IBPP2/443-423/09/RSz

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy od wartości darowizny jednostka budżetowa (obdarowany) ma obowiązek odprowadzić podatek VAT w wysokości 7% czy 22% - jest prawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy od wartości darowizny jednostka budżetowa (obdarowany) ma obowiązek odprowadzić podatek VAT w wysokości 7% czy 22%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako jednostka budżetowa otrzymał w ramach umowy - darowizny okna plastikowe, których montaż nastąpił na koszt darczyńcy. Jak wynika z umowy - darowizny wartość przedmiotu darowizny wraz z montażem wynosi 10.262 zł (za 10 szt okien) plus należny podatek VAT. Darczyńcą jest spółka z o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wartości darowizny jednostka budżetowa (obdarowany) ma obowiązek odprowadzić podatek VAT w wysokości 7% czy 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek VAT jest nienależny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Należy zauważyć, iż zawarta w ww. przepisie konstrukcja podatku od towarów i usług, w odniesieniu do transakcji dostawy towarów na terenie kraju, wiąże powstanie obowiązku podatkowego w zakresie tego podatku z czynnością dostawy (sprzedaży, zbycia) towarów, a nie z ich nabyciem lub otrzymaniem. Zatem, za wyjątkiem sytuacji przewidzianych w Dziale XII ustawy o VAT, to na dostawcy (sprzedawcy, zbywcy) a nie nabywcy ciąży obowiązek w zakresie opodatkowania danej transakcji dostawy towarów na terenie kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

W świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, darowiznę należy traktować jako szczególny przypadek transakcji nieodpłatnego przekazania towarów, która w rozumieniu tej ustawy stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu, jeżeli przy ich nabyciu przysługiwało odliczenie podatku naliczonego. Z uwagi na to, że ww. ustawa nie zawiera definicji pojęcia "darowizna", należy posiłkować się definicją wynikającą z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z definicji powyższej wynika, że darowizna jest umową nazwaną umożliwiającą dokonywanie przysporzeń majątkowych bez ekwiwalentu.

W świetle powołanych wyżej przepisów do darowizny jako czynności zrównanej, na mocy przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, z dostawą towarów, ma zastosowanie regulacja wskazana w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Konsekwentnie zatem, skoro dokonanie dostawy towarów na terenie kraju wywołuje obowiązki podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług u dostawcy, a nie nabywcy to w przypadku darowizny dokonanej na terenie kraju, obowiązki w zakresie podatku od towarów i usług ciążyć będą na darczyńcy, a nie na obdarowanym.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdził, iż jako jednostka budżetowa otrzymał w ramach umowy - darowizny okna plastikowe, których montaż nastąpił na koszt darczyńcy. Tak więc Wnioskodawca występuje tu jako obdarowany, a nie darczyńca. Skoro zatem, w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca jest obdarowanym, to otrzymanie ww. darowizny nie wywołuje u Wnioskodawcy żadnych skutków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko - Biała.