IBPP2/443-527/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej X, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2008 r. (data wpływu 6 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.) oraz pismem z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu przemieszczenia z Hamburga do Polski zaimportowanego wcześniej towaru z krajów nienależących do Unii Europejskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu przemieszczenia z Hamburga do Polski zaimportowanego wcześniej towaru z krajów nienależących do Unii Europejskiej.Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.) oraz pismem z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako zarejestrowany aktywny podatnik VAT zidentyfikowany jako podatnik na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, importuje z krajów nienależących do Unii Europejskiej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej materiały do produkcji odzieży sportowej, będące towarami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Odprawa celna ostateczna związana z przywozem na terytorium Unii Europjeskiej dokonywana jest w porcie w Hamburgu (Niemcy). Odprawy tej dokonuje w imieniu Wnioskodawcy przedstawiciel podatkowy posługujący się niemieckim numerem identyfikacji podatkowej. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w żadnym innym kraju Unii Europjeskiej jako podatnik VAT. Przedstawiciel podatkowy wykazuje w Niemczech wewnątrzwspólnotową dostawę, podając w informacji podsumowującej własny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wenątrzwspólnotowych, równocześnie jednak w załączniku do tej informacji podaje numery, pod jakimi w poszczególnych krajach zarejstrowani są reprezentowani przez niego podatnicy to jest m.in. numer NIP Wnioskodawcy poprzedzony kodem PL. Wartością towaru obciąża Wnioskodawcę fakturą kontrahent z kraju trzeciego, natomiast przedstawiciel podatkowy fakturuje jedynie swoje usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy, które Wnioskodawca wykazuje jako import usług w Polsce.

Ponadto Wnioskodawca jest obciążany kosztami zwiększającymi wartość wewnątrzwspóolnotowego nabycia (np. transport, ubezpieczenie towaru w transporcie itp.). Przesunięcie towarów stanowiących własność Wnioskodawcy (tzw. nietransakcyjne przemieszczenie towarów) z Niemiec do Polski stanowi zgodnie z art. 11 ust. 1 wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które Wnioskodawca dokumentuje fakturami wewnętrznymi, nie podając jednak w tych fakturach jako kontrahenta żadnego podmiotu, ponieważ nie jest to nabycie od podmiotu unijnego, lecz właśnie przemieszczenie nietransakcyjne. Nabycie to Wnioskodawca wykazuje w sporządzanych miesięcznie deklaracjach VAT-7. Równocześnie na podstawie art. 100 ustawy transakcje wewnątrzwspólnotowe, a więc także tego rodzaju nietransakcyjne przemieszczenia towarów winny być wykazywane w informacjach podsumowujących VAT-UE.Ponadto Wnioskodawca dodał, że towary będące przedmiotem wniosku służą czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.Przedstawiciel podatkowy obciąża Wnioskodawcę wartością cła, kosztami transportu, kosztami za przeniesienie kontenerów na ląd, kosztami za postój kontenera, kosztami dotyczącymi ustalenia bezpieczeństwa zawartości kontenerów i opłatą za odprawę ostateczną. Wnioskodawca dodał, że przedstawiciel podatkowy na rachunkach za cło umieszcza inny numer NIP niż na rachunkach za inne koszty zwiększające wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym opisanym powyżej w informacji podsumowującej nie należy podawać numeru, pod jakim w kraju, w którym wykazywana jest odpowiadająca nabyciu wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, zarejestrowany jest działający w imieniu Wnioskodawcy przedstawiciel podatkowy, lecz numer, pod którym w Polsce Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zdaniem Wnioskodawcy, takie stanowisko odpowiada rzeczywistemu przebiegowi zdarzeń i jest zgodne ze stanem faktycznym. Ponadto w objaśnieniach do druku VAT-UE wskazuje się, że w części D informacji (a także w części B załącznika do informacji) podaje się w kolumnie a kod kraju kontrahenta (dostawcy towaru). Dostawcą towaru nie jest jednak przedstawiciel podatkowy Wnioskodawcy lecz kontrahent chiński, natomiast w kolumnie b informacji podaje się numer identyfikacyjny dostawcy towaru nadany przez państwo właściwe dla kontrahenta. Ani ustawa ani przepisy wykonawcze, zdaniem Wnioskodawcy, nie pozwalają na stwierdzenie, że chodzi w tym przypadku o przedstawiciela podatkowego. Wymagałoby to wyraźnego stwierdzenia, iż dla celów sporządzania informacji podsumowujących (ale także np. wystawiania faktur wewnętrznych, czy ogólnie ewidencji transakcji dokonywanych we współpracy z przedstawicielem podatkowym) za dostawcę (kontrahenta) uważa się tego przedstawiciela. Ponieważ żaden przepis prawa podatkowego takiej regulacji nie zawiera, gramatyczna wykładnia przepisów takie stanowisko wyklucza i istnieją, w przekonaniu Wnioskodawcy, poważne wątpliwości, czy stanowisko to byłoby uprawnione biorąc np pod uwagę wykładnię celowościową przepisów. Składane przez podatników deklaracje, informacje, czy sporządzane dokumenty wewnętrzne powinny być przede wszystkim zgodne ze stanem faktycznym, czyli odzwierciedlać prawdę materialną, jeżeli natomiast za istotniejsze uznaje się formalne uproszczenia (jak np. uznanie za kontrahenta będącego dostawcą towarów przedstawiciela podatkowego), winno to jasno wynikać z konkretnego przepisu prawa. W znanych Wnioskodawcy interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe stwierdzały one, że przedstawiciel podatkowy nie powinien wystawiać faktury za dostawę towarów (a jedynie za wykonane przez siebie usługi), gdyż to nie on jest sprzedawcą towaru. W konsekwencji w informacji podsumowującej nie powinien być w takiej sytuacji podawany numer identyfikacyjny przedstawiciela podatkowego.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje w takiej sytuacji zawsze zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy. W przekonaniu Wnioskodawcy nie ma tu zastosowania ust. 6 tego samego artykułu, gdyż ewentualne faktury za transport itp. nie dokumentują dostawy towaru, a jedynie uboczne koszty tej dostawy. Przeciwne stanowisko oznaczałoby, że obowiązek z tytułu jednego wewnątrzwspólnotowego nabycia powstawałby dwukrotnie i to w częściach najpierw w miesiącu wystawienia faktur za te uboczne koszty (w kwocie dotyczącej tych kosztów), potem zaś w miesiącu następnym - w kwocie stanowiącej wartość towarów (ewentualnie plus inne koszty zwiększające wartość, dotąd niefakturowane).Wnioskodawca przytacza artykuł opublikowany w Biuletynie Informacyjnym dla Służb Ekonomiczno-Finansowych, w którym omawiany jest identyczny co rodzaju przypadek ze stanowiącym przedmiot niniejszego zapytania, lecz z USA, stwierdza się m.in: " (...) naszym zdaniem, podstawa opodatkowania będzie stanowiła wartość przyjętą do podstawy opodatkowania importu towarów, czyli cenę za towar wraz z dodatkowymi kosztami, które zwiększyły wartość celną i podstawę opodatkowania importowanych towarów. Wydaje się, że jest to jedyne logiczne rozwiązanie. Gdyby bowiem przyjąć, że podstawą opodatkowania w tym przypadku jest wyłącznie kwota którą nabywca zapłacił dostawcy z USA, to z uwagi na to, że import towarów, których miejscem przeznaczenia jest terytorium innego państwa członkowskiego, a wywóz tych towarów następuje w ramach WDT, zwolniony jest z opodatkowania, wówczas rozładunek i transport tych towarów włączony do podstawy opodatkowania importu towarów nie byłby opodatkowany w ogóle." Podobnie wypowiada się redakcja "Poradnika VAT" w swoim artykule, stwierdzając m.in.: "Zatem podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przemieszczonych w ramach przedsiębiorstwa podatnika jest to wartość przyjęta do podstawy opodatkowania importu towarów, czyli cena za towar wraz z dodatkowymi kosztami, które zwiększyły wartość celną. Oznacza to że koszty frachtu morskiego zostaną ostatecznie opodatkowane w Polsce w ramach WNT.Dodatkowo, podstawa opodatkowania obejmuje także podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia pobierane przez dostawcę (art. 31 ust. 2 ustawy)."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a)-z) zastrzeżeniem art. 10;

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów,o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. W omawianym przypadku podatnik działa na terytorium Niemiec za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego, co spełnia przesłankę przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, że podatnik dokonał przemieszczenia towarów, które uprzednio zostały przez niego zaimportowane, z terytorium Niemiec do Polski w ramach swojego przedsiębiorstwa, a towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawcę jako podatnika na terytorium kraju. Zatem, stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przywóz ten stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:

W świetle art. 100 ust. 3 ww. ustawy o VAT informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane:

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z nietransakcyjnym przemieszczeniem towarów z państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju dokonane przez Wnioskodawcę, który wcześniej dokonał importu tych towarów. W takim przypadku dostawcą i nabywcą towarów jest ten sam podmiot. Jak wskazano we wniosku Spółkę reprezentuje w Niemczech przedstawiciel podatkowy.Wobec powyższego, mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji, w informacji podsumowującej jako numer kontrahenta należy wykazać numer przedstawiciela podatkowego nadany w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest nietransakcyjne przemieszczenie towarów.

Jeżeli zatem regulacje prawne w Niemczech nie wymagają od Wnioskodawcy rejestracji do podatku od wartości dodanej oraz zezwalają na użyczenie unijnego numeru VAT przez działającego na tym terenie w imieniu Wnioskodawcy przedstawiciela, jak również nakazują temu przedstawicielowi wykazanie przedmiotowej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terenie Niemiec, to stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 cytowanej wyżej ustawy o VAT, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotowym wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.Stosownie do art. 20 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. W niniejszej sprawie Wnioskodawca dysponuje jedynie fakturą otrzymaną od kontrahenta z kraju trzeciego, natomiast nie jest w posiadaniu faktury wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej. Wnioskodawca posiada jedynie fakturę na wartość usług świadczonych przez przedstawiciela podatkowego z Niemiec. Ponadto Wnioskodawca jest obciążany kosztami transportu i ubezpieczenia towaru w transporcie.W świetle powyższego, obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z kraju trzeciego, w sytuacji gdy odprawy celnej dokonano na terytorium Niemiec, powstanie zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, to jest 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ad.3.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Zgodnie z art. 31 ust. 2 ww. ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 obejmuje:

Stosownie do art. 31 ust. 3 ustawy o VAT przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio.Zgodnie z art. 31 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż jest obciążany przez przedstawiciela podatkowego wartością cła. W świetle zacytowanego wyżej art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest m in. cło.Zatem wartość uiszczonego przez Wnioskodawcę cła należy wliczyć do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Z wniosku wynika ponadto, że Wnioskodawca jest obciążany przez przedstawiciela podatkowego kosztami transportu, ubezpieczenia towaru w transporcie, kosztami za przeniesienie kontenerów na ląd, kosztami za postój kontenera, kosztami dotyczącymi ustalenia bezpieczeństwa zawartości kontenerów i opłatą za odprawę ostateczną. W konsekwencji, w świetle przepisu art. 31 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać iż koszty transportu, oraz koszty ubezpieczenia towaru w transporcie nie będą wliczane do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ nie są one pobierane przez dostawcę towaru (z kraju trzeciego).Również koszty za przeniesienie kontenerów na ląd, koszty za postój kontenera, koszty dotyczące ustalenia bezpieczeństwa zawartości kontenerów i opłata za odprawę ostateczną nie powiększą podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jako niewymienione w art. 31 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie dotyczy prawidłowości rozpoznawania przez Wnioskodawcę importu usług w Polsce, z tytułu fakturowanych na jego rzecz usług przez przedstawiciela podatkowego. Ponieważ Wnioskodawca w tym zakresie nie sformułował we wniosku pytania oraz nie przedstawił własnego stanowiska tut. organ potraktował informację dotyczącą rozliczania ww. importu usług jako element stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.