IBPP2/443-589/09/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2009 r. (data wpływu 1 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży zębów sztucznych - jest prawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy sprzedaży zębów sztucznych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 października 2009 r. (data wpływu 1 października 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy prowadzi sprzedaż wyrobów medycznych, w tym zębów sztucznych (symbol PKWiU 33.10.17-53.00). Do sprzedaży zębów sztucznych Wnioskodawca stosował stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Do dnia 31 grudnia 2007 r. zęby sztuczne (symbol PKWiU 33.10.17) korzystały z 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 101 załącznika nr 3 do tejże ustawy.

Poz. 101 brzmiała "Sztuczne stawy; przyrządy, aparaty i protezy ortopedyczne; sztuczne zęby; protezy dentystyczne; protezy innych części ciała, gdzie indziej niesklasyfikowane".

Od dnia 1 stycznia 2008 r. poz. 101 załącznika nr 3 do ustawy VAT uzyskała nowe brzmienie: "Sztuczne stawy; przyrządy, aparaty i protezy ortopedyczne; sztuczne zęby; protezy dentystyczne; protezy innych części ciała, gdzie indziej niesklasyfikowane - z wyłączeniem sztucznych zębów i protez dentystycznych".

Powyższa zmiana, zdaniem Wnioskodawcy, spowodowała wątpliwości, czy sprzedaż sztucznych zębów należy objąć stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%, ponieważ ustawodawca wyłączył zęby sztuczne z poz. 101 załącznika nr 3 do ustawy o VAT; czy też należy stosować stawkę podatkową w wysokości 7%, ponieważ zęby sztuczne są wyrobem medycznym i mieszczą się w poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy podatku od towarów i usług w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do tejże ustawy stawka 7% podatku obowiązuje dla wyrobów medycznych, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innych niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU.

Producenci ww. zębów sztucznych zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych z dnia 20 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 93, poz. 896 z późn. zm.) przed ich pierwszym wprowadzeniem do obrotu dokonali zgłoszenia do rejestru wyrobów medycznych. W oparciu o art. 15 tej ustawy klasyfikację i kwalifikację wyrobu medycznego przeprowadza wytwórca.

Wnioskodawca wskazał, że zęby sztuczne o symbolu PKWiU 33.10.17-53.00 sprzedawane przez niego znajdują się w rejestrze wyrobów medycznych.

Po zapoznaniu się z odpowiedziami na wnioski o interpretacje indywidualne wydanymi przez organy podatkowe nr ILPP2/443-506/09-2/EWW z dnia 24 czerwca 2009 r. oraz nr ILPP2/443-447/09-02/AZ z dnia 1 lipca 2009 r. uznającymi, że przy sprzedaży zębów sztucznych należy stosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%, Wnioskodawca uważa tę stawkę za właściwą i stosuje przy sprzedaży zębów sztucznych jako wyrobów medycznych.

Natomiast w piśmie z dnia 1 października 2009 r. Wnioskodawca wskazał, że wyroby (zęby sztuczne), o których mowa we wniosku, sprzedaje jako przedsiębiorstwo handlowe. Odbiorcami ww. wyrobów są technicy dentystyczni i lekarze dentyści.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług powinien stosować Wnioskodawca przy sprzedaży zębów sztucznych, będących wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w obowiązującym stanie prawnym na zęby sztuczne, będące wyrobem medycznym w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych z 20 kwietnia 2004 r., powinna być stosowana preferencyjna stawka 7% podatku od towarów i usług na podstawie poz. 106 załącznika nr 3 do tejże ustawy, obejmującej "wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbol PKWiU".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W pozycji 101 ww. załącznika nr 3, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., jako opodatkowane stawką 7%, wymienione zostały towary sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 33.10.17 - Sztuczne stawy; przyrządy, aparaty i protezy ortopedyczne; sztuczne zęby; protezy dentystyczne; protezy innych części ciała, gdzie indziej niesklasyfikowane - z wyłączeniem sztucznych zębów i protez dentystycznych.

Powyższy zapis oznacza, iż z dniem 1 stycznia 2008 r. sztuczne zęby i protezy dentystyczne zostały wyłączone z opodatkowania obniżoną do 7% stawką podatku od towarów i usług. W konsekwencji, od tego dnia dostawa sztucznych zębów i protez dentystycznych podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, iż zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do tej ustawy, z 7% stawki podatku korzystają - bez względu na symbol PKWiU - wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika.

Ponadto przepisem art. 43 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., zwolniono od podatku świadczenie usług przez techników dentystycznych w ramach wykonywania ich zawodu, jak również dostawę protez dentystycznych lub sztucznych zębów przez dentystów oraz techników dentystycznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wyrobów medycznych, w tym zębów sztucznych (PKWiU 33.10.17-53.00), które zgodnie z ustawą o wyrobach medycznych są uznane za wyroby medyczne i zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Polski.

Producenci ww. zębów sztucznych, zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, przed ich pierwszym wprowadzeniem do obrotu, dokonali zgłoszenia do rejestru wyrobów medycznych. W oparciu o art. 15 tej ustawy klasyfikację i kwalifikację wyrobu medycznego przeprowadza wytwórca. Sprzedawane przez Wnioskodawcę zęby sztuczne o symbolu PKWiU 33.10.17-53.00 znajdują się w rejestrze wyrobów medycznych.

Ponadto wyroby (zęby sztuczne), o których mowa we wniosku, Wnioskodawca sprzedaje jako przedsiębiorstwo handlowe, a odbiorcami ww. wyrobów są technicy dentystyczni i lekarze dentyści.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż o ile faktycznie, sprzedawane przez Wnioskodawcę, zęby sztuczne są wyrobem medycznym, w rozumieniu ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896, z późn. zm.) i są one dopuszczone do obrotu na terytorium Polski, to do ich dostawy zastosowanie znajdzie 7% stawka podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z powołanego wcześniej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż nie są spełnione wskazane w tym przepisie przesłanki do zastosowania tegoż zwolnienia.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że analiza przepisów ww. ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych, nie mieści się w zakresie określonym przez art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), w związku z powyższym, w kompetencji Ministra Finansów nie leży dokonywanie oceny, czy wyroby będące przedmiotem wniosku spełniają, zawartą w ustawie o wyrobach medycznych, definicję wyrobu medycznego.

Należy tutaj także wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.