IBPP2/443-466/11/LŻ - Brak możliwości powrotu do podmiotowego zwolnienia ze względu na przekroczenie wartości sprzedaży w poprzednim roku podatkowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2011 r. (data wpływu 6 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 30 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni mogła powrócić do podmiotowego zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy do limitu należy uwzględnić całkowity obrót czy kwotę prowizji - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni mogła powrócić do podmiotowego zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy do limitu należy uwzględnić całkowity obrót czy kwotę prowizji

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data 30 czerwca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 czerwca 2011 r. znak: IBPP2/443-466/11/UH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi komis z artykułami dziecięcymi. Do końca roku 2010 była czynnym podatnikiem VAT. Opodatkowana stawką 22% była prowizja z tytułu umowy komisu. Na paragonach kasy fiskalnej widniała osobno pozycja sprzedaży opodatkowanej (prowizja komisanta) oraz reszta (sprzedaż nieopodatkowana), która była zwracana komitentowi wg umowy komisu. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług art. 113 zwolnienie dotyczy podatników, których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150.000,00 zł W związku z tym od dnia 1 stycznia 2011 podatnik złożył aktualizację VAT R dotyczącą zwolnienia z tyt. art. 113.

Ponadto w piśmie z dnia 28 czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni wyjaśnia iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo.

Czy do limitu zwolnienia należy uwzględnić całkowity obrót czy kwotę prowizji, która jest sprzedażą opodatkowaną.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro w ustawie mowa jest o wartości sprzedaży opodatkowanej, to powinna wziąć pod uwagę kwotę rzeczywistej sprzedaży opodatkowanej czyli wartość prowizji. Cała należność pobierana od klienta nie jest sprzedażą opodatkowaną. Cała należność jest obrotem, a w ustawie jest mowa o sprzedaży opodatkowanej, a nie o obrocie. W ust. 2 art. 113 jest również wymienione, iż nie wlicza się dostawy towarów nieopodatkowanej (a taką jest należność dla komitenta). Reasumując podatnik prawidłowo skorzystał ze zwolnienia z VAT zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Zatem wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej na podstawie umowy komisu jest traktowane jak dostawa towarów.

Umowa komisu jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). szczególnym rodzajem pośrednictwa handlowego. Przez umowę komisu, zgodnie z przepisem art. 765 kodeksu cywilnego, przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Z powyższego przepisu wynika, że cechą charakterystyczną umowy komisu jest to, że tylko komisant (pośrednik) dokonuje transakcji kupna czy sprzedaży w imieniu własnym, ale wyniki umowy zawartej przez niego z osobą trzecią idą na rachunek dającego zlecenie. Komisant jest obowiązany po przeprowadzeniu transakcji przenieść na komitenta korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Komisantowi należy się jedynie wynagrodzenie w formie prowizji za pełnione usługi. Roszczenie w tym zakresie komisant nabywa z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz lub cenę (art. 772 k.c.).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle w art. 30 ust. 1 pkt 2 lit. a) podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla komisanta kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów osobie trzeciej, na rachunek komitenta.

Zatem wartość sprzedaży nie jest równa podstawie opodatkowania (obrotowi). W przypadku komisanta jego wartością sprzedaży będzie cała sprzedaż, wraz z kwotą podatku.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie art. 120 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Ponadto zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi komis z artykułami dziecięcymi. Do końca roku 2010 była czynnym podatnikiem VAT. Opodatkowana stawką 22% była prowizja z tytułu umowy komisu. Na paragonach kasy fiskalnej widniała osobno pozycja sprzedaży opodatkowanej (prowizja komisanta) oraz reszta (sprzedaż nieopodatkowana), która była zwracana komitentowi wg umowy komisu. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług art. 113 zwolnienie dotyczy podatników, których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła 150.000,00 zł W związku z tym od dnia 1 stycznia 2011 podatnik złożył aktualizację VAT R dotyczącą zwolnienia z tyt. art. 113.

Ponadto wartość sprzedaży opodatkowanej netto w 2010 r. wyniosła 46.591,36 (sprzedażą opodatkowaną była u podatnika wartość prowizji, reszta jako sprzedaż nieopodatkowana została zwracana komitentowi wg umowy komisu), całkowity obrót wyniósł (sprzedaż opodatkowana i nieopodatkowana) 186.743,84.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż ustawodawca określa szczegółowy sposób ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku komisu i procedury marży. Jak wskazano wyżej ustawodawca w ww. przepisach art. 30 ust. 1 oraz art. 120 ust. 4 ustawy o VAT posługuje się pojęciem podstawa opodatkowania. Natomiast przepis art. 113 stanowi o wartości sprzedaży opodatkowanej. Wartość sprzedaży opodatkowanej stanowi natomiast wartość uzyskaną z dostawy (sprzedaży) towaru będącego przedmiotem komisu. Powyższe wynika z faktu, że ustawodawca zrównał z dostawą wydanie towaru na podstawie umowy komisu. Zatem wartość sprzedaży nie jest pojęciem tożsamym z pojęciem podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

W konsekwencji dla prawidłowego określenia limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, zgodnie z art. 113 ustawy o VAT, przyjmuje się całą wartość sprzedaży uzyskaną przez komis z tytułu dostawy towarów, tj. w przedmiotowej sprawie kwotę 186.743,84 zł. Zatem Wnioskodawczyni nie mogła powrócić do podmiotowego zwolnienia ze względu na przekroczenie wartości sprzedaży w poprzednim roku podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.