IBPP2/443-526/13/IK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 września 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-526/13/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu 12 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce na rzecz wspólnika stanowi czynność opodatkowaną w rozumieniu ustawy o podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce na rzecz wspólnika stanowi czynność opodatkowaną w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu 12 września 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 sierpnia 2013 r. znak: IBPP2/443-526/13/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Grupa H. W. spółka z o.o. - dalej "Spółka" lub "Wnioskodawca" została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 26 października 2004 r.

W dniu 31 grudnia 2004 r. W. w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki Grupa H. Sp. z o.o. przeniosła zorganizowaną część przedsiębiorstwa w skład której wchodziły m.in.:

a. Zespół Hotelowo-Gastronomiczny "D." w M., w skład którego wchodzi zabudowana nieruchomość stanowiąca działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 187/5 o obszarze 16.107 m2, dla której Sąd Rejonowy w M. V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą;

b. Hotel "N." w G., który wchodzi w skład Zespołu Hotelowo-Gastronomicznego "N." obejmującego w szczególności nieruchomość stanowiącą działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 113/8 o obszarze 638 m2, dla której Sąd Rejonowy w G. Wydział V Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Przedmiotowe nieruchomości W. nabyła na mocy art. 8 i 18 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 22 czerwca 1995 r. jako państwowa jednostka organizacyjna reprezentująca Skarb Państwa oraz na podstawie powołanych wyżej decyzji administracyjnych oraz protokołów zdawczo-odbiorczych w sposób wskazany w powołanej ustawie.

W dniu 8 września 2005 r. W. w wykonaniu zobowiązania wynikającego z uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki Grupa H. Sp. z o.o., przeniosła m.in. zabudowaną nieruchomość dla której Sąd Rejonowy w L. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Częściami składowymi powyższej nieruchomości są budynki stanowiące zespół budynków Ośrodka Wypoczynkowo-Szkoleniowego "Z." z kasztelanią i podzamczem, o łącznej powierzchni użytkowej 4.836,44 m2, wybudowane w latach 1241-1247 - dalej "Z.".

Czynność przeniesienia wszystkich wyżej wymienionych nieruchomości nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Od momentu nabycia przedmiotowych nieruchomości przez Spółkę do dnia sporządzenia niniejszej opinii nie dokonano ich ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Spółka wynajmowała niektóre lokale i pomieszczenia wchodzące w skład przedmiotowych nieruchomości. Między zawarciem umów najmu a planowaną dostawą nieruchomości upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Obecnie Spółka, która jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, zamierza dobrowolnie umorzyć udziały W. w zamian za przeniesienie własności przedmiotowych nieruchomości. Co istotne, możliwość taką przewiduje § 11 pkt 2 Aktu Założycielskiego Spółki, zgodnie z którym udział może być umorzony za zgodą Wspólnika w drodze nabycia udziału przez Spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody Wspólnika (umorzenie przymusowe).

Natomiast "Z." został nabyty w dniu 8 września 2005 r. jako odrębna nieruchomość, czyli można przyjąć, że jego nabycie zostało dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanych i z chwilą jego nabycia miało miejsce pierwsze zasiedlenie. Ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata oraz od momentu nabycia "Z." przez Spółkę do dnia sporządzenia niniejszej opinii nie dokonano jej ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej, przeniesienie własności tej nieruchomości będzie podlegało zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

W dalszej kolejności - w odniesieniu do nieruchomości nabytych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa - trzeba zaznaczyć, że pierwsze zasiedlenie nie musi być dostawą towarów. Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem może być więc oddanie nieruchomości w najem czy też leasing. Jest to oddanie pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Pierwszym zasiedleniem będzie zatem tylko pierwsza czynność opodatkowana dotycząca danych budynków (ich części) lub budowli (zob. wyrok WSA z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1581/10).

Ustawodawca w przepisie art. 2 pkt 14 u.p.t.u. wyraźnie rozróżnił jego zastosowanie do budynków, budowli lub ich części. Zatem intencją ustawodawcy było celowe rozróżnienie zastosowania zwolnienia do całych budynków, budowli lub ich części, dopuszczając możliwość objęcia zwolnieniem jedynie część nieruchomości (budynków, budowli). Oddanie więc do użytkowania części budynków, budowli w wykonaniu czynności opodatkowanych nie stanowi o tym, że cały budynek, budowla zostały zasiedlone (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lutego 2012 r., IPPPl/443-1683/11-2/PRP).

Co istotne, Spółka wynajmowała niektóre lokale i pomieszczenia wchodzące w skład przedmiotowych nieruchomości. Tak więc w tym przypadku należy stwierdzić, iż pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przepisów ustawy nastąpiło jedynie w odniesieniu do części budynków wynajmowanych na rzecz innych podmiotów w momencie oddania tych części do użytkowania na podstawie umów najmu, które w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług stanowią odpłatne świadczenie usług. W związku z powyższym, pierwsza z przesłanek niezbędnych do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. jest spełniona, tj. dostawa nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim.

Druga z przesłanek uzależniona jest od czasu, jaki upłynie między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków. Z przedstawionych okoliczności wynika, że między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą, w odniesieniu do wynajmowanych części budynków, upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Co istotne, od momentu nabycia przedmiotowych nieruchomości przez Spółkę do dnia sporządzenia niniejszej opinii nie dokonano ich ulepszenia, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w wysokości stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej.

W odpowiedzi na wezwanie Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 2013 r. znak: IBPP2/443-526/13/IK o uzupełnienie wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. o udzielenie interpretacji indywidualnej Spółka udzieliła odpowiedzi na poniższe pytania następująco:

1. Jednoznaczne wskazanie, czy nabycie przez Wnioskodawcę zespołu budynków Ośrodka Wypoczynkowo - Szkoleniowego "Z." wraz kasztelanią i podzamczem było opodatkowane pozytywną stawką podatku VAT, podlegało zwolnieniu czy też niepodległo opodatkowaniu.

Bowiem Wnioskodawca we wniosku ORD-IN str. 3/6 wskazał, że "czynność przeniesienia wszystkich wyżej wymienionych nieruchomości nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług" natomiast w załączniku do wniosku ORD-IN/A na str. #189; wskazał, "że jego nabycie zostało dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanych (...)."

Ad.1

Ustawa o podatku od towarów i usług nie posługuje się pojęciem pozytywnej stawki podatku VAT. Poza tym, na stronie 1/2 załącznika Spółka nie użyła zwrotu "że jego nabycie zostało dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanych (...)". Organ podatkowy narusza tym samym zasadę zaufania do organów podatkowych. W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej odpowiednio stosuje się bowiem m.in. przepis art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do którego postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (zob. wyrok WSA z 25 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 2057/11).

Wnioskodawca natomiast na str. 3/6 wniosku jednoznacznie wskazał, że "czynność przeniesienia wszystkich nieruchomości nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług". Tym samym odpowiadając na pytanie nr 1 powtarzamy, to co zostało już stwierdzone we wniosku, że czynność przeniesienia wszystkich nieruchomości nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

1. Czy przy nabyciu ww. obiektów przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

Ad.2

Nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w ramach przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co w konsekwencji oznacza, że Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poza tym, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że odpowiedź na zadane pytanie znajduje się również na str. 2/2 załącznika do wniosku, gdzie wyraźnie stwierdzono, iż... "Ponadto Spółce w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego (transakcja nie podlegała opodatkowaniu)".

1. Czy przedmiotem dostawy, jak wynika z postawionego przez Wnioskodawcę pytania, będą też działki geodezyjne niezabudowane. Jeżeli tak, to należy wskazać czy ww. działki mają przeznaczenie budowlane zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego.

Natomiast w sytuacji gdyby przedmiotem dostawy nie były działki geodezyjnie niezabudowane to należy wskazać, co Wnioskodawca rozumie pod pojęciem "grunty" występującym w pytaniu. Jeżeli Wnioskodawca formułując pytanie poprzez "grunty" rozumiał grunty zabudowane. Należy przeformułować pytanie i przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie oczekuje interpretacji przepisów prawa podatkowego odnośnie gruntów niezabudowanych czy też zabudowanych również należy przeformułować pytanie tak aby było przyporządkowane do opisu zdarzenia przyszłego.

Ad.3

Rolą Wnioskodawcy nie jest definiowanie pojęcia gruntu. Jeśli jednak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie wie co oznacza pojęcie gruntów, Wnioskodawca uprzejmie informuje, że zgodnie z Kodeksem cywilnym grunty (nieruchomości gruntowe) to wydzielone (wyodrębnione) części powierzchni ziemskiej. Odpowiadając zaś na pytanie wyjaśniamy, że przedmiotem dostawy będą budynki i budowle trwale z gruntem związane. Zgodnie zaś z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Wnioskodawca w przedmiotowym wniosku nie pytał o zasady opodatkowania gruntów niezabudowanych, lecz o opodatkowanie budynków i budowli trwale z gruntem związanych. Tym samym pytanie nr 3 jest bezzasadne, gdyż we własnym stanowisku Spółka odniosła się właśnie do takiej sytuacji i w tym kontekście zadała również pytanie, tj. "Czy w przypadku umorzenia udziałów w Spółce za wynagrodzeniem rzeczowym w postaci nieruchomości w skład których wchodzą budynki, budowle i grunty do części nieruchomości, w których obowiązywały umowy najmu zastosowanie będzie miało zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. natomiast pozostała część nieruchomości zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u...."

Z ostrożności procesowej Spółka przeformułowuje pytanie na następujące: "Czy w przypadku umorzenia udziałów w Spółce za wynagrodzeniem rzeczowym w postaci nieruchomości (tekst jedn.: budynków i budowli trwale z gruntem związanych) do części nieruchomości, w których obowiązywały umowy najmu zastosowanie będzie miało zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. natomiast pozostała część nieruchomości zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u....".

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 529/10 wystosowanie do wnioskodawcy bezpodstawnego wezwania w trybie art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej nie może być wliczane do ustawowego terminu do wydania interpretacji indywidualnej.

Innymi słowy, bezpodstawne wezwanie przez organ wydający interpretację podatkową do przedstawienia określonych informacji nie skutkuje wydłużeniem terminu do wydania interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 9 września 2013 r.):

Czy w przypadku umorzenia udziałów w Spółce za wynagrodzeniem rzeczowym w postaci nieruchomości (tekst jedn.: budynków i budowli trwale z gruntem związanych) do części nieruchomości, w których obowiązywały umowy najmu zastosowanie będzie miało zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. natomiast pozostała część nieruchomości zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u...."

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 u.p.t.u., przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady dotyczące umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne), albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki. Zatem warunkiem generalnym dopuszczalności umorzenia, zarówno dobrowolnego, jak i przymusowego, jest zamieszczenie klauzuli przewidującej taką możliwość w umowie spółki.

Umorzenie udziałów jest czynnością zmierzającą do unicestwienia pewnej partii lub wszystkich udziałów i sprowadza się do pozbawienia praw udziałowca ucieleśnionych w tych udziałach.

Należy natomiast zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u., rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Rozliczenie pomiędzy Spółką, a udziałowcem nastąpi poprzez przeniesienie własności majątku rzeczowego (nieruchomości) Spółki na rzecz udziałowca w zamian za umorzenie jego udziałów. Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym - Spółka zobowiąże się przenieść na rzecz udziałowca określone nieruchomości a umorzone udziały będą wynagrodzeniem za tę czynność. Stwierdzić tym samym należy, iż zaistnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami, a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

Spółka dokonując przeniesienia własności nieruchomości będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u. Wnioskodawca przeniesie bowiem nieruchomości, stanowiące składnik prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem dokona tej czynności w ramach swojej aktywności gospodarczej. Wobec powyższego przekazanie nieruchomości będzie stanowiło dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - w myśl art. 2 pkt 14 u.p.t.u. - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jeśli okazałoby się, że w opisanym przypadku nie będzie można zastosować ww. przepisu, zastosowanie będzie mógł znaleźć art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u., zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a u.p.t.u.).

Odnosząc się do pierwszego z ww. zwolnień (art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.) i związanego z nim pojęcia pierwszego zasiedlenia podkreślić należy, że oddanie budynku, budowali lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi musi być dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanych. Nie ulega wątpliwości, iż regulacja ta odwołuje się do pojęcia czynności opodatkowanych wskazanych w art. 5 u.p.t.u - w tym w szczególności do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług (zob. G. Kaptur: Zwolnienie dostawy budynków/budowli w podatku VAT, cz. I, Nieruchomości 2011, nr 8, s. 27).

Zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u, podatkowi temu nie podlegają transakcje, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana jego część. W konsekwencji zbycie budynku wraz z przedsiębiorstwem nie będzie dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanej i pomimo zmiany właściciela nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia budynku. Warte podkreślenia jest to, że właśnie taka sytuacja miała miejsce w przypadku nabycia nieruchomości przez Spółkę. Jak bowiem wynika ze stanu faktycznego, przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte przez Spółkę w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z tym ich nabycie przez Spółkę nie było dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia.

W związku z powyższym, przeniesienie przez Spółkę części budynków/budowli w stosunku do których obowiązywały umowy najmu będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

W odniesieniu do pozostałych części nieruchomości, w stosunku do których nie miało jeszcze miejsca pierwsze zasiedlenia, należy stwierdzić, że jedna z przesłanek do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 nie została spełniona, jednakże zgodnie z cytowanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10a trzeba rozpatrzeć możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z tego przepisu (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 września 2010 r., IPPP1-443-647/10-4/EK).

Jak wynika z zaistniałego stanu faktycznego Spółka w trakcie użytkowania nieruchomości nie ponosiła nakładów ulepszających na budynki/budowle przekraczających 30% ich wartości. Ponadto Spółce w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (transakcja nie podlegała opodatkowaniu). Zatem dwa warunki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. zostały spełnione (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 maja 2012 r., ITPP2/443-270/12/AD, G. Kaptur: VAT - sprzedaż budynku nabytego wraz z przedsiębiorstwem, Nieruchomości 2013, nr 3).

Tak więc, umorzenie udziałów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast czynność przeniesienia własności przedmiotowych nieruchomości w odniesieniu do "Zamku Czocha" oraz części nieruchomości (nabytych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa), w których obowiązywały umowy najmu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., natomiast pozostała część nieruchomości zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie każda zatem czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usług w rozumieniu ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, iż Spółka zamierza nabyć udziały swojego wspólnika w celu ich umorzenia. Zapłata za nabyte przez spółkę udziały nastąpi w formie przeniesienia na rzecz zbywającego wspólnika własności nieruchomości.

Zasady dotyczące umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki.

Umorzenie udziałów jest czynnością zmierzającą do unicestwienia pewnej partii lub wszystkich udziałów. Umorzenie udziałów powoduje w konsekwencji likwidację określonej cząstki kapitału zakładowego albo samych udziałów, gdy umorzenie nie jest połączone z obniżeniem kapitału zakładowego (odbywa się z zysku), jak również utratę praw organizacyjnych i obligacyjnych związanych z udziałem (ale nie osobistych, dopóki się jest wspólnikiem).

Umorzenie dobrowolne zostało określone jako dokonywane za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (na przykład sprzedaż, darowizna). W rzeczywistości więc nie chodzi tu w pierwszym rzędzie o umorzenie, ale o czynność prawną nabycia udziału przez spółkę w celu umorzenia (art. 200 kodeksu spółek handlowych). Chodzi więc o rodzaj transakcji, czynność prawną, która jest podstawą umorzenia dobrowolnego. Artykuł 199 § 1 kodeksu spółek handlowych nie dotyczy więc umorzenia, ale czynności prawnej w celu umorzenia w przyszłości. Z punktu widzenia treści czynności prawnej, umowa nabycia udziałów przez spółkę może zawierać elementy treści umowy sprzedaży czy umowy darowizny, należy jednak podkreślić jej odmienny charakter. W klasycznej umowie sprzedaży lub darowizny nabywca ma bowiem pełną swobodę w przedmiocie decyzji co do dalszych losów rzeczy lub prawa. W przypadku zaś nabycia udziałów własnych przez spółkę, po stronie spółki powstaje, co do zasady, obowiązek ich umorzenia (A. Kawałko, Umorzenie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, Kraków 2006, s. 121).

W świetle powyższego, czynność nabycia przez spółkę udziałów własnych od wspólnika w celu ich umorzenia (w trybie art. 199 § 1 Kodeksu spółek handlowych) w zamian za wynagrodzenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wobec powyższego, przedmiotowe czynności nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy natomiast zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Na takie też rozumienie pojęcia "dostawy towarów" wskazuje orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich). Na przykład w orzeczeniu w sprawie C-320/88 pomiędzy Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV (Holandia) stwierdzono, że wyrażenie "dostawa towarów" w rozumieniu art. 5 (1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym. Z przepisu tego, zdaniem Trybunału, wynika, że kładzie on raczej nacisk na faktyczne dysponowanie rzeczą jak właściciel, a nie na zbycie prawa własności (M. Chomiuk, VI Dyrektywa VAT, pod red. K. Sachsa, op. cit., s. 108 i 122).

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Z treści wniosku wynika, iż Spółka zamierza dobrowolnie umorzyć udziały wspólnika w zamian za przeniesienie własności nieruchomości.

Zatem rozliczenie pomiędzy Spółką a udziałowcem nastąpi poprzez przeniesienie własności majątku rzeczowego (nieruchomości) Spółki na rzecz udziałowca.

Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym - Spółka zobowiąże się przenieść na rzecz udziałowca nieruchomości, a udziały będą wynagrodzeniem za tą czynność. Stwierdzić tym samym należy, iż zaistnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Przykładowo zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności, itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przekazanie towarów w zamian za udziały, będzie odpowiadało hipotezie art. 7 ustawy o VAT. Za taką oceną przemawia fakt, że zaistnieje dostawa towarów rozumiana zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel i dodatkowo będzie ona miała charakter odpłatny. Wnioskodawca w opisanym przypadku będzie występować w roli podatnika od podatku od towarów i usług, a wypłata wynagrodzenia w formie rzeczowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT: wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy). Bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa powyżej, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, iż Spółce przy nabyciu nieruchomości tj. Zespołu Hotelowo-Gastronomicznego "D.", Hotelu "N.", Ośrodka Wypoczynkowo-Szkoleniowego "Z." z kasztelanią i podzamczem, które będą stanowić wynagrodzenie za nabycie przez Wnioskodawcę udziałów w celu umorzenia nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych nieruchomości nastąpiło w ramach przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od dnia nabycia ww. nieruchomości Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przekraczających 30% wartości początkowej poszczególnych nieruchomości. Ponadto Spółka (Wnioskodawca) wynajmowała niektóre lokale i pomieszczenia wchodzące w skład przedmiotowych nieruchomości. Między zawarciem umów najmu a planowaną dostawą nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Zatem dostawa tych części nieruchomości, które były przedmiotem umów najmu, będzie dostawą po pierwszym zasiedleniu, a w związku z faktem że od pierwszego zasiedlenia tych części nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata, i że nie dokonano na tych częściach nieruchomości ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej, będzie korzystała ze zwolnienia podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast dostawa pozostałych części nieruchomości, niebędących przedmiotem najmu nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10, bowiem będzie dostawą w ramach pierwszego zasiedlenia. Jednakże z uwagi na fakt, iż przy nabyciu tych części nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca w stosunku do tych części nieruchomości nie ponosił wydatków na ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym w wysokości stanowiącej co najmniej 30% ich wartości początkowej, będzie korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Powyższe oznacza, iż do zbycia gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż dostawa zabudowanych nieruchomości gruntowych będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto zauważyć należy, że stosownie do art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W myśl art. 14c § 1 i 2 ww. ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Zatem postępowanie "interpretacyjne" opiera się więc wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Tylko w stosunku do tak określonego stanu faktycznego wyrażana jest ocena prawna, tak przez samego podatnika, jak i przez organ podatkowy. Przy czym granice oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy zawartej w indywidualnej interpretacji zakreślone są treścią pytania postawionego we wniosku o interpretację.

W wyroku z dnia 23 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Po 1124/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził, iż "w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji tylko i wyłącznie podatnik, jako wnioskodawca, "wyczerpująco przedstawia stan faktyczny". Zdaniem Sądu ustawowe określenie "wyczerpująco" należy rozumieć, jako przedstawienie danego zagadnienia wszechstronnie, dogłębnie, szczegółowo, gruntownie i dokładnie, a zatem w taki sposób, by wnioskodawca mógł zająć stanowisko w stosunku do prezentowanego stanu rzeczy, zaś organ podatkowy na tej podstawie udzielić jednoznacznej odpowiedzi, co do konkretnego zdarzenia przyszłego lub obecnego.

Na podmiocie oczekującym udzielenia interpretacji ciąży zatem obowiązek dokładnego i wnikliwego przedstawienia stanu faktycznego sprawy, który należy rozumieć, jako pewien zbiór faktów składających się na sprawę interpretacyjną, czyli każdego elementu zdarzenia, które zaszło lub zachodzi w rzeczywistości i składa się na określony stan rzeczy (...).

Zatem w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nie mogą występować sprzeczności, jak np. str. 3/6 wniosku - przeniesienie m.in. Z. nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług, str. #189; wniosku - nabycie Zamku Czocha zostało dokonane w wykonaniu czynności opodatkowanych.

Ponadto wskazać należy, że stanowisko wnioskodawcy, w świetle ww. art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, jest de facto odpowiedzią na sformułowane przez niego pytanie, przyporządkowane do przedstawionego (opisanego) stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Ponieważ ocena dokonana przez organ w interpretacji indywidualnej, zgodnie z ww. art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, dotyczy z oczywistych względów wyłącznie prawidłowości stanowiska wnioskodawcy, stąd też w stanowisku tym nie mogą być zawarte okoliczności sprawy nie ujawnione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, jak to miało miejsce w przedmiotowym wniosku w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Celem przeprowadzenia wykładni w toku postępowania interpretacyjnego nie jest rozstrzygnięcie konkretnej sprawy podatkowej, w oparciu o obiektywnie istniejący stan faktyczny, a dokonanie wykładni wskazywanych przez wnioskodawcę przepisów prawa podatkowego w kontekście stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku, a dotyczącego zdarzenia przyszłego (hipotetycznego) lub zaistniałego. Zakres oceny stanu faktycznego, zawartego we wniosku o wydanie interpretacji wyznacza też treść zadanego przez wnioskodawcę pytania. Organ interpretacyjny nie może wykraczać poza granice, które wyznaczają: treść zadanego pytania, okoliczności stanu faktycznego przytoczone we wniosku przez stronę (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 883/09).

Zatem mając na uwadze powyższe organ rozpatrując sprawę interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego ściśle ustosunkowuje się do zadanego przez Wnioskodawcę pytania.

Skoro w zadanym przez Wnioskodawcę pytaniu pojawiło się pojęcie "grunt", a w opisie jak i we własnym stanowisku Wnioskodawca nie zawarł żadnych informacji dotyczących gruntów to niezbędnym było ustalenie czy intencją Wnioskodawcy m.in. było uzyskanie interpretacji dotyczącej gruntów zabudowanych czy też gruntów niezabudowanych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl