IBPP2/443-531/11/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 27 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, otrzymanej od Gminy rekompensaty w formie dopłaty do jednego wozokilometra - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania, otrzymanej od Gminy rekompensaty w formie dopłaty do jednego wozokilometra.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej również Spółką) jest spółką prawa handlowego, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina Miejska M.

Nałożenie obowiązku świadczenia usług publicznych przez spółkę nastąpiło w trybie władczym w uchwale Rady Miejskiej w M. z dnia 26 czerwca 1996 r. w sprawie: postawienia w stan likwidacji zakładu budżetowego Przedsiębiorstwa Miejskiej Komunikacji Samochodowej w M. oraz utworzenia spółki pod firmą: Miejska Komunikacja Samochodowa Spółka z ograniczona odpowiedzialnością, w której to uchwale w § 4 jasno wyrażono, że spółkę powołano do wykonywania zadań własnych gminy w zakresie lokalnego transportu publicznego. W 2010 r. Gmina Miejska M. zawarła porozumienie międzygminne z gminami sąsiadującymi, tj. z Gminą M., Gminą P., Gminą G. i Gminą T., którego celem była wspólna realizacja publicznego transportu zbiorowego, a tym samym dodatkowo powierzyła Wnioskodawcy świadczenie usług także na terenie tych Gmin.

Ponadto, Wnioskodawca jest podmiotem wewnętrznym Gminy Miejskiej M., zgodnie z definicją zawartą w Rozporządzeniu (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 nr 1107/70, co zostało potwierdzone Uchwałą nr 6/2009 Rady Miejskiej w M. z dnia 9 września 2009 r. w sprawie przyjęcia Zintegrowanego Planu Rozwoju Transportu Publicznego na lata 2009-2015 oraz Uchwałą nr 7/2009 Rady Miejskiej w M. z dnia 9 września 2009 r. w sprawie powierzenia funkcji podmiotu wewnętrznego Miejskiej Komunikacji Samochodowej Sp. z o.o. w M.

Od 1 maja 2010 r. Wnioskodawca otrzymuje rekompensatę na pokrycie kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy, w myśl ww. Rozporządzenia 70/2007.

Podstawę otrzymania rekompensaty stanowi Zarządzenie nr 7/10 Prezydenta Miasta M. z dnia 22 kwietnia 2010 r. w sprawie zasad obliczania, kontrolowania i rozliczania rekompensaty (wynagrodzenia) z tytułu realizacji zadań użyteczności publicznej w zakresie lokalnego transportu zbiorowego oraz umowa wykonawcza.

Zgodnie z Zarządzeniem Prezydenta rekompensata nie może przekroczyć kwoty koniecznej do pokrycia wyniku finansowego netto uzyskanego jako rezultat kosztów i przychodów, które powstały podczas realizacji zobowiązań z tytułu realizacji zadań publicznych. Rekompensata podlega ścisłej kontroli poprzez nałożenie obowiązku przekazywania dwa razy do roku Raportu z rzeczywistych kosztów i osiągniętych przychodów. Za rok 2010 Spółka przedłożyła Raport, z którego wynika, że 460.546,22 zł kosztów poniesionych w związku ze zobowiązaniem świadczenia usług publicznych, nie zostało pokryte przychodami, a więc otrzymana rekompensata nie jest nadmierna. Ponadto w Zarządzeniu Prezydenta przewidziano konieczność zwrotu otrzymanej rekompensaty w przypadku przekroczenia dopuszczalnej jej wysokości. Zasady otrzymywania rekompensaty zostały potwierdzone w Umowie Wykonawczej, z której wynika, że dofinansowaniu podlega koszt 1 wozokilometra. Sposób ustalania stawki 1 wozokm został określony w ww. Zarządzeniu Prezydenta. Istotą otrzymanej rekompensaty jest dofinansowanie działalności bieżącej, pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy.

Na podstawie umowy wykonawczej Gmina zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy rekompensatę z budżetu Gminy w miesięcznych terminach rozliczeniowych, na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury rozliczeniowej, za wykonane wozokilometry wraz z raportem z wykonania zadania przewozowego.

W myśl postanowień umowy wysokość dopłaty do jednego wozokilometra stanowi kwota wynikająca z przemnożenia faktycznie wykonanych wozokilometrów przez stawkę jednego wozokilometra. VAT należny wynikający z faktur Wnioskodawca terminowo wpłacał do urzędu skarbowego.

Uzyskana rekompensata nie jest w stanie pokryć kosztów działalności związanych z zadaniami powierzonymi przez Gminę, nie ma także wpływu na cenę biletów z uwagi na fakt, że ceny biletów są cenami urzędowymi, ustalanymi przez Radę Miasta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rekompensata stanowiąca zwrot kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy, otrzymana w formie zapłaty za 1 wozokilometra podstawie Zarządzenia Prezydenta Miasta M. i umowy wykonawczej stanowi obrót będący podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Tak, więc włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce wówczas, gdy jest to dotacja celowa, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Miejska Komunikacja Samochodowa otrzymuje rekompensatę przeznaczoną na dofinansowanie kosztów działalności bieżącej związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy wykonawczej zawartej z Gminą.

Spółka otrzymuje rekompensatę na pokrycie kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy, w myśl ww. Rozporządzenia 1370/2007.

Rekompensata ta ma więc charakter podmiotowy.

Rekompensaty nie można przyporządkować konkretnej usłudze, w związku z tym nie wpływa na ceny urzędowe biletów, ustalane przez Radę Miasta.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywana rekompensata nie stanowi więc obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, rekompensata nie powinna być rozliczana na podstawie faktury VAT, lecz przez notę księgową i nie powinna stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podatnikowi są znane interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 stycznia 2010 r. IBPP2/443-831/09/RSz, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2010 r. IPPP1-443-713/10-4/IGo, w świetle których dopłaty do wozokilometra przekazywane przez gminy podmiotom świadczącym usługi przewozowe transportem zbiorowym osób nie stanowią obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Na potwierdzenie naszego stanowiska Wnioskodawca dołączył następujące dokumenty:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowi obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (zwany dalej również Spółką) jest spółką prawa handlowego, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina Miejska M. Spółkę powołano do wykonywania zadań własnych gminy w zakresie lokalnego transportu publicznego.

Od 1 maja 2010 r. Wnioskodawca otrzymuje rekompensatę na pokrycie kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy.

Wnioskodawca wskazał, iż otrzymuje rekompensatę przeznaczoną na dofinansowanie kosztów działalności bieżącej związanych z wykonywaniem usług przewozowych świadczonych na podstawie umowy wykonawczej zawartej z Gminą.

Zdaniem Wnioskodawcy, rekompensata ta ma charakter podmiotowy. Rekompensaty nie można przyporządkować konkretnej usłudze, w związku z tym nie wpływa na ceny urzędowe biletów, ustalane przez Radę Miasta.

W ocenie Wnioskodawcy, otrzymywana rekompensata nie stanowi obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie przewozów pasażerskich, to nie stanowi ona obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż otrzymywana rekompensata nie stanowi obrotu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu dokumentowania czynności otrzymania ww. dopłaty należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponieważ jak stwierdzono powyżej, otrzymana przez Wnioskodawcę przedmiotowa rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy stronami z tego tytułu nie powinny być dokumentowane fakturą VAT lecz dowodem księgowym przewidzianym w przepisach o rachunkowości.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ zauważa, iż stwierdzenia Wnioskodawcy, że cyt. " (...) Na podstawie umowy wykonawczej Gmina zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy rekompensatę z budżetu Gminy w miesięcznych terminach rozliczeniowych, na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury rozliczeniowej, za wykonane wozokilometry wraz z raportem z wykonania zadania przewozowego.

W myśl postanowień umowy wysokość dopłaty do jednego wozokilometra stanowi kwota wynikająca z przemnożenia faktycznie wykonanych wozokilometrów przez stawkę jednego wozokilometra. VAT należny wynikający z faktur Wnioskodawca terminowo wpłacał do urzędu skarbowego. (...)" przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego bez dokonywania oceny ich prawidłowości, bowiem nie sformułowano pytania w tym zakresie ani własnego stanowiska.

Jednocześnie informuje się, iż wydając niniejszą interpretację nie wzięto pod uwagę powołanych przez Wnioskodawcę pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, potwierdzających, jego zdaniem, prezentowane przez niego stanowisko w sprawie. Nie stanowią one bowiem źródła prawa i zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników.

Należy też wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Należy nadmienić, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby wnoszone kwoty stanowiły zapłatę za jakiekolwiek usługi czy towary) lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.