IBPP2/443-469/08/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X Spółka z o.o. w organizacji, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie terminu zwrotu podatku w przypadku braku kaucji - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie terminu zwrotu podatku w przypadku braku kaucji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Nowo zarejestrowany (powstały w lutym 2008 r.) podatnik VAT - w tym jako podatnik VAT UE, z siedzibą w Polsce nabył, w drodze umowy kupna - sprzedaży, w roku 2008 od spółki posiadającej siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki środki trwałe (maszyny produkcyjne), środki trwałe mają być wprowadzone na obszar celny Wspólnoty w Polsce. Podatnik nie złożył kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 97 ust. 7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość zastosowania terminu zwrotu VAT (dotyczy zaimportowanych środków trwałych krótszego niż 180 dni dla podatnika, który powstał w 2008 r., dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych i nie złożył w urzędzie skarbowym kaucji gwarancyjnej o której mowa w art. 97 ust. 7.

Zdaniem Wnioskodawcy, termin zwrotu VAT dla nowopowstałego podatnika dokonującego transakcji wewnątrzwspólnotowych, który nie złożył w urzędzie skarbowym kaucji gwarancyjnej o której mowa w art. 97 ust. 7 jest wydłużony do 180 dni zgodnie z art. 97 ust. 5 i nie ma możliwości skrócenia go.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Istotną zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest istnienie związku podatku z czynnościami opodatkowanymi. Powyższa zasada została uregulowana w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, który stanowi, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych bądź niepodlegających temu podatkowi. Należy również podkreślić, że cytowany przepis nie określa, że zakupy oraz sprzedaż opodatkowana, której służą, muszą być dokonane w tym samym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały one zaliczone do środków trwałych nabywcy, powiększonej o 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1 oraz obrotu z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej (art. 87 ust. 3 ustawy).

Zasadą, wynikającą z art. 87 ust. 2 cyt. ustawy (przy zastrzeżeniach wynikających z ust. 3 tego artykułu), jest to, że zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika.Termin ten został jednak w niektórych, przewidzianych prawem, przypadkach skrócony do 25 dni, a w niektórych wydłużony do 180 dni. Jedną z okoliczności powodujących wydłużenie terminu zwrotu różnicy podatku do 180 dni zawiera przepis art. 97 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5, oraz podatników, którzy rozpoczęli wykonywanie tych czynności w okresie krótszym niż 12 miesięcy przed złożeniem zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, i którzy zostali zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, termin zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 2, 4-6, wydłuża się do 180 dni.

Odstąpieniem od wydłużonego terminu zwrotu w omawianych sytuacjach jest regulacja zawarta w art. 97 ust. 7, zgodnie z którą wyżej przytoczonego przepisu nie stosuje się, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym kaucję gwarancyjną, zabezpieczenie majątkowe lub gwarancje bankowe na kwotę 250.000 zł, zwane dalej "kaucją".

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy, który rozpoczął wykonywanie czynności opodatkowanych w okresie krótszym niż 12 miesięcy przed złożeniem zawiadomienia o zamiarze rozpoczęcia dokonywania wewnątrzwspólnotowej dostawy/nabycia, będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku wyłącznie w terminie 180 dni. Dopiero uiszczenie kaucji w wysokości 250.000 zł powoduje, iż nie stosuje się wydłużenia terminu wynikającego z art. 97 ust. 5 ustawy o VAT. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest nowozarejestrowanym podatnikiem VAT (powstałym w lutym 2008 r.). Z powyższego wynika, że Wnioskodawca rozpoczął wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 w terminie określonym w art. 97 ust. 5 ustawy o VAT. Ponadto z wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie złożył w urzędzie skarbowym kaucji gwarancyjnej, o której mowa w art. 97 ust. 7 ustawy o VAT. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 97 ust. 7 ustawy o VAT.Zatem, biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że termin zwrotu różnicy podatku dla Wnioskodawcy wyniesie, stosownie do przepisu art. 97 ust. 5 ustawy o VAT, 180 dni.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.