IBPP2/443-441/14/IK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-441/14/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego i anulowania faktury - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego i anulowania faktury.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji stali tj. sprzedaje wyroby hutnicze na rzecz kontrahentów polskich i zagranicznych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług ("VAT").

W związku z prowadzoną działalnością Spółka otrzymała zamówienie na dostawę określonej ilości prętów żebrowanych ("Wyrób") od firmy K. posiadającej siedzibę w Austrii ("K." lub "Spółka austriacka"). Zgodnie z oświadczeniem zawartym w otrzymanym zamówieniu Wyrób miał zostać wykorzystany do prac budowlanych prowadzonych na terytorium Polski.

Spółka austriacka została pozytywnie zweryfikowana przez ubezpieczyciela, z którym Wnioskodawca współpracuje. Z drugiej strony Wnioskodawca, zgodnie z obowiązującymi go procedurami, poprosił o dokumenty rejestracyjne oraz finansowe Spółki austriackiej i otrzymał wypis K. z rejestru austriackiego oraz bilans za 2012 r.

Ze względu na brak zastrzeżeń wynikających z badania Spółki austriackiej, w marcu b.r.S. realizował otrzymane zamówienie tj. wystawił faktury VAT dokumentujące sprzedaż krajową na rzecz Spółki austriackiej ("Faktury") oraz wydał Wyrób przewoźnikom wskazanym przez K. Jednocześnie oryginały Faktur zostały wysłane na adres Spółki austriackiej. Ponadto, Wnioskodawca ujął realizację zamówienia w rejestrze sprzedaży i deklaracji VAT za marzec 2014 r. oraz zapłacił VAT należny z tego tytułu.

Po zrealizowaniu zamówienia okazało się, że w rzeczywistości zamówienia i zakupu Wyrobu nie dokonała Spółka austriacka, lecz nieuczciwy podatnik ("Sprawca"), który podszył się pod tą spółkę i wyłudził Wyrób od S. W celu wyłudzenia Wyrobu Sprawca posłużył się w szczególności podrobionymi dokumentami, podrobioną stroną internetową, podrobionymi adresami e-mail oraz stacjonarnym telefonem austriackim, który automatycznie przekierowywał rozmowy na inny numer.

Wnioskodawca bezzwłocznie, w kwietniu poinformował organy ścigania o popełnionym przestępstwie i obecnie trwa śledztwo w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie, w kwietniu b.r. Wnioskodawca otrzymał od Spółki austriackiej zwrot oryginałów Faktur z tytułu realizacji zamówienia wraz z pismem przewodnim. W piśmie przewodnim Spółka austriacka wskazała, iż jest zmuszona odesłać oryginały Faktur, ponieważ nigdy nie zamawiała od S. żadnych towarów i usług oraz nie zawierała ze Spółką żadnych umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest uprawniona do anulowania Faktur stwierdzających dokonanie dostawy Wyrobu i tym samym zmniejszenia kwoty VAT należnego za marzec 2014 r. o kwotę VAT wynikającą z Faktur.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do anulowania Faktur stwierdzających dokonanie dostawy Wyrobu i tym samym zmniejszenia kwoty VAT należnego za marzec 2014 r. o kwotę VAT wynikającą z Faktur.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż dokonywaną przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ponadto, stosownie do art. 108 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę VAT, jest obowiązana do jego zapłaty.

Należy zauważyć, iż przepisy ustawy o VAT nie definiują jak należy rozumieć termin "wystawienie faktury". Zgodnie z przyjętym podejściem, akceptowanym przez organy podatkowe, wystawienie faktury należy interpretować jako sporządzenie faktury oraz jej przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Oznacza to, iż faktura nie jest wystawiona w rozumieniu art. 108 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli nie została wprowadzona do obrotu prawnego.

Anulowanie faktur

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT oraz przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak, dopuszcza się anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie.

Jednocześnie, faktura może być anulowana wyjątkowo, w przypadku gdy (i) nie została zrealizowana transakcja, której faktura dotyczy i (ii) faktura nie została wprowadzona do obiegu prawnego.

Możliwość anulowania faktur w przypadku spełnienia powyżej wskazanych warunków jest akceptowana przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2011 r. (nr IPPP3/443-1124/10-4/JF) uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym "aby jednak dokonać anulowania konieczne jest, aby faktura nie została wprowadzona do obrotu prawnego, tj. zagwarantowanie, że zarówno oryginał, jak i jej kopia były w posiadaniu podatnika. W opinii Spółki obejmuje to zatem także przypadki wysłania faktury do osoby wskazanej jako nabywca, który następnie dokonał jej zwrotu bez wprowadzenia do ksiąg (nie uwzględnił w ewidencji)."

Podsumowując, w związku z art. 106b ust. 1 oraz 108 ust. 1 ustawy o VAT oraz ukształtowaną praktyką w zakresie anulowania faktur, Spółka będzie uprawniona do anulowania Faktur stwierdzających dokonanie dostawy Wyrobu, jeżeli (i) Faktury nie dokumentują rzeczywiście zaistniałej transakcji oraz (ii) Faktury nie zostały wprowadzone do obiegu prawnego.

(i) Brak dokumentacji rzeczywiście zaistniałej transakcji

Należy zauważyć, iż na mocy art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani wystawić fakturę w celu udokumentowania dokonanej transakcji. Oznacza to, iż jeżeli dana transakcja, którą stwierdza faktura nie została rzeczywiście dokonana, w praktyce faktura nie powinna zostać wystawiona.

Odnosząc powyższe uwagi do wskazanego stanu faktycznego należy zauważyć, iż Faktury wystawione przez Wnioskodawcę stwierdzają dokonanie dostawy Wyrobu na rzecz Spółki austriackiej. Tym niemniej, w rzeczywistości transakcja dostawy Wyrobu przez Wnioskodawcę na rzecz K. nie została dokonania (nie miała miejsca). Jak zostało bowiem wskazane w stanie faktycznym, Spółka austriacka faktycznie nie zamówiła od S. Wyrobu oraz Wyrób nie został dostarczony na rzecz tej spółki. Zamówienia dokonał Sprawca, który podszył się pod K. i wyłudził od Wnioskodawcy Wyrób. Brak dokonania dostawy Wyrobu na rzecz Spółki austriackiej potwierdzają również czynności podjęte przez tą spółkę tj. fakt nie przyjęcia przez nią oryginałów Faktur i odesłania ich Wnioskodawcy oraz treść pisma przewodniego wskazującego, że K. nigdy nie zmawiała od S. żadnych towarów i usług i nie zawierała ze Spółką żadnych umów. W konsekwencji, należy stwierdzić, iż Faktury wystawione przez Wnioskodawcę nie dokumentują rzeczywiście zaistniałej transakcji tj. dostawy Wyrobu na rzecz Spółki austriackiej.

(ii) Brak wprowadzenia Faktur do obiegu prawnego

Jak zostało wskazane powyżej pojęcie "wprowadzenia faktury do obiegu prawnego" nie jest terminem zawartym w ustawie o VAT, lecz zostało wykształcone w oparciu o interpretacje podatkowe oraz orzecznictwo sądowe.

Zgodnie z ukształtowaną praktyką wprowadzenie faktury od obiegu prawnego oznacza, iż faktura ta została przyjęta przez nabywcę towaru oraz ujęta w jego rozliczeniach. W związku z tym nie następuje wprowadzenie faktury do obiegu prawnego, w przypadkach, gdy (i) faktura ta nie została wysłana do kontrahenta, (iii) została wysłana do kontrahenta, ale nie odebrana przez niego oraz (iii) gdy faktura została wysłana, odebrana przez kontrahenta, a następnie odesłana do podatnika.

Prawidłowość powyższego rozumienia pojęcia wprowadzenia faktury do obiegu prawnego potwierdza stanowisko Ministra Finansów wyrażane w indywidualnych interpretacjach podatkowych. Przykładowo w interpretacji z 25 listopada 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPP1-443-1044/10-2/Igo) zauważył, że "należy stwierdzić, iż (iv) analizowanych przypadkach, tj. gdy faktury nie zostały wysłane, gdy zostały wysłane, ale nie odebrane oraz gdy zostały wysłane, odebrane, a następnie odesłane przez kontrahentów, nie doszło do zrealizowania transakcji. Zainteresowany wprawdzie sporządził faktury VAT, jednak nie zostały one wprowadzone do obrotu prawnego. Ponadto z przedstawionych przez Podatnika okoliczności wynika, iż jest On w posiadaniu zarówno oryginału jak i kopii przedmiotowych faktur VAT. Zatem stwierdzić należy, iż Zainteresowany ma prawo do anulowania przedmiotowych faktur"

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę, iż Spółka austriacka nie przyjęła oryginałów Faktur i Wnioskodawca otrzymał ich zwrot (a więc obecnie Wnioskodawca dysponuje kopiami i oryginałami Faktur), Faktury wystawione przez S. nie zostały wprowadzone do obiegu prawnego.

W rezultacie, ze względu na fakt, iż Faktury nie dokumentują rzeczywiście zaistniałej transakcji oraz (ii) Faktury nie zostały wprowadzone do obiegu prawnego, w związku z art. 106b ust. 1 oraz 108 ust. 1 ustawy o VAT oraz na podstawie ukształtowanej praktyki w zakresie anulowania faktur, Spółka jest uprawniona do anulowania Faktur stwierdzających dokonanie dostawy Wyrobu na rzecz Spółki austriackiej.

Co więcej, ponieważ Wnioskodawca jest uprawniony do anulowania Faktur, jest on również uprawniony do zmniejszenia kwoty VAT należnego za marzec 2014 r. o kwotę VAT wynikającą z Faktur.

W tym miejscu należy podkreślić, iż jeżeli Spółka nie miałaby prawa do zmniejszenia kwoty VAT należnego za marzec 2014 r. o kwotę VAT wynikającą z Faktur w analizowanym przypadku, prowadziłoby to do ponoszenia przez nią nie ze swojej winy (jak zostało bowiem wskazane w stanie faktycznym Wnioskodawca dochował należytej staranności w weryfikacji nabywcy Wyrobu) ciężaru VAT. Biorąc natomiast pod uwagę, iż Spółka nie występuje w rozpatrywanej sytuacji jako konsument, lecz jako podatnik VAT, taka konkluzja prowadziłaby do naruszenia zasady neutralności VAT.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, w stanie faktycznym bardzo zbliżonym do sytuacji Spółki, została potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 marca 2009 r. (nr IBPP1/443-1836/08/BM), w której Organ stwierdził, iż "W związku z powyższym skoro w przedmiotowej sprawie wystawione faktury nie dokumentowały sprzedaży towarów (towar udokumentowany przedmiotowymi fakturami nie został dostarczony do nabywcy a faktury nie zostały de facto wprowadzone do obrotu prawnego) i jeżeli zarówno oryginały jak i kopie faktur są w posiadaniu Wnioskodawcy, to w ocenie tut. organu w tej konkretnie zaistniałej sytuacji dopuszczalne jest anulowanie ww. dokumentów (oryginałów i kopii faktur).

W przedstawionym stanie faktycznym, anulowanie przedmiotowych faktur VAT skutkuje możliwością skorygowania podatku należnego, wykazanego pierwotnie z tych faktur w deklaracji VAT-7 za właściwy okres rozliczeniowy poprzez złożenie stosownej korekty deklaracji VAT-7 za ten okres rozliczeniowy." Tożsame konkluzje w podobnym przypadku zawiera interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 stycznia 2012 r. (nr IPPP3/443-1360/11-2/KB).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości powyżej przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Analiza powołanych przepisów jednoznacznie wskazuje, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, zawiera legalną definicję pojęcia "dostawy towarów", przez którą, jak już wskazano wyżej, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Interpretując zawarty w tym artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy podkreślić, iż jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel. Jak wynika z powyższego dostawa towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest czymś zupełnie innym niż umowa dostawy zdefiniowana w art. 605 Kodeksu cywilnego.

Należy przy tym zwrócić uwagę, iż powstanie obowiązku podatkowego w regulacjach prawa dotyczących podatku od towarów i usług oparte zostało w odniesieniu do pewnych zdarzeń zachodzących w rzeczywistości. Powstanie obowiązku podatkowego ma przy tym charakter obiektywny, tj. jest uzależnione jedynie od faktycznego zaistnienia określonych przesłanek zawartych w normach prawa podatkowego. Co więcej zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, określone czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Powyższy przepis wprost statuuje zasadę, iż opodatkowanie określonej czynności podatkiem od towarów i usług musi w pierwszej kolejności uwzględniać realny jej skutek, niezależnie od zachowania lub niezachowania odpowiedniej formy prawnej.

Faktem jest, że ustawodawca przewidział także możliwość wyłączenia stosowania przepisów ustawy do czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy (art. 6 pkt 2 ustawy). Jednakże przepis ten wyklucza opodatkowanie wszelkiego rodzaju czynności zabronionych, tzn. dotyczy to przede wszystkim czynów będących jednocześnie zabronionymi i karanymi (tekst jedn.: przestępstw i wykroczeń). Powyższy przepis nie odnosi się jednak do opodatkowania czynności wykonanych bez zachowania formy zastrzeżonej przez prawo cywilne, które nie są jednak nielegalne z samego założenia. Należy zauważyć, że celem tego przepisu jest nieopodatkowywanie zachowań niepożądanych, sprzecznych z prawem, by nie stwarzać pozorów ich legalizacji. Za przedmiot dostawy w świetle podatku od towarów i usług mogą być uznane towary - których sprzedaż z punktu widzenia prawa cywilnego uznana byłaby za nielegalną - jeśli istnieje rynek takich samych lub podobnych legalnych towarów. Regulacja tego przepisu ma więc zastosowanie w stosunku do czynności, które z założenia nie mogą być przedmiotem dostawy, tj. np. stręczycielstwo, handel narkotykami czy organami ludzkimi. Tylko zatem takie czynności, które nie mogą być w ogóle dokonywane w całej Wspólnocie, nie powinny być przedmiotem opodatkowania. Wyłączenie od opodatkowania ma zatem charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy. W przepisie art. 6 pkt 2 chodzi o czynności niepożądane z punktu widzenia obowiązującego porządku prawnego, a więc czynności stanowiące czyny zabronione, jak również czynności nieważne bezwzględnie. W orzecznictwie ETS przyjmowane jest, że przesłanką wyłączenia z opodatkowania jest m.in. działalność prowadzona poza ramami prawa, ale przy braku wpływu na konkurencyjność (wyrok ETS z 29 czerwca 1999 r. w sprawie Coffeeshop Siberie, C-158/98), jak też czynność nielegalna ze względu na jej charakter (wyrok ETS z 5 lipca 1988 r. w sprawie Vereniging Happy Family Rustenburgerstraat, C-289/86).

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zatem z ogólną zasadą obowiązująca od 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi. Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy o VAT określają wprost ten moment. Dokonanie dostawy towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Zatem gdy towar jest wydany osobie wskazanej przez nabywcę tego towaru - dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą jego wydania przewoźnikowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia (ryzyko utraty towaru ponosi nabywca). Z tym momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Zatem w świetle wyżej cytowanego artykułu w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy powstał w momencie wydania towaru przewoźnikom wskazanym przez nabywcę towaru. A czego konsekwencją było odprowadzenie podatku VAT należnego i rozliczenie tej dostawy w deklaracji podatkowej.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawę opodatkowania, stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1.

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;

2.

wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;

3.

zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;

4.

wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna - art. 29a ust. 14.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością otrzymał zamówienie na dostawę określonej ilości Wyrobów od Spółki austriackiej Zgodnie z oświadczeniem zawartym w otrzymanym zamówieniu Wyrób miał zostać wykorzystany do prac budowlanych prowadzonych na terytorium Polski. Spółka austriacka została pozytywnie zweryfikowana przez ubezpieczyciela, z którym Wnioskodawca współpracuje. Z drugiej strony Wnioskodawca, zgodnie z obowiązującymi go procedurami, poprosił o dokumenty rejestracyjne oraz finansowe Spółki austriackiej, które otrzymał. Ze względu na brak zastrzeżeń wynikających z badania Spółki austriackiej, w marcu 2014 r. Wnioskodawca zrealizował otrzymane zamówienie tj. wystawił faktury VAT dokumentujące sprzedaż krajową na rzecz Spółki austriackiej oraz wydał Wyrób przewoźnikom wskazanym przez Spółkę austriacką. Jednocześnie oryginały Faktur zostały wysłane na adres Spółki austriackiej. Ponadto, Wnioskodawca ujął realizację zamówienia w rejestrze sprzedaży i deklaracji VAT za marzec 2014 r. oraz zapłacił VAT należny z tego tytułu.

Po zrealizowaniu zamówienia okazało się, że w rzeczywistości zamówienia i zakupu Wyrobu nie dokonała Spółka austriacka, lecz nieuczciwy podatnik ("Sprawca"), który podszył się pod tą spółkę i wyłudził Wyrób od Wnioskodawcy. W celu wyłudzenia Wyrobu Sprawca posłużył się w szczególności podrobionymi dokumentami, podrobioną stroną internetową, podrobionymi adresami e-mail oraz stacjonarnym telefonem austriackim, który automatycznie przekierowywał rozmowy na inny numer. Wnioskodawca bezzwłocznie, w kwietniu poinformował organy ścigania o popełnionym przestępstwie i obecnie trwa śledztwo w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie, w kwietniu 2014 r. Wnioskodawca otrzymał od Spółki austriackiej zwrot oryginałów Faktur z tytułu realizacji zamówienia wraz z pismem przewodnim. W piśmie przewodnim Spółka austriacka wskazała, iż jest zmuszona odesłać oryginały Faktur, ponieważ nigdy nie zamawiała od Wnioskodawcy żadnych towarów i usług oraz nie zawierała ze Spółką żadnych umów.

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy uznać, że w przedmiotowej sprawie doszło do zrealizowania transakcji pomiędzy Wnioskodawcą a odbiorcą towaru. Wnioskodawca sporządził fakturę VAT, która dokumentowała sprzedaż towaru. Towar udokumentowany przedmiotową fakturą został wydany a faktura dokumentująca dokonanie transakcji została przesłana do Spółki austriackiej. Po zrealizowaniu zamówienia okazało się, że zakupu nie dokonała Spółka austriacka, lecz nieuczciwy podatnik. Niemniej jednak na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sama dostawa faktycznie miała miejsce i została wystawiona faktura VAT. Na powstanie obowiązku podatkowego nie ma wpływu fakt wskazania na fakturze podmiotu, który jak wynika z okoliczności sprawy - nie ma nic wspólnego z tą transakcją. Nie można w przedmiotowej sprawie przyjąć, że dokonanie dostawy i wystawienie faktury było wynikiem przestępstwa. Dopiero po transakcji sprzedaży okazało się, że odbiorca podszył się pod Spółkę austriacką i wyłudził towar. Zdarzenie gospodarcze jakim jest dostawa towarów jednakże zaistniało i spełnia warunki do uznania ją za sprzedaż w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa ta jak i okoliczności z nią związane nie wypełniają przesłanek do uznania jej za czynność niemogącą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, gdyż transakcja została przeprowadzona w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym dostawa opisana we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, która dokonujący dostawy otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy.

W analizowanym przypadku nie zachodzą przesłanki do dokonania korekty podatku należnego, który został przez Wnioskodawcę wykazany w deklaracji VAT-7. Dostawa towaru, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług miała bowiem miejsce, a towar nie został dostawcy zwrócony i tym samym brak podstaw do dokonania korekty podatku należnego.

Zatem, wydanie towarów na rzecz podmiotu faktycznie niezidentyfikowanego, posługującego się danymi innej firmy, powoduje powstanie obowiązku podatkowego z tytułu tej dostawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma możliwości pomniejszenia podatku VAT w rejestrze sprzedaży za miesiąc marzec 2014 r., ponieważ wystąpiło wydanie towaru stanowiące dostawę towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług pomimo, iż odbiorcą był podmiot niezidentyfikowany, posługujący się danymi innej firmy.

Jednocześnie analiza pozostałych regulacji ustawy oraz aktów wykonawczych w świetle okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wskazuje, że nie stanowią one podstawy do korekty podatku należnego a tym samym nie podstaw do anulowania faktur stwierdzających dokonanie dostawy Wyrobu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji "interpretacji" przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Jeszcze raz podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje bowiem odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy - Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl