IBPP2/443-580/12/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 14 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji wspólnego przedsięwzięcia - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia transakcji wspólnego przedsięwzięcia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (osoba prawna-spółka z o.o.) zawarł z inną osobą prawną umowę wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego polegającego na eksploatacji o. Obie jednostki są czynnymi podatnikami VAT, rozliczają się oddzielnie składając deklaracje VAT-7, odrębnie też prowadzą księgi rachunkowe. Wnioskodawca jest prawnym dysponentem o., które znajduje się w ewidencji bilansowej firmy oraz w księdze inwentarzowej. Spółka, z którą Wnioskodawca zawarł umowę wspólnego przedsięwzięcia jest prawnym dysponentem terenu, na którym prowadzony jest park tematyczny, zwany J. Wnioskodawca zainstalował i uruchomił na terenie parku o. oraz ponosi koszty podatku od nieruchomości, koszty związane z serwisowaniem urządzeń w o. oraz koszty licencji filmu. Natomiast Spółka, z którą zawarto umowę wspólnego przedsięwzięcia prowadzi bieżącą eksploatację o. oraz ponosi koszty bieżące jego funkcjonowania, takie jak zatrudnienie pracowników, koszty energii, ochrony i inne. Sprzedaż biletów wstępu do o. prowadzona przez tą spółkę za pośrednictwem kasy fiskalnej, ze stawką opodatkowania 8%. Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu oddania Współpracującemu do używania o. ustalone zostało w formie udziału we wpływach ze sprzedaży biletów. W cyklach 14-dniowych Współpracujący przekazuje informację o uzyskanych przychodach ze sprzedaży z ostatnich 14 dni, a Wnioskodawca wystawia na rzecz Współpracującego fakturę VAT. Wystawiona faktura w treści posiada sformułowanie: sprzedaż biletów do o. - 40% udział w sprzedaży i jest opodatkowana stawką 8%. Obie jednostki wykazują w deklaracjach VAT-7: Wnioskodawca - sprzedaż w wysokości 40% wpływów ze sprzedaży biletów, Współpracujący wykazuje po stronie sprzedaży 100% tej sprzedaży, natomiast otrzymaną FV od Wnioskodawcy wykazuje po stronie zakupów. Obie firmy w zakresie swojej działalności mają wykazany m.in. symbol PKD 93.21 Z działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykazane w opisie stanu faktycznego rozliczanie wpływów prezentowane w deklaracjach VAT-7 są prawidłowe, a w szczególności czy zastosowana stawka 8% jest prawidłowa.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczanie wpływów ze sprzedaży jest prawidłowe, czyli w deklaracjach VAT-7 Wnioskodawca wykazuje kwotę, która odpowiada sprzedaży w wysokości 40% wpływów ze sprzedaży. W zakresie podatku VAT zastosowanie stawki VAT przy wystawianiu faktur VAT w wysokości 8% jest prawidłowe zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, iż kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane powyżej czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Z kolei pojęcie "odpłatności" pojawiło się w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin "zapłata" stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z inną osobą prawną umowę wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego polegającego na eksploatacji o. Obie jednostki są czynnymi podatnikami VAT, rozliczają się oddzielnie składając deklaracje VAT-7, odrębnie też prowadzą księgi rachunkowe. Wnioskodawca jest prawnym dysponentem o., które znajduje się w ewidencji bilansowej firmy oraz w księdze inwentarzowej. Spółka, z którą Wnioskodawca zawarł umowę wspólnego przedsięwzięcia jest prawnym dysponentem terenu, na którym prowadzony jest park tematyczny, zwany J. Wnioskodawca zainstalował i uruchomił na terenie parku o. oraz ponosi koszty podatku od nieruchomości, koszty związane z serwisowaniem urządzeń w o. oraz koszty licencji filmu. Natomiast Spółka, z którą zawarto umowę wspólnego przedsięwzięcia prowadzi bieżącą eksploatację o. oraz ponosi koszty bieżące jego funkcjonowania, takie jak zatrudnienie pracowników, koszty energii, ochrony i inne. Sprzedaż biletów wstępu do o. prowadzona przez tą spółkę za pośrednictwem kasy fiskalnej, ze stawką opodatkowania 8%. Wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu oddania Współpracującemu do używania o. ustalone zostało w formie udziału we wpływach ze sprzedaży biletów. W cyklach 14-dniowych Współpracujący przekazuje informację o uzyskanych przychodach ze sprzedaży z ostatnich 14 dni, a Wnioskodawca wystawia na rzecz Współpracującego fakturę VAT. Wystawiona faktura w treści posiada sformułowanie: sprzedaż biletów do o. - 40% udział w sprzedaży i jest opodatkowana stawką 8%. Obie jednostki wykazują w deklaracjach VAT-7: Wnioskodawca wykazuje w deklaracji VAT-7 - sprzedaż w wysokości 40% wpływów ze sprzedaży biletów.

Umowa o współpracy nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym, jednakże zawieranie takich porozumień jest dopuszczalne w ramach swobody umów. Stosownie do art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że jego uczestnicy są związani ustaleniami umownymi, które mogą dotyczyć różnych kwestii, zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 3531 Kodeksu cywilnego, np.: sposobu rozliczeń, podziału robót, udziału w zyskach i stratach itp.

Zatem, celem zawiązania takiej umowy jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwość jednego podmiotu.

Zawarcie umowy o współpracy nie powoduje powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. A zatem, przedsiębiorcy działający w ramach umowy są odrębnymi podatnikami podatku VAT. W świetle powyższego trzeba stwierdzić, iż każde odpłatne świadczenie usług i odpłatna dostawa towarów dokonana pomiędzy stronami umowy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie doszło do świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz firmy współpracującej, za którą uznać należy udostępnienie do używania o. przez drugą spółkę, która dokonuje sprzedaży biletów wstępu do tegoż o. Zaś wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu oddania Współpracującemu do używania o. ustalone zostało w formie udziału we wpływach ze sprzedaży biletów, które zostały ustalone w wysokości 40% wpływów ze sprzedaży biletów.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w zamian za udostępnienie o. uzyska zapłatę w postaci części przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży biletów wstępu do o.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla usług polegających na odpłatnym udostępnianiu o.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca dokonuje na rzecz drugiej spółki odpłatnego świadczenia usługi w postaci udostępnienia o., a formą zapłaty jest udział w wysokości 40% zysku ze sprzedaży biletów.

Zatem świadczoną usługę udostępnienia o. Wnioskodawca winien udokumentować fakturą VAT stosując stawkę podatku VAT w wysokości 23% i wykazać to świadczenie usługi w deklaracji VAT. Natomiast podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego. Skoro wynagrodzenie Wnioskodawcy z tytułu oddania współpracującemu do używania o. zostało ustalone w formie udziału we wpływach ze sprzedaży w wysokości 40% tych wpływów, to w deklaracji VAT Wnioskodawca winien wykazać kwotę odpowiadającą 40% wpływów ze sprzedaży pomniejszoną o kwotę podatku należnego tj. 23%.

Tym samym. oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.