IBPP2/443-519/11/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu 20 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 30 grudnia 2010 r. została zawarta przez Wnioskodawcę umowa leasingu operacyjnego, którego przedmiotem jest samochód z homologacją na ciężarowy. Dostawcą tego samochodu jest firma R, która wystawiła na Wnioskodawcę fakturę zaliczkową w dniu 16 listopada 2010 r. Kwota wynikająca z tej faktury została przez Wnioskodawcę przelana na konto dostawcy za pośrednictwem banku w dniu 29 listopada 2010 r. Odbiór tego samochodu jest przewidywany na maj 2011 r. Leasingodawcą jest P sp. z o.o.

P do dnia dzisiejszego nie wystawiło Wnioskodawcy faktury na opłatę wstępną mimo zapisu w umowie leasingu.

W piśmie z dnia 19 lipca 2011 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od rat leasingowych w pełnej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, zachowa on prawo do odliczenia VAT-u naliczonego w pełnej wysokości od rat leasingowych. Umowa zawarta była w okresie obowiązujących przepisów w tym temacie. Wnioskodawca dokonał również rejestracji w obowiązującym terminie to jest do dnia 31 stycznia 2011 r. Zgodnie z zasadą poszanowania prawa nabytych, dla umów leasingu zawartych przed dniem 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć VAT naliczony w pełnej wysokości od rat leasingowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z użytkowaniem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych będących przedmiotem m.in. umowy leasingu, zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jednocześnie, stosownie do zapisów ust. 2 ww. art. 3 ustawy o VAT, przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy:

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód, obowiązującego w całym okresie użytkowania samochodu, wliczając w to również okres przed wejściem w życie niniejszej ustawy. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 wyżej cyt. ustawy, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie cyt. ustawy, oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r.

Wskazać należy, że nie jest wystarczającym warunkiem dającym prawo do pełnego odliczenia od raty najmu, leasingu, dzierżawy z tytułu używania pojazdu - samo zawarcie umowy między podmiotami do końca 2010 r. i dostarczenie jej do urzędu do dnia 31 stycznia 2011 r.

Z umowy musi dokładnie wynikać jakiego samochodu umowa dotyczy, a podatnik (leasingobiorca) musi być w 2010 r. w posiadaniu pierwszej faktury VAT dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy.

Ustawodawca umożliwił zatem podatnikom użytkującym samochody na podstawie umowy leasingu, które zgodnie z regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2010 r. spełniały warunki uprawniające do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego - na zasadzie kontynuacji praw nabytych - na dokonywanie pełnego odliczenia podatku naliczonego, od płatności wynikających z zawartej umowy, przy spełnieniu warunków, o których mowa w ww. przepisie.

Z okoliczności sprawy wynika, iż w dniu 30 grudnia 2010 r. została zawarta przez Wnioskodawcę umowa leasingu operacyjnego, którego przedmiotem jest samochód z homologacją na ciężarowy. Dostawcą tego samochodu jest firma R, która wystawiła na Wnioskodawcę fakturę zaliczkową w dniu 16 listopada 2010 r. Kwota wynikająca z tej faktury została przez Wnioskodawcę przelana na konto dostawcy za pośrednictwem banku w dniu 29 listopada 2010 r. Odbiór tego samochodu jest przewidywany na maj 2011 r. Leasingodawcą jest P Sp. z o.o. P do dnia dzisiejszego nie wystawiło Wnioskodawcy faktury na opłatę wstępną mimo zapisu w umowie leasingu. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz uwzględniając opis zaistniałego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż przedmiotowy samochód nie spełnia wymogów do pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Nie jest prawidłowe przyjmowanie, że zawarcie umowy leasingu oraz jej rejestracja w obowiązującym terminie to jest do dnia 31 stycznia 2011 r. są wystarczające dla możliwości odliczania całego podatku VAT od rat leasingowych. Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2010 r. nie posiadał bowiem żadnej faktury VAT dającej prawo do odliczenia podatku VAT z rat leasingowych dotyczących przedmiotowego samochodu. Zatem na dzień 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu przedmiotowego samochodu.

Tym samym w omawianej sprawie zastosowanie znajdzie uregulowanie art. 3 ust. 6 cyt. ustawy. W oparciu o ww. przepis Wnioskodawcy przysługuje ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingu, tj. w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego od raty udokumentowanej fakturą, wynikającej z zawartej umowy, nie więcej jednak niż 6.000 zł, w całym okresie użytkowania przedmiotowego samochodu, przy założeniu że samochód ten będzie służył Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych i nie wystąpią okoliczności wyłączające prawo do odliczenia określone w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż zachowa on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości od rat leasingowych, gdyż umowa zawarta była w okresie obowiązujących przepisów w tym temacie, a Wnioskodawca dokonał rejestracji w obowiązującym terminie to jest do dnia 31 stycznia 2011 r., więc zgodnie z zasadą poszanowania prawa nabytych, dla umów leasingu zawartych przed dniem 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć VAT naliczony w pełnej wysokości od rat leasingowych, należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczyć należy, że tut. organ dokonując niniejszego rozstrzygnięcia skupił się ściśle na odpowiedzi na sformułowane we wniosku pytanie, w którym Wnioskodawca poddał w wątpliwość czy będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od rat leasingowych w pełnej wysokości w kontekście konkretnej normy prawnej tj. art. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652). Także przedmiotowa interpretacja zawęża się jedynie do udzielenia odpowiedzi na pytanie, nie wychodząc poza jego ramy, poprzez dokonanie oceny prawnopodatkowej stanowiska Wnioskodawcy w oparciu o inne niż wskazane we wniosku regulacje prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.