IBPP2/443-558/08/JCi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2008 r. (data wpływu 17 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2008 r. (data wpływu 9 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonywane przez podwykonawców roboty budowlane na budynku o PKOB 112 - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonywane przez podwykonawców roboty budowlane na budynku o PKOB 112. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 września 2008 r. (data wpływu 9 września 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest deweloperem realizującym systemem gospodarczym budowę budynku wielomieszkaniowego z parterem użytkowym i piwnicami przeznaczonymi w części jako lokale pomocnicze do lokali mieszkalnych (komórki lokatorskie), w części jako pomieszczenia pomocnicze do lokalu użytkowego umiejscowionego na parterze budynku i w części jako samodzielne lokale usługowe bądź magazynowe. Powierzchnia lokali mieszkalnych wraz z przynależną im komunikacją (klatki schodowe i windy) stanowi 67% powierzchni budynku, zaś piwnice i lokale użytkowe na parterze - 33%.Budynek stanowi więc obiekt budownictwa mieszkaniowego PKOB dz. 11, PKOB 112.Budowa realizowana jest przez podwykonawców, tak więc stan surowy otwarty realizuje podwykonawca A, instalacje wod.kan.c.o. - podwykonawca B, stolarkę okienną - podwykonawca C. Lokal użytkowy sprzedawany będzie w stanie surowym otwartym spółce, która dokona jego wykończenia we własnym zakresie.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wyjaśnia, że budynek wielomieszkaniowy budowany jest w niżej przedstawionym systemie:

* stan surowy otwarty całego budynku wykonywany jest na podstawie umowy z jednym wykonawcą na całą konstrukcję budynku,

* powierzchnie usługowe (komercyjne) zbywane są nabywcy w stanie surowym otwartym (bez instalacji, tynków, wylewek itd.),

* umowy z pozostałymi wykonawcami zawierane są wyłącznie na wykonanie pozostałych części budynku, a więc powierzchni mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT powinni stosować podwykonawcy na wykonywane przez siebie roboty budowlane na budynku. Pytanie nie dotyczy stawki VAT na infrastrukturę towarzyszącą i przyłącza mediów, które zostały w całości zafakturowane stawką VAT 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, stawka VAT w opisanym przypadku powinna wynosić 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%. Jednakże zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.Uwzględniając zmiany obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r. wprowadzone ustawą z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382), stosownie do zapisu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, 7% stawkę podatku stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zgodnie, z dodanym do art. 41 ustawy o VAT, ustępem 12a przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

W myśl ust. 12b ww. artykułu do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z treścią § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.Obiekty budownictwa mieszkaniowego to zgodnie z art. 2 pkt 12 cyt. ustawy o VAT - budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Z powyższego wynika, iż o możliwości zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy oraz § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.Ponadto wskazać należy także, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.Część "mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice) oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).Z uwagi na to, iż przepisy prawa podatkowego (ustawa o podatku od towarów i usług a także przepisy wykonawcze do niej) nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego, należy po nie sięgnąć do ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Definiując pojęcie prawne "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* po pierwsze - pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* po drugie - pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji powierzchni użytkowej ani też nie normuje zasad jej obliczania. Zasady ustalania powierzchni użytkowej można znaleźć m.in. w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, w ustawie o podatku od spadków i darowizn oraz w PKOB. Zgodnie z art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) w rozumieniu ustawy uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych i naziemnych, z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów).Według zaś art. 1a ust. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) powierzchnia użytkowa budynku lub jego części jest to powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Natomiast w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) w Objaśnieniach wstępnych, w pkt 2 - Pojęcia podstawowe - wskazano, iż całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

* powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów,

* powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych,

* powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Z uwagi na to, iż ustawa o VAT odwołuje się do klasyfikacji PKOB dlatego zasadnym będzie ustalanie powierzchni użytkowej w oparciu o zasady przewidziane w PKOB. Jednocześnie ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie zawiera żadnych przepisów, które by określały na podstawie jakich dokumentów ma być wyliczona powierzchnia użytkowa w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym, która stanowi podstawę do zastosowania stawki preferencyjnej 7% przy spełnieniu określonych warunków, o których mowa w ust. 12b. W przypadku realizowania inwestycji związanej z budownictwem mieszkaniowym należy na podstawie przedstawionych przez inwestora dokumentów kosztorysowych i projektowych ustalić powierzchnię użytkową, która będzie stanowić podstawę do zastosowania stawki w wysokości 7%.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest deweloperem realizującym systemem gospodarczym budowę budynku wielomieszkaniowego z parterem użytkowym i piwnicami przeznaczonymi w części jako lokale pomocnicze do lokali mieszkalnych (komórki lokatorskie), w części jako pomieszczenia pomocnicze do lokalu użytkowego umiejscowionego na parterze budynku i w części jako samodzielne lokale usługowe bądź magazynowe. Powierzchnia lokali mieszkalnych wraz z przynależną im komunikacją (klatki schodowe i windy) stanowi 67% powierzchni budynku, zaś piwnice i lokale użytkowe na parterze - 33%.

Budynek stanowi więc obiekt budownictwa mieszkaniowego PKOB dz. 11, PKOB 112.Budowa realizowana jest przez podwykonawców, tak więc stan surowy otwarty realizuje podwykonawca A, instalacje wod.kan.co - podwykonawca B, stolarkę okienną - podwykonawca C. Lokal użytkowy sprzedawany będzie w stanie surowym otwartym spółce, która dokona jego wykończenia we własnym zakresie.Jak wskazuje Wnioskodawca budynek wielomieszkaniowy budowany jest w niżej przedstawionym systemie:

* stan surowy otwarty całego budynku wykonywany jest na podstawie umowy z jednym wykonawcą na całą konstrukcję budynku,

* powierzchnie usługowe (komercyjne) zbywane są nabywcy w stanie surowym otwartym (bez instalacji, tynków, wylewek itd.),

* umowy z pozostałymi wykonawcami zawierane są wyłącznie na wykonanie pozostałych części budynku, a więc powierzchni mieszkalnych.

W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym prawidłowej stawki podatku uzależnione jest od postanowień umowy na wykonanie wskazanych wyżej robót budowlanych oraz od rodzaju budynku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż stan surowy otwarty realizuje podwykonawca A, z którym zawarta jest umowa na całą konstrukcję budynku wielomieszkaniowego (o PKOB 112). Zatem, jeśli przedmiotem umowy są, odnoszące się do budynku mieszkalnego (o PKOB 112) jako całości, roboty budowlane na częściach wspólnych (tj. budowa budynku do stanu surowego otwartego), których nie da się przypisać wyłącznie do lokali użytkowych i infrastruktury towarzyszącej, wykonywane na bryle budynku, zastosowanie ma 7% stawka podatku od towarów i usług.Jeżeli jednak w umowie zostanie wskazane, iż roboty budowlane dotyczyć będą poszczególnych części budynku tj. powierzchni mieszkalnych i odrębnie powierzchni niemieszkalnych, wówczas w odniesieniu do usług wykonywanych w części mieszkalnej znajdzie zastosowanie 7% stawka podatku, natomiast do usług wykonywanych w części niemieszkalnej - 22% stawka podatku.Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż powierzchnie usługowe (komercyjne) zbywane są nabywcy w stanie surowym otwartym (bez instalacji, tynków, wylewek itd.), a umowy z pozostałymi wykonawcami (na wykonanie instalacji wod.kan.c.o., stolarki okiennej) zawierane są wyłącznie na wykonanie pozostałych części budynku, a więc powierzchni mieszkalnych. Zatem, w przedmiotowej sytuacji, dla robót wykonywanych w części mieszkalnej, również znajdzie zastosowanie 7% stawka podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanych we wniosku budynków według PKOB. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynków według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania ww. obiektów według PKOB, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.