IBPP2/443-505/10/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2010 r. (data wpływu 8 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z pożyczką zaciągniętą przez Wnioskodawcę od podmiotu zagranicznego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z pożyczką zaciągniętą przez Wnioskodawcę od podmiotu zagranicznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pożyczkodawca, będący podmiotem belgijskim, zawarł umowę pożyczki z Wnioskodawcą (dalej również Spółka). Pożyczkodawca jest podatnikiem VAT posiadającym siedzibę na terytorium Belgii. Zarówno pożyczkodawca jak i Spółka nie prowadzą działalności w zakresie pośrednictwa finansowego. Pożyczka została udzielona w walucie obcej. Udzielona Spółce pożyczka przeznaczona jest na finansowanie działalności Spółki. Wynagrodzeniem dla pożyczkodawcy z tytułu pożyczki są określone w umowie odsetki. Spółka jest nowo zawiązanym podmiotem, została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Do momentu złożenia wniosku Spółka nie podejmowała innych czynności poza rejestracyjnymi i przygotowawczymi.

Wnioskodawca do momentu złożenia wniosku nie wykonał żadnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Pożyczkodawca na chwilę obecną nie ma zamiaru dokonywania innych transakcji, w ramach których będzie świadczył usługi pośrednictwa finansowego (udzielał pożyczek). Pożyczkodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym w Belgii, w przedmiotowej transakcji posłużył się belgijskim numerem VAT. Pożyczkodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz innego podmiotu - osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika podatku VAT jest miejsce, w którym podatnik posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania. Pożyczkobiorca jest podatnikiem w świetle art. 28a ustawy o VAT.

Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT.

Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Stąd należy zaznaczyć, iż udzielenie pożyczki jest usługą sklasyfikowaną w sekcji J Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) zaliczaną do usług pośrednictwa finansowego. W szczególności, w przedmiotowej sprawie udzielenia pożyczki należy zaklasyfikować jako "Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym, pozostałe" (PKWiU 65.22.10).

Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym usługa udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a miejscem świadczenie tej usługi jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż dla opodatkowania tej usługi podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia:

Importem usług jest świadczenie usług z tytułu wykonywania których podatnikiem jest usługobiorca usług.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z importem usług mamy do czynienia, gdy usługi spełniają poniższe warunki:

* miejscem świadczenia usługi jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (niezależnie od tego czy jest zlokalizowany na terytorium Wspólnoty, czy też poza jej terytorium),

* usługobiorcą jest osoba prawna jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej oraz osoba fizyczna mająca siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zobowiązana do rozliczenia z polskimi organami skarbowymi,

* usługodawca nie rozliczył na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatku należnego z tytułu wykonywanej usługi na rzecz usługobiorcy z Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując, biorąc pod uwagę powyższe, uznać należy iż Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania importu usług.

Obowiązek podatkowy w przypadku świadczenia usług finansowych powstaje z chwilą wykonania usługi. Jeżeli jej wykonanie powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez świadczącego usługę. Jeżeli faktura została wystawiona po upływie siedmiu dni licząc od dnia wykonania usługi, obowiązek podatkowy powstaje siódmego dnia od jej wykonania.

Zdaniem Spółki, za moment wykonania usługi udzielenia pożyczki należy uznać dzień, w którym odsetki od pożyczki stają się wymagalne, zgodnie z zawartą umową.

Natomiast w przypadku zapłaty odsetek przed ustalonym terminem, wykonanie usługi nastąpi w momencie spłaty odsetek.

Podstawą opodatkowania jest kwota odsetek od udzielonej pożyczki.

Udzielenie pożyczki przez pożyczkodawcę należy kwalifikować jako usługę finansową świadczoną poza systemem bankowym. Jednocześnie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, w powiązaniu z załącznikiem 4 Ustawy o VAT, zwalnia od podatku usługi pośrednictwa finansowego (PKWiU sekcja J ex 65-67).

Zgodnie z powyższym, opisana w stanie faktycznym usługa udzielenia pożyczki, jako usługa pośrednictwa finansowego będzie usługą podlegającą wyżej wymienionemu zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podobne stanowisko zostało już potwierdzone w interpretacjach indywidualnych, między innymi w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 stycznia 2009 r., interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 grudnia 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wskazać należy, iż stosownie do art. 8 ust. 4 ww. ustawy o VAT, przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 1a tej ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Natomiast w świetle art. 17 ust. 2, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97. (art. 17 ust. 3).

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT:

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została z dniem 1 stycznia 2010 r. w art. 28b ustawy o VAT, wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Generalnie, usługi opodatkowane są w miejscu gdzie nabywca ma swoją siedzibę jeśli jest on podatnikiem, bowiem w myśl art. 28b ust. 1 ww. ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ustęp 3 cyt. artykułu stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Pożyczkodawca, będący podmiotem belgijskim, zawarł umowę pożyczki z Wnioskodawcą (dalej również: Spółka). Pożyczkodawca jest podatnikiem VAT posiadającym siedzibę na terytorium Belgii. Zarówno pożyczkodawca jak i Wnioskodawca nie prowadzą działalności w zakresie pośrednictwa finansowego. Pożyczka została udzielona w walucie obcej. Udzielona Spółce pożyczka przeznaczona jest na finansowanie działalności Spółki. Wynagrodzeniem dla pożyczkodawcy z tytułu pożyczki są określone w umowie odsetki.

Spółka jest nowo zawiązanym podmiotem, została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Do momentu złożenia wniosku Spółka nie podejmowała innych czynności poza rejestracyjnymi i przygotowawczymi.

Wnioskodawca do momentu złożenia wniosku nie wykonał żadnej czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Pożyczkodawca na chwilę obecną nie ma zamiaru dokonywania innych transakcji, w ramach których będzie świadczył usługi pośrednictwa finansowego (udzielał pożyczek).

Pożyczkodawca jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym w Belgii, w przedmiotowej transakcji posłużył się belgijskim numerem VAT. Nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Powyższe wskazuje, iż Wnioskodawca nabył usługę finansową zaciągając pożyczkę od firmy z Belgii. Zatem, w związku z tym, że ww. usługa świadczona jest na rzecz firmy polskiej (tekst jedn. Wnioskodawcy) przez firmę belgijską, która ma siedzibę na terytorium Belgii, to w świetle wyżej cytowanych przepisów art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, zaliczyć ją należy do usług, dla których miejscem świadczenia jest terytorium państwa, gdzie usługobiorca posiada siedzibę (tekst jedn. Polska). Tym samym, w opisanej sprawie, Wnioskodawca jest zobowiązany rozpoznać u siebie obowiązek podatkowy w związku z importem usługi finansowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi winno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 19 ust. 19 tej ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, ust. 13 pkt 1 lit. b) i c), pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług, z zastrzeżeniem ust. 19a i 19b.

Natomiast w myśl art. 19 ust. 19a ustawy o VAT, przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że:

Ponadto w myśl ust. 19b tego przepisu, do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio.

Powyższe prowadzi do stwierdzenia, iż moment powstania obowiązku podatkowego dla przedmiotowych usług powinien być ustalany w oparciu o przepisy art. 19 ust. 19a ustawy o VAT, w szczególności jego pkt 1. Zgodnie z tym przepisem w przypadku usług, do których - jak w rozpatrywanym wypadku - stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usług, z tym że usługi dla których, w związku z ich świadczeniem, ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia tych usług.

Zgodnie z cyt. art. 19 ust. 19a ustawy o VAT, zasadą w przypadku usług świadczonych między podatnikami, stanowiących import usług w Polsce, jest zatem, iż obowiązek z tego tytułu powstaje z chwilą wykonania usługi. Niemniej zasada ta jest modyfikowana przez pkt 1 tego artykułu nakazujący przyjąć, że jeżeli dla danej usługi zostały ustalone następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, obowiązek podatkowy powstaje w momencie upływu każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia. Powyższy przepis stanowi więc lex specialis w stosunku do art. 19 ust. 19a ustawy o VAT. Podobnie przepis szczególny stanowi art. 19 ust. 19b ustawy o VAT, zgodnie z którym do usług, o których mowa w ust. 19a, przepis ust. 11 - mówiący, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części - stosuje się odpowiednio.

W sytuacji więc, gdy dla świadczenia usług stanowiących import usług na terytorium kraju (Polski) ustalone zostaną następujące po sobie terminy płatności odsetek, a jednocześnie jeszcze przed upływem tak ustalonego terminu dojdzie do faktycznej zapłaty odsetek przez podatnika - nabywcę pożyczek finansowych, powyższe będzie oznaczać, iż w myśl art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy o VAT, w przedmiotowej sytuacji obowiązek podatkowy powstanie z upływem okresu, do którego odnoszą się odsetki lub w momencie zapłaty odsetek, jeżeli ich wpłata nastąpiła przed upływem okresu do którego odnoszą się te odsetki. Sposób fakturowania przedmiotowej usługi przez pożyczkodawcę (wystawienie bądź niewystawienie faktury) pozostaje bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego u importera usług.

Powyższe oznacza, iż stanowisko Wnioskodawcy w kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego jest nieprawidłowe.

Zgodnie natomiast z art. 29 ust. 1 powołanej ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Powyższa definicja wskazuje, iż w przypadku usług pośrednictwa finansowego, do jakich zalicza się udzielenie pożyczki, kwotą należną z tytułu sprzedaży są należne odsetki. Sama pożyczka nie stanowi wynagrodzenia pożyczkodawcy, a więc nie jest obrotem. A zatem faktura dokumentująca przedmiotową czynność, jako podstawę opodatkowania winna zawierać jedynie kwotę odsetek.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast treść ust. 7 tego artykułu stanowi, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z ust. 8 powołanego artykułu, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia, nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym zdarzenia te miały miejsce, z zastrzeżeniem § 10-12.

Na podstawie § 11 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Dodatkowo zgodnie z § 11 ust. 2, faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

W myśl § 23 ust. 1 cyt. powyżej rozporządzenia Ministra Finansów przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż dla przedmiotowych usług zastosowanie znajdą przepisy cyt. § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, co oznacza, iż Wnioskodawca winien wystawić fakturę wewnętrzną, nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Ponieważ Spółka we wniosku podała, iż przedmiotowe usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU sekcja J ex 65-67, niniejsza interpretacja jest wydawana w oparciu o podaną przez Spółkę klasyfikację, bez rozstrzygania jednakże o jej poprawności. Tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji towarów lub usług.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwości stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 3 ww. załącznika, wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU Sekcja J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

Użycie przez ustawodawcę oznaczenia "ex" przy grupowaniu PKWiU, korzystającym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danego wyrobu lub usługi z danego grupowania.

Reasumując, nabywana przez Wnioskodawcę, od podatnika posiadającego siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, usługa polegająca na czasowym korzystaniu z cudzego kapitału, stanowi import usługi finansowej. Do rozliczenia tej transakcji w zakresie podatku od towarów i usług obowiązany będzie Wnioskodawca, jako nabywca przedmiotowych usług. Jednakże usługi te, o ile oczywiście są one sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 65-67, będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, jako wymienione w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym stanie faktycznym usługa udzielenia pożyczki, jako usługa pośrednictwa finansowego będzie usługą korzystającą ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, iż tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji klasyfikacji usług, według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu lub usługi, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.