IBPP2/443-421/13/RSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-421/13/RSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2013 r. (data wpływu 10 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 24 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku VAT wynikającego z niezapłaconej faktury sprzedaży - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku VAT wynikającego z niezapłaconej faktury sprzedaży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 24 lipca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 17 lipca 2013 r. znak: IBPP2/443-421/13/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 24 października 2011 r. Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży nr..... na kwotę brutto 89.224,72 zł w tym VAT 16.684,30 zł za dostarczony towar i wykonane prace montażowe z terminem płatności na dzień 31 października 2011 r. dla P.... Faktura została wykazana w księdze przychodów i rozchodów za... r. pod numerem pozycji... oraz w rejestrze sprzedaży VAT za... pod numerem.... W związku z brakiem zapłaty w dniu 4 lutego 2013 r. wysłano pismo informujące kontrahenta, firmę R. o zamiarze dokonania korekty w przypadku nieuregulowania należności w terminie 14 dni od otrzymania tego pisma. Korespondencja została wysłana za zwrotnym potwierdzeniem odbioru przesyłką poleconą i wróciła do Wnioskodawcy z adnotacją "adresat wyprowadził się" z pieczęcią urzędu pocztowego z datą 6 lutego 2013 r. Wnioskodawca sprawdził aktualne adresy firmy R. w CEIDG (wydruk z dnia.....), gdzie jako adres siedziby i adres do doręczeń korespondencyjny wymieniony jest adres, na który wysłana została korespondencja.

Również wysłano w dniu 19 lutego 2013 r. wniosek do Urzędu Skarbowego (właściwego miejscowo dla firmy R.) z prośbą o informację o statusie podatnika VAT, skąd otrzymano zaświadczenie z dnia 26.02,2013 r. o statusie firmy R. jako czynnego podatnika w okresie kiedy była wystawiona wzmiankowana faktura do dnia wystawienia zaświadczenia, a także potwierdzenie adresu, który zgadza się z tym, pod który wysyłana była korespondencja Wnioskodawcy. Pismem z dnia 7 marca 2013 r. wysłanym przesyłką poleconą w dniu 8 marca 2013 r. Wnioskodawca poinformował Urząd Skarbowy o zamiarze, powodach i szczegółach korekty. Ponieważ nie było żadnego odzewu ze strony dłużnika - firmy R. na informację o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego z tytułu przedmiotowej faktury, w dniu 15 kwietnia 2013 r. złożono deklarację VAT za marzec 2013 r. z uwzględnieniem korekty VAT należnego z tytułu niezapłaconej przez firmę R. faktury....

O fakcie tym Wnioskodawca zawiadomił pismami poleconymi ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru z dnia 17 kwietnia 2013 r. zarówno Urząd Skarbowy jak i firmę R. Zwrotka z Urzędu Skarbowego wróciła z potwierdzeniem odbioru pisma w dniu 18 kwietnia 2013 r., natomiast pismo od firmy R. wróciło z adnotacją "adresat wyprowadził się" z pieczęcią urzędu pocztowego z datą 19 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca podkreślił, że w celu rzetelnego sprawdzenia danych do korespondencji sprawdził stan wpisu firmy R. w CEIDG - aby ewentualnie jeszcze raz wysłać korespondencję na właściwy adres i stwierdził, że adres do korespondencji widniejący w ewidencji zgadza się z tym, na który wysłał korespondencję, czyli jest to ulica Z.,... (wydruk z CEIDG z dnia...). Z wpisu wynika, że działalność gospodarcza została zawieszona z dniem 14 marca 2013 r., ale adres do doręczeń pozostaje niezmiennie ten sam i nie jest wskazany żaden inny.

Wnioskodawca w ww. piśmie z dnia 22 lipca 2013 r. w uzupełnieniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wskazał, że:

1. Obie strony, zarówno dłużnik jak i wierzyciel w chwili dokonywania transakcji sprzedaży byli czynnymi podatnikami VAT, niebędącymi w trakcie postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji.

2. Deklaracja VAT za marzec 2013 r. w której uwzględniono korektę podatku VAT z tytułu niezapłaconej faktury, została złożona przez wnioskodawcę w dniu 15 kwietnia 2013 r. Dłużnik, jak wynika z zapisu w CEIDG, w dniu 12 marca 2013 r. zawiesił działalność (lecz jej nie zlikwidował). Podatek VAT odliczono za miesiąc, w którym dłużnik był czynnym podatnikiem VAT.

3. Wierzytelność z tytułu przedmiotowej faktury nie została zbyta przez wnioskodawcę podmiotowi trzeciemu.

4. Pomiędzy wnioskodawcą a dłużnikiem nie występuje związek opisany w art. 32 ust, 2-4 ww. ustawy o VAT i nie zachodzą przesłanki określone przepisem art. 32 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako nr 1):

Czy w obecnej sytuacji faktycznej i prawnej Wnioskodawca mógł skorygować podatek VAT wynikający z powołanej powyżej niezapłaconej faktury sprzedaży.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, dołożył on wszelkiej staranności aby skutecznie doręczyć zawiadomienia o czynionych przez niego krokach. W dniu 15 kwietnia b.r. Wnioskodawca skorygował VAT o należny VAT ujęty w deklaracji VAT za październik 2011 r. z pełnym przekonaniem, że jest to uzasadnione i zgodne z obowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej również ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1.

dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;

2.

wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;

3.

wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;

4.

wierzytelności nie zostały zbyte;

5.

od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

6.

wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia.

W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z ust. 7 ww. artykułu. przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 24 października 2011 r. Wnioskodawca wystawił fakturę sprzedaży nr.... na kwotę brutto 89.224,72 zł w tym VAT 16.684,30 zł za dostarczony towar i wykonane prace montażowe z terminem płatności na dzień 31 października 2011 r. dla P..... Faktura została wykazana w rejestrze sprzedaży VAT za 10/2011. W związku z brakiem zapłaty w dniu 4 lutego 2013 r. wysłano pismo informujące kontrahenta, firmę R, o zamiarze dokonania korekty w przypadku nieuregulowania należności w terminie 14 dni od otrzymania tego pisma. Korespondencja została wysłana za zwrotnym potwierdzeniem odbioru przesyłką poleconą i wróciła do Wnioskodawcy z adnotacją "adresat wyprowadził się" z pieczęcią urzędu pocztowego, z datą 6 lutego 2013 r. Wnioskodawca sprawdził aktualne adresy firmy R, w CEIDG (wydruk z dnia 15 lutego 2013 r.), gdzie jako adres siedziby i adres do doręczeń korespondencyjny wymieniony jest adres, na który wysłana została korespondencja. Również wysłano w dniu 19 lutego 2013 r. wniosek do Urzędu Skarbowego (właściwego miejscowo dla firmy R.) z prośbą o informację o statusie podatnika VAT, skąd otrzymano zaświadczenie z dnia 26.02,2013 r. o statusie firmy R. jako czynnego podatnika w okresie kiedy była wystawiona wzmiankowana faktura do dnia wystawienia zaświadczenia, a także potwierdzenie adresu, który zgadza się z tym, pod który wysyłana była korespondencja Wnioskodawcy. Pismem z dnia 7 marca 2013 r. wysłanym przesyłką poleconą w dniu 8 marca 2013 r. Wnioskodawca poinformował Urząd Skarbowy o zamiarze, powodach i szczegółach korekty. Ponieważ nie było żadnego odzewu ze strony dłużnika - firmy R. na informację o zamiarze skorygowania podatku VAT należnego z tytułu przedmiotowej faktury, w dniu 15 kwietnia 2013 r. złożono deklarację VAT za marzec 2013 r. z uwzględnieniem korekty VAT należnego z tytułu niezapłaconej przez firmę R. faktury....

O fakcie tym Wnioskodawca zawiadomił pismami poleconymi ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru z dnia 17 kwietnia 2013 r. zarówno Urząd Skarbowy jak i firmę R. Zwrotka z Urzędu Skarbowego wróciła z potwierdzeniem odbioru pisma w dniu 18 kwietnia 2013 r., natomiast pismo od firmy R. wróciło z adnotacją "adresat wyprowadził się" z pieczęcią urzędu pocztowego z datą 19 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca podkreślił, że w celu rzetelnego sprawdzenia danych do korespondencji sprawdził stan wpisu firmy R. w CEIDG - aby ewentualnie jeszcze raz wysłać korespondencję na właściwy adres i stwierdził, że adres do korespondencji widniejący w ewidencji zgadza się z tym, na który wysłał korespondencję). Z wpisu wynika, że działalność gospodarcza została zawieszona z dniem 14 marca 2013 r., ale adres do doręczeń pozostaje niezmiennie ten sam i nie jest wskazany żaden inny.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Obie strony, zarówno dłużnik jak i wierzyciel w chwili dokonywania transakcji sprzedaży byli czynnymi podatnikami VAT, niebędącymi w trakcie postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji.

2. Deklaracja VAT za marzec 2013 r. w której uwzględniono korektę podatku VAT z tytułu niezapłaconej faktury, została złożona przez wnioskodawcę w dniu 15 kwietnia 2013 r. Dłużnik, jak wynika z zapisu w CEIDG, w dniu 12 marca 2013 r. zawiesił działalność (lecz jej nie zlikwidował). Podatek VAT odliczono za miesiąc, w którym dłużnik był czynnym podatnikiem VAT.

3. Wierzytelność z tytułu przedmiotowej faktury nie została zbyta przez wnioskodawcę podmiotowi trzeciemu.

4. Pomiędzy wnioskodawcą a dłużnikiem nie występuje związek opisany w art. 32 ust, 2-4 ww. ustawy o VAT i nie zachodzą przesłanki określone przepisem art. 32 ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie, czy w zaistniałej sytuacji mógł on skorygować podatek VAT wynikający z ww. niezapłaconej faktury sprzedaży.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, iż zgodnie z art. 144 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. (...).

W myśl art. 146 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeżeli wniesiono o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyrażono na to zgodę.

Natomiast, zgodnie z § 2 tegoż artykułu, w razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

Z kolei, stosownie do zapisu art. 148 § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Zgodnie zaś z art. 148 § 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa pisma mogą być również doręczone:

1.

w siedzibie organu podatkowego;

2.

w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.

Z kolei, w myśl art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Zgodnie z art. 149 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Natomiast, w myśl art. 150 § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

* poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej - w przypadku doręczania pisma przez pocztę;

* pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) - w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

Z kolei, art. 150 § 1a Ordynacji podatkowej stanowi, iż adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Zgodnie z art. 150 § 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Ponadto, zgodnie z art. 153 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli adresat odmawia przyjęcia pisma przesłanego mu w sposób określony w art. 144, pismo zwraca się nadawcy z adnotacją o odmowie jego przyjęcia i datą odmowy. Pismo wraz z adnotacją włącza się do akt sprawy.

Natomiast zgodnie z § 2 tegoż przepisu, w przypadkach, o których mowa w § 1, uznaje się, że pismo doręczone zostało w dniu odmowy jego przyjęcia przez adresata.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, zauważyć należy, że możliwość skorzystania z tzw. "ulgi na złe długi" powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Jednym z warunków do skorzystania z ww. ulgi jest obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wysłał korespondencję przesyłką poleconą za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, która wróciła do niego z adnotacją "adresat wyprowadził się" z pieczęcią urzędu pocztowego. Ponadto Wnioskodawca sprawdził aktualne adresy firmy kontrahenta w CEIDG oraz otrzymał zaświadczenie z urzędu skarbowego właściwego miejscowo dla kontrahenta o statusie podatnika VAT - gdzie jako adres siedziby i adres do doręczeń korespondencji wymieniony został adres, na który wysłano korespondencję.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca wysłał przesyłkę poleconą - o zamiarze dokonania korekty w przypadku nieuregulowania należności w terminie 14 dni od otrzymania tego pisma - na adres dłużnika ujawniony w CEIDG, która wróciła do niego z adnotacją "adresat wyprowadził się", gdy jednocześnie Wnioskodawca nie mógł ustalić innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dłużnika (art. 151a Ordynacji podatkowej), to należy uznać, iż dołożył on wszelkiej staranności aby skutecznie doręczyć kontrahentowi zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wyjaśnić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w kwestii objętej pytaniem oznaczonym we wniosku jako nr 1. Natomiast zagadnienie objęte pytaniem Wnioskodawcy nr 2 jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl