IBPP2/443-422/11/ABu

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-422/11/ABu

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2011 r. (data wpływu 25 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 15 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT z faktury dokumentującej zakup quada oraz z tytułu nabycia paliwa do tego quada - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 15 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku VAT z faktury dokumentującej zakup quada oraz z tytułu nabycia paliwa do tego quada.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i będzie świadczył usługi w zakresie organizacji imprez integracyjnych dla firm oraz wypożyczania pojazdów typu quad. Zakupił taki pojazd na podstawie faktury VAT płacąc za niego przelewem (w planach jest zakup większej ich ilości) i zamierza wykorzystywać go w działalności gospodarczej. Pojazd ten nie spełnia wymagań zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 1-6.

Pojedyncze wypożyczenie tych pojazdów będzie na okres kilku godzin albo dni. Podatnik planuje świadczyć te usługi przez cały okres swojej działalności, a na pewno będzie to kilka lat. Quady wynajmowane byłyby wraz z paliwem (nabytym na koszt przedsiębiorcy), oczywiście za pobraniem stosownych opłat zgodnie z cennikiem świadczonych usług, które dla wynajmującego stanowiłyby przychód z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z dnia 14 czerwca 2011 r.):

Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia VAT w pełnej wysokości z faktury dokumentującej zakup quada oraz od nabywanego do tego pojazdu paliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 3 ust. 2 pkt 7b ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, Wnioskodawca uważa, że miał prawo do pełnego odliczenia VAT z faktury zakupu quada oraz z faktur dotyczących nabycia paliwa do niego. Pojazd ten nie spełnia warunków zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 1-6, ale spełnia te wymienione w pkt 7b. Mowa w nim jest o oddaniu w odpłatne używanie pojazdu na podstawie umowy o podobnym charakterze do umowy najmu - czyli tak jak planuje podatnik, przez okres co najmniej 6 miesięcy - w przypadku podatnika pojedyncze wypożyczenie będzie trwało kilka godzin albo dni, ale w ofercie świadczonych usług będzie przynajmniej przez kilka lat. W art. 4 jest mowa o braku prawa do odliczenia podatku VAT, jednak podatnika to nie dotyczy, gdyż spełnia warunki z art. 3 ust. 2 pkt 7b. w związku z tym przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji są przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), ponieważ Wnioskodawca wskazał, że oczekuje interpretacji przepisów tej właśnie ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2. ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Analiza przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ww. ustawy odnoszące się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest przeznaczenie pojazdów na wynajem na okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Natomiast, zgodnie z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż przewidziany przepisem ww. art. 4 ustawy nowelizującej, zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tylko tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tj. pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Nie dotyczy on zatem pojazdów samochodowych, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone regulacji ust. 1 tego artykułu.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochód osobowy, czy pojazd samochodowy.

Zgodnie z art. 2 pkt 31, pkt 33 i pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), pojazd to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane. Pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

W oparciu o załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968 z późn. zm.) stwierdza się, że pojazd typu quad kwalifikowany jest jako "pojazd samochodowy inny", podrodzaj "czterokołowiec".

Zakwalifikowanie quada do pojazdów samochodowych, wynika także z Konwencji o ruchu drogowym, podpisanej w Genewie w dniu 19 września 1949 r., która została przez nasze Państwo ratyfikowana i opublikowana w 1959 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 321 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 konwencji, pojazd samochodowy oznacza każdy pojazd poruszający się po drogach o własnym napędzie przy pomocy urządzenia mechanicznego, przeznaczony zazwyczaj do transportu osób lub towarów, a nie będący pojazdem poruszającym się po szynach lub połączonym z przewodami elektrycznymi.

Mając powyższe na uwadze należy uznać quady za pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i będzie świadczył usługi w zakresie organizacji imprez integracyjnych dla firm oraz wypożyczania pojazdów typu quad. Zakupił taki pojazd na podstawie faktury VAT płacąc za niego przelewem (w planach jest zakup większej ich ilości) i zamierza wykorzystywać go w działalności gospodarczej. Pojazd ten nie spełnia wymagań zawartych w art. 3 ust. 2 pkt 1-6. Pojedyncze wypożyczenie tych pojazdów będzie na okres kilku godzin albo dni. Podatnik planuje świadczyć te usługi przez cały okres swojej działalności, a na pewno będzie to kilka lat. Quady wynajmowane byłyby wraz z paliwem (nabytym na koszt przedsiębiorcy), oczywiście za pobraniem stosownych opłat zgodnie z cennikiem świadczonych usług, które dla wynajmującego stanowiłyby przychód z działalności gospodarczej.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do opisanego przez Wnioskodawcę zaistniałego stanu faktycznego należy rozważyć czy w przypadku Wnioskodawcy znajduje zastosowanie wyłączenie wymienione w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej. W myśl tego przepisu, przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

A zatem skorzystanie przez podatnika z cyt. wyżej przepisu jest możliwe pod warunkiem, iż przedmiotem jego działalności jest oddanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zaistniałego stanu faktycznego (a więc stanu który zaistniał, miał już miejsce), nie wynika aby przedmiotem działalności Wnioskodawcy było właśnie oddanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów). W opisie sprawy Wnioskodawca stwierdził jedynie, że będzie świadczył usługi w zakresie organizacji imprez interpretacji oraz wypożyczania pojazdów typu quad. Nie jest zatem możliwe potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy, iż przysługiwało mu w zaistniałym stanie faktycznym prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktury zakupu quada oraz z faktur dotyczących nabycia paliwa do niego, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie wykazał iż spełnił warunki określone w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej.

Należy także zauważyć, iż skoro Wnioskodawca już nabył paliwo do tego quada, to paliwo to nie było wykorzystane w związku z planowaną dopiero działalnością wypożyczania (wynajmu). Istotne jest wykazanie związku pomiędzy zakupami paliwa a działalnością, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej w sytuacji gdyby Wnioskodawca wykonywał również inną działalność.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl