IBPP2/443-494/12/AM - VAT w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 września 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-494/12/AM VAT w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 22 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 21 sierpnia 2012 r.) oraz z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu 28 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zamiany nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r., (data wpływu 21 sierpnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 sierpnia 2012 r.), znak: IBPP2/443-494/12/AM oraz z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu 28 sierpnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Działki nr 1 oraz 2 przeszły na własność Skarbu Państwa na podstawie decyzji Naczelnika Gminy X nr... z dnia 19 października 1974 r. w sprawie przejęcia gospodarstwa rolnego na Skarb Państwa.

Działka nr 2 została skomunalizowana decyzją Wojewody... nr... z 25 czerwca 1999 r. Natomiast działka nr 1 została skomunalizowana decyzją Wojewody... nr... z dnia 3 grudnia 2007 r. Obie decyzje wydano w oparciu o art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r.- przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie gminnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.).

Na podstawie decyzji Prezydenta Miasta zatwierdzającej podział nieruchomości działek nr 1 oraz 2 nr... z dnia 23 stycznia 2008 r. powstała między innymi działka 3.

Dla przedmiotowej nieruchomości stanowiącej własność Gminy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania działka położona jest na następujących terenach: tereny infrastruktury technicznej oraz tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej wyłączone z zabudowy. Według zapisów ewidencji gruntów i budynków działka posiada użytek "Ba" - tereny przemysłowe.

Na działce tej posadowiona jest studnia głębinowa (z roku 1976), która zabezpieczona jest obudową żelbetową (z roku 1994), które to znajdują się w kartotece elementów majątku trwałego innego podmiotu ("Z" S.A.) oraz znajdują się na części działki oznaczonej w studium jako tereny infrastruktury technicznej. Trzy boki działki są ogrodzone.

Gmina nie ponosiła żadnych nakładów związanych z przedmiotową nieruchomością.

Gmina zamierza dokonać zamiany nieruchomości z podmiotem użytkującym obiekty posadowione na tej nieruchomości oraz mającym je w swej ewidencji środków trwałych ("Z" S.A.).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

* ze strony Gminy przedmiotem zamiany będzie działka ozn. nr geod. 3;

* na przedmiotowej działce znajduje się studnia głębinowa i ogrodzenie, które stanowią budowle;

* nakłady na budowę studni i ogrodzenia poniosło "Z" S.A.;

* zarówno studnią jak i ogrodzeniem od wybudowania władało "Z" S.A.;

* studnia i ogrodzenie nigdy nie znajdowały się na stanie środków trwałych Gminy;

* "Z" S.A. nie wiąże z Gminą żaden stosunek obligacyjny, którego przedmiotem byłby przedmiotowy grunt;

* do dnia dzisiejszego nie zachowały się dokumenty potwierdzające zgodę właściciela gruntu na budowę studni i ogrodzenia;

* umowa zamiany obejmie nieruchomości w ich aktualnym stanie faktycznym i prawnym bez uprzedniego rozliczenia poniesionych nakładów;

* Gmina stała się właścicielem gruntu w oparciu o decyzje komunalizacyjne Wojewody... z dnia 25 czerwca 1999 r. nr... oraz z dnia 3 grudnia 2007 r. nr... na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.);

* przedmiotem zamiany będzie prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina dokonując przeniesienia własności nieruchomości w drodze zamiany powinna transakcję opodatkować podatkiem VAT w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż w stosunku do przeniesienia własności gruntu zabudowanego obiektem należącym do innego podmiotu należy przyjąć zasadę, iż jest to część składowa gruntu i dzieli jego los prawny. Gmina stała się właścicielem gruntu na podstawie decyzji komunalizacyjnych, jak również Gmina nie dokonywała żadnych nakładów na ww. nieruchomości, w stosunku do których miałaby prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a prawo do nakładów poczynionych na wybudowanie obiektów przysługuje innemu podmiotowi. Mając na uwadze stan faktyczny stwierdzić należy, iż przeniesienie własności gruntu zabudowanego obiektem należącym do innego podmiotu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż - co do zasady - opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt zabudowany budowlami spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 158 ww. ustawy - Kodeks cywilny, umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zatem umowa przeniesienia własności nieruchomości (również w drodze zamiany) jest czynnością cywilnoprawną.

Z powyższego wynika, że przeniesienie własności gruntu na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą dostawą występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl art. 43 ust. 7a ww. ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W tym miejscu należy podkreślić, iż dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz czy Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie budynków, budowli, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1.

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2.

złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2.

planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3.

adres budynku, budowli lub ich części.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym ich dostawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ww. ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina zamierza dokonać zamiany nieruchomości z podmiotem użytkującym obiekty posadowione na tej nieruchomości oraz mającym je w swej ewidencji środków trwałych ("Z" SA). Ze strony Gminy przedmiotem zamiany będzie działka ozn. nr geod. 3.

Dla przedmiotowej nieruchomości stanowiącej własność Gminy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania działka położona jest na następujących terenach: tereny infrastruktury technicznej oraz tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej wyłączone z zabudowy. Według zapisów ewidencji gruntów i budynków działka posiada użytek "Ba" - tereny przemysłowe.

Na działce tej posadowiona jest studnia głębinowa (z roku 1976), która zabezpieczona jest obudową żelbetową (z roku 1994), które to znajdują się w kartotece elementów majątku trwałego innego podmiotu ("Z" S.A.) oraz znajdują się na części działki oznaczonej w studium jako tereny infrastruktury technicznej. Trzy boki działki są ogrodzone.

Gmina nie ponosiła żadnych nakładów związanych z przedmiotową nieruchomością.

Na przedmiotowej działce znajduje się studnia głębinowa i ogrodzenie, które stanowią budowle. Nakłady na budowę studni i ogrodzenia poniosło "Z" SA. Zarówno studnią jak i ogrodzeniem od wybudowania władało "Z" SA. Studnia i ogrodzenie nigdy nie znajdowały się na stanie środków trwałych Gminy. "Z" S.A. nie wiąże z Gminą żaden stosunek obligacyjny, którego przedmiotem byłby przedmiotowy grunt. Do dnia dzisiejszego nie zachowały się dokumenty potwierdzające zgodę właściciela gruntu na budowę studni i ogrodzenia. Umowa zamiany obejmie nieruchomości w ich aktualnym stanie faktycznym i prawnym bez uprzedniego rozliczenia poniesionych nakładów. Gmina stała się właścicielem gruntu w oparciu o decyzje komunalizacyjne Wojewody... z dnia 25 czerwca 1999 r. nr... oraz z dnia 3 grudnia 2007 r. nr... na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191 z późn. zm.). Przedmiotem zamiany będzie prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej.

Mając na uwadze analizę powołanych przepisów prawa oraz opis przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż skoro w niniejszej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonać zamiany wyłącznie prawa własności nieruchomości gruntowej o nr 3, na której posadowiona jest studnia głębinowa zabezpieczona obudową żelbetową oraz ogrodzenie, będące we władaniu "Z" S.A. oraz przed dokonaniem zamiany działki nie nastąpi rozliczenie poniesionych przez "Z" S.A. nakładów na wybudowanie ww. obiektów, w tym przypadku nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, ponieważ Gmina nie przeniesie prawa do rozporządzania ww. obiektami jak właściciel.

Zatem w opisanej sytuacji nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku zamiany działki zabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5, lecz zamiana ta będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Natomiast w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie miał zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ jak wskazano wyżej wystąpi tylko dostawa terenu budowlanego, a nie dostawa terenu budowlanego wraz ze znajdującymi się na nim studnią głębinową oraz ogrodzeniem (zamiana nastąpi bez uprzedniego rozliczenia poniesionych nakładów).

Należy zauważyć, że zarówno na gruncie polskiej ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisów prawa wspólnotowego, istotą transakcji polegającej na odpłatnej dostawie towarów jest przeniesienie władztwa ekonomicznego nad rzeczą za wynagrodzeniem, co wynika wprost z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Jak wynika z przywołanego wcześniej art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwości dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Zatem chodzi o dysponowanie rzeczą jak właściciel.

Tak więc istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego.

Uwagi powyższe wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT. O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budowli, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są niewątpliwie budowle w rozumieniu ustawy o VAT.

"Z" S.A. dokonując naniesień w postaci wybudowania wymienionych we wniosku budowli nie działało na rzecz Gminy w sensie ekonomicznym. Tak więc ekonomiczne władanie rzeczą (budowlami) należało cały czas do "Z" S.A. z chwilą wybudowana tych budowli, chociaż nie należało do niego prawo własności. Skoro zatem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości, w części obejmującej ww. budowle, nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tak więc, mając powyższe na uwadze, aby mogło dojść w przedmiotowej sytuacji do dostawy budowli Gmina uprzednio musiałaby albo nabyć albo wytworzyć przedmiotowe budowle.

Skoro bowiem "Z" S.A. wytworzyło towar jakim niewątpliwie są ww. budowle i uczyniło to jak wskazał Wnioskodawca, we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, to niewątpliwie uczyniła to do realizowania własnych celów i nie można przyjąć, że Gmina dokona dostawy przedmiotowych budowli, chociaż przeniesie jego własność, przenosząc na ww. Przedsiębiorstwo własność gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego na ww. Przedsiębiorstwo formalnie przejdzie prawo własności budowli z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o podatku od towarów i usług, nie wystąpi dostawa towaru, jakim są ww. budowle, gdyż już wcześniej ww. Przedsiębiorstwo władało przez siebie wybudowanymi budowlami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w którym uważa on, iż przeniesienie własności gruntu zabudowanego obiektem należącym do innego podmiotu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl