IBPP2/443-496/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską bądź lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz miejscem parkingowym w garażu podziemnym, stanowiącym odrębny lokal składający się z wyodrębnionych miejsc postojowych bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską bądź lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz miejscem parkingowym w garażu podziemnym, stanowiącym odrębny lokal składający się z wyodrębnionych miejsc postojowych bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 września 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej również podatnikiem) jest spółką celową przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na realizacji obiektów budowlanych przedsięwzięć deweloperskich, w tym sprzedaży mieszkań w obiektach wielorodzinnych. W ramach tej działalności podatnik buduje obiekty mieszkaniowe (lub jako inwestor zleca ich wybudowanie generalnemu wykonawcy). Powstające obiekty budowlane w przeważającej mierze składają się z określonej liczby lokali mieszkalnych, których integralną część jako przynależności stanowią pomieszczenia pomocnicze w postaci komórki lokatorskiej lub miejsca parkingowego w garażu podziemnym, stanowiącym odrębny lokal składający się z wyodrębnionych miejsc postojowych bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami.

Podatnik sprzedaje lokale mieszkalne wraz z pomieszczeniami przynależnymi. W zależności od okoliczności sprzedaży podatnik sprzedaje lokale mieszkalne w następujących konfiguracjach:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionych wyżej konfiguracjach podatnik może zastosować jednolitą stawkę 7% podatku VAT dla sprzedawanych lokali mieszkalnych i pomieszczeń przynależnych.

Zdaniem Wnioskodawcy: komórki lokatorskie i miejsca postojowe przeznaczone do zbycia stanowią części składowe sprzedawanych lokali mieszkalnych. Lokal mieszkalny składa się zatem z części składowych, które funkcjonalnie stanowią jedną całość przeznaczoną na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych nabywcy takiego lokalu. Wnioskodawca poinformował, że w stosunku do zbywanych lokali wraz z przynależnościami za każdym razem ustanawiana jest odrębna własność lokalu mieszkalnego, obejmująca również przynależne do tego lokalu pomieszczenia dodatkowe. Taki sposób wyodrębnienia lokali zgodny jest z art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, gdyż zgodnie z jego treścią do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi. Wobec powyższego lokale te wraz z pomieszczeniami przynależnymi (komórkami lokatorskimi i miejscami postojowymi) stanowią jedną rzecz. Z tych względów pomieszczenia przynależne nie mogą być traktowane jako osobny towar, tym bardziej gdy nie ma możliwości ich zbycia jako odrębnych lokali. Zdaniem podatnika sprzedaż takich lokali mieszkalnych wraz z przynależnościami, a więc komórką lokatorską lub komórką lokatorską i miejscem parkingowym w garażu podziemnym stanowiącym odrębny lokal, składający się z wyodrębnionych miejsc postojowych bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami, powinna zostać objęta jednolitą stawką 7% podatku VAT, przewidzianą dla budownictwa mieszkaniowego.

Stanowisko Wnioskodawcy uzasadnia fakt, że lokale mieszkalne wraz z pomieszczeniami przynależnymi stanowią jedną rzecz (tak prawnie jak i funkcjonalnie). Z powyższych względów pomieszczenia przynależne nie mogą być zatem traktowane jako osobny towar, a więc nie mogą być rozdzielane dla celów podatkowych, a co się z tym wiąże nie mogą podlegać opodatkowaniu różnymi stawkami podatku VAT. Skoro podatnik zamierza zbywać prawa własności lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi, które stanowią część składową tych lokali, a tym samym podatnik zbywa lokal mieszkalny, to wobec tego powinien opodatkować taką czynność jednolitą stawką VAT w wysokości 7%.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że przepis art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. preferencyjną 7% stawkę VAT wprowadza w stosunku do sprzedaży obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, a nie wyłącznie do sprzedaży lokali mieszkalnych, co również uzasadnia stanowisko, że przynależność do lokalu mieszkalnego powinna być z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego traktowana tak samo jak sam lokal mieszkalny, ponieważ przynależność ta jest częścią obiektu budownictwa mieszkaniowego.

Wobec przedłużenia stosowania obniżonej stawki VAT na budownictwo mieszkaniowe przez ustawodawcę zastosowana może być dla lokali mieszkalnych wyodrębnionych w opisany powyżej sposób jednolita 7% stawka VAT. Powyższe stanowisko potwierdzają następujące wyroki NSA: z dnia 5 lipca 2006 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, I FSK 945/05, zgodnie z którym "w przypadku czynności o charakterze kompleksowym, na które składa się czynność podstawowa i czynności pomocnicze niezbędne do wykonania tej pierwszej, przyjmować należy jednolitą stawkę VAT dla całego kompleksu czynności, właściwą dla czynności podstawowej. W tym przypadku sprzedaż mieszkania można uznać za czynność podstawową, a sprzedaż garażu za pomocniczą" oraz wyrok z dnia 22 czerwca 2005 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego, I FSK 103/05, w myśl którego miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, ponieważ nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych. Zatem w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego, całość powinna być opodatkowana według jednej, obniżonej stawki podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi jeszcze jedna kwestia. Zdaniem podatnika przedstawiona powyżej argumentacja przesądza o konieczności zastosowania stawki 7% podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi, w sytuacji gdy jedną umową (jednym aktem notarialnym) ustanawia się odrębną własność lokalu wraz z pomieszczeniami przynależnymi oraz przenosi się własność lokalu na nabywcę. Podatnik uważa także, że nie ma żadnych przeszkód, aby zastosować obniżoną 7% stawkę podatku VAT wówczas, gdy przeniesienie prawa do korzystania z miejsca parkingowego w garażu podziemnym, stanowiącym odrębny lokal składający się z wyodrębnionych miejsc postojowych bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami, następuje w odrębnym akcie notarialnym. Sytuacja taka występuje dlatego, że podatnik przenosi własność lokalu, pod warunkiem uzyskania całości ceny sprzedaży. Wynika to z faktu, że klienci zdecydowani zakupić lokal mieszkalny wraz z miejscem parkingowym w pierwszej kolejności chcą zasiedlić mieszkanie, a dopiero później korzystać z miejsca parkingowego. Taki schemat postępowania nie wyłącza konieczności przeniesienia własności miejsca parkingowego w terminie późniejszym oraz nie powoduje utraty cechy "miejsca parkingowego" jako pomieszczenia przynależnego do lokalu mieszkalnego.

Interpretacja taka zgodna jest także z aktualnym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który m.in. w wyroku z dnia 22 czerwca 2005 r. (FSK 2581/2004) stwierdził: "Sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego". Podobnie wypowiedział się w wyroku z dnia 20 listopada 2008 r. NSA w Warszawie w sprawie prowadzonej pod sygn. akt: I FSK 1512/07 stwierdzając, że: "W sytuacji, gdy czynność ma charakter kompleksowy, o jej istocie, a zarazem wysokości stawki VAT. powinna przesądzać czynność główna". Analogiczne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 2516/05.

W analogicznej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w K. dnia 27 lutego 2009 r. wydał decyzję, Znak: PPI/1/4407-0004/08/I12788/09, potwierdzającą słuszność przedstawionego wyżej stanowiska.

Należy podkreślić, że powołana wyżej decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w K. została wydana w związku z wnioskiem o interpretację, z którym wystąpił przedsiębiorca P. Sp. z o.o. w K. Kolejne inwestycje przedsiębiorca wykonuje przez spółkę celową, tj K. Sp. z o.o. w K. Zatem P. Sp. z o.o. w K. uzyskała już interpretację, o której wydanie wnioskuje podatnik. Powiązania kapitałowe między P. a podatnikiem (P. posiada 99% udziałów w spółce podatnika) mogłoby uzasadniać wykorzystanie w przedstawionym stanie faktycznym już wydanej interpretacji. Jednak bank finansujący inwestycję wymaga, aby również podatnik uzyskał taką interpretację. Stąd konieczny jest niniejszy wniosek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosowało się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

W myśl art. 2 pkt 12 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007 r., przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111-Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112-Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113-Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na to, iż cyt. wyżej art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy utracił moc z dniem 31 grudnia 2007 r., przepisami art. 1 pkt 1 lit. b) oraz pkt 9 lit. a), b), c) ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 192, poz. 1382) wprowadzono w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług następujące zmiany od dnia 1 stycznia 2008 r.:

Cyt. wyżej art. 41 ust. 1 ww. ustawy otrzymał brzmienie: stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy).

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12 i ust. 12a ww. ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 12 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumieć należy budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Równocześnie przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861) do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970) w § 5 tego ostatniego rozporządzenia po ust. 1 dodano ust. 1a pkt 2 stanowiący, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 w zakresie w jakim obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Od dnia 1 grudnia 2008 r. ww. uregulowanie znalazło się w § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2008 r., ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Ustawa o VAT nie definiuje zarówno pojęcia: "lokal mieszkalny", jak i pojęcia: "lokal użytkowy", w związku z czym - posługując się wykładnią systemową - należy sięgnąć do uregulowań zawartych w innych przepisach, w tym również innych aktów prawnych. Zgodnie z wyrokiem SN z dnia 4 lutego 1994 r. sygn. akt: III ARN 84/93, OSNC 1994/10/196, stwierdzono, że w procesie wykładni prawa podatkowego można posiłkować się definicjami zawartymi w innych ustawach, a nawet gałęziach prawa. Do unormowań wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej odsyła art. 2 pkt 6 ustawy o VAT definiując pojęcie towaru, w związku z czym posiadają one znaczenie priorytetowe.

Do tego typu aktów zalicza się rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.). Wskazane rozporządzenie dzieli budynki na mieszkalne i niemieszkalne, określając te pierwsze w objaśnieniach wstępnych jako obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne zostały zdefiniowane jako obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Część "mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje - zgodnie z PKOB -pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie). Należy zwrócić uwagę na występujące podobieństwo znaczeniowe pomiędzy komórką lokatorską, a piwnicą. Stąd, pomimo iż komórka lokatorska nie została wymieniona w PKOB, należy, w ocenie tut. organu, uwzględnić ją jako część "mieszkaniową" budynku.

Uregulowanie to nie wymienia natomiast garaży.

W niniejszym przypadku należy się odnieść - pomocniczo i posiłkowo - do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.)

Zgodnie z § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia przez mieszkanie rozumie się zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego, natomiast pomieszczeniem mieszkalnym są pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego (§ 3 pkt 10).

Z kolei lokal użytkowy został zdefiniowany jako jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym, natomiast pomieszczenie techniczne zostało określone jako pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku oraz pomieszczenie gospodarcze, przez które należy rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 12, 13 i 14).

Odrębną kategorię stanowi - wg cyt. rozporządzenia - pomieszczenie pomocnicze zdefiniowane jako pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 3 pkt 11).

Komórka lokatorska - zgodnie z tym aktem stanowi pomieszczenie gospodarcze, a zatem nie wchodzi - w przeciwieństwie do garażu - do pojęcia lokalu użytkowego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką celową przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą polegająca na realizacji obiektów budowlanych przedsięwzięć deweloperskich, w tym sprzedaży mieszkań w obiektach wielorodzinnych. W ramach tej działalności podatnik buduje obiekty mieszkaniowe (lub jako inwestor zleca ich wybudowanie generalnemu wykonawcy). Powstające obiekty budowlane w przeważającej mierze składają się z określonej liczby lokali mieszkalnych, których integralną część jako przynależności stanowią pomieszczenia pomocnicze w postaci komórki lokatorskiej lub miejsca parkingowego w garażu podziemnym, stanowiącym odrębny lokal składający się z wyodrębnionych miejsc postojowych bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami.

Podatnik sprzedaje lokale mieszkalne wraz z pomieszczeniami przynależnymi. W zależności od okoliczności sprzedaży podatnik sprzedaje lokale mieszkalne w następujących konfiguracjach:

Mając na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony przez Spółkę w złożonym wniosku oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż:

Należy zauważyć, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku od towarów i usług, jednakże możliwe jest oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka konieczność. Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje zatem czy przeniesienie prawa do korzystania z miejsca parkingowego w garażu podziemnym, stanowiącym odrębny lokal składający się z wyodrębnionych miejsc postojowych bez wyodrębnienia ich trwałymi ścianami i drzwiami, następuje w odrębnym akcie notarialnym, czy też odbywa się to kompleksowo wraz z ze sprzedażą lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską.

Należy mieć na uwadze, iż obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Intencją ustawodawcy było natomiast objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku orzeczeń, tut. organ informuje, iż nie podziela poglądów w nich wyrażonych. Należy zauważyć, iż w tym temacie zapadły również odmienne rozstrzygnięcia, np.:

* z dnia 19 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 251/09,

* z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 161/09,

* z dnia 15 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Rz 756/08.

Należy ponadto wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.