IBPP2/443-432/011/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 29 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 28 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania premii pieniężnych (bonusów) wypłacanych kontrahentom zagranicznym za wynagrodzenie za usługę - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 28 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania premii pieniężnych (bonusów) wypłacanych kontrahentom zagranicznym za wynagrodzenie za usługę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów kontrahentom zagranicznym z krajów unijnych i z krajów trzecich. Wnioskodawca udziela swoim kontrahentom zagranicznym premii (bonusów) pieniężnych za ustalone okresy z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów przy sprzedaży do kontrahentów swoich towarów.

W piśmie z dnia 22 czerwca 2011 r. Wnioskodawca wskazał, że do wypłaty przez niego kontrahentom zagranicznym premii pieniężnych, bonusów nie jest wymagane aby podejmowali jakiekolwiek dodatkowe działania, nie muszą spełniać dodatkowych warunków, poza osiągnięciem określonego pułapu obrotów w określonym czasie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 22 czerwca 2011 r.):

Czy premie pieniężne, bonusy, które Wnioskodawca wypłaca kontrahentom są wynagrodzeniem za usługę.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że udzielona kontrahentom zagranicznym premia pieniężna (bonus) za ustalone okresy z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów przy zakupie przez nich towarów Wnioskodawcy związana jest z określonym zachowaniem nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę (kontrahenta zagranicznego) otrzymującego taką premię. Ponadto udzielenie premii pieniężnej stanowi odrębne świadczenie od samej sprzedaży, ponieważ aby uzyskać prawo do takiej premii należy spełnić dodatkowe warunki, tj. kontrahent zagraniczny musi uzyskać określoną wartość zakupów. Wnioskodawca udzielając premii pieniężnych gratyfikuje współpracę z kontrahentem. Można uznać, iż tym sposobem zamierza zmotywować klientów również do dalszej współpracy. Świadczenie Wnioskodawcy jest powiązane ze świadczeniem (zachowaniem) kontrahentów (nabywaniem towarów od Wnioskodawcy). Wypłata premii nie ma charakteru dobrowolnego. W razie spełnienia przez kontrahenta zagranicznego określonych wymogów Wnioskodawca jest zobligowany do dodatkowego świadczenia pieniężnego.

Innymi słowy powstaje relacja zobowiązaniowa, którą należy traktować jako świadczenie usług. Skoro udzielona premia pieniężna związana jest z określonym zachowaniem nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, to usługi te podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W celu ustalenia po czyjej stronie powstanie obowiązek rozliczenia podatku od powyższej usługi, należy określić miejsce jej świadczenia. Zgodnie z art. 28b, ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (z zastrzeżeniem określonych w ustawie wyjątków). Dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług została wprowadzona definicja podatnika, za którego uznaje się m.in. podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na rezultat czy cel tej działalności (art. 26a ust. 1 pkt 1). W kontekście powyższej definicji podatnika, stanowisko odnosić należy zarówno do relacji z kontrahentami z państw członkowskich UE innych niż Polska, jak i z państw nie należących do UE. Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na fakt iż kontrahent zagraniczny nabywając od Wnioskodawcy towary o określonej wartości/ilości realizuje na jego rzecz usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1, więc podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu tej usługi będzie Wnioskodawca jako jej usługobiorca. Jednocześnie brak szczególnej regulacji dla opisywanych usług nakazuje zastosowanie podstawowej stawki podatku, która na dzień składania wniosku wynosi 23%. Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT import usług Spółka jest obowiązana udokumentować fakturą wewnętrzną. Równocześnie podatek należny stanowi dla Spółki podatek naliczony do odliczenia na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4.

Podsumowując, przyznanie przez Wnioskodawcę kontrahentom zagranicznym premii pieniężnych (bonusu) implikuje po stronie Wnioskodawcy obowiązek rozpoznania importu usług ze stawkę 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4;

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Usługa, w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę, a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży towarów kontrahentom zagranicznym z krajów unijnych i z krajów trzecich. Wnioskodawca udziela swoim kontrahentom zagranicznym premii (bonusów) pieniężnych za ustalone okresy z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów przy sprzedaży do kontrahentów swoich towarów. Do wypłaty przez niego kontrahentom zagranicznym premii pieniężnych, bonusów nie jest wymagane aby podejmowali jakiekolwiek dodatkowe działania, nie muszą spełniać dodatkowych warunków, poza osiągnięciem określonego pułapu obrotów w określonym czasie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w opisanym przypadku otrzymane przez kontrahentów premie, bonusy pieniężne nie są w żaden sposób związane z uzyskaniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywanych, przez tych kontrahentów zakupów o określonym wolumenie. Tym samym należy uznać, iż w tym przypadku otrzymujący premię nie świadczy na rzecz Wnioskodawcy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Skoro w zaistniałej sytuacji nie ma świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, rozważania co do miejsca świadczenia usług są bezprzedmiotowe. W związku z tym, że nie może mieć miejsca import usług, u Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek podatkowy z tego tytułu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zwrócić uwagę, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii stosowania rabatów, ponieważ nie było to przedmiotem zapytana.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.