IBPP2/443-431/09/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2009 r. (data wpływu 8 czerwca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lipca 2009 r. (data wpływu 24 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy udzielenie innemu podmiotowi oprocentowanej pożyczki stanowi świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy czynność ta będzie zwolniona od podatku jako usługa finansowa w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy udzielenie innemu podmiotowi oprocentowanej pożyczki stanowi świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy czynność ta będzie zwolniona od podatku jako usługa finansowa w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 20 lipca 2009 r. (data wpływu 24 lipca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - spółka kapitałowa będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadząca działalność gospodarczą w przedmiocie produkcji i sprzedaży leków i wyrobów farmaceutycznych, zamierza udzielić innej spółce kapitałowej, również będącej podatnikiem tego podatku, oprocentowanej pożyczki. Pomiędzy podatnikami dojdzie do zawarcia umowy cywilnoprawnej, mocą której strony ustalą należne pożyczkodawcy wynagrodzenie w postaci oprocentowania kapitału pożyczkodawcy, z którego korzystać będzie pożyczkobiorca. Do przedmiotu działalności pożyczkodawcy, zgodnie z wpisami w rejestrze przedsiębiorców w KRS, nie należy udzielanie pożyczek. Pożyczkodawca nie będzie udzielał pożyczek w sposób częstotliwy, będzie to raczej miało charakter sporadyczny (kilka umów w ciągu roku).

W piśmie uzupełniającym z dnia 20 lipca 2009 r. Wnioskodawca oświadczył, iż numer PKWiU usługi pośrednictwa finansowego, o której mowa we wniosku, to 65.22.1.-00.90 - Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym, pozostałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie pożyczki przez spółkę kapitałową innej spółce kapitałowej, w przypadku gdy spółka udzielająca pożyczki dokonuje tego sporadycznie, stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnioną od podatku od towarów i usług jako usługa pośrednictwa finansowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji udzielenie na mocy umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy podatnikami podatku od towarów i usług, oprocentowanej pożyczki stanowić będzie usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług niezależnie od tego, ile takich umów zawiera wnioskodawca (pożyczkodawca). Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 przywołanej ustawy jako usługa pośrednictwa finansowego wskazana w załączniku 4 do ustawy, czynność ta zwolniona będzie od podatku od towarów i usług. Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

W art. 15 ustawy ustawodawca wskazuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustawodawca definiując działalność gospodarczą w ust. 2 przywołanego artykułu wskazał, że działalność taka obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą więc do wniosku, że działalnością gospodarczą będzie nawet pojedyncza czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy, tj. stały i powtarzalny, przy czym czynność ta powinna być wykonana przez podmiot wskazany w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla uznania więc konkretnego działania za czynność podjętą w ramach działalności gospodarczej warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika VAT, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub osoba wykonująca wolny zawód. Wówczas wykonywanie przezeń czynności może spowodować, że w odniesieniu do tych czynności zostanie on uznany za podatnika VAT (zob. wyrok WSA w Warszawie z 4 września 2008, sygn. akt III SA/Wa 739/08, LEX nr 465823). Wnioskodawca zwrócił uwagę, że ustawodawca w art. 15 ust. 1 wskazał, że podatnikiem będzie podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Nawet jeżeli podatnik zamierza wykonywać określoną działalność w sposób częstotliwy, w przedmiotowym przypadku - zamierza udzielać pożyczek w celu osiągnięcia zysku z oprocentowania - a oferowane przez niego warunki pożyczki nie zainteresują innych potencjalnych pożyczkobiorców, to jednorazowa czynność polegająca na udzieleniu pożyczki stanowiącej usługę w rozumieniu ustawy o podatku od czynności od cywilnoprawnych winna być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu tejże ustawy. W doktrynie prawa podatkowego spotkać można słuszne stanowisko, zgodnie z którym nie jest konieczne faktyczne kontynuowanie działalności, wystarczający jest zamiar jej kontynuowania (prowadzenia częstotliwie), choćby nawet po dokonaniu jednorazowej czynności podmiot zaprzestał dalszego prowadzenia działalności gospodarczej (zob. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2009, wyd. III).

Za przyjęciem powyższego stanowiska przemawia również teza wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 września 2008 r. w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 864/08 przez "usługi" na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozumieć należy wyłącznie świadczenie dwustronne, wzajemne (M. Podatkowy 2008/11/7). W przedmiotowej sprawie spółka zamierza udzielić innej spółce oprocentowanej pożyczki, wobec czego należy uznać, że zawarta pomiędzy stronami umowa, w której jedna ze stron zobowiąże się udzielić drugiej pożyczki w pieniądzu, a druga zapłacić pożyczkodawcy z tego tytułu wynagrodzenie w postaci oprocentowania, stanowić będzie usługę pośrednictwa finansowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydawanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa art. 119.

Zgodnie z treścią art. 720 § 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - spółka kapitałowa będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadząca działalność gospodarczą w przedmiocie produkcji i sprzedaży leków i wyrobów farmaceutycznych, zamierza udzielić innej spółce kapitałowej, również będącej podatnikiem tego podatku, oprocentowanej pożyczki. Pomiędzy podatnikami dojdzie do zawarcia umowy cywilnoprawnej, mocą której strony ustalą należne pożyczkodawcy wynagrodzenie w postaci oprocentowania kapitału pożyczkodawcy, z którego korzystać będzie pożyczkobiorca. Do przedmiotu działalności pożyczkodawcy, zgodnie z wpisami w rejestrze przedsiębiorców w KRS, nie należy udzielanie pożyczek. Pożyczkodawca nie będzie udzielał pożyczek w sposób częstotliwy, będzie to raczej miało charakter sporadyczny (kilka umów w ciągu roku).

Wobec powyższego czynność udzielenia pożyczek spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku udzielania pożyczek można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez Wnioskodawcę na określony czas. Z kolei pożyczkodawca, którym w tym przypadku jest Wnioskodawca, zobowiązany jest do udostępnienia kapitału. Jednocześnie jest to usługa odpłatna, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie w postaci odsetek od udostępnionego kapitału. W świetle powyższego spełniony jest warunek, iż udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek ma charakter świadczenia wzajemnego, gdzie w ramach odpłatnej umowy zobowiązaniowej jedna ze stron jest bezpośrednim beneficjentem zobowiązania.

Biorąc powyższe pod uwagę, udzielanie pożyczek przez Wnioskodawcę jest czynnością mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie VAT. Ponadto, ze względu na powyższe nie jest istotne dla celów powyższej podatku VAT czy dana działalność została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego, ani nawet faktyczna częstotliwość jej wykonywania, jeżeli podatnik ma zamiar wykonywać daną czynność kilkukrotnie w przyszłości.

Co do zasady, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W poz. 3 powyższego załącznika wymienione są usługi pośrednictwa finansowego - sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol "ex" oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania. W związku z powyższym istotne w przedmiotowej sprawie jest właściwe zaklasyfikowanie wykonywanych usług przez Podatnika do odpowiedniego symbolu PKWiU.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca oświadczył, iż numer PKWiU usługi pośrednictwa finansowego, o której mowa we wniosku, to 65.22.1.-00.90 - Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym, pozostałe.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż o ile faktycznie usługi świadczone przez Wnioskodawcę, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.22.1.-00.90 - Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym, pozostałe, to wówczas korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy oraz przestawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawca, wykonując, mające charakter sporadyczny, czynności polegające na udzielaniu pożyczek innemu podmiotowi, wykonuje czynności, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, przy czym o ile faktycznie usługi o których mowa we wniosku, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.90, to wówczas korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji czynności udzielania pożyczek według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Ł. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Ł.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.