IBPP2/443-512/13/RSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 września 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-512/13/RSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu do tut. organu 3 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego, który jest przedmiotem tzw. leasingu zwrotnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego, który jest przedmiotem tzw. leasingu zwrotnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 28 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu samochodu osobowego marki Ford. Zakup nastąpił na podstawie faktury VAT, z naliczonym podatkiem VAT w stawce 23%. Transakcja została zaewidencjonowana w ewidencji VAT z pełnym odliczeniem VAT oraz w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 10 jako zakup towarów handlowych. Celem zakupu było odsprzedanie samochodu osobowego firmie leasingowej w wykonaniu umowy leasingu zwrotnego. Samochód ten, tego samego dnia, został sprzedany firmie leasingowej na podstawie wystawionej faktury VAT ze stawką VAT 23%. Fakturę zaewidencjonowano w ewidencji sprzedaży i wykazano w deklaracji VAT jako VAT należny do zapłaty za miesiąc sierpień 2012 r. oraz w książce przychodów i rozchodów w kolumnie 7, jako sprzedaż towarów handlowych. W chwili obecnej samochód osobowy Ford jest używany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od maja 2011 r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

W zakresie działalności Wnioskodawczyni ma następujące pozycje określone kodami PKD:

56.10.A - restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne;

46.34.A - sprzedaż hurtowa napojów alkoholowych;

46.34.B - sprzedaż hurtowa napojów bezalkoholowych,

47.11.Z - sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych;

49.41.Z - sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych;

49.41.Z - transport drogowy towarów;

52.29.Z - pozostałe usługi wspomagające transport, gdzie indziej nie sklasyfikowane;

55.10.Z - hotele i podobne obiekty zakwaterowania;

55.20.Z - obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania;

55.30.Z - pola kempingowe;

55.90.Z - pozostałe zakwaterowanie;

56.10.B - ruchome placówki gastronomiczne;

56.21.Z - przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering);

56.29.Z - pozostała usługowa działalność gastronomiczna;

56.30.Z - przygotowywanie i podawanie napojów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia całej kwoty VAT naliczonego z tytułu zakupu samochodu osobowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, miała ona prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego wykazanego w fakturze zakupu samochodu osobowego. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług jest podstawą systemu podatku od towarów i usług. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652) są odstępstwem od tej podstawowej zasady działania systemu podatku od wartości dodanej, jak również są odstępstwem od zasady neutralności podatku od wartości dodanej. Obecnie Wnioskodawczyni korzysta z tego samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu i podlega ograniczeniu możliwości odliczenia podatku naliczonego do wartości 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą, nie więcej jednak niż 6 000 PLN. Jeżeliby uznać, że Wnioskodawczyni nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w fakturze zakupu tego samochodu osobowego w pełnej wysokości, oznaczałoby to, że ograniczenie odliczenia podatku nałożone zostało na Wnioskodawczynię dwukrotnie. Raz w wyniku ograniczenia przy zakupie samochodu i drugi raz w chwili rozliczania rat czynszu leasingu. Byłoby to powtórne ograniczenie jej prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z transakcjami dotyczącymi tego samego pojazdu. Biorąc pod uwagę wykładnię celowościową art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym - ograniczenie w możliwości odliczania podatku naliczonego od nabycia samochodów osobowych, które jednocześnie mogą być wykorzystywane w działalności gospodarczej jak i na cele osobiste podatnika, które to ograniczenie było przedmiotem decyzji Rady Unii Europejskiej z dnia 27 września 2010 r. (2010/581/UE), o której wydanie wnioskowała Polska, ubiegając się o odstępstwo, aby ograniczyć prawo do odliczania podatku naliczonego z tytułu zakupu pojazdów mogących służyć zarówno działalności opodatkowanej VAT, jak i do celów osobistych podatnika. Samochód, który Wnioskodawczyni nabyła i w tym samym dniu sprzedała firmie leasingowej, w żadnym razie nie służył i nie mógł służyć jej potrzebom osobistym. Zastosowanie zatem ograniczenia w odliczeniu VAT naliczonego od tej transakcji zakupu, wynikającego z zastosowania zapisów art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług oraz ustawę o transporcie drogowym, byłoby niezgodne z wykładnią celowościową zastosowania tego ograniczenia, bowiem nakładałoby na Wnioskodawczynię ograniczenia odliczenia VAT dwukrotnie w odniesieniu do tego samego pojazdu. Biorąc zatem pod uwagę wykładnię celowościową zastosowania tego przepisu, Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w transakcji zakupu samochodu osobowego marki Ford w dniu 28 sierpnia 2012 r. wykazanego w fakturze VAT zakupu. Wnioskodawczyni nadmieniała jednocześnie, że Minister Finansów zajął już stanowisko w podobnej do opisanej przez nią sytuacji w interpretacji podatkowej nr ILPP4/443-25/12-2/ISN z dnia 16 kwietnia 2012 r. i stanowisko to było zgodne z jej interpretacją prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Biorąc pod uwagę fakt, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym, związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem, a także użytkowaniem samochodów, regulują przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z wyżej powołanego przepisu art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Ustawodawca przewidział okoliczności, których wystąpienie skutkuje wyłączeniem działania ww. przepisu art. 3 ust. 1. Okoliczności te wymienione zostały w ust. 2 tego artykułu. I tak m.in., w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy nowelizującej, art. 3 ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Należy też zauważyć, iż w myśl art. 3 ust. 6 ww. ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa m.in. w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 28 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu samochodu osobowego marki Ford. Zakup nastąpił na podstawie faktury VAT, z naliczonym podatkiem VAT w stawce 23%. Transakcja została zaewidencjonowana w ewidencji VAT z pełnym odliczeniem VAT oraz w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako zakup towarów handlowych. Celem zakupu było odsprzedanie samochodu osobowego firmie leasingowej w wykonaniu umowy leasingu zwrotnego. Samochód ten, tego samego dnia, został sprzedany firmie leasingowej na podstawie wystawionej faktury VAT ze stawką VAT 23%. Fakturę zaewidencjonowano w ewidencji sprzedaży i wykazano w deklaracji VAT jako VAT należny do zapłaty za miesiąc sierpień 2012 r. oraz w książce przychodów i rozchodów, jako sprzedaż towarów handlowych. W chwili obecnej samochód osobowy Ford jest używany w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od maja 2011 r. na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. W zakresie działalności Wnioskodawczyni nie figuruje wpis o handlu samochodami.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawczyni wniosła o rozstrzygnięcie, czy przysługiwało jej prawo do odliczenia całej kwoty VAT naliczonego z tytułu zakupu ww. samochodu osobowego.

Należy zauważyć, iż z brzmienia przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, posługując się tylko wykładnią językową wnioskować wprost można, że pełne odliczenie podatku naliczonego od nabytych samochodów osobowych dotyczy tylko takich przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż nabytych przez niego samochodów osobowych. Jednak, w ocenie tut. Organu, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" nie oznacza przedmiotu działalności w sensie formalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Traktując o przedmiocie działalności podatnika, przepis wiąże to pojęcie z odsprzedażą konkretnych samochodów poprzez użycie słowa "tych", przy czym ich odsprzedaż jest jedynym warunkiem wymienionym w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Zdaniem tut. Organu, ten sposób redakcji - przy uwzględnieniu reguł wykładni systemowej i celowościowej - wskazuje, że ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wprowadzone przepisem art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy samochody stanowią towar handlowy i przeznaczone są do sprzedaży.

Wymaga bowiem podkreślenia, iż art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej dotyczy nabycia samochodu osobowego przeznaczonego do dalszej odprzedaży, ale wyłącznie wówczas, gdy jest to przedmiotem nawet nie tylko statutowej, ale faktycznej działalności podatnika.

W rozpatrywanej natomiast sprawie sprzedaż ww. samochodu osobowego służyła jedynie wykonaniu umowy leasingu zwrotnego. Samochód ten - jak wskazała Wnioskodawczyni - tego samego dnia, został sprzedany firmie leasingowej na podstawie wystawionej faktury VAT.

Jednocześnie, z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej oraz okoliczności przedstawionych we wniosku nie wynika, iż przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawczynię jest odprzedaż samochodów.

Należy bowiem zauważyć, iż odsprzedażą samochodów będącą przedmiotem działalności byłaby wyłącznie działalność polegająca na nabywaniu samochodów jako towarów handlowych w celu ich dalszej odsprzedaży czy to pośrednikom w działalności handlowej czy też odbiorcom finalnym, nabywającym samochody do swojego użytku.

Mając na względzie powyższe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącego 60% kwoty podatku należnego z tytułu nabycia tego samochodu, na podstawie art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, niezależnie od faktu jego późniejszego zbycia na rzecz firmy leasingowej i następnie użytkowania go na podstawie umowy leasingu operacyjnego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. organ zauważa, iż odpowiedzi udzielono wyłącznie na pytanie sformułowane w ww. wniosku z dnia 20 maja 2013 r.

Jednocześnie należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawczynię interpretacja indywidualna została wydana w innym stanie faktycznym niż ten występujący w przedmiotowej sprawie.

Z okoliczności faktycznych tamtej sprawy wynika bowiem, że w ewidencji działalności gospodarczej, w części określającej przedmiot prowadzonej działalności, wnioskodawca ma wpisane, zgodnie z klasyfikacją PKD 2007, m.in. następujące kody:

kod 45.11.Z - sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek,

kod 45.19.Z - sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

co nie ma miejsca w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl