IBPP2/443-49/10/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 19 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przedstawioną przez Wnioskodawcę metodologię przyporządkowywania dokonanych zakupów do konkretnego rodzaju sprzedaży (stosowana przez Bank X do Momentu połączenia), należy uznać za poprawną z punktu widzenia ustalenia prawa Banku X do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów - jest prawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przedstawioną przez Wnioskodawcę metodologię przyporządkowywania dokonanych zakupów do konkretnego rodzaju sprzedaży (stosowana przez Bank X do Momentu połączenia), należy uznać za poprawną z punktu widzenia ustalenia prawa Banku X do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 31 grudnia 2009 r. nastąpiła fuzja prawna (dalej "Moment połączenia") Bank X Spółka Akcyjna (dalej "Bank X") i Banku Y Spółka Akcyjna (dalej: "Bank Y" lub "Wnioskodawca"). Połączenie Banku Y i Banku X nastąpiło na podstawie art. 124 § 1 oraz § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo Bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72. poz. 665, z późn. zm., dalej: "Prawo Bankowe"), w związku z art. 492 § 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr. 94, poz. 1037), poprzez przeniesienie całego majątku Banku X na Bank Y (łączenie się przez przejęcie).

Ponadto, zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, stanowiącym, iż osoba prawna przejmująca inną osobę prawną wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanego podmiotu, Bank Y wstąpił w prawa i obowiązki Banku X wynikające z przepisów prawa podatkowego.

Niemniej jednak, do Momentu połączenia zarówno Bank Y jak i Bank X występowały jako dwa odrębne podmioty praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego (osobni podatnicy).

Bank Y jest zainteresowany uzyskaniem potwierdzenia, czy stosowana przez przejęty podmiot (Bank X) praktyka w zakresie stosowania przepisów ustawy o VAT, w odniesieniu do okresu przed Momentem połączenia, była zgodna obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Tym samym, przedmiotem składnego przez Bank Y wniosku nie jest stan faktyczny obecny w Banku Y przed Momentem połączenia, lecz stan faktyczny istniejący w Banku X do tego momentu. W tym miejscu Bank Y pragnie wskazać, iż złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w analogicznej sprawie, jednakże złożony wniosek dotyczył stanu faktycznego odnoszącego się do działalności Banku Y, bez uwzględnienia działalności Banku X do Momentu połączenia.

Bank X działający do Momentu połączenia na podstawie stosownego zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego (obecnie Komisji Nadzoru Finansowego) oraz zgodnie z przepisami Prawa Bankowego, świadczył za wynagrodzeniem szereg usług finansowych na rzecz klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych, o których mowa w art. 5 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 6 ust. 1 Prawa Bankowego (dalej "czynności bankowe"). Czynności bankowe objęte są zasadniczo zwolnieniem z VAT. Jednocześnie, Bank X wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu VAT, w tym m.in.: usługi franszyzy, usługi najmu powierzchni, sprzedaż środków trwałych, sprzedaż środków przewłaszczonych itp.

Wskazane powyżej usługi świadczone były zasadniczo przez Bank X na rzecz osób krajowych, tj. rezydentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178, dalej: "Prawo dewizowe") jak również sporadycznie na rzecz osób zagranicznych, tj. nierezydentów oraz nierezydentów z krajów trzecich w rozumieniu przepisów Prawa Dewizowego (dalej odpowiednio: "nierezydenci z krajów UE" oraz "nierezydenci z krajów trzecich").

W przypadku świadczenia usług objętych przedmiotowym zakresem zwolnienia z VAT, na rzecz rezydentów oraz nierezydentów z krajów UE, obrót z tego tytuł był traktowany jako obrót nieuprawniający Bank X do odliczenia naliczonego podatku VAT. Natomiast, w przypadku świadczenia przedmiotowych usług na rzecz nierezydentów z krajów trzecich, obrót z tego tytułu był przez Bank X traktowany jako obrót uprawniający Bank X do odliczenia podatku naliczonego.

Alokacja podatku VAT naliczonego.

W celu świadczenia powyżej wymienionych usług, Bank X dokonywał zakupów określonych towarów i usług. Zakupy te dokonywane były na potrzeby ogólnej działalności prowadzonej przez Bank X, bądź też były dokonywane na potrzeby określonych obszarów prowadzonej przez Bank X działalności (np. departamentów, działów, biur, przedsięwzięć wewnętrznych Bank X, etc).

Jednocześnie, w celu jak najlepszego odzwierciedlenia związku ponoszonych kosztów z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, których one dotyczyły, Bank X wyodrębnił tzw. centra kosztów (dalej: "MPK").GE wyróżnił następujące typy MPK, tj.:

Bank X przyporządkowywał ponoszone wydatki do poszczególnych MPK w taki sposób, aby dany wydatek został alokowany:

* w odniesieniu do Jednostek Organizacyjnych Banku X - do MPK położonego najniżej w strukturze organizacyjnej Banku X.

* w odniesieniu do wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem MPK innych niż Jednostki Organizacyjne, tj. wydatków ponoszonych w związku z funkcjonowaniem poszczególnych Projektów oraz MPK Specjalnych - do MPK, którego dany wydatek dotyczy.

Bank X dokonał klasyfikacji MPK, przyporządkowując poszczególne MPK do danego rodzaju sprzedaży, z którą był związany dany MPK, tj. przyporządkował poszczególne MPK do (i) sprzedaży opodatkowanej lub innej dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego, do (ii) sprzedaży niedającej prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz (iii) określił MPK, których nie można jednoznacznie przyporządkować tylko do jednego rodzaju prowadzonej sprzedaży, tj. MPK, które były związane zarówno z sprzedażą uprawniającą jak i sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia podatku naliczonego.

Następnie, Bank X przyporządkowywał kwoty podatku VAT naliczonego, wynikającego z dokonanych zakupów towarów i usług do konkretnych MPK. W efekcie, poprzez powiązanie z konkretnym MPK, Bank X określi związek danego wydatku z konkretnym rodzajem prowadzonej sprzedaży (tekst jedn. sprzedażą uprawniającą do odliczenia podatku VAT naliczonego, bądź też nieuprawniającą do takiego odliczenia, lub też z oboma rodzajami sprzedaży równocześnie).

W konsekwencji, w odniesieniu do zakupów mających związek wyłącznie ze sprzedażą niedającą prawa do odliczenia podatku naliczanego, Bank X nie dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego w ogóle.

W odniesieniu do zakupów mających związek wyłącznie ze sprzedażą dającą prawa do odliczenia podatku naliczonego, Bank X dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego zgodnie z zasadami ogólnymi.

W odniesieniu do pozostałych zakupów, tj. zakupów, których nie można było jednoznacznie przyporządkować wyłącznie do jednego rodzaju sprzedaży. Bank X dokonywał odliczania podatku VAT naliczonego według tzw. współczynnika struktury sprzedaży (dalej: "WSS"), o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Ponieważ co do zasady (w razie istnienia obiektywnej możliwości) wszystkie wydatki Bank X, poprzez powiązanie ich z odpowiednim MPK, były alokowane do obszarów działalności, w związku z których funkcjonowaniem zostały one poniesione, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że tego typu alokacja powinna być wykorzystywana do określania, czy dane zakupy były związane wyłącznie ze sprzedażą dającą prawo do odliczenia, czy wyłącznie ze sprzedażą nie dającą takiego prawa, czy też dane zakupy są związane zarówno ze sprzedażą dającą jak i nie dającą prawa do odliczenia (a naliczony podatek VAT powinien być rozliczony według WSS).

W następnej kolejności podatek VAT naliczony dotyczący danego wydatku był odliczany w zależności od rodzaju sprzedaży, którą odzwierciedlał dany MPK, do którego został alokowany dany wydatek, tj.;

* w przypadku alokacji wydatku do Jednostki Organizacyjnej/innego MPK związanego wyłącznie z działalnością opodatkowaną lub inną dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego - podatek VAT naliczony podlegał pełnemu odliczeniu na zasadach ogólnych,

* w przypadku alokacji wydatku do Jednostki Organizacyjnej/innego MPK związanego wyłącznie z działalnością nieuprawniającą do odliczenia - podatek VAT naliczony nie podlegał odliczeniu,

* w przypadku alokacji wydatku do Jednostki Organizacyjnej/MPK związanej jednocześnie z działalnością uprawniającą jak i nieuprawniającą do odliczenia-podatek naliczony podlegał odliczeniu według WSS

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawioną powyżej metodologię przyporządkowywania dokonanych zakupów do konkretnego rodzaju sprzedaży (stosowana przez Bank X do Momentu połączenia), należy uznać za poprawną z punktu widzenia ustalenia prawa Banku X do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawioną powyżej metodologię przyporządkowywania poszczególnych zakupów do konkretnych MPK (stosowana przed Momentem połączenia), a tym samym podatku naliczonego do konkretnego rodzaju sprzedaży, należy uznać za poprawną z punktu widzenia ustalenia prawa Banku X do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z dokonanych zakupów.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT (art. 86 ust. 1), podatnikowi VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, w stosunku do towarowi usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie kwot związanych z czynnościami, w stosunku, do których przysługuje prawo do odliczenia, w myśl przepisów o podatku VAT, podatnik ustala kwotę podatku naliczonego w oparciu WSS

Mając na uwadze powyższe przepisy należny uznać, iż Bank X postępował poprawnie alokując dany wydatek (podatek naliczony) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tekst jedn. sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego bądź też sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia), poprzez powiązanie wydatku z funkcjonowaniem konkretnego MPK. Ponadto, przedstawiony powyżej sposób określania prawa Bank X do odliczania podatku naliczonego w oparciu o alokację danego wydatku (podatku naliczonego) do MPK, w związku funkcjonowaniem którego został on poniesiony, należy uznać za metodę gwarantującą najłatwiejsze przyporządkowanie wydatku do danego rodzaju działalności prowadzonej przez Bank X.

Poprawność prezentowanego stanowiska, potwierdzona została w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu, w wyroku z dnia 7 listopada 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1443/03) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że;

(...) w przypadku zakupów, co do których podatnik nie ma wątpliwości jakiej służą sprzedaży (opodatkowanej czy zwolnionej) wprost należy określić kwoty podatku podlegające odliczeniu i należy kierować się przy tym bezpośrednim związkiem danego zakupu z poszczególnym rodzajem sprzedaży z pominięciem aspektów wykraczających poza granice tego związku. Natomiast w przypadku zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną jednocześnie należy stosować przepisy art. 90 ustawy o VAT odnoszące się do tego rodzaju zakupów (czyli przepis art. 90 ust. 2 - przypis BPH).

Ponadto, na poprawność wskazanego powyżej podejścia wskazuje m.in. stanowisko wyrażone przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w udzielonej podatnikowi interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2009 r. (sygnatura: IPPP2/443-80/09-2/AZ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Jak wynika z powyższego, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast w przypadku wykonywania kilku rodzajów czynności, tj. sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku, może istnieć kategoria zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Natomiast w sytuacji gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. - art. 90 ust. 4 cyt. ustawy o VAT.

Zgodnie z ust. 5 i 6 tego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

W świetle powyższych regulacji podatnik ma obowiązek odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia (czynnościami opodatkowanymi) i czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia (zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu). Obowiązek wyodrębniania kwot podatku przypisywanych do poszczególnych rodzajów czynności ma charakter bezwzględny. Dopiero w sytuacji, kiedy wyodrębnienie takie nie jest możliwe, podatnik może skorzystać z uprawnienia zawartego w ust. 2 cyt. art. 90 ustawy, zgodnie z którym może on pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w celu jak najlepszego odzwierciedlenia związku ponoszonych kosztów z poszczególnymi obszarami prowadzonej działalności, których one dotyczyły, Bank X wyodrębnił tzw. centra kosztów (dalej: "MPK").

I tak, Bank X wyróżnił następujące typy MPK, tj.:

Bank X dokonał klasyfikacji MPK, przyporządkowując poszczególne MPK do danego rodzaju sprzedaży, z którą był związany dany MPK, tj. przyporządkował poszczególne MPK:

* do sprzedaży opodatkowanej lub innej dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego,

* do sprzedaży niedającej prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz

* określił MPK, których nie można jednoznacznie przyporządkować tylko do jednego rodzaju prowadzonej sprzedaży, tj. MPK, które były związane zarówno ze sprzedażą uprawniającą jak i sprzedażą nieuprawniającą do odliczenia podatku naliczonego.

Następnie, Bank X przyporządkowywał kwoty podatku VAT naliczonego, wynikającego z dokonanych zakupów towarów i usług do konkretnych MPK. W efekcie, poprzez powiązanie z konkretnym MPK, Bank X określi związek danego wydatku z konkretnym rodzajem prowadzonej sprzedaży (tekst jedn. sprzedażą uprawniającą do odliczenia podatku VAT naliczonego, bądź też nieuprawniającą do takiego odliczenia, lub też z oboma rodzajami sprzedaży równocześnie).

W konsekwencji, w odniesieniu do zakupów mających związek wyłącznie ze sprzedażą niedającą prawa do odliczenia podatku naliczanego, Bank X nie dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego w ogóle.

W odniesieniu do zakupów mających związek wyłącznie ze sprzedażą dającą prawa do odliczenia podatku naliczonego, Bank X dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego zgodnie z zasadami ogólnymi.

W odniesieniu do pozostałych zakupów, tj. zakupów, których nie można było jednoznacznie przyporządkować wyłącznie do jednego rodzaju sprzedaży. Bank X dokonywał odliczania podatku VAT naliczonego według tzw. współczynnika struktury sprzedaży (dalej: "WSS"), o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż Bank X postępował poprawnie alokując dany wydatek (podatek naliczony) do konkretnego rodzaju sprzedaży (tekst jedn. sprzedaży uprawniającej do odliczenia podatku VAT naliczonego bądź też sprzedaży nieuprawniającej do takiego odliczenia), poprzez powiązanie wydatku z funkcjonowaniem konkretnego MPK.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że przedstawiony we wniosku sposób przyporządkowywania poszczególnych zakupów do konkretnych MPK, a tym samym podatku naliczonego do konkretnego rodzaju sprzedaży, jest zgodny z regulacją art. 90 ust. 1 ustawy o VAT i w konsekwencji poprawny z punktu widzenia ustalenia prawa Banku X do odliczenia podatku VAT naliczonego, wynikającego z dokonanych zakupów należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ pragnie jednakże dodać, iż to wyłącznie Wnioskodawca znający specyfikę działalności Banku X jest w stanie dokonać oceny prawidłowości alokacji zakupów i podatku VAT naliczonego w powiązaniu z poszczególnymi obszarami prowadzonej przez Bank X działalności, zatem prawidłowość przedstawionego sposobu alokacji zakupów i podatku nie może być przedmiotem oceny tut. organu.

Jest to bowiem sytuacja, która ze swej strony wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, przeanalizowania dokumentacji podatnika. Z uwagi na powyższe nie może zatem ona być przedmiotem interpretacji indywidualnej wydawanej w trybie określonym w rozdziale 1a Ordynacji podatkowej.

Ponadto należy zauważyć, iż stwierdzenie Wnioskodawcy (w opisie stanu faktycznego), cyt.:

"W przypadku świadczenia usług objętych przedmiotowym zakresem zwolnienia z VAT, na rzecz rezydentów oraz nierezydentów z krajów UE, obrót z tego tytuł był traktowany jako obrót nieuprawniający Bank X do odliczenia naliczonego podatku VAT. Natomiast, w przypadku świadczenia przedmiotowych usług na rzecz nierezydentów z krajów trzecich, obrót z tego tytułu był przez Bank X traktowany jako obrót uprawniający Bank X do odliczenia podatku naliczonego" nie było przedmiotem oceny przez tut. organ, ponieważ, kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.