IBPP2/443-435/10/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu 30 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktury dokumentującej usługę naprawy samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek z dnia 11 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. W części dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek dotyczył prawa do odliczenia podatku z faktury dokumentującej usługę naprawy samochodu.

W dniu 30 lipca 2010 r. do tut. organu wpłynęło pismo z dnia 26 lipca 2010 r., będące odpowiedzią Wnioskodawcy na wezwanie tut. organu z dnia 14 lipca 2010 r. znak: IBPBI/1/415-463/10/AP, IBPP2/443-10/ASz. W piśmie tym Wnioskodawca wniósł o rozpatrzenie zapytania względem jednego stanu faktycznego, tj. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej usługę naprawy samochodu w sytuacji otrzymania odszkodowania oraz zaliczenie uiszczonej opłaty od wniosku do tego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Samochód Wnioskodawcy - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą uległ wypadkowi, w którym ten był ofiarą. Naprawa samochodu jest opłacana z obowiązkowego ubezpieczenia OC sprawcy. Samochód, to samochód osobowy wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie będący składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest samochodem ciężarowym i nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytanie:

Czy przedsiębiorca będący podatnikiem podatku VAT otrzymując odszkodowanie za naprawę samochodu w wyniku wypadku z obowiązkowego ubezpieczenia sprawcy (z tytułu obowiązkowej odpowiedzialności cywilnej - z OC sprawcy) może odliczyć w takim przypadku podatek naliczony zawarty w fakturze dokumentującej usługę naprawy samochodu od podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Przedsiębiorca nie może odliczyć podatku VAT zawartego w fakturze za taką naprawę, wydatek za naprawę samochodu nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Z artykułu 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług - wynika, iż dla obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W piśmie z dnia 26 lipca 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

* Wnioskodawca w momencie zdarzenia tj. w roku 2006 był podatnikiem VAT czynnym,

* faktury za naprawę i za wynajem samochodu zastępczego na czas naprawy były wystawione i otrzymane w dniu 20 września 2006 r.,

* faktura została wystawiona na dane nabywcy: imię, nazwisko, adres, bez numeru NIP,

* samochód był wykorzystywany również na potrzeby osobiste,

* Wnioskodawca prowadził ewidencję przebiegu pojazdu,

* Wnioskodawca oczekuje interpretacji według stanu prawnego obowiązującego przed 30 listopada 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przypadki, w których nie stosuje się prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego do nabywanych przez podatnika towarów i usług wymienione zostały w art. 88 ustawy o VAT.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, iż samochód Wnioskodawcy - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą uległ wypadkowi, w którym ten był ofiarą. Naprawa samochodu jest opłacana z obowiązkowego ubezpieczenia OC sprawcy. Samochód, to samochód osobowy wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie będący składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą nie jest samochodem ciężarowym i nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Z wniosku wynika również, iż wydatek na naprawę samochodu nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż o ile faktycznie ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na naprawę przedmiotowego samochodu, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, wówczas Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z przedmiotową usługą naprawy samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy jednakże zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy wydatek poniesiony na naprawę samochodu może być uznany za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, gdyż jak wskazano wyżej Wnioskodawca, w piśmie z dnia 26 lipca 2010 r., wskazał, aby jego zapytanie zostało rozpatrzone w zakresie jednego stanu faktycznego, tj. w zakresie podatku od towarów i usług. Stąd też zawarte we własnym stanowisku stwierdzenie Wnioskodawcy, iż wydatek na naprawę samochodu nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego, bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, to jest stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.