IBPP2/443-493/13/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r. znak:. (data wpływu 27 sierpnia 2013 r. i 2 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki zabudowanej, na której posadowione są budowle wzniesione przez inny podmiot - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy działki zabudowanej, na której posadowione są budowle wzniesione przez inny podmiot.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r. znak:. (data wpływu 27 sierpnia 2013 r. i 2 września 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 sierpnia 2013 r. znak: IBPP2/443-493/13/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 1 marca 2013 na podstawie aktu notarialnego Gmina zbyła działkę nr 3/5, obręb nr 333 położoną w C (...) na rzecz jej dotychczasowych dzierżawców. Dzierżawa terenu korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jako dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. Wnioskodawca był właścicielem przedmiotowej nieruchomości na podstawie decyzji stwierdzającej nabycie własności nieruchomości.

Z wypisu z rejestru gruntów wynika, że obszar działki nr 3/5, stanowiącej sad na roli o klasie IVb o symbolu S-R. IV.b, wynosi 0,0175 ha. Działka stanowi częściowo zagospodarowany ogród przydomowy, ogrodzony siatką stalową osadzoną na słupkach metalowych wraz z obiektem murowanej studni, stanowiącej odrębny przedmiot władania. Elementy składnika budowlanego występujące w obrębie przedmiotowej nieruchomości stanowią nakłady dotychczasowych dzierżawców nieruchomości, również innych niż obecnie kupujący, i nie podlegały wycenie przez rzeczoznawcę majątkowego. Działka posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Obszar na którym znajduje się działka nr 3/5 nie jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego, jednak według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta, leży w terenie oznaczonym symbolem B... - tereny zabudowy mieszkaniowej jedno i wielorodzinnej. Na przedmiotową działkę nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Małżeństwo Teresa i Zbigniew K nabyli działkę nr 3/5 w celu poprawy warunków zagospodarowania nieruchomość/ przyległej, będącej ich własnością, położonej w C, oznaczonej w obrębie 333 jako działki nr 3/3 i 3/4.

W akcie notarialnym (...) z dnia 1 stycznia 2013 r. podano cenę netto sprzedaży tj. kwotę 25.400,00 zł powiększoną o podatek VAT według podstawowej stawki 23% w wysokości 5.842,00 zł oraz cenę brutto tj. kwotę 31.242,00 zł. Tak też została wystawiona faktura VAT dokumentująca przedmiotową sprzedaż.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z operatem szacunkowym określającym wartość nieruchomości i zamieszczonym w nim opisem nieruchomości - siatka stalowa osadzona na słupkach metalowych oraz obiekt murowanej studni znajdującej się na działce nr 3/5 są budowlami w rozumieniu art. 3 ust. 3 i 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.). Studnia jako urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym (budynek mieszkalny), zapewnia możliwość użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z jego przeznaczeniem.

Analiza dokumentów wykazała, iż poprzednia właścicielka działki przyległej nr 3/3, 3/4 Pani Wiera W od 1996 r. dzierżawiła od Gminy część działki nr 3/1, na której znajdowała się studnia zabezpieczająca w wodę gospodarstwo Pani W. Po jej śmierci w 2004 r. umowa dzierżawy była podpisana z synem - Panem Piotrem W, który nadal korzystał ze studni, gdyż w ulicy nie ma wodociągu. Pan Piotr W, Pan Zdzisław W, Pani Weronika Ś - współwłaściciele działki nr 3/3, 3/4 sprzedali Państwu Teresie i Zbigniewowi K przedmiotowe działki w 2010 r. aktem notarialnym. Pismem z dnia 23 listopada 2010 r. Pani Teresa K złożyła wniosek o przepisanie umowy dzierżawy dotyczącej części działki nr 3/1 w związku z nabyciem działek przyległych i w celu korzystania ze studni, na którą poniosła własne nakłady w postaci zainstalowania właściwych filtrów. Umowa dzierżawy z panią Teresą K została zawarta 31 marca 2011 r. W dniu 14 kwietnia 2011 r. do tut. Urzędu wpłynął wniosek Pani K o sprzedaż w trybie bezprzetargowym dzierżawionej części działki nr 3/1 (na której znajduje się studnia konieczna do obsługi budynku mieszkalnego) na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej (dz. 3/3, 3/4). Wydział MN dokonał podziału działki nr 3/1 i aktem notarialnym została sprzedana Państwu K działka nr 3/5 o pow. 0,0175 ha. Gmina nie weszła w ekonomiczne posiadanie murowanej studni oraz ogrodzenia, gdyż były one w posiadaniu poprzednich dzierżawców przedmiotowej nieruchomości.

W Urzędzie brak jest dokumentów potwierdzających kto i kiedy wybudował studnię i ogrodzenia. Gmina nie ponosiła nakładów związanych z ich budową ani ulepszeniem. Budowla w postaci murowanej studni i ogrodzenie nie figurowały w ewidencji środków trwałych Gminy, która była właścicielem omawianej działki.

Wobec faktu, iż studnia murowana oraz siatka stalowa osadzona na słupkach stalowych nie stanowią własności Gminy, udzielenie odpowiedzi na pkt 4 jest bezprzedmiotowe.

Siatka stalowa osadzona na słupkach metalowych oraz obiekt murowanej studni znajdują się na działce nr 3/5, czyli działka jest zabudowana budowlami, które nie stanowią własności Gminy. Dla działki nr 3/5 obr. 333, będącej przedmiotem sprzedaży, brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Zgodnie ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, położona jest ona na terenach zabudowy mieszanej jedno i wielorodzinnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa działki nr 3/5 przez Wnioskodawcę na rzecz małżonków Teresę i Zbigniewa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 23%, czy też podlega zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że nieruchomość Gminy będąca przedmiotem sprzedaży zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta, leży w terenie oznaczonym symbolem B... - tereny zabudowy mieszkaniowej jedno i wielorodzinnej, jej dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami na dzień sprzedaży tj. na 1 stycznia 2013 r. Wobec powyższego działka nr 3/5 była przeznaczona pod zabudowę, dlatego też nie spełnia wymogów zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, według stanu na dzień sprzedaży, czyli jej sprzedaż podlega opodatkowaniu według podstawowej stawki VAT - 23%.

Nie znajduje tutaj również zastosowanie art. 29 ust. 5 w powiązaniu z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT zgodnie z którym zwalnia się z podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Budowla w postaci murowanej studni nie była przedmiotem dostawy, ponieważ nakłady na jej wybudowanie nie ponosiła Gmina. Studnia nie figuruje w ewidencji środków trwałych Gminy. Wobec powyższego, sprzedaż działki 3/5 położonej w C podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT-23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści tego artykułu, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której - z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym - należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne rozporządzanie nieruchomością nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje niezależnie od tego czy czynności podlegające opodatkowaniu zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika że Wnioskodawca w dniu 1 marca 2013 r. zbył działkę nr 3/5 na rzecz jej dotychczasowych dzierżawców. Wnioskodawca był właścicielem przedmiotowej nieruchomości na podstawie decyzji stwierdzającej nabycie własności nieruchomości. Działka stanowi częściowo zagospodarowany ogród przydomowy, ogrodzony siatką stalową osadzoną na słupkach metalowych wraz z obiektem murowanej studni, stanowiącej odrębny przedmiot władania. Elementy składnika budowlanego występujące w obrębie przedmiotowej nieruchomości stanowią nakłady dotychczasowych dzierżawców nieruchomości, również innych niż obecnie kupujący, i nie podlegały wycenie przez rzeczoznawcę majątkowego. Zgodnie z operatem szacunkowym określającym wartość nieruchomości i zamieszczonym w nim opisem nieruchomości - siatka stalowa osadzona na słupkach metalowych oraz obiekt murowanej studni znajdującej się na działce nr 3/5 są budowlami w rozumieniu art. 3 ust. 3 i 9 ustawy - Prawo budowlane. Studnia jako urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym (budynek mieszkalny), zapewnia możliwość użytkowania obiektu budowlanego zgodnie z jego przeznaczeniem. Gmina nie weszła w ekonomiczne posiadanie murowanej studni oraz ogrodzenia, gdyż były one w posiadaniu poprzednich dzierżawców przedmiotowej nieruchomości. W Urzędzie brak jest dokumentów potwierdzających kto i kiedy wybudował studnię i ogrodzenia. Gmina nie ponosiła nakładów związanych z ich budową ani ulepszeniem. Budowla w postaci murowanej studni i ogrodzenie nie figurowały w ewidencji środków trwałych Gminy, która była właścicielem omawianej działki. Siatka stalowa osadzona na słupkach metalowych oraz obiekt murowanej studni znajdują się na działce nr 3/5, czyli działka jest zabudowana budowlami, które nie stanowią własności Gminy.

O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budowli, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakim są niewątpliwie budowle w rozumieniu ustawy o VAT. Dostawca zamierza bowiem przenieść na nabywcę własność nieruchomości zabudowanej budowlami wskazując jednocześnie, że budowle zostały wybudowane przez inny podmiot tj. dzierżawców gruntu. Przedmiotowe budowle nie stanowią zatem majątku Wnioskodawcy. Nakłady na wybudowanie budowli znajdujących się na gruncie Wnioskodawcy ponieśli dzierżawcy gruntu.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z cytowanego przepisu wynika wprost, że ustawa o podatku od towarów i usług przyjmuje regułę odwrotną niż zasada superficies solo cedit, wynika z niego bowiem, że grunt podziela los budynku lub budowli (w tym sensie, że przy dostawie budynków i budowli nie wyodrębnia się do podstawy opodatkowania wartości gruntu). Oczywisty jest więc brak nawiązania w ustawie o VAT do uregulowań kodeksu cywilnego.

Skoro dzierżawcy gruntu wytworzyli towar, jakim niewątpliwie są budowle i uczynili to z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca dokona dostawy przedmiotowych budowli, chociaż przeniesie ich własność - dokonując dostawy gruntu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na nabywcę gruntu formalnie przejdzie prawo własności budowli z wszystkimi cywilistycznymi konsekwencjami tego faktu, a jednocześnie, biorąc pod uwagę rozwiązania przyjęte w ustawie o VAT, nie wystąpi dostawa towaru, jakimi są budowle.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji podlegających opodatkowaniu - różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym. Takie stanowisko znalazło wyraz w wielu orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości, który stwierdził, że pojęcie dostawy towaru nie odnosi się do przeniesienia własności w formach przewidzianych we właściwym prawie krajowym, lecz obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego rozporządzania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. Cel Dyrektywy mógłby zostać zagrożony, gdyby stwierdzenie dostawy towaru, która jest jedną z trzech czynności podlegających opodatkowaniu, zależało od spełnienia warunków zmieniających się w zależności od prawa cywilnego danego państwa członkowskiego.

Pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy więc rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów.

Zgodnie natomiast z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez dzierżawę rozumie się umowę wzajemną, w której wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz lub prawo do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu czynsz.

Umowa dzierżawy wygasa z mocy prawa w sytuacji gdy dochodzi do umowy kupna - sprzedaży dzierżawionego gruntu przez jego dzierżawcę. Zatem nie jest konieczne dla skuteczności nabycia gruntu uprzednie rozwiązanie czy zakończenie umowy dzierżawy.

Oceniając konsekwencje prawne przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji, stwierdzić należy, że ekonomiczne władanie rzeczą tj. budowlami, należy do dzierżawców nieruchomości. Skoro zatem art. 7 ust. 1 mówi o czynności, w wyniku której nabywca otrzyma prawo rozporządzania rzeczą jak właściciel, to niewątpliwie transakcja zbycia nieruchomości - w części obejmującej budowle - nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Uniezależnienie treści dostawy towarów od treści cywilnoprawnej sprzedaży pozwala bowiem na tego rodzaju wydzielenie z całości czynności prawnej tej jej części, która może być uznana za dostawę dokonaną przez podatnika.

Zatem w niniejszej sprawie, tylko część transakcji cywilnoprawnej może być potraktowana jako dostawa towarów.

W tym stanie rzeczy uzasadnione jest twierdzenie, że dostawa na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 7 ust. 1, obejmować będzie wyłącznie sam grunt. Tym samym w sprawie będącej przedmiotem wniosku przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 29 ust. 5 tej ustawy nie będzie miał zastosowania.

Zatem mamy do czynienia z odpłatną dostawą gruntu przeznaczonego pod zabudowę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Co do zasady, stosownie do art. 41. ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano wyżej przedmiotem dostawy będzie sam grunt przeznaczony pod zabudowę tj. działka nr 3/5 zatem nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, iż przedmiotem dostawy będzie sam grunt, w konsekwencji dostawa działki n 3/5 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.