IBPP2/443-437/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu 9 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego lub biurowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego lub biurowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w grudniu 2006 r. na podstawie aktu notarialnego Rep A numer XXX zakupił budynek niemieszkalny będący towarem używanym w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (§ 14 Aktu Notarialnego) z przeznaczeniem na remont i adaptację dla celów mieszkaniowych. Zakup został sfinansowany kredytem udzielonym również w grudniu 2006 r. na zakup nieruchomości. Wnioskodawca zakupił budynek po długich poszukiwaniach w agencjach nieruchomości w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych, które do czasu zakupu przedmiotowej nieruchomości były niezrealizowane. Poszukując nieruchomości w wyspecjalizowanych agencjach, Wnioskodawca szukał lokalu, który spełniałby funkcjonalność jedynie na poziomie mieszkalnym. Jednak podczas tych działań pojawiła się tzw. "okazja", czyli zakup nieruchomości w dobrym punkcie miasta za cenę, która w tamtym czasie była dla Wnioskodawcy satysfakcjonująca. Wnioskodawca miał w planie zamieszkanie, po remoncie i adaptacji, na jednej z kondygnacji oraz zamieszkanie w tym samym budynku (na drugiej kondygnacji) rodziców Wnioskodawcy, którzy mieszkają obecnie w J., a także przygotowanie lokalu pod własną działalność na parterze budynku.

W kwietniu 2007 r. zostało udzielone Wnioskodawcy pozwolenie na budowę obejmujące remonty budowlane związane ze zmiana sposobu użytkowania budynku produkcyjno-usługowego na część mieszkalną na I i II piętrze oraz ciche usługi biurowe na parterze.

W trakcie prac adaptacyjno-remontowych okazało się, że stan budynku, który pochodzi z lat 20-tych ubiegłego wieku wymaga znacznych nakładów środków finansowych, co spowodowało, że już w trakcie realizacji inwestycji Wnioskodawca postanowił zaraz po ukończeniu prac na jednej kondygnacji dokonać sprzedaży części nieruchomości tak, aby móc sprostać spłacie rat kredytowych oraz dalej remontować budynek, tak aby zapobiec jego niszczeniu. Zapobieganie pogarszaniu się stanu budynku było konieczne, aby faktycznie potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy mogły być w przyszłości zaspokojone. Poza tym Wnioskodawca cały ten czas planował przyszłość związaną z inwestycją tak, aby nie popaść w problemy finansowe. Wnioskodawca nadmienił, iż wielkość kredytu okazała się niewystarczająca, aby proces adaptacji mógł zostać zakończony. W związku z tym we wrześniu 2007 r. została udzielona Wnioskodawcy kolejna transza kredytu, tak aby mógł kontynuować proces adaptacji. Kierując się możliwością zawartą w projekcie budynku (jedną z kondygnacji można było podzielić na dwa mieszkania) z powodu trudności finansowych i potrzeby kontynuowania kolejnych nakładów - w celu utrzymania budynku w stanie możliwym do realizacji potrzeb mieszkaniowych oraz aby zapobiec jego niszczeniu, Wnioskodawca postanowił na jednej kondygnacji wydzielić dwa mieszkania, które mógłby ewentualnie sprzedać. Podczas realizacji inwestycji Wnioskodawca ukończył studia podyplomowe i w jego zamyśle parter ma służyć jako lokal we własnej działalności gospodarczej związanej z obsługą nieruchomości. Jednak ostateczną decyzję o tym czy prowadzić w przyszłości działalność gospodarczą w tym miejscu Wnioskodawca podejmie po uwzględnieniu koniunktury na rynku oraz kierunku rozwoju miasta. Wnioskodawca będzie musiał odpowiedzieć sobie na pytanie, czy tego typu działalność będzie mogła być potencjalnie rentowna, jeśli będzie prowadzona w tym punkcie miasta. Są to jednak tylko hipotezy, ponieważ w tym momencie Wnioskodawca nie podejmuje żadnych decyzji co do tej części budynku.

W marcu 2009 r. Wnioskodawcy udało się sprzedać jedno z mieszkań i dzięki temu jest w stanie kontynuować spłatę kredytu oraz remontować dalszą część budynku.

Wnioskodawca dodał, że nigdy nie prowadził własnej działalności gospodarczej i jest pracownikiem zatrudnionym w firmie w branży narzędziowej na podstawie umowy o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do zgłoszenia się jako podatnik VAT, ponieważ jego zamiarem w momencie zakupu nie była sprzedaż ani wydzielanie lokali. Sytuacja finansowa, w której Wnioskodawca się znalazł spowodowała, że musiał dokonać sprzedaży lokalu, lecz nie ze względu na zysk ze sprzedaży, lecz pokrycie zaistniałych kosztów, chęć zapobiegnięcia niszczeniu budynku, które to gdyby miały miejsce, uniemożliwiłyby Wnioskodawcy zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych oraz uzyskanie takiej płynności finansowej, która pozwoliłaby mu spłacać kredyt bez sprzedaży całego obiektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca, w grudniu 2006 r. zakupił budynek niemieszkalny będący towarem używanym w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z przeznaczeniem na remont i adaptację dla celów mieszkaniowych. Wnioskodawca zakupił budynek w celu realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych. Poszukując nieruchomości w wyspecjalizowanych agencjach, Wnioskodawca szukał lokalu, który spełniałby funkcjonalność jedynie na poziomie mieszkalnym. Jednak podczas tych działań pojawiła się tzw. "okazja", czyli zakup nieruchomości w dobrym punkcie miasta za cenę, która w tamtym czasie była dla Wnioskodawcy satysfakcjonująca. Wnioskodawca miał w planie zamieszkanie, po remoncie i adaptacji, na jednej z kondygnacji oraz zamieszkanie w tym samym budynku (na drugiej kondygnacji) rodziców Wnioskodawcy, a także przygotowanie lokalu pod własną działalność na parterze budynku. W kwietniu 2007 r. zostało udzielone Wnioskodawcy pozwolenie na budowę obejmujące remonty budowlane związane ze zmiana sposobu użytkowania budynku produkcyjno-usługowego na część mieszkalną na I i II piętrze oraz ciche usługi biurowe na parterze. W trakcie prac adaptacyjno-remontowych okazało się, że stan budynku, który pochodzi z lat 20-tych ubiegłego wieku wymaga znacznych nakładów środków finansowych, co spowodowało, że już w trakcie realizacji inwestycji Wnioskodawca postanowił zaraz po ukończeniu prac na jednej kondygnacji dokonać sprzedaży części nieruchomości tak, aby móc sprostać spłacie rat kredytowych oraz dalej remontować budynek, tak aby zapobiec jego niszczeniu. Zapobieganie pogarszaniu się stanu budynku było konieczne, aby faktycznie potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy mogły być w przyszłości zaspokojone. Poza tym Wnioskodawca cały ten czas planował przyszłość związaną z inwestycją tak, aby nie popaść w problemy finansowe. Wnioskodawca nadmienił, iż wielkość kredytu okazała się niewystarczająca, aby proces adaptacji mógł zostać zakończony. W związku z tym we wrześniu 2007 r. została udzielona Wnioskodawcy kolejna transza kredytu, tak aby mógł kontynuować proces adaptacji. Kierując się możliwością zawartą w projekcie budynku (jedną z kondygnacji można było podzielić na dwa mieszkania) z powodu trudności finansowych i potrzeby kontynuowania kolejnych nakładów - w celu utrzymania budynku w stanie możliwym do realizacji potrzeb mieszkaniowych oraz aby zapobiec jego niszczeniu, Wnioskodawca postanowił na jednej kondygnacji wydzielić dwa mieszkania, które mógłby ewentualnie sprzedać. Podczas realizacji inwestycji Wnioskodawca ukończył studia podyplomowe i w jego zamyśle parter ma służyć jako lokal we własnej działalności gospodarczej związanej z obsługą nieruchomości. Jednak ostateczną decyzję o tym czy prowadzić w przyszłości działalność gospodarczą w tym miejscu Wnioskodawca podejmie po uwzględnieniu koniunktury na rynku oraz kierunku rozwoju miasta. Wnioskodawca będzie musiał odpowiedzieć sobie na pytanie, czy tego typu działalność będzie mogła być potencjalnie rentowna, jeśli będzie prowadzona w tym punkcie miasta. Są to jednak tylko hipotezy, ponieważ w tym momencie Wnioskodawca nie podejmuje żadnych decyzji co do tej części budynku. W marcu 2009 r. Wnioskodawcy udało się sprzedać jedno z mieszkań i dzięki temu jest w stanie kontynuować spłatę kredytu oraz remontować dalszą część budynku. Wnioskodawca nigdy nie prowadził własnej działalności gospodarczej i jest pracownikiem zatrudnionym w firmie w branży narzędziowej na podstawie umowy o pracę.

Lokale mieszkalne i użytkowe spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży towaru jest podatnikiem podatku VAT z tytułu tej transakcji, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Generalnie dla celów ustalenia, czy dostawa towarów wyczerpuje znamiona pojęcia "działalność gospodarcza" koniecznym jest ustalenie, czy zamiarem podmiotu dokonującego sprzedaży jest wykonywanie tej czynności w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

W przedmiotowej sprawie, w sytuacji gdy Wnioskodawca nabywa budynek produkcyjno-usługowy, częściowo go remontuje, wydziela w nim poszczególne lokale, dokonuje sprzedaży jednego z lokali mieszkalnych oraz zamierza sprzedaż jeszcze jedno mieszkania bądź powierzchnię biurową, należy uznać iż w już momencie zakupu tego budynku Wnioskodawca posiadał zamiar dokonywania sprzedaży wydzielonych w nim lokali, bądź prowadzenia w nim działalności gospodarczej poprzez osobiste używanie lub wynajęcie innym podmiotom gospodarczym. Tym samym należy uznać, iż budynek produkcyjno-usługowy został nabyty w celu spożytkowania go do wykonywania tych czynności.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca występuje jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego w marcu 2009 r. oraz planowana sprzedaż jednego mieszkania lub powierzchni biurowej będą czynnościami podlegającymi uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako takie będą podlegały opodatkowaniu ww. podatkiem.

Zatem Wnioskodawca w sytuacji wystąpienia czynności opodatkowanej będzie zobowiązany co do zasady do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o VAT. Podkreślić jednak należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii stawki podatku bądź zastosowania ewentualnie zwolnienia do sprzedaży ww. lokali, gdyż nie było to przedmiotem interpretacji - Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie i nie przedstawił w sposób wyczerpujący stanu faktycznego. Jeżeli zatem zostaną spełnione warunki do zastosowania do przedmiotowych czynności zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, a Wnioskodawca nie będzie dokonywał żadnych innych czynności opodatkowanych, to nie będzie zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik VAT. Może jednak złożyć takie zgłoszenie dobrowolnie (art. 96 ust. 3).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.