IBPP2/443-572/09/WN/KAN-9633/07/09

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2009 r. (data wpływu 3 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup wyposażenia i środków trwałych sfinansowany przez Powiatowy Urząd Pracy - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup wyposażenia i środków trwałych sfinansowany przez Powiatowy Urząd Pracy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 lipca 2009 r. (data wpływu 3 sierpnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 lipca 2009 r. znak: IBPP2/443-572/09/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę z Powiatowym Urzędem Pracy - w sprawie refundacji ze środków FUNDUSZ PRACY kosztów wyposażenia lub dopasowania stanowiska pracy dla skierowanego na to miejsce bezrobotnego.

Wnioskodawca otrzymał fizycznie zwrot tych środków pieniężnych na konto bankowe, w kwocie 51 240 zł PUP zażądał ksero faktury i dowodu zapłaty tej faktury, jako dowodu, że środki zostały wykorzystane zgodnie z zawartą umową.

Biuro Rachunkowe, które prowadzi usługi księgowe Wnioskodawcy, nie odliczyło podatku od towarów i usług (podatku naliczonego od środków trwałych).

Dodatkowo pismem z dnia 31 lipca 2009 r. Wnioskodawca dodał, iż wszystkie wydatki związane z wyposażeniem lub dopasowaniem stanowiska pracy dla skierowanego na to miejsce bezrobotnego, są wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup wyposażenia i środków trwałych, finansowanych przez PUP w 100%, tj. brutto.

Zdaniem Wnioskodawcy, pieniądze z PUP są na stworzenie miejsc pracy, poprzez zakup maszyn i innych środków trwałych.

Podatek od towarów i usług naliczony przy zakupie środka trwałego winien być rozliczony z podatkiem od towarów i usług - należnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od towarów i usług (VAT). Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że zawarł umowę z Powiatowym Urzędem Pracy - w sprawie refundacji ze środków FUNDUSZ PRACY kosztów wyposażenia lub dopasowania stanowiska pracy dla skierowanego na to miejsce bezrobotnego.

Wnioskodawca otrzymał fizycznie zwrot tych środków pieniężnych na konto bankowe, w kwocie 51 240 zł PUP zażądał ksero faktury i dowodu zapłaty tej faktury, jako dowodu, że środki zostały wykorzystane zgodnie z zawartą umową.

Biuro Rachunkowe, które prowadzi usługi księgowe Wnioskodawcy, nie odliczyło podatku od towarów i usług (podatku naliczonego od środków trwałych).

Wnioskodawca wyjaśnił dodatkowo, iż wszystkie wydatki związane z wyposażeniem lub dopasowaniem stanowiska pracy dla skierowanego na to miejsce bezrobotnego, są wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż została spełniona podstawowa przesłanka określona w cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż jak wynika z wniosku, zakupy wyposażenia i środków trwałych związane są z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a to determinuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących przedmiotowe zakupy.

Ponadto dla prawa do odliczenia podatku naliczonego nie ma znaczenia źródło finansowania wydatków na nabycie towarów i usług. Także pokrycie tych wydatków (w tym podatku naliczonego) nie z własnych środków podatnika nie pozbawia go prawa do odliczenia podatku.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup wyposażenia i środków trwałych sfinansowanych ze środków PUP, które wykorzystywane są w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył kserokopię umowy. Należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.