkowej, w oparciu o wycenę dokonaną przez rzeczoznawcę majątkowego. "S" wystawi z tytułu sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT. "S" odprowadzi należny podatek VAT do urzędu skarbowego. Wnioskodawca odliczy naliczony z tej faktury podatek VAT.

Wnioskodawca zamierza nabyte prawo ze zgłoszenia Znaku towarowego wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT jako autorskie prawo majątkowe.

Po wprowadzeniu prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego będącego autorskim prawem majątkowym do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, jego wartość początkowa zostanie ustalona w oparciu o cenę nabycia z faktury VAT wystawionej przez "S".

Możliwe jest, że po transakcji sprzedaży prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego, a przed dokonaniem zapłaty przez Wnioskodawcę na rzecz "S" za nabyte aktywo, dojdzie do połączenia Wnioskodawcy oraz "S". Nastąpi to w drodze przejęcia całości majątku "S" przez Wnioskodawcę, który będzie spółką przejmującą, czyli spółką, która będzie kontynuować działalność. W tej sytuacji dojdzie między innymi do wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu transakcji nabycia prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego na skutek tzw. "konfuzji" tj. połączenia w ramach tej samej osoby (Wnioskodawcy) prawa (wierzytelności "S" wobec Wnioskodawcy) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawcy wobec "S").

Natomiast w piśmie z dnia 19 września 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że połączenie Wnioskodawcy z "S" nastąpi przed upływem terminu do dokonania korekty, o którym mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy VAT tj. 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze dokumentującej transakcję sprzedaży prawa do zgłoszenia Znaku towarowego.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3 - ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 19 września 2013 r.):

"Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, w przypadku połączenia Wnioskodawcy z "S" przed dokonaniem zapłaty za prawo ze zgłoszenia Znaku towarowego, w związku z którym dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania z tytułu transakcji poprzez konfuzję, regulacje dotyczące korekty VAT naliczonego, wynikające z art. 89b Ustawy VAT nie będą miały zastosowania..."

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione we wniosku w zakresie pytania oznaczonego nr 3).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego w drodze umowy sprzedaży, gdy przed zapłatą dojdzie do połączenia Spółki z "S" i wygaśnięcia zobowiązania z tytułu tej transakcji na skutek tzw. konfuzji w stosunku do Spółki nie znajdzie zastosowania obowiązek korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury dokumentującej nabycie prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nabędzie przedmiotowe prawo ze zgłoszenia Znaku towarowego w wyniku umowy sprzedaży. Możliwe jest, że przed dokonaniem płatności, dojdzie do połączenia Wnioskodawcy z "S". W wyniku połączenia na Wnioskodawcę przejdzie cały majątek "S" (spółki przejmowanej).

Zgodnie z art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej: "k.s.h.") oraz art. 93 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej Spółka stanie się sukcesorem praw i obowiązków "S" zarówno na gruncie prawa handlowego, jak i prawa podatkowego.

Ze względu na powyższe, może się zdarzyć, że uregulowanie (całości lub części) należności za nabywane prawo ze zgłoszenia Znaku towarowego nie nastąpi w formie pieniężnej, lecz w formie połączenia w ramach tego samego podmiotu (Spółki) prawa (Wierzytelności "S" wobec Spółki) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Spółki wobec "S").

W doktrynie prawa, skumulowanie się praw wierzyciela i dłużnika w jednym podmiocie określa się pojęciem konfuzji.

Kodeks Cywilny10 (dalej: "k.c."), nie zawiera definicji konfuzji ani konkretnego przepisu regulującego następstwa prawne połączenia długu i wierzytelności w jednej osobie. Niemniej jednak, skutek ten można wyinterpretować z ogólnych zasad prawa zobowiązań. Zgodnie, bowiem z art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie jest stosunkiem prawnym, w którym jedna osoba (wierzyciel) może żądać od drugiej (dłużnik) świadczenia, a ta ostatnia powinna to świadczenie spełnić.

Jak słusznie podkreśla Tomasz Henclewski w artykule "Instytucja konfuzji w polskim prawie cywilnym" opublikowanego w "Przeglądzie Prawa Handlowego - numer 4/2011:

"Na treść każdego stosunku zobowiązaniowego składa się istnienie uprawnienia po stronie wierzyciela i skorelowanego z nim obowiązku oznaczonego działania lub zaniechania po stronie dłużnika. Nie może, więc zasadniczo istnieć ani wierzytelność bez odpowiadającego jej długu, ani też dług bez wierzytelności, gdyż nikt nie może być swoim własnym dłużnikiem i wierzycielem. Warunkiem koniecznym trwania zobowiązania jest istnienie dwóch stron - wierzyciela i dłużnika, a w przypadku zaniku jednej z nich, zobowiązanie wygasa. Nikt, bowiem nie może sam od siebie żądać spełnienia świadczenia, a także go egzekwować. Zobowiązanie takie nie miałoby sensu, a ponadto, nie byłoby już przeciwstawności stron w takim stosunku, z których każda reprezentowałaby inne interesy. Tym samym zobowiązanie wygasa na skutek zaniku istotnych elementów stosunku zobowiązaniowego, a w konsekwencji - przestaje istnieć więź o charakterze prawnym (vinculum iuris). Warto dodać, że do wystąpienia konfuzji wystarczający jest już sam fakt połączenia długu z wierzytelnością, bez względu na czas trwania tego stanu. "

Trafnie również zauważa prof. Szumański w komentarzu do k.s.h., w którym stwierdza, że istnieją sytuacje, w których w przypadku łączenia spółek i ogólnej zasady sukcesji uniwersalnej, prawo lub zobowiązanie wygasają z mocy prawa. Jedną z takich sytuacji, jest właśnie konfuzja, którą prof. Szumański tłumaczy w ten sposób: "przypadek pierwszy (konfuzja - przyp. Wnioskodawcy) dotyczy np. sytuacji, w której spółka przejmująca była wierzycielem spółki przejmowanej. W wyniku połączenia się spółek dług spółki przejmowanej przeszedł na spółkę przejmującą, wskutek czego spółka przejmująca, jako wierzyciel stała się jednocześnie z tego samego stosunku prawnego swym dłużnikiem. Przypadek ten może obejmować też sytuację odwrotną, w której spółka przejmująca była dłużnikiem, spółka przejmowana zaś jej wierzycielem. "

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że konfuzja jest jednym z rodzajów wygasania zobowiązań. Zobowiązanie takie wygasa z mocy samego prawa, w związku z utratą cech stosunku zobowiązaniowego. Dłuższe jego istnienie jest, z punktu widzenia zasad logiki, bezcelowe.

Mając powyższe na względzie połączenie Wnioskodawcy z "S" doprowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy wobec "S" i wierzytelności "S" wobec Wnioskodawcy wskutek skumulowania w ramach jednego podmiotu praw przysługujących wierzycielowi i zobowiązań dłużnika.

Należy podkreślić, że na gruncie Ustawy VAT, ustawodawca nie odnosi się do kwestii konfuzji.

Stosownie do art. 89b ust. 1 Ustawy VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku połączenia Wnioskodawcy i "S" przepis art. 89b ustawy VAT nie będzie miał zastosowania.

Nie znajduje on, bowiem zastosowania w przypadku, gdy dochodzi do uregulowania należności. Przepis ten nie wymienia form wygaśnięcia zobowiązania stanowiących jednocześnie formę uregulowania należności, zatem należy uznać, że każde uregulowanie, w tym również bezgotówkowe, tj. potrącenie czy konfuzja powoduje wyłączenie zastosowania powyższej regulacji.

Tym samym, ze względu na fakt, że w żadnym z przepisów Ustawy VAT nie zawarto zastrzeżeń w zakresie uregulowania należności w formie konfuzji w ocenie Wnioskodawcy uregulowanie należności, do jakiego odwołuje się art. 89b Ustawy VAT oznacza również wygaśnięcie zobowiązania wskutek konfuzji zobowiązania Wnioskodawcy wobec "S" oraz wierzytelności"S" wobec Wnioskodawcy wynikającej z połączenia tych dwóch podmiotów. Takie podejście wpisuje się w koncepcję neutralności podatkowej łączenia spółek.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2013 r. o sygn. IPTPP1/443-32/13-2/MW, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi potwierdził, że wygaśnięcia wzajemnych zobowiązań i wierzytelności w wyniku połączenia dwóch podmiotów stanowi uregulowanie należności, a w rezultacie wobec podatnika nie znajdzie zastosowania regulacja art. 89b Ustawy VAT.

Podsumowując, mając na względzie powyższe, w opinii Wnioskodawcy spowodowane połączeniem się Wnioskodawcy i "S" wygaśnięcie wzajemnych zobowiązania i wierzytelności Wnioskodawcy i "S" z tytułu sprzedaży i nabycia prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego będącego autorskim prawem majątkowym w wyniku umowy sprzedaży oznaczać będzie uregulowanie należności. W rezultacie w powyższej sytuacji art. 89b Ustawy VAT nie znajdzie zastosowania, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w kwestiach objętych pytaniem nr 3, uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 19 września 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy, a także przeredagował pytanie oznaczone we wniosku nr 3.

Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 19 września 2013 r. zostało przesłane jako uzupełnienie przedmiotowego wniosku z 28 czerwca 2013 r., przyjęto, że pytanie przedstawione w tym właśnie piśmie jest ostateczne i w przedmiotowej interpretacji wzięto pod uwagę, właśnie pytanie przedstawione w tym piśmie z dnia 19 września 2013 r.

Zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

W myśl art. 492 § 1 ww. ustawy, połączenie może być dokonane:

Spółka przejmowana albo spółki łączące się przez zawiązanie nowej spółki zostają rozwiązane, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru (art. 493 § 1 Kodeksu).

Połączenie - w myśl § 2 tego przepisu - następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia). Wpis ten wywołuje skutek wykreślenia spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, z uwzględnieniem art. 507.

Ponadto stosownie do art. 494 § 1 ww. ustawy, spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Należy wskazać, że następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w rozdziale 14 działu III ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w związku z rozwojem swojej działalności gospodarczej, planuje zostać wspólnikiem w osobowej spółce prawa handlowego z siedzibą w Polsce (dalej:"S").

W przyszłości Wnioskodawca planuje nabyć od S" znak towarowy w rozumieniu art. 120 ust. 1 ustawy prawo własności przemysłowej (dalej: "Znak towarowy").

Znak towarowy zostanie zakupiony z uwzględnieniem jego aktualnej wartości rynkowej, w oparciu o wycenę dokonaną przez rzeczoznawcę majątkowego. "S" wystawi z tytułu sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT. "S" odprowadzi należny podatek VAT do urzędu skarbowego. Wnioskodawca odliczy naliczony z tej faktury podatek VAT.

Możliwe jest, że po transakcji sprzedaży prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego, a przed dokonaniem zapłaty przez Wnioskodawcę na rzecz "S" za nabyty Znak towarowy, dojdzie do połączenia Wnioskodawcy oraz "S". Nastąpi to w drodze przejęcia całości majątku "S" przez Wnioskodawcę, która będzie spółką przejmującą, czyli spółką, która będzie kontynuować działalność. W tej sytuacji dojdzie między innymi do wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu transakcji nabycia prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego na skutek tzw. "konfuzji" tj. połączenia w ramach tej samej osoby (Wnioskodawcy) prawa (wierzytelności "S" wobec Wnioskodawcy) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawcy wobec "S").

Wnioskodawca wskazał, że połączenie Wnioskodawcy z "S" nastąpi przed upływem terminu do dokonania korekty, o którym mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy VAT tj. 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze dokumentującej transakcję sprzedaży prawa do zgłoszenia Znaku towarowego.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w przypadku gdy dojdzie do połączenia z "S" zastosowanie będzie miał art. 89b zobowiązujący Wnioskodawcę do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury dokumentującej nabycie prawa ze zgłoszenia Znaku towarowego.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w oparciu o art. 89b ust. 1a ww. ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

W świetle art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Powołany przepis nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy taka sytuacja nie wystąpi, ponieważ, z dniem połączenia, Wnioskodawca wejdzie we wszystkie prawa i obowiązki Spółki przejmowanej i jednocześnie stanie się dłużnikiem i wierzycielem dla samego siebie. W związku z tym dojdzie do wygaśnięcia wzajemnych zobowiązań z mocy prawa (konfuzja). Tym samym wygaśnięcie wzajemnych zobowiązań poprzez konfuzję będzie oznaczało uregulowanie wzajemnych należności.

Konsekwencją powyższego będzie brak obowiązku korygowania przez Wnioskodawcę podatku naliczonego z faktury wystawionej przez "S" w wypadku nieuregulowania zobowiązań należnych "S" powstałych przed dniem połączenia w sytuacji, gdy termin do dokonania korekty upłynąłby po dniu połączenia

Tym samym należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (objęte pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 1 i 2) są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.