IBPP2/443-542/09/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku naliczonego dotyczącego zakupów związanych z utrzymaniem budynku na wynajem - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku naliczonego dotyczącego zakupów związanych z utrzymaniem budynku na wynajem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z o.o., której właścicielem jest Gmina S. Przedmiotem działalności Spółki jest zarządzanie nieruchomościami na zlecenie i własnymi, wynajem lokali mieszkalnych, a także wykonywanie prac budowlanych, remontowych, w tym wznoszenie budynków. Na mocy ustaleń właściciela - Gminy S. w 2008 r. Wnioskodawca rozpoczął rozbudowę 9 obiektów mieszkalnych, których właścicielem są Wspólnoty Mieszkaniowe. Na zlecenie tychże wspólnot Wnioskodawca prowadzi systemem zleconym prace remontowo-budowlane oraz je finansuje. Po zakończeniu prac w roku 2009 r. nastąpi przefakturowanie wartości inwestycji w poszczególnych Wspólnotach łącznie z podatkiem należnym VAT (7% i 22%). Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczenia inwestycji według kosztów faktycznie poniesionych. W momencie wystawienia faktur podatek należny zrówna się z podatkiem naliczonym wystawionym przez wykonawców prac remontowo-budowlanych. Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami na zlecenie oraz wynajem lokali - budynek X. Opodatkowanie sprzedawanych usług w tym zakresie obejmuje stawki VAT 22%, 7% oraz zw. VAT od zakupów dotyczących przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w tym zakresie rozliczany jest proporcją, zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Prowadzenie rejestrów VAT umożliwia rozgraniczenie zakupów dotyczących:

* inwestycji (sprzedaż 7%, 22%),

* zarządzania nieruchomościami (sprzedaż 7%, 22%, zw.),

* wynajmu mieszkań (sprzedaż zw.)

* zakupu mediów dla wynajmu mieszkań (sprzedaż 7%, 22%).

W celu utrzymania budynku na wynajem Wnioskodawca ponosi również koszty takie jak energia części wspólnej, ubezpieczenia, utrzymanie czystości, remonty itp. W ramach wynajmu lokali sprzedawane są również media (CO, CWG, wywóz nieczystości itp). Przychód równa się poniesionym kosztom, Wnioskodawca nie ma korzyści materialnych z tego tytułu. Lokatorzy płacą zaliczki dotyczące zakupu mediów i okresowo są rozliczani z faktycznego zużycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest nieodliczanie podatku naliczonego dotyczącego zakupów związanych z utrzymaniem budynku na wynajem.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dotyczących utrzymania budynku na wynajem. Sprzedaż w tym zakresie jest zwolniona z podatku, w związku z tym nie ma prawa do rozliczania podatku naliczonego od zakupów w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Jak wynika z powyższego, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione podmiotowo lub przedmiotowo, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W świetle powyższych regulacji podatnik ma obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia (czynnościami opodatkowanymi) i czynnościami niedającymi prawa do odliczenia (zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu). Obowiązek wyodrębniania kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności ma charakter bezwzględny. Dopiero w sytuacji, kiedy wyodrębnienie takie nie jest możliwe, podatnik może skorzystać z uprawnienia zawartego w ust. 2 cyt. art. 90 ustawy, zgodnie z którym może on pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę jego płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega lub też jest zwolniona od podatku, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca jest Spółką z o.o., której właścicielem jest Gmina S. Przedmiotem działalności Spółki jest zarządzanie nieruchomościami na zlecenie i własnymi, wynajem lokali mieszkalnych, a także wykonywanie prac budowlanych, remontowych, w tym wznoszenie budynków. Na mocy ustaleń właściciela - Gminy S. w 2008 r. Wnioskodawca rozpoczął rozbudowę 9 obiektów mieszkalnych, których właścicielem są Wspólnoty Mieszkaniowe. Na zlecenie tychże wspólnot Wnioskodawca prowadzi systemem zleconym prace remontowo-budowlane oraz je finansuje. Po zakończeniu prac w roku 2009 r. nastąpi przefakturowanie wartości inwestycji w poszczególnych Wspólnotach łącznie z podatkiem należnym VAT (7% i 22%). Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca zobowiązany jest do rozliczenia inwestycji według kosztów faktycznie poniesionych. W momencie wystawienia faktur podatek należny zrówna się z podatkiem naliczonym wystawionym przez wykonawców prac remontowo-budowlanych. Wnioskodawca prowadzi również działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami na zlecenie oraz wynajem lokali - budynek X. Opodatkowanie sprzedawanych usług w tym zakresie obejmuje stawki VAT 22%, 7% oraz zw. VAT od zakupów dotyczących przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w tym zakresie rozliczany jest proporcją, zgodnie z art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Prowadzenie rejestrów VAT umożliwia rozgraniczenie zakupów dotyczących:

* inwestycji (sprzedaż 7%, 22%),

* zarządzania nieruchomościami (sprzedaż 7%, 22%, zw.),

* wynajmu mieszkań (sprzedaż zw.)

* zakupu mediów dla wynajmu mieszkań (sprzedaż 7%, 22%).

W celu utrzymania budynku na wynajem Wnioskodawca ponosi również koszty takie jak energia części wspólnej, ubezpieczenia, utrzymanie czystości, remonty itp. W ramach wynajmu lokali sprzedawane są również media (CO, CWG, wywóz nieczystości itp). Przychód równa się poniesionym kosztom, Wnioskodawca nie ma korzyści materialnych z tego tytułu. Lokatorzy płacą zaliczki dotyczące zakupu mediów i okresowo są rozliczani z faktycznego zużycia.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż przy realizowaniu prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z wynajmem mieszkań, Wnioskodawca winien kierować się przede wszystkim generalną zasadą, określoną w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. w pierwszej kolejności ustalić podatek związany wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną. Zatem jeżeli Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie przypisać wydatki w ww. zakresie jednemu rodzajowi czynności, (w przedmiotowej sprawie wyłącznie czynnościom zwolnionym) odliczenie podatku naliczonego Wnioskodawcy nie przysługuje.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości stosowania przez Wnioskodawcę stawek podatku od towarów i usług w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W tym zakresie nie sformułowano bowiem pytania, jak też nie przedstawiono swojego stanowiska. Stąd też informacje w tym zakresie, przedstawione w poz. 54 wniosku przyjęto jako element stanu faktycznego bez dokonywania jego oceny.

Sformułowane we wniosku pytania dotyczą wyłącznie:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.