IBPP2/443-494/14/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% od wydatków związanych z używaniem pojazdów samochodowych na podstawie umowy leasingu oraz kosztów eksploatacyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% od wydatków związanych z używaniem pojazdów samochodowych na podstawie umowy leasingu oraz kosztów eksploatacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą usług informatycznych oraz oprogramowania komputerowego. Spółka posiada siedzibę i biuro w J. oraz biura w G., C. oraz w R.

Biuro w R. zlokalizowane jest w wynajętym pomieszczeniu biurowca, bez przypisanego miejsca parkingowego. Samochody służbowe parkowane są tam przy niemonitorowanej drodze publicznej.

Biuro, a zarazem siedziba w J. zlokalizowane są w budynku będącym własnością spółki, który znajduje się na terenie zakładu firmy L. Teren ten jest ogrodzony, posiada wspólną bramę i portiernię, a przekraczanie terenu jest monitorowane. Na całym terenie (a więc również w obszarze, gdzie znajduje się budynek będący siedzibą spółki) obowiązują wewnątrzzakładowe zasady poruszania się po tym terenie, które mówią m.in. o możliwości zatrzymywania się i parkowania pojazdów w wyznaczonych miejscach. Spółka posiadając nieruchomość na terenie zakładu zobowiązana jest do przestrzegania tych zasad. W ramach swojej nieruchomości spółka posiada budynek biurowy oraz plac, który pomieści maksymalnie sześć samochodów osobowych.

W C. biuro spółki znajduje się w wynajętych pomieszczeniach na terenie zakładu R., który również jest ogrodzony i obowiązują tam wewnątrzzakładowe zasady poruszania się po tym terenie, natomiast możliwość parkowania samochodów pod budynkiem ograniczona jest do czterech.

W G. biuro spółki znajduje się w wynajętych pomieszczeniach na terenie zakładu L., który również jest ogrodzony i obowiązują tam wewnątrzzakładowe zasady poruszania się po tym terenie, natomiast możliwość parkowania samochodów pod budynkiem ograniczona jest do trzech.

Spółka posiada flotę 19 samochodów rozmieszczonych w różnych lokalizacjach w Polsce. Są to samochody użytkowane zarówno na podstawie umowy leasingu, jak również będące własnością spółki. Flota spółki składa się z samochodów osobowych oraz ciężarowych, wszystkie o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5t. Część pojazdów służy pracownikom do dojazdu do klienta w celu wykonania usługi lub do załatwiania różnych spraw związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą. Samochody tych pracowników są parkowane pod budynkami spółki. Zasady korzystania z tych samochodów określa regulamin, który wyklucza ich wykorzystanie do celów innych niż służbowe. W regulaminie zastrzeżono jednak, że w przypadku wykorzystania samochodu do celu innego niż służbowy kierujący pojazdem zostanie obciążony kwotą stanowiącą iloczyn liczby przejechanych kilometrów w celach innych niż służbowe i kwoty 0,84 zł brutto, co zostanie potwierdzone poprzez wystawienie faktury VAT przez spółkę, a otrzymana kwota będzie stanowiła przychód spółki z działalności gospodarczej.

Spółka zatrudnia również przedstawicieli handlowych. Jako miejsce świadczenia pracy osoba taka wpisany ma rejon kilku województw oraz adres własnego miejsca zamieszkania. Niejednokrotnie przedstawiciel handlowy przygotowuje swoje prezentacje i oferty we własnym domu na sprzęcie służbowym pracodawcy, który został temu przedstawicielowi przekazany do użytkowania. Jednym z narzędzi pracy tych osób jest również służbowy samochód osobowy. Ze względu na specyfikę stanowiska oraz ograniczoną liczbę miejsc parkingowych spółka określiła w regulaminie korzystania z samochodu zasady, które nakazują pracownikowi należyte dbanie o ten samochód również poprzez parkowanie samochodu po wykonaniu obowiązków służbowych w bezpiecznym miejscu, którym może być miejsce zamieszkania pracownika. Dzięki temu spółka ogranicza koszty działalności (nie musi wynajmować dodatkowych miejsc parkingowych) oraz optymalizuje czas pracy tego pracownika - niejednokrotnie dojazd pracownika do klienta z miejsca zamieszkania jest krótszy i ekonomicznie uzasadniony niż dojazd pracownika do biura spółki, następnie pobranie samochodu służbowego i podróż do klienta. Dlatego pracownik wyruszając samochodem służbowym z miejsca zamieszkania jest w stanie odwiedzić większą ilość zaplanowanych kontaktów handlowych w ciągu jednego dnia pracy. Zaparkowanie samochodu służbowego w bezpiecznym miejscu, w tym również w miejscu zamieszkania pracownika po zakończonym dniu pracy jest niejako obowiązkiem służbowym tego pracownika wynikającym z regulaminu korzystania z samochodu. Tym bardziej, że miejscem wykonywania przez niego pracy jest również miejsce jego zamieszkania. Wyżej wymieniona sytuacja dotyczy również przedstawicieli handlowych świadczących dla spółki usługę w oparciu o umowę zlecenia, dla których spółka również udostępnia samochód służbowy jako narzędzie pracy. W regulaminie korzystania z samochodu służbowego przez przedstawiciela handlowego również zastrzeżono, że w przypadku wykorzystania samochodu do celu innego niż służbowy kierujący pojazdem zostanie obciążony kwotą stanowiącą iloczyn liczby przejechanych kilometrów w celach innych niż służbowe i kwoty 0,84 zł brutto, co zostanie potwierdzone poprzez wystawienie faktury VAT przez spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z opisaną wyżej sytuacją spółka w korespondencji do art. 86a ust. 3 i 4 ustawy o VAT ma następujące wątpliwości:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka uważa, że żaden z trzech przypadków opisanych w pytaniach nie wyklucza zakwalifikowania danego samochodu osobowego jako wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej spółki i zarazem nie wyklucza możliwość zastosowania 100% odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu paliwa, leasingu i materiałów eksploatacyjnych, przy zachowaniu pozostałych warunków potrzebnych do zastosowania pełnego odliczenia podatku VAT zawartych w art. 86a ustawy.

Opisane sytuacje we wniosku każdorazowo powodują wykorzystanie samochodu osobowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, co powoduje możliwość zakwalifikowania danego samochodu osobowego jako wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej spółki i zarazem daje możliwość zastosowania 100% odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu paliwa, leasingu i materiałów eksploatacyjnych. W każdym z przypadków spółka stara się maksymalizować osiągane korzyści ekonomiczne działając zgodnie z obowiązującym prawem.

W przypadku wykorzystania samochodu osobowego przez pracownika do celów innych niż służbowe zostaje on obciążony stosowną kwotą. Na potwierdzenie otrzymuje on fakturę VAT, która musi opłacić jak każdy inny kontrahent, a suma z faktury stanowi przychód z działalności gospodarczej spółki. Opłata za koszy tanie z samochodu do celów innych niż służbowe została skalkulowana tak, żeby uwzględniała wszystkie koszty, jakie ponosi spółka w związku z eksploatacją danego samochodu.

W przypadku podróży służbowej pracownika rozpoczynającej się o wczesnych godzinach porannych (np. o godzinie 3.00 rano), gdy pracownikowi wydano polecenie pobrania pojazdu służbowego w dzień poprzedzający tą podróż i nakazano mu rozpoczęcie podróży z miejsca zamieszkania, żeby zwiększyć efektywność ekonomiczną takiego wyjazdu, a także zadbać o bezpieczeństwo kierującego pojazdem poprzez skrócenie w ten sposób całkowitego czasu jego podróży w dany dzień, spółka odniesie wymierne korzyści ekonomiczne, które przełożą się na osiągane przychody.

Natomiast w przypadku przedstawicieli handlowych opisane postępowanie przynosi spółce korzyści ekonomiczne. Pracownik wyruszając z miejsca zamieszkania jest w stanie odwiedzić większą ilość zaplanowanych kontaktów podczas jednego dnia roboczego. Parkowanie pojazdu służbowego w miejscu zamieszkania po zakończonym dniu pracy wynika niejako z obowiązków tego pracownika poprzez zastosowanie się do regulaminu korzystania z samochodu służbowego, w którym jedną z zasad jest należyte dbanie o ten samochód i parkowanie go w bezpiecznym miejscu.

Przedstawiciel handlowy nie ma ustalonego stałego miejsca pracy. Jego obszar działania określony został na kilka województw. Nie ma też obowiązku zgłaszania się każdego dnia do siedziby spółki lub któregoś z jej biur, gdzie mógłby pozostawić samochód służbowy, a następnego dnia go pobrać do wykonywania kolejnych obowiązków służbowych. Dodatkowo osoba ta ma ustalone miejsce pracy również w miejscu zamieszkania, gdzie przygotowuje swoje prezentacje i oferty na sprzęcie służbowym pracodawcy, który został jej przekazany do użytkowania. Takie postępowanie spółka uważa za prawidłowe i ekonomicznie uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", wprowadzono nowe zasady odliczania podatku od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej 3.5 tony.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W myśl art. 86a ust. 2 ww. ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy

o VAT).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą usług informatycznych oraz oprogramowania komputerowego. Spółka posiada siedzibę i biuro w J. oraz biura w G., C. oraz w R.

Spółka posiada flotę 19 samochodów rozmieszczonych w różnych lokalizacjach w Polsce. Są to samochody użytkowane zarówno na podstawie umowy leasingu, jak również będące własnością spółki. Część pojazdów służy pracownikom do dojazdu do klienta w celu wykonania usługi lub do załatwiania różnych spraw związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą. Samochody tych pracowników są parkowane pod budynkami spółki. Zasady korzystania z tych samochodów określa regulamin, który wyklucza ich wykorzystanie do celów innych niż służbowe. W regulaminie zastrzeżono jednak, że w przypadku wykorzystania samochodu do celu innego niż służbowy kierujący pojazdem zostanie obciążony kwotą stanowiącą iloczyn liczby przejechanych kilometrów w celach innych niż służbowe i kwoty 0,84 zł brutto, co zostanie potwierdzone poprzez wystawienie faktury VAT przez spółkę, a otrzymana kwota będzie stanowiła przychód spółki z działalności gospodarczej.

Spółka zatrudnia również przedstawicieli handlowych. Jako miejsce świadczenia pracy osoba taka wpisany ma rejon kilku województw oraz adres własnego miejsca zamieszkania. Niejednokrotnie przedstawiciel handlowy przygotowuje swoje prezentacje i oferty we własnym domu na sprzęcie służbowym pracodawcy, który został temu przedstawicielowi przekazany do użytkowania. Jednym z narzędzi pracy tych osób jest również służbowy samochód osobowy. Ze względu na specyfikę stanowiska oraz ograniczoną liczbę miejsc parkingowych spółka określiła w regulaminie korzystania z samochodu zasady, które nakazują pracownikowi należyte dbanie o ten samochód również poprzez parkowanie samochodu po wykonaniu obowiązków służbowych w bezpiecznym miejscu, którym może być miejsce zamieszkania pracownika. Dzięki temu spółka ogranicza koszty działalności (nie musi wynajmować dodatkowych miejsc parkingowych) oraz optymalizuje czas pracy tego pracownika - niejednokrotnie dojazd pracownika do klienta z miejsca zamieszkania jest krótszy i ekonomicznie uzasadniony niż dojazd pracownika do biura spółki, następnie pobranie samochodu służbowego i podróż do klienta. Dlatego pracownik wyruszając samochodem służbowym z miejsca zamieszkania jest w stanie odwiedzić większą ilość zaplanowanych kontaktów handlowych w ciągu jednego dnia pracy. Zaparkowanie samochodu służbowego w bezpiecznym miejscu, w tym również w miejscu zamieszkania pracownika po zakończonym dniu pracy jest niejako obowiązkiem służbowym tego pracownika wynikającym z regulaminu korzystania z samochodu. Tym bardziej, że miejscem wykonywania przez niego pracy jest również miejsce jego zamieszkania. Wyżej wymieniona sytuacja dotyczy również przedstawicieli handlowych świadczących dla spółki usługę w oparciu o umowę zlecenia, dla których spółka również udostępnia samochód służbowy jako narzędzie pracy. W regulaminie korzystania z samochodu służbowego przez przedstawiciela handlowego również zastrzeżono, że w przypadku wykorzystania samochodu do celu innego niż służbowy kierujący pojazdem zostanie obciążony kwotą stanowiącą iloczyn liczby przejechanych kilometrów w celach innych niż służbowe i kwoty 0,84 zł brutto, co zostanie potwierdzone poprzez wystawienie faktury VAT przez spółkę.

Kluczową rolę w rozwiązaniu problemu Wnioskodawcy zawartym w sformułowanych pytaniach odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem) pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, paliwa itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Z opisu sprawy wynika, że samochody służbowe będą wykorzystywane przez:

* pracowników spółki oraz

* przedstawicieli handlowych Spółki.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że przyjęte procedury korzystania z samochodów służbowych przez pracowników Wnioskodawcy jak również przez przedstawicieli handlowych wykluczają przyjęcie założenia, ze użycie tych samochodów jest związane tylko z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, z jednej strony Wnioskodawca wskazuje że opracował regulamin z którego wynikają zasady korzystania z samochodów służbowych, który wyklucza ich wykorzystanie do celów innych niż służbowe. Z drugiej strony Wnioskodawca w regulaminie zastrzega jednak możliwość wykorzystania samochodu do celu innego niż służbowy.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca ze względu na specyfikę stanowiska oraz ograniczoną liczbę miejsc parkingowych spółka określiła w regulaminie zasady korzystania z pojazdów samochodowych, które nakazują pracownikowi należyte dbanie o ten samochód, również poprzez parkowanie samochodu po wykonaniu obowiązków służbowych w bezpiecznym miejscu, którym może być miejsce zamieszkania pracownika. Również w regulaminie zawarto stwierdzenie, że pracownik może w podróż służbową wyruszać z miejsca zamieszkania. Jak również po zakończeniu dnia pracy pracownik może parkować samochód służbowy w miejscu zamieszkania.

Wyżej wymienione sytuacje dotyczą również przedstawicieli handlowych świadczących usługę w oparciu o umowę zlecenia, dla których spółka również udostępnia samochód służbowy jako narzędzie pracy.

W regulaminie korzystania z samochodu służbowego przez przedstawiciela handlowego również zastrzeżono, że w przypadku wykorzystania samochodu do celu innego niż służbowy kierujący pojazdem zostanie obciążony kwotą stanowiącą iloczyn liczby przejechanych kilometrów w celach innych niż służbowe i kwoty 0,84 zł brutto, co zostanie potwierdzone poprzez wystawienie faktury VAT przez spółkę.

Zatem ustalone przez Wnioskodawcę zasady używania tych pojazdów będą przewidywały ich użycie do celów mieszanych. Natomiast dokonane w regulaminie zastrzeżenie, że w przypadku wykorzystania samochodu do celu innego niż służbowy kierujący pojazdem zostanie obciążony kwotą stanowiącą iloczyn liczby przejechanych kilometrów w celach innych niż służbowe nie daje żadnej gwarancji, że pracownik lub przedstawiciel handlowy nie będzie wykorzystywał samochodu służbowego do celów prywatnych.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy co do kwestii, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

Określone przez podatnika zasady używania pojazdów służbowych muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zauważyć należy, że zarówno używanie samochodów przez pracowników oraz przedstawicieli handlowych do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i ewentualne udostępnienie samochodów (iloczyn przejechanych kilometrów i kwoty 0,84 zł brutto) traktowane jako ich wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej, stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem tych samochodów, powinien te samochody np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób (przez pracowników lub przedstawicieli handlowych) w prowadzonej działalności. Natomiast wykorzystywanie samochodów przez pracowników oraz przedstawicieli handlowych do realizacji obowiązków służbowych i jednoczesne ich wynajęcie im w celach prywatnych powoduje, że samochody nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej.

Wykorzystywanie samochodów przez pracowników oraz przedstawicieli handlowych w celu realizacji ich obowiązków służbowych lub wynajem tych samych samochodów do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody będą wykorzystywane również do celów prywatnych, Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki.

Praca przedstawicieli handlowych charakteryzuje się tym, że nie możliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym w jakim czasie będzie podlegał wynajęciu na cele prywatne rzecz przedstawiciela handlowego. Zatem z przedstawionego opisu sprawy wynika, że istnieje realna możliwość wykorzystywania samochodów do celów prywatnych zatrudnionych pracowników oraz przedstawicieli handlowych.

Wobec powyższego należy uznać, że w przypadkach opisanych we wniosku tj. zarówno w sytuacji kiedy:

* samochód służbowy będzie wykorzystywany przez pracownika (lub osobę świadczącą usługi dla spółki w oparciu o umowę zlecenie) do celów prywatnych, a następnie obciążenie pracownika kosztami tego wyjazdu zgodnie z regulaminem,

* podróż służbowa pracownika rozpoczyna się o wczesnych godzinach porannych, a pracownikowi wydano polecenie pobrania pojazdu służbowego w dzień poprzedzający tą podróż i nakazano mu rozpoczęcie podróży z miejsca zamieszkania,

* samochód służbowy będzie wykorzystywany przez przedstawicieli handlowych (zarówno tych pracujących na podstawie umowy o pracę, jak również świadczących usługi w oparciu o umowę zlecenia) na zasadach opisanych w regulaminie, tj. nakazanie pracownikowi parkowania samochodu po wykonaniu obowiązków służbowych w bezpiecznym miejscu, którym może być miejsce zamieszkania,

wykluczona zostaje możliwość zakwalifikowania danego pojazdu samochodowego jako wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej spółki i zarazem wykluczona jest możliwość zastosowania 100% odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupu paliwa, leasingu i materiałów eksploatacyjnych.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy na podstawie art. 86a ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z tymi pojazdami oczywiście oprócz wydatków dotyczących zakupu paliwa, bowiem od zakupu paliwa do przedmiotowych samochodów służbowych Wnioskodawcy od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.