IBPP2/443-419/08/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej "X" przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2008 r. (data wpływu 29 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2008 r. (data wpływu 22 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania obrotu przez osobę trzecią (Dystrybutora) na kasie rejestrującej dostawcy towaru i w lokalu należącym do Dystrybutora - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ewidencjonowania obrotu przez osobę trzecią (Dystrybutora) na kasie rejestrującej dostawcy towaru i w lokalu należącym do Dystrybutora.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2008 r. (data wpływu 22 lipca 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 lipca 2008 r. znak: IBPP2/443-419/08/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się handlem detalicznym odzieżą w swoich sklepach oznaczonych znakiem firmowym X. W przyszłości zamierza rozszerzyć działalność, w taki sposób żeby jego towary handlowe były sprzedawane klientom poprzez Dystrybutorów. Dystrybutor miałby swoją działalność gospodarczą, swój lokal. Wnioskodawca zawarłby umowę dystrybucji, na mocy której Dystrybutor będzie otrzymywał wynagrodzenie w wysokości uzależnionej od zrealizowanego poziomu sprzedaży oraz pełnomocnictwo do działania w imieniu i na rzecz Spółki umów sprzedaży dostarczonych tylko i wyłącznie towarów marki X. Z punktu widzenia Prawa Cywilnego Sprzedawcą byłby Wnioskodawca, a Dystrybutor nigdy nie stawałby się właścicielem sprzedawanego towaru. Sprzedaż detaliczna towarów byłaby ewidencjonowana na kasie fiskalnej należącej do Wnioskodawcy. Kasy byłyby umieszczane w sklepach należących do Dystrybutorów i byłyby przez nich obsługiwane. Za pomocą kasy byłby ewidencjonowany obrót towarów wyłącznie należących do Wnioskodawcy. Dystrybutor nie miałby możliwości sprzedaży żadnych towarów własnych.

Dodatkowo pismem z dnia 18 lipca 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

* Dystrybutor będzie otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne uzależnione od wysokości zrealizowanej sprzedaży,

* Dystrybutorowi nie będzie wolno sprzedawać towarów innych dostawców,

* Dystrybutorzy w swoich lokalach nie będą sprzedawać własnych towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z Ustawą o Swobodzie Działalności Gospodarczej, dystrybucja (sprzedaż) może być dokonywana w zgłoszonym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika. W związku z tym że właścicielem lokalu jest Dystrybutor i nie ma z nim podpisanej umowy najmu, podatnik (Wnioskodawca) nie może zgłosić działalności gospodarczej pod tym adresem, a co za tym idzie nie można tam zarejestrować kasy fiskalnej (dot. pytania nr 1).

Odnośnie pytania 2, według Wnioskodawcy, Umowa Dystrybucji nie jest jednoznaczna z Umową Najmu lokalu, ponieważ jest to umowa na dystrybucję towaru, a nie na najem lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wnioskodawca jest w świetle ww. ustawy podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1.

Ustawodawca odniósł obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. do dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Powyższe uregulowanie wskazuje, iż przepis ten dotyczy również podatników prowadzących sprzedaż w formie zlecenia (tu: na podstawie umowy dystrybucji), jeżeli dokonują takiej sprzedaży.

Stosownie do § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z kolei zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Przepis § 5 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia stanowi, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 5.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż Dystrybutor będzie otrzymywał pełnomocnictwo do działania w imieniu i na rzecz Spółki umów sprzedaży dostarczonych tylko i wyłącznie towarów marki X. Sprzedawcą byłby Wnioskodawca, a Dystrybutor nigdy nie stawałby się właścicielem sprzedawanego towaru. Sprzedaż detaliczna towarów byłaby ewidencjonowana na kasie fiskalnej należącej do Wnioskodawcy. Kasy byłyby umieszczane w sklepach należących do Dystrybutorów i byłyby przez nich obsługiwane. Za pomocą kasy byłby ewidencjonowany obrót towarów wyłącznie należących do Wnioskodawcy. Dystrybutor nie miałby możliwości sprzedaży żadnych towarów własnych.Ponadto Dystrybutor będzie otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne uzależnione od wysokości zrealizowanej sprzedaży oraz Dystrybutorowi nie będzie wolno sprzedawać towarów innych dostawców.

Z uwagi na powyższe, Dystrybutor będzie mógł wykonywać obowiązki ewidencyjne w imieniu Wnioskodawcy na jego kasie (jeżeli będzie to wynikać z postanowień umowy o dystrybucji i udzielonego pełnomocnictwa do działania w imieniu dostawcy towaru) pod warunkiem, że będzie prowadził wyłącznie sprzedaż na rzecz i w imieniu Wnioskodawcy (bez sprzedaży towarów własnych).

Zgodnie z art. 5 ust. 4b ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.) podatnicy prowadzący działalność gospodarczą dołączają do zgłoszenia identyfikacyjnego uwierzytelnione lub urzędowo poświadczone kopie dokumentów potwierdzających informacje objęte zgłoszeniem, w szczególności: odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, umowy spółki, dokumentu potwierdzającego uprawnienie do korzystania z lokalu lub nieruchomości, w których znajduje się siedziba, zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON, z zastrzeżeniem art. 5a ust. 2. Upoważniony pracownik przyjmujący zgłoszenie poświadcza zgodność przedstawionych odpisów tych dokumentów lub w uzasadnionych przypadkach może sporządzić taki odpis, oryginały zaś zwraca zgłaszającemu za pokwitowaniem na odpisach.

Jak wynika z postanowień przepisu § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, są zobowiązani do zgłoszenia kasy w terminie 7 dni od dnia jej fiskalizacji do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy, zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia.

Załącznik ten stanowi "Zawiadomienie podatnika o miejscu instalacji kasy rejestrującej". Z wzoru tego zawiadomienia wynika, że podatnik podaje m.in. swoje dane identyfikacyjne, nazwę, dokładny adres, NIP oraz miejsce instalacji kasy.

Powołane przepisy wskazują, iż miejsce instalacji nie musi być tożsame z miejscem siedziby, miejscem zamieszkania lub miejscem prowadzenia działalności. Przepisy te wskazują natomiast, że rejestracja kas fiskalnych, które podatnik obowiązany jest zainstalować nie jest uzależniona od zgłoszonych miejsc wykonywania działalności gospodarczej lecz od miejsc, w których faktycznie dokonywana jest sprzedaż na rzecz ww. osób.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem tut. organu, w zgłoszeniu miejsca instalacji kasy należy podać adres rzeczywistego miejsca instalacji przedmiotowych kas, tj. adres miejsca rejestracji sprzedaży przez Dystrybutorów, poprzedzony adresem głównego miejsca działalności Wnioskodawcy lub adresem jego siedziby.

Odnosząc się natomiast do kwestii czy umowa dystrybucji jest jednoznaczna z umową najmu lokalu, należy w pierwszej kolejności wyjaśnić iż tut. organ nie może stwierdzić tożsamości tych umów na podstawie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego.

Natomiast tut. organ pragnie zwrócić uwagę, iż w myśl art. 5 ust. 1 pkt 4b cyt. wyżej ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, podatnik powinien posiadać dokument potwierdzający uprawnienie do korzystania z lokalu lub nieruchomości, w których znajduje się siedziba. Jeśli zatem umowa Dystrybucji, o której mowa we wniosku nie jest dokumentem potwierdzającym uprawnienia do korzystania z lokalu, w którym prowadzona będzie ewidencja towarów, za pośrednictwem Dystrybutorów, to w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 Wnioskodawca nie wykaże w poz. B.11 "Adresy miejsc wykonywania działalności" miejsc instalacji kas tzn. miejsc użytkowania tych kas przez Dystrybutorów.

Zauważa się jednocześnie, że tut. organ nie jest upoważniony do interpretacji przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.