IBPP2/443-489/08/JCi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2008 r. (data wpływu 28 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży materiałów budowlanych osobie fizycznej zamieszkałej na terytorium Niemiec - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży materiałów budowlanych osobie fizycznej zamieszkałej na terytorium Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem działającym na terytorium Rzeczpospolitej. Przedmiotem działalności firmy Wnioskodawcy są usługi budowlane oraz sprzedaż materiałów budowlanych. Wnioskodawca podpisał umowę na dostawę wyrobów z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, będącą obywatelem Niemiec, zamieszkałą na terytorium Niemiec. Osoba ta kupuje od Spółki wyroby (elementy konstrukcyjne) i materiały (tj. rury, styropian, dachówka) do budowy domu jednorodzinnego na własny użytek. Wyżej opisana sytuacja, według Wnioskodawcy, nie spełnia warunków wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, sprzedaż powinna być opodatkowana podatkiem VAT stawką krajową 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyliczenie podatku VAT według stawki 22% jest właściwe, czy należy uznać opisaną sytuację za eksport i wyliczyć podatek VAT według stawki 0%.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinna zostać zastosowana stawka krajowa 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Stosownie do przepisu art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.Zatem koniecznym warunkiem do tego, aby zachodziła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i aby nabywca towarów był podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem działającym na terytorium Rzeczpospolitej. Przedmiotem działalności firmy Wnioskodawcy są usługi budowlane oraz sprzedaż materiałów budowlanych. Wnioskodawca podpisał umowę na dostawę wyrobów z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, będącą obywatelem Niemiec, zamieszkałą na terytorium Niemiec. Osoba ta kupuje od Spółki wyroby (elementy konstrukcyjne) i materiały (tj. rury, styropian, dachówka) do budowy domu jednorodzinnego na własny użytek. W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż Spółka nie spełnia ww. warunków do zastosowania stawki 0%, tj. nabywca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a zatem nie posiada statusu podatnika podatku od wartości dodanej oraz właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Reasumując, opisane we wniosku czynności nie będą wewnątrzwspólnotową dostawą towarów opodatkowaną stawką w wysokości 0%. Czynności tych nie uznaje się także za eksport. Zastosowanie zatem znajdzie art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym powyższą dostawę należy opodatkować stawką VAT 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43 - 300 Bielsko-Biała.