IBPP2/443-539/11/UH - Opodatkowanie podatkiem VAT konferencji naukowych i sympozjów.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-539/11/UH Opodatkowanie podatkiem VAT konferencji naukowych i sympozjów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 27 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT konferencji naukowych i sympozjów (stan faktyczny oznaczony we wniosku nr 6) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT konferencji naukowych i sympozjów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. znak: IBPP2/443-105-108/11/UH wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Muzeum działa na podstawie:

1.

ustawy o muzeach z dnia 21 listopada 1996 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.),

2.

ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej z dnia 25 października 1991 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.),

3.

Statutu Muzeum.

Zgodnie z § 6 pkt 1 statutu do zadań Muzeum należy w szczególności:

* zabezpieczenie i konserwacja zbiorów oraz w miarę możliwości zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody (ust. 3),

* organizowanie i prowadzenie badań naukowych, w tym prac wykopaliskowych (ust. 5),

* działalność edukacyjna (ust. 7),

* udostępnianie zbiorów dla celów naukowo-badawczych i edukacyjnych (ust. 8),

* prowadzenie działalności kulturalnej i edukacyjnej w formie koncertów, szkoleń, sesji, spotkań oraz innych przedsięwzięć promujących muzeum (ust. 13).

Muzeum świadczy odpłatnie usługi na rzecz innych instytucji, osób prawnych oraz osób fizycznych polegające na:

1.

Konserwacja zabytków (w tym konserwacja zbiorów bibliotecznych, grafik, obrazów, sztandarów i innych kolekcji stanowiących zbiory przedmiotów zgromadzonych i uporządkowanych według koncepcji osób, które tworzyły te kolekcje zgodnie z art. 6 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568). Do każdego zakonserwowanego zabytku sporządzana jest dokumentacja opisowa oraz fotograficzna, której jeden egzemplarz pozostaje w muzeum, a drugi razem z zakonserwowanym obiektem przekazywany jest Zleceniodawcy. Jest to usługa świadczona przez wykwalifikowanych pracowników muzeum zatrudnionych na stanowisku konserwatora w Dziale Konserwacji. Usługę konserwacji wykonuje się na podstawie zawartej umowy pomiędzy Zleceniodawcą a Muzeum.

2.

Badania archeologiczne - zarówno wykopaliska, jak i nadzory archeologiczne, które są specyficzną formą działań badawczych mające doprowadzić do udokumentowania źródeł najstarszej przeszłości. Każde badanie (prace powierzchniowo-poszukiwawcze, zabezpieczające, sondażowe i wykopaliska) wymaga stosownego zezwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, co za tym idzie można stwierdzić, że są to również działania konserwatorskie. Wyniki badań i nadzorów archeologicznych są przekazywane w formie obligatoryjnych sprawozdań i opracowań naukowych do odpowiednich urzędów konserwatorskich - jest to usługa świadczona przez wykwalifikowanych pracowników Muzeum (archeologów) na podstawie zawartej umowy pomiędzy Zleceniodawcą a Muzeum.

3.

Oprowadzanie po ekspozycjach wystawowych przez pracowników merytorycznych Muzeum - asystentów, adiunktów, kustoszy w ramach stosunku pracy na wyraźne życzenie zwiedzającego za dodatkową opłatą (Zarządzenie Dyrektora w sprawie cennika usług świadczonych przez Muzeum).

4.

Udostępnianie muzealiów do reprodukcji fotograficznej, filmowej - zgoda na wykorzystanie fotografii eksponatu do publikacji, aranżacji wystawy organizowanej przez inną instytucję, osobę prawną lub fizyczną, itp. na podstawie zawartej umowy pomiędzy Zlecającym z Muzeum.

5.

Lekcje muzealne - przeprowadzane przez pracowników merytorycznych na określony temat na części lub całej ekspozycji w celu realizacji określonej partii materiału zawartego w programie nauczania w szkołach podstawowych, gimnazjach, szkołach średnich oraz wyższych. Usługa zamawiana jest wcześniej np. telefonicznie. Udział w lekcji jest możliwy po uiszczeniu opłaty za wstęp do muzeum, uczestnicy lekcji nie ponoszą dodatkowych kosztów związanych z lekcją.

6.

Konferencje naukowe - organizowane w celu realizacji zadań statutowych Muzeum, w szczególności prowadzenie działalności edukacyjnej zgodnie z § 6 pkt 1 ust. 13 Statutu.

W uzupełnieniu wniosku (data wpływu 27 kwietnia 2011 r.) dodatkowo wyjaśniono:

1.

Muzeum nie osiąga zysków z prowadzonej działalności opisanej w pkt 1 oraz 2 wniosku (konserwacja zabytków oraz badania archeologiczne) w sposób systematyczny. Przyjmowane zlecenia konserwacji zabytków mają charakter sporadyczny, ponieważ podstawowe zabiegi świadczone przez Pracownię Konserwacji Zabytków dotyczą własnych zbiorów. Ewentualne zyski z przyjętych zleceń z zewnątrz są zgodnie ze statutem przeznaczane na działalność statutową muzeum.

2.

Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi sklasyfikował usługi świadczone przez muzeum zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) następująco:

a.

konserwacja zabytków np. zbiorów bibliotecznych, grafik, obrazów, sztandarów itp. świadczone przez pracownika muzeum (konserwatora) na rzecz innych instytucji, osób fizycznych jako mieszczące się w grupowaniu PKWiU 91.02.10.0 "Usługi świadczone przez muzea",

b.

prowadzenie nadzorów archeologicznych oraz wykonywanie archeologicznych badań wykopaliskowych, sondażowych, powierzchniowo - poszukiwawczych, zabezpieczających wraz ze sporządzeniem dokumentacji archeologicznej i opracowaniem wyników tych badań jako mieszczące się w grupowaniu PKWiU 91.03.10.0 "Usługi związane z działalnością historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych",<...li>

c.

udostępnianie zwiedzającym sal wystawowych, zbiorów muzealnych poprzez sprzedaż biletów wstępu, oprowadzanie grup zwiedzających ekspozycje przez przewodnika zatrudnionego przez muzeum (są to pracownicy merytoryczni Muzeum - asystenci, adiunkci, kustosze w ramach stosunku pracy), prowadzenie przez pracowników muzeum lekcji muzealnych, udostępnianie muzealiów do fotografowania lub filmowania jako mieszczące się w grupowaniu PKWiU 91.02 "Usługi świadczone przez muzea",

d.

kompleksowe organizowanie np. konferencji, sympozjów, seminariów naukowych jako mieszczące się w grupowaniu PKWiU 82.30.1. "Usługi związane z organizacją kongresów, targów i wystaw".

3.

Usługi świadczone przez Muzeum (usługi konserwacji) mają wyłącznie charakter prac zabezpieczających, utrwalających substancję zabytku, zahamowanie procesów jego destrukcji wraz z dokumentowaniem przeprowadzonych działań, zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 z późn. zm.), zwanej dalej "uoz".

4.

Zabytki przyjmowane do konserwacji (na podstawie zawartej umowy) w Pracowni Konserwacji Zabytków są zabytkami w rozumieniu art. 3 pkt 1 uoz.

5.

W przypadku przyjmowania przez Pracownię Konserwacji Zabytków prac zleconych przez inne instytucje prowadzące księgi inwentarzowe (muzea, biblioteki) wówczas zabytki są objęte wpisem do inwentarza innego muzeum bądź zasobu bibliotecznego lub są materiałem archiwalnym. W przypadku przyjęcia zlecenia od innych podmiotów (np. osoby fizyczne, prawne itp.) wówczas przyjęte zabytki nie są wpisane do żadnego rejestru zabytków.

6.

Na prowadzenie prac konserwatorskich w Pracowni Konserwacji Zabytków nie są wymagane zezwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków. Działalność pracowni uregulowana jest przez Statut. Zgodnie z nim pracownicy zatrudnieni w Pracowni Konserwacji Zabytków są specjalistami z zakresu konserwacji dzieł sztuki i posiadają odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia. Jeżeli chodzi o badania archeologiczne (pkt 2 wniosku) są wystawiane pozwolenia na przeprowadzenie badań przez wojewódzkiego konserwatora zabytków, w którym imiennie określa się osobę odpowiedzialną za przeprowadzenie tych prac.

7.

Oprowadzanie po ekspozycjach muzealnych przez pracownika muzeum (asystenta, adiunkta, kustosza) jest dostępne tylko z usługą podstawową jaką jest zakup biletu wstępu do muzeum po uiszczeniu dodatkowej opłaty. W przypadku udostępniania muzealiów do reprodukcji fotograficznej, kserograficznej itp. są to usługi dostępne bez zakupu biletu wstępu. Zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2 oraz art. 25a ustawy z 21 listopada 1996 r. o muzeach, Muzeum pobiera opłaty za przygotowanie i udostępnianie zbiorów do celów innych niż zwiedzanie. W szczególności za kopiowanie, sporządzenie reprodukcji lub fotografii. Muzeum pobiera opłaty za udostępnianie wizerunków muzealiów z wykorzystaniem elektronicznych nośników danych. Udostępnienie odbywa się na podstawie zgłoszenia zlecenia oraz zawartej umowy udostępnienia.

8.

Udostępnianie muzealiów odbywa się na podstawie zgłoszeń osób prawnych, fizycznych lub innych instytucji. Ma charakter okazjonalny i nie stanowi podstawy działalności muzeum, jednakże wynika bezpośrednio z ustawy o muzeach. W przypadku konferencji naukowych, sympozjów stanowią one również działalność statutową muzeum. Podczas konferencji naukowych prezentuje się wyniki z przeprowadzonych badań naukowych (archeologiczne, etnograficzne, itp.) na terenie działalności muzeum oraz w celach porównawczych z instytucjami o podobnym charakterze działania. Pobierane opłaty akredytacyjne nie stanowią dla muzeum dodatkowego dochodu, nie są traktowane jako opłata za wstęp na konferencję tylko na częściowe pokrycie kosztów zakwaterowania i wyżywienia uczestników konferencji (zwyczajowo konferencje trwają 2-3 dni) oraz zapewnienia niezbędnych materiałów biurowych.

9.

Usługi organizowania konferencji naukowych nie są usługami w zakresie kształcenia (w tym zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego). W związku z tym Muzeum nie spełnia warunków do zwolnienia ww. usług od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lub 29 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy usługa świadczona przez Muzeum w zakresie organizacji konferencji naukowej, a więc pobierana opłata akredytacyjna od uczestników konferencji, sympozjów korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty akredytacyjne pobierane od uczestników konferencji naukowych, sympozjów itp. korzystają ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit a, ponieważ zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 oraz pkt 13 statutu - do zadań Muzeum w szczególności należy: działalność edukacyjna (pkt 7) oraz prowadzenie działalności kulturalnej oraz edukacyjnej w formie koncertów, szkoleń, spotkań oraz innych przedsięwzięć promujących muzeum (pkt 13). Opłata akredytacyjna nie jest traktowana jako wstęp na konferencję naukową, tylko jako częściowe pokrycie kosztów związanych z zakwaterowaniem oraz wyżywieniem uczestników konferencji oraz zapewnienie im niezbędnych materiałów biurowych. Zwyczajowo konferencja trwa ok. 2-3 dni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie kwestii możliwości zwolnienia od podatku VAT usługi świadczonej przez Muzeum, opisanej we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. w pkt 6 - konferencji naukowych i sympozjów. W zakresie pozostałych stanów faktycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwolnione od podatku były usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, jednakże przepis ten został uchylony. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., zwolnienia od podatku dotyczące dostaw towarów i świadczonych usług zawarte są bezpośrednio w art. 43 ustawy o VAT. Zatem w tym artykule należy poszukiwać ewentualnej podstawy do zwolnienia z opodatkowania czynności związanych z organizacją konferencji naukowych.

Zdaniem Wnioskodawcy usługa organizacji konferencji naukowej lub sympozjów korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy należy na wstępie przywołać treść art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a.

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b.

indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1), z brzmieniem której zgodne muszą być przepisy polskiej ustawy o VAT, przewiduje zwolnienia dla usług kulturalnych, stwierdzając w art. 132 ust. 1 lit. n), że zwolnieniu z podatku podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Wynika zatem z tego, że ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty nie będące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, będą mogły korzystać ze zwolnienia z VAT.

Polski ustawodawca zwalnia od podatku zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT usługi kulturalne świadczone przez dwie grupy podmiotów. Do pierwszej z nich zaliczył:

1.

podmioty prawa publicznego,

2.

inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,

3.

podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Należy przy tym zauważyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT). Zwolnieniu od podatku VAT podlegać będzie również dostawa towarów ściśle z usługami kulturalnymi związana, dokonywana przez wskazane wyżej podmioty (tj. określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT), przy czym zwolnieniu nie będzie podlegała dostawa towarów i świadczenie usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników nie korzystających z takiego zwolnienia (art. 43 ust. 17 ustawy o VAT).

W skład drugiej grupy podmiotów uprawnionych do zwolnienia weszli natomiast indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Wykonywanie przez te podmioty usług kulturalnych daje zatem możliwość zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Muzeum jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora od dnia 30 czerwca 1999 r. Dodatkowo Muzeum wpisane jest do Państwowego Rejestru Muzeów i uprawnione jest do używania w nazwie określenia "muzeum rejestrowane". Do działalności Wnioskodawcy odnoszą się przepisy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ww. ustawy, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Muzeum wpisane jest również do rejestru, o którym jest mowa w art. 14 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Wnioskodawca spełnia zatem przesłankę podmiotową do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.

W następnej kolejności należy zbadać, czy świadczona przez Muzeum usługa organizacji konferencji naukowej lub sympozjum, opisana w pkt 6 wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. wypełnia przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia. Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...). Ustawa o VAT nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory". Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia "kultura", ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ww. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.). Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższe akty prawne nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów "kultura" oraz "usługi kulturalne" na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów. Z kolei zgodnie z art. 1 ustawy o muzeach, muzeum jest jednostką organizacyjną nie nastawioną na osiąganie zysku, której celem jest gromadzenie i trwała ochrona dóbr naturalnego i kulturalnego dziedzictwa ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości historii, nauki i kultury polskiej oraz światowej, kształtowanie wrażliwości poznawczej i estetycznej oraz umożliwianie korzystania ze zgromadzonych zbiorów. W myśl art. 2 ustawy o muzeach, muzeum realizuje cele określone w art. 1, w szczególności przez:

1.

gromadzenie zabytków w statutowo określonym zakresie,

2.

katalogowanie i naukowe opracowywanie zgromadzonych zbiorów,

3.

przechowywanie gromadzonych zabytków, w warunkach zapewniających im właściwy stan zachowania i bezpieczeństwo, oraz magazynowanie ich w sposób dostępny do celów naukowych,

4.

zabezpieczanie i konserwację zbiorów oraz, w miarę możliwości, zabezpieczanie zabytków archeologicznych nieruchomych oraz innych nieruchomych obiektów kultury materialnej i przyrody,

5.

urządzanie wystaw stałych i czasowych,

6.

organizowanie badań i ekspedycji naukowych, w tym archeologicznych,

7.

prowadzenie działalności edukacyjnej,

8.

popieranie i prowadzenie działalności artystycznej i upowszechniającej kulturę,

9.

udostępnianie zbiorów do celów edukacyjnych i naukowych,

10.

zapewnianie właściwych warunków zwiedzania oraz korzystania ze zbiorów i zgromadzonych informacji,

11.

prowadzenie działalności wydawniczej.

Zatem za usługi kulturalne świadczone przez muzeum możemy uznać usługi nie wchodzące w zakres działalności gospodarczej w rozumieniu innych przepisów, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przez którą należy rozumieć naturalne i kulturalne dziedzictwo ludzkości o charakterze materialnym i niematerialnym, w szczególności w zakresie historii, nauki i sztuki.

W świetle powyższych rozważań za usługi kulturalne, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT nie można uznać świadczonych przez Muzeum usług w postaci organizacji konferencji naukowej lub sympozjum. Usługi te w ocenie Wnioskodawcy są związane z realizowaniem celów statutowych przewidzianych w § 6 ust. 1 pkt 7 statutu - działalność edukacyjna i § 6 ust. 1 pkt 13 statutu - prowadzenie działalności kulturalnej i edukacyjnej w formie koncertów, szkoleń, sesji, spotkań oraz innych przedsięwzięć promujących muzeum. Stanowią zatem realizację celów określonych w art. 2 pkt 7 ww. ustawy o muzeach związanych z prowadzeniem działalności edukacyjnej. Jeżeli zatem podstawowym celem takiej działalności jest kształcenie (przekazywanie wiedzy i umiejętności), to usługi takie należy rozpatrywać na gruncie zwolnień określonych w art. 43 ust. 1 pkt 26 lub pkt 29 ustawy o VAT. W przepisach tych określono bowiem zwolnienie dla usług kształcenia, także kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego.

Jak wynika z pisma z dnia 20 kwietnia 2011 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji organizowane przez Muzeum konferencje naukowe nie są usługami w zakresie kształcenia, w związku z tym Muzeum nie spełnia warunków do zwolnienia ww. usług od podatku VAT na podstawie ww. przepisów.

Jak wskazano wyżej art. 2 ustawy o muzeach określa pewien zakres czynności wykonywanych przez muzeum, które mogą być uznane za usługi kulturalne świadczone przez ten konkretny podmiot. Czynności związane z prowadzeniem działalność edukacyjnej określonej w pkt 7 art. 2 ww. ustawy o muzeach (o ile nie są usługami w zakresie kształcenia) muszą być związane z upowszechnianiem kultury, by określić, że są one objęte zakresem zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.

Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN S.A. http://sjp.pwn.pl/ "konferencja" to spotkanie przedstawicieli jakichś instytucji lub organizacji w celu omówienia określonych zagadnień, natomiast "sympozjum" to zebranie specjalistów z jakiejś dziedziny poświęcone omówieniu jakiegoś zagadnienia lub wymiana myśli na określony temat.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego podczas konferencji naukowych organizowanych przez Wnioskodawcę prezentuje się wyniki z przeprowadzonych badań naukowych (archeologiczne, etnograficzne itp.) na terenie działalności muzeum oraz w celach porównawczych z instytucjami o podobnym charakterze.

Konferencje naukowe i sympozja przeznaczone dla określonej grupy osób, specjalistów z danej dziedziny związane z przekazywaniem wiedzy specjalistycznej nie mogą być uznane za usługi kulturalne w rozumieniu ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT, gdyż ich celem nie jest upowszechnianiem kultury rozumiane jako działanie zmierzające do tego by uczynić coś (jakiś aspekt działalności kulturalnej) popularnym - powszechnie znanym.

Za wyłączeniem ww. czynności związanych z organizowaniem konferencji i sympozjów z zakresu usług kulturalnych przemawia również pośrednio fakt, że usługi te są odrębnie klasyfikowane wg PKWiU z 2008 r. do kategorii 82.30.1 "Usługi związane z organizacją kongresów, targów i wystaw" w przeciwieństwie do innych usług świadczonych przez Muzeum wymienionych we wniosku, które klasyfikowane są pod symbolem PKWiU 91.02.10. "Usługi świadczone przez muzea" lub PKWiU 91.03.10.0 "Usługi związane z działalnością historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych" (dział 91 PKWiU "Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury").

Wobec powyższego świadczone przez Muzeum usługi w postaci organizacji konferencji naukowych i sympozjów nie będą podlegały zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT. Usługi te podlegają zatem opodatkowaniu stawką 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie stanów faktycznych oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 3, 4 oraz 5 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl