IBPP2/443-536/13/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy wniesienie wkładu w postaci aportu gruntu działki nr 999/3 do spółki jawnej, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie uznania czy wniesienie wkładu w postaci aportu gruntu działki nr 999/3 do spółki jawnej, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 sierpnia 2013 r. znak: IBPP2/443-536/13/ICz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem działki nr 999 położonej w G. Jest to grunt rolny o łącznej powierzchni 13.470 m². Działkę tę Wnioskodawca nabył na własność aktem notarialnym w 2008 r. od swojego ojca w formie darowizny i stanowi jego odrębną własność prywatną. Kwota wynikająca z aktu notarialnego darowizny działki 999 wynosi 500.000 zł. Czynność ta nie podlegała ustawie podatku od towarów i usług.

Działka ma charakter rolny. Dla terenu, na którym znajduje się ww. działka nie ma planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, tereny te widnieją jako tereny pod zabudowę usługową. Według ewidencji gruntów tereny te stanowią użytki rolne oznaczone "R III oraz IV klasa". Na części działki zostały poniesione nakłady inwestycyjne związane z wybudowaniem budynku handlowo-usługowego. Budowa obiektu była prowadzona na podstawie decyzji W. oraz prawomocnego pozwolenia na budowę wydaną na spółkę jawną. Nakłady inwestycyjne poniesione zostały przez spółkę jawną, której Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Spółka od nakładów inwestycyjnych jako podatnik czynny VAT odliczyła podatek naliczony. W 2009 r. Spółka jawna zawarła z Wnioskodawcą jako właścicielem nieruchomości gruntowej umowę dzierżawy. Na podstawie tej umowy spółka jawna dysponuje nieruchomością i posiada tytuł prawny najpierw do wybudowania budynku handlowo-usługowego a później na prowadzenie działalności gospodarczej, którą uruchomiła w maju 2012 r. Umowa dzierżawy zawarta jest na okres 10 lat z możliwością przedłużenia o kolejne lata.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Dochody które otrzymuje z tytułu dzierżawy (około 20.000 tysięcy złotych rocznie) nie przekraczają kwotę zobowiązującą do zarejestrowania się jako czynny podatnik.

Wobec czego wynajem działki traktuje jako dochód otrzymany nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - tylko jako dochód z posiadania własności. Dochody otrzymane rozlicza na zasadach dochodu z dzierżawy na zasadach podatku zryczałtowanego tj. dochodu okazjonalnego opodatkowanego stawką 8,5%.

W 2012 r. Urząd Wojewódzki rozpoczął inwestycję dotyczącą budowy obwodnicy G. W czerwcu 2012 r. Wojewoda dokonał podziału działki 999 na trzy działki: 999/1, 999/2, 999/3 i wydał decyzję wywłaszczenia Wnioskodawcy jako właściciela z działki nr 999/2, która przeszła na mocy tej decyzji na własność Urzędu Wojewódzkiego i będzie przeznaczona pod obwodnicę.

Po tym wywłaszczeniu własnością Wnioskodawcy pozostała działka 999/1 o powierzchni 32 ary oraz działka 999/3 o powierzchni 76 arów - na której obecnie wybudowany jest obiekt przez spółkę jawną, w której Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Działalność gospodarcza w budynku posadowionym na działce nr 999/3 spółka jawna rozpoczęła w maju 2012 r. Wnioskodawca zamierza działkę nr 999/3, na której zostały poczynione nakłady inwestycyjne przez spółkę jawną (budynek usługowo-handlowy), wnieść jako wkład w formie aportu do spółki jawnej, której jest współwłaścicielem. Działka nr 999/3 będzie wykorzystana w działalności spółki jawnej i będzie to działalność opodatkowana podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie przedstawione w piśmie z dnia 5 września 2013 r.):

Czy wniesienie wkładu w postaci aportu gruntu działki nr 999/3 do spółki jawnej, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie aportem do spółki osobowej gruntu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, iż czynność ta nie będzie realizowana przez podatnika VAT - a zatem brak będzie podmiotowej przesłanki do uznania, iż omawiana transakcję traktować można jako czynność podlegającą opodatkowaniu. Należy zauważyć, że od kwietnia 2009 r. wniesienie aportu do spółki podlega, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na zasadach ogólnych. W rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wniesienie aportu jest czynnością o charakterze odpłatnym i prowadzi do przeniesienia prawa do korzystania z rzeczy jak właściciel. Dokonując jednak oceny danej transakcji z punktu widzenia zastosowania przepisów ustawy, należy wziąć pod uwagę ogół okoliczności towarzyszących transakcji.

Z tego względu, dokonując wykładni przepisów ustawy o podatku od towarów i usług można przyjąć, iż wniesienie aportu powinno być opodatkowane tym podatkiem, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

* wniesienie aportu dokonywane jest przez osobę będącą podatnikiem podatku od towarów i usług,

* przedmiot aportu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, dla kwalifikacji wniesienia aportu na gruncie ustawy znaczenie mogą mieć także inne aspekty, jak np. data nabycia, czy charakter przedmiotu aportu, zwolnienia podmiotowo-przedmiotowe.

Uzasadniając swoje stanowisko, odwołał się do treści art. 5, art. 15, art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że aport jest wkładem wnoszonym na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze, rzeczy lub prawa. Ponieważ w wyniku wniesienia aportem do spółki gruntu dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, należy uznać, iż czynność ta wypełnia definicje dostawy towarów, a zatem, co do zasady, powinna podlegać opodatkowaniu.

Dokonując podatkowej kwalifikacji transakcji należy wziąć również pod uwagę aspekt podmiotowy, mianowicie należy rozstrzygnąć, czy osoba wnosząca aport do spółki jest podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu przepisu art. 15 tejże ustawy, wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa z kolei w ust. 2.

W omawianej sprawie podkreślenia wymaga dodatkowo, iż grunt nabyty został w 2008 r., a zatem rozporządzenie nim nastąpi po upływie 5 lat od daty nabycia. Tak znaczny upływ czasu jednoznacznie wskazuje, że nabycie gruntu nie nastąpiło w celu dalszej odsprzedaży. Zatem stwierdzić należy, ze transakcja nie jest realizowana w ramach działalności gospodarczej (nabycie nie było nakierowane na cel spekulacyjny, nie miało na celu dalszej odsprzedaży).

Podkreślić również należy, że wniesienie aportu w postaci gruntu do spółki osobowej jest czynnością incydentalną. Nie planuje w przyszłości dokonywania ponownie analogicznych transakcji. Nigdy też Wnioskodawca nie realizował tego rodzaju transakcji w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak i nie planuje, ani też nie planuje w przyszłości uczynić z tego typu transakcji przedmiotu swojej działalności. Dlatego nie można też mówić o częstotliwości po jego stronie, jest to jedynie jednorazowa czynność. Powołując się na stanowisko organu podatkowego wskazuje, iż to zamiar podatnika, co do tego czy będzie kontynuował działalność, czy też nie, decyduje czy mamy do czynienia z prowadzeniem działalnością gospodarczą. Jeśli zatem dokonanie aportu gruntu do spółki jawnej jest czynnością jednorazową, to nie można mówić o jakiejkolwiek powtarzalności, ani też o faktycznej realizacji działalności gospodarczej.

Należy też zwrócić uwagę, że z brzmienia art. 15 ust. 2 powołanej ustawy wynika wprost, iż wykonanie danej czynności jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tego typu czynności częstotliwie, może być podstawą do uznania wykonującego czynności za podatnika VAT, ale jedynie w przypadku, gdy ogół okoliczności wskazuje na to, iż dokonał on tej czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Innymi słowy, zamiar dokonywania czynności w sposób częstotliwy może mieć znaczenie wyłącznie wówczas, gdy dana czynność może być uznana za wykonywana w ramach działalności handlowej, produkcyjnej, czy usługowej. Jeśli natomiast czynność ta wykonana została poza działalnością gospodarczą (w ramach majątku prywatnego), wówczas to, czy wykonana została ona w sposób jednorazowy w okolicznościach wskazujących na zamiar powtarzalności, czy też bez wystąpienia tych okoliczności, jest bez znaczenia - czynność taka nie jest wówczas dokonywana przez podatnika VAT. Jeżeli zatem, jak wykazano powyżej, w ramach przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nie działa jako producent, handlowiec czy usługodawca (zwłaszcza, gdy działaniu nie można przypisać charakteru częstotliwości), to nie ma podstaw do tego by twierdzić, iż wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej stanowi przejaw działalności gospodarczej. W efekcie, przyjąć trzeba, iż wniesienie aportu nie jest dokonywane przez podatnika VAT i z tego względu (z uwagi na brak przesłanki podmiotowej) uznać należy, iż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Dokonując podatkowej kwalifikacji transakcji należy wziąć również pod uwagę aspekt podmiotowy, mianowicie należy rozstrzygnąć, czy osoba wnosząca aport do spółki jest podatnikiem podatku od towarów i usług, w rozumieniu przepisu art. 15 tejże ustawy, wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa z kolei w ust. 2 tego artykułu. Oczywistym wydaje się, że nie można uznać zbywającego nieruchomość za producenta ani usługodawcę, a zatem w celu ustalenia czy dana osoba jest podatnikiem podatku od towarów i usług, należy rozstrzygnąć, czy w związku z wniesieniem aportu, wnoszący działa jako handlowiec. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług, nie zawiera definicji handlowca, odwołać należy się do słownikowego znaczenia tego terminu. Według Wnioskodawcy, wniesienie gruntu należącego do majątku prywatnego nie może być uznane za czynność handlową. Skoro bowiem grunt ten stanowi majątek prywatny i nie był przez niego wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, ani też nie został przez niego nabyty wyłącznie w celu odsprzedaży to nie można twierdzić, iż dokonywane następnie zbycie gruntu, nastąpiło w wyniku prowadzonej działalności handlowej - tym samym, nie można też uznać, iż jest to przejaw działalności gospodarczej. W tym miejscu należy powołać się na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w podobnej sprawie, przedstawione w interpretacjach indywidualnych: z dnia 18 marca 2009 r., nr ILPP1/443/W-25/09-2/HMW, z dnia 17 lipca 2009 r., nr ILPP2/443-716/09-2/SJ. Podobne stanowisko w przypadku zbycia majątku osobistego, zawarte zostało w wyroku NSA z 29 października 2007 r. syg. akt I FPS 3/07.

Jeżeli zatem, jak wykazano powyżej, w ramach przedmiotowej transakcji Wnioskodawca nie działa jako producent, handlowiec czy usługodawca (zwłaszcza, gdy działaniu nie można przypisać charakteru częstotliwości), to nie ma podstaw do tego by twierdzić, iż wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej stanowi przejaw jego działalności gospodarczej. W efekcie, przyjąć trzeba, iż wniesienie aportu nie jest dokonywane przez podatnika VAT i z tego względu (z uwagi na brak przesłanki podmiotowej) uznać należy, iż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt oraz znajdujące się na nim nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, iż na mocy art. 47 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 47 § 3 ustawy - Kodeks cywilny przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Artykuł 48 k.c. stanowi iż, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Przytoczony przepis łączy się z art. 191 k.c. wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit ("własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową"). Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit.

Z punktu widzenia prawa cywilnego wydzierżawiający, jako właściciel gruntu oddanego w dzierżawę, jest również właścicielem wzniesionego na nim budynku. Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzecz dzierżawioną, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku dzierżawy, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z brzmienia art. 3531 Kodeksu cywilnego.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występujących w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne czynności, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania towarów dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli czynność ta dokonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jestem właścicielem działki nr 999 położonej w G. Jest to grunt rolny o łącznej powierzchni 13.470 m². Działkę tę Wnioskodawca nabył na własność aktem notarialnymi 2008 r. od swojego ojca w formie darowizny i stanowi jego odrębną własność prywatną.

Na części działki zostały poniesione nakłady inwestycyjne związane z wybudowaniem budynku handlowo-usługowy. Budowa obiektu była prowadzona na podstawie decyzji W. oraz prawomocnego pozwolenia na budowę wydaną na spółkę jawną. Nakłady inwestycyjne poniesione zostały przez spółkę jawną, której Wnioskodawca jest współwłaścicielem. W 2009 r. Spółka jawna zawarła z Wnioskodawcą jako właścicielem nieruchomości gruntowej umowę dzierżawy. Na podstawie tej umowy spółka jawna dysponuje nieruchomością i posiada tytuł prawny najpierw do wybudowania budynku handlowo-usługowego a później na prowadzenie działalności gospodarczej, którą uruchomiła w maju 2012 r. Umowa dzierżawy zawarta jest na okres 10 lat z możliwością przedłużenia o kolejne lata.

W 2012 r. Urząd Wojewódzki rozpoczął inwestycję dotyczącą budowy obwodnicy G. W czerwcu 2012 r. Wojewoda dokonał podziału działki 999 na trzy działki: 999/1, 999/2, 999/3 i wydał decyzję wywłaszczenia Wnioskodawcy jako właściciela z działki nr 999/2, która przeszła na mocy tej decyzji na własność Urzędu Wojewódzkiego i będzie przeznaczona pod obwodnicę.

Po tym wywłaszczeniu własnością Wnioskodawcy pozostała działka 999/1 o powierzchni 32 ary oraz działka 999/3 o powierzchni 76 arów - na której obecnie wybudowany jest obiekt przez spółkę jawną, w której Wnioskodawca jest współwłaścicielem. Działalność gospodarcza w budynku posadowionym na działce nr 999/3 spółka jawna rozpoczęła w maju 2012 r. Wnioskodawca zamierza działkę nr 999/3, na której zostały poczynione nakłady inwestycyjne przez spółkę jawną (budynek usługowo-handlowy), wnieść jako wkład w formie aportu do spółki jawnej, której jest współwłaścicielem.

Jak wynika, z opisu sprawy przedmiotem czynności dostawy (aportu) będzie grunt, który był (jest) przedmiotem dzierżawy.

Zatem aby ocenić czy czynność dostawy (aportu) gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy odnieść się do przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT oraz norm prawnych Kodeksu cywilnego regulujących kwestię umowy dzierżawy.

Według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Stosunek prawny jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że podmiot dokonujący czynności dzierżawy gruntu, wykonując je w celach zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, wpisuje się tymi czynnościami w definicję działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż (aport) przez Wnioskodawcę działki należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotnym faktem jest to, że Wnioskodawca, wykorzystywał ww. działkę nr 999/3 w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem świadczył usługę dzierżawy, zatem Wnioskodawca w związku z dostawą działki, objętej zapytaniem, wypełnia przesłanki zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT i występuje w momencie aportu przedmiotowego gruntu jako podatnik podatku od towarów i usług, dokonujący sprzedaży majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy (aportu) działki nr 999/3 będzie wypełniał definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i będzie spełniał przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, planowana dostawa (aport) działki, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy zauważyć, w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny czy przedmiotem dostawy (aportu) będzie grunt wraz z budynkiem posadowionym na tym gruncie bowiem nie zadano pytania w tej kwestii, jednocześnie Wnioskodawca w piśmie uzupełniającym wyjaśnił, że przedmiotem dostawy będzie tylko grunt.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy podkreślić, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje zostały wydane w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany. Ponadto zostały wydane w innym stanie faktycznym niż ten występujący w przedmiotowej sprawie.

W tym miejscu tut. organ pragnie podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołany przez Wnioskodawcę wyrok Sądu Administracyjnego, bowiem jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym.

Kwestia dotycząca opodatkowania czynności wniesienia aportu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.