IBPP2/443-43/07/BM /KAN-294/08/KAN-1990/11/KAN-1992/11/07 - Korekta podatku należnego VAT w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana R. przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2007 r. (data wpływu 9 sierpnia 2007 r.), uzupełnionym dnia 5 września 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne - jest nieprawidłowe

W dniu 9 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne. Pismem z dnia 30 sierpnia 2007 r. znak: IBPB1/443-58/07/AB wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona opłata. W dniu 5 września 2007 r. wniosek uzupełniono poprzez wniesienie dodatkowej opłaty w kwocie 75,00 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik, właściciel stacji benzynowej, wskazał we wniosku, iż dłużnik zalegał na rzecz jego firmy z płatnościami na kwotę 212.859,05 zł. Wobec powyższego skierował on sprawę do sądu i w dniu 28 lutego 2006 r. otrzymał nakaz zapłaty - wyrok sądowy na ww. kwotę. Dłużnik nie zapłacił powyższej kwoty, dlatego sprawę skierowano do komornika celem wyegzekwowania przedmiotowej kwoty. Wartość netto z wyroku w wysokości 174.474,63 zł, po uprzednim utworzeniu odpisu aktualizującego, zaliczono do kosztów uzyskania przychodów. W dniu 18 grudnia 2006 r. komornik sądowy, na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. wydał postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w całości. W związku z powyższym w dniu 31 grudnia 2006 r. w księgach firmy rozwiązano odpis aktualizujący wartość należności w kwocie 212.859,05 zł.

Ponadto Wnioskodawca posiada wobec tego samego dłużnika zaległą wierzytelność w kwocie 19.191,91 zł. Wartość netto tej wierzytelności, czyli kwotę 15.731,07 zł. Podatnik również zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. W deklaracjach VAT-7 za styczeń, luty, marzec 2007 r. Podatnik odliczył VAT od nieściągalnych wierzytelności w wysokości 41.845 zł od kwoty 212.859,05 zł (objętej wyrokiem sądowym) oraz od kwoty 19.191,91 zł (bez wyroku sądowego) zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniach 7 i 8 listopada 2007 r. do tut. organu wpłynęły pisma Wnioskodawcy będące uzupełnieniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w których Wnioskodawca wskazał, iż zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 89a ust. 2 pkt 1-6 ustawy o podatku od towarów i usług. Stwierdził ponadto, iż faktury, będące podstawą do odpisania wierzytelności, były wystawione w okresie od dnia 13 czerwca 2005 r. do dnia 7 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca odniósł się również do art. 89a ust. 5 i ust. 6 ww. ustawy, wskazując, iż wraz ze złożoną deklaracją, w której dokonano korekty VAT, zostało złożone pismo do właściwego urzędu skarbowego z zawiadomieniem o korekcie. W dniu złożenia deklaracji VAT, w której dokonano korekty, Podatnik przesłał do dłużnika zawiadomienie o tym fakcie (za potwierdzeniem odbioru) a kopię tego zawiadomienia przesłał do urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwoty 19.191,91 zł można było odliczyć podatek VAT zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy jego postępowanie w wyżej opisanej sprawie jest słuszne. Podatnik posiada wyrok sądowy na kwotę 212.859,05 zł. Komornik w postanowieniu umorzył postępowanie egzekucyjne w całości, wskazując w uzasadnieniu, że dłużnik nie posiada mienia podlegającego zajęciu. Jego zdaniem, jeżeli komornik nie może wyegzekwować od dłużnika kwoty 212.859,05 zł, to logicznym stwierdzeniem jest, że kwoty 19.191,91 zł też nie wyegzekwuje. Na tej podstawie Podatnik uznał, iż kwota 19.191,91 zł spełnia warunki wierzytelności nieściągalnej. Zdaniem Wnioskodawcy mógł on zaliczyć wartość netto ww. kwoty do kosztów uzyskania przychodu. Następstwem tego było rozliczenie podatku od nieściągalnych wierzytelności również od kwoty 19.191,91 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Dokonując oceny przedstawionego wyżej stanowiska Wnioskodawcy, należy wstępnie zwrócić uwagę, że powołany przepis art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy możliwości skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, stanowiących koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Nie reguluje on natomiast, co sugeruje sformułowane przez Wnioskodawcę zapytanie, kwestii prawa do odliczenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, stanowiących koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 2-7. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna.

Art. 89a ust. 2 stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

W myśl ust. 3 i 4 ww. przepisu korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy następujący po miesiącu, w którym dłużnik otrzymał zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Na podstawie art. 89a ust. 5 i 6 ww. ustawy podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1 właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Przepisów ust. 1 - 6 nie stosuje się, co stanowi art. 89a ust. 7, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4. Z przywołanego powyżej przepisu art. 89a ww. ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem koniecznym do zastosowania tego przepisu jest okoliczność, iż wierzytelność, o której mowa w tym przepisie, jest wierzytelnością nieściągalną stanowiącą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Nie jest to jednak warunek wystarczający do zastosowania tego przepisu. Warunkiem takim jest spełnienie wymogów zawartych w ust. 2-7 ww. art. 89a.

Tak więc zastosowanie przepisu wymaga spełnienia jednocześnie warunku koniecznego, jak też wystarczającego. Jeżeli jednak nie zostanie spełniony warunek konieczny to nawet spełnienie jedynie warunku wystarczającego nie daje możliwości zastosowania przepisu.

W przedmiotowej sprawie warunkiem koniecznym aby podatnik mógł skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne jest uznanie jej za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Poruszona przez Wnioskodawcę w ww. wniosku kwestia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności w kwocie 19.191,91 zł była przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2007 r. znak: IBPB1/415-58/07/AB uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż wierzytelność w kwocie 19.191,91 zł spełnia warunki wierzytelności nieściągalnej i w związku z tym wartość netto ww. kwoty stanowi koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

W tej sytuacji w przedmiotowej sprawie nie może znaleźć zastosowanie art. 89a ww. ustawy o podatku od towarów i usług bowiem przepis ten daje podatnikowi możliwość skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, stanowiących koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Jednocześnie należy zauważyć, że nawet spełnienie przez Wnioskodawcę wymogów wskazanych w art. 89a ust. 2-7 ustawy pozostaje, z przyczyn wskazanych powyżej, bez wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie. Reasumując, Podatnik nie ma możliwości skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku przedmiotowej wierzytelności.

Zatem stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.