IBPP2/443-413/10/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 5 maja 2010 r), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

* czy zakup wierzytelności na potrzeby zwiększenia wartości majątku własnego przez podmiot niemający w przedmiocie działalności pośrednictwa finansowego i faktycznie tej działalności nieprowadzący, stanowi po stronie Nabywcy wierzytelności usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz

* czy nabycie wierzytelności w innym celu niż jego egzekucja lub dalsza odsprzedaż jest po stronie Nabywcy zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 lub innego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług.

- jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, m.in. w zakresie uznania:

* czy zakup wierzytelności na potrzeby zwiększenia wartości majątku własnego przez podmiot niemający w przedmiocie działalności pośrednictwa finansowego i faktycznie tej działalności nieprowadzący, stanowi po stronie Nabywcy wierzytelności usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT oraz

* czy nabycie wierzytelności w innym celu niż jego egzekucja lub dalsza odsprzedaż jest po stronie Nabywcy zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 lub innego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 17 czerwca 2010 r. znak: IBPP2/443-413/10/BW, IBPB II/1/436-104/10/MZ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Sp. z o.o. zamierza nabyć w drodze jednej umowy przelewu wierzytelności od 4 podmiotów (Bank A z siedziba w W., Bank B z siedziba w W., Bank X z siedzibą w M. oraz podmiotu Y z siedzibą w W.) wierzytelność przysługującą im od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą o łącznej wartości 275.140.679,36 złotych (słownie: dwieście siedemdziesiąt pięć milionów sto czterdzieści tysięcy sześćset siedemdziesiąt dziewięć złotych 36/100) za sumę 55.000.000,00 złotych (słownie: pięćdziesiąt pięć milionów złotych).

Wnioskodawca wskazał, że na dzień złożenia niniejszego wniosku nie ma w przedmiocie działalności wpisanych usług finansowych, w tym: Pozostałego pośrednictwa pieniężnego PKD 64.19.Z, Pozostałej finansowej działalności usługowej gdzie indziej niesklasyfikowanej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych PKD 64.99.Z i Pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych PKD 66.19.Z.

W zaświadczeniu REGON z Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego nie ma także wpisanych w przedmiocie działalności usług pośrednictwa finansowego sklasyfikowanych według PKWiU w sekcji J ex (65-67).

Wnioskodawca faktycznie także nie zajmuje się obrotem wierzytelnościami. Głównym celem nabycia tych wierzytelności jest zwiększenie wartości majątku własnego gdyż nabywane wierzytelności są zabezpieczone hipotekami obciążającymi nieruchomości oraz zastawami rejestrowymi obciążającymi ruchomości stanowiące już własność Wnioskodawcy.

Nabycie tych wierzytelności przez Wnioskodawcę pozwoli też na wygaszenie istniejących zabezpieczeń rzeczowych (ograniczone prawa rzeczowe, hipoteki i zastaw)

Z powyższych przyczyn celem nabycia tych wierzytelności nie jest ich dalsza egzekucja ani też sprzedaż.

Natomiast w piśmie z dnia 28 czerwca 2010 r. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że:

W związku z powyższym zadano, m.in., następujące pytania:

W piśmie z dnia 28 czerwca 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że pytania z poz. 55 wniosku w zakresie podatku od towarów i usług dotyczą stanu faktycznego przedstawionego w poz. 54 wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie wierzytelności przez podatnika nieposiadającego w zakresie przedmiotu swojej działalności pośrednictwa finansowego niezależnie od tego czy faktycznie działalność tę wykonuje czy nie, stanowi po stronie Nabywcy na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług, usługę podlegającą przepisom ustawy o podatku VAT. Jednocześnie z uwagi na cel nabycia jakim jest zwiększenie majątku własnego, a nie egzekucja wierzytelności czy też jej sprzedaż stanowią czynność, która na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, jako usługa pośrednictwa finansowego jest zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie w ust. 3 ww. artykułu ustawodawca wskazuje, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego - sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemającą osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza nabyć w drodze jednej umowy przelewu wierzytelności od czterech podmiotów wierzytelność przysługującą im od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą o łącznej wartości 275.140.679,36 złotych za sumę 55.000.000,00 złotych.

Wnioskodawca wskazał, że nabywana wierzytelność będzie wierzytelnością pieniężną wynikającą z zaciągniętego przez Dłużnika kredytu.

Ponadto wyjaśnił, że:

* Przedmiotowe wierzytelności były zabezpieczone hipotekami ustanowionymi na nieruchomościach Dłużnika.

* Nabywane wierzytelności są zabezpieczone zastawami rejestrowymi obciążającymi ruchomości stanowiące w dacie powstania zastawów rejestrowych własność dłużnika,

* Ograniczone prawa rzeczowe były ustanowione na majątku dłużnika.

Wnioskodawca wskazał także, że na dzień złożenia niniejszego wniosku nie ma w przedmiocie działalności wpisanych usług finansowych, w tym: Pozostałego pośrednictwa pieniężnego PKD 64.19.Z, Pozostałej finansowej działalności usługowej gdzie indziej niesklasyfikowanej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych PKD 64.99.Z i Pozostałej działalności wspomagającej usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych PKD 66.19.Z. W zaświadczeniu REGON z Wojewódzkiego Urzędu Statystycznego nie ma także wpisanych w przedmiocie działalności usług pośrednictwa finansowego sklasyfikowanych według PKWiU w sekcji J ex (65-67). Wnioskodawca faktycznie także nie zajmuje się obrotem wierzytelnościami. Głównym celem nabycia tych wierzytelności jest zwiększenie wartości majątku własnego gdyż nabywane wierzytelności są zabezpieczone hipotekami obciążającymi nieruchomości oraz zastawami rejestrowymi obciążającymi ruchomości stanowiące już własność Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że nabycie tych wierzytelności pozwoli też na wygaszenie istniejących zabezpieczeń rzeczowych (ograniczone prawa rzeczowe, hipoteki i zastaw).Z powyższych przyczyn celem nabycia tych wierzytelności nie jest ich dalsza egzekucja ani też sprzedaż.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny oraz zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że zamierzona przez Wnioskodawcę czynność nabycia wierzytelności stanowi świadczenie usług w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zauważyć w tym miejscu należy, iż w przypadku podatnika VAT czynnego opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają wszystkie wykonywane przez niego czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym tego podatku.Uznać zatem należy, że w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika z tytułu wykonywanej opisanej we wniosku czynności nabycia wierzytelności.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że nabycie wierzytelności przez podatnika nieposiadającego w zakresie przedmiotu swojej działalności pośrednictwa finansowego niezależnie od tego czy faktycznie działalność tę wykonuje czy nie stanowi po stronie nabywcy na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należy uznać za prawidłowe.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku. Regulacja art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy zwalnia od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym pod pozycją nr 3 wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego o symbolu PKWiU Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol ex oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Jak wskazano wyżej, usługi pośrednictwa finansowego, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT (Sekcja J ex 65-67). Oznaczenie ex uprawnia do stosowania zwolnień w zakresie ściśle określonym w ustawie, z wyłączaniem usług wymienionych w punktach od 1-9 tejże pozycji 3 ww. załącznika. W katalogu usług, w odniesieniu do których nie stosuje się zwolnienia od podatku wymieniono między innymi usługi ściągania długów oraz faktoringu, przy czym nie wskazano symbolu PKWiU identyfikującego usługi zawierające się w tej kategorii (pkt 5 poz. 3 zał. nr 4 do ustawy o VAT).

Należy zauważyć, iż wskazane wyżej wyłączenie usług ściągania długów i faktoringu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodne jest z przepisem art. 13B (1) (d) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. Stosownie bowiem do ww. przepisu Państwa Członkowskie zwalniają transakcje, nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom transakcje, łącznie z negocjacjami, dotyczące depozytu i bieżących rachunków, płatności, transferów, długów, czeków i papierów wartościowych, z wyjątkiem jednakże odzyskiwania długów i factoringu.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 135 (1) (d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., Państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Dodatkowo wskazać należy, że Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w wyroku z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, definiując factoring, o którym mowa w ww. przepisie Szóstej Dyrektywy podkreślił, iż działalność gospodarcza, w ramach której podmiot gospodarczy nabywa wierzytelności, przejmując ryzyko niewywiązania się dłużnika ze zobowiązania i w zamian wystawia swojemu klientowi faktury z tytułu prowizji, stanowi odzyskiwanie długów w rozumieniu art. 13B (d) (3) tej dyrektywy i dlatego działalność ta wyłączona jest ze zwolnienia określonego w tym przepisie.

Usługi ściągania długów i factoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady, factoring polega na tym, że faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa wierzytelności przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora.

W pojęciu usług ściągania długów i faktoringu mieści się zatem m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odprzedaży. Usługa tego typu polegająca na "wyręczeniu" klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia opodatkowania usług faktoringu od rodzaju umowy zawartej pomiędzy stronami, co oznacza, że każdy typ faktoringu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Faktoring na gruncie ustawy winien być traktowany analogicznie jak cesja wierzytelności.

Istota rozróżnienia usług (obrotu wierzytelnościami, inkasa oraz factoringu) sprowadza się do zapisów umów łączących strony przelewu wierzytelności, analizy ich treści oraz czynności faktycznych wynikających z tych umów. W każdym przypadku, gdy celem działania jest przejęcie wierzytelności (długu) innego podmiotu w celu wyegzekwowania (ściągnięcia długu) - usługę tę należy opodatkować także wówczas, gdy środkiem tego celu jest nabycie cudzej wierzytelności (z ryzykiem lub bez ryzyka wypłacalności dłużnika), która to czynność mieści się w pojęciu szeroko pojętego pośrednictwa finansowego.

Zauważa się, iż jak wynika z wniosku głównym celem nabycia przez Wnioskodawcę wierzytelności będzie zwiększenie wartości majątku własnego gdyż nabywane wierzytelności są zabezpieczone hipotekami obciążającymi nieruchomości oraz zastawami rejestrowymi obciążającymi ruchomości stanowiące już własność Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, że nabycie tych wierzytelności pozwoli też na wygaszenie istniejących zabezpieczeń rzeczowych (ograniczone prawa rzeczowe, hipoteki i zastaw).

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych, zdaniem tut. organu, zamierzona przez Wnioskodawcę czynność polegająca na nabyciu w drodze umowy przelewu wierzytelności od czterech podmiotów wierzytelność przysługującą im od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jako że celem jej nabycia będzie zwiększenia wartości majątku własnego oraz wygaszania istniejących zabezpieczeń rzeczowych, nie stanowi usług ściągania długów i factoringu, a zatem korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego również za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż zamierzona przez Wnioskodawcę czynność polegająca na nabyciu (w drodze umowy przelewu wierzytelności) wierzytelności, z uwagi na cel nabycia jakim jest zwiększenie majątku własnego, a nie egzekucja wierzytelności czy też jej odsprzedaż stanowi czynność, która na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, jako usługa pośrednictwa finansowego jest zwolniona od podatku VAT.

Należy nadmienić, iż niniejsza interpretacja odnosi się tylko do sytuacji Wnioskodawcy opisanej w stanie faktycznym, tj.:

* Wnioskodawca nie ma w przedmiocie działalności usług finansowych, pośrednictwa finansowego,

* Wnioskodawca faktycznie nie zajmuje się obrotem wierzytelnościami.

Zatem niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w sytuacji opisanej w pytaniu nr 2, tj. odnoszącej się do podatnika posiadającego w przedmiocie działalności pośrednictwo finansowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważa się, iż poruszona w przedmiotowym wniosku kwestia dotycząca uznania, czy zakup wierzytelności na potrzeby zwiększenia wartości majątku własnego przez podmiot mający wprawdzie w przedmiocie działalności pośrednictwo finansowe, ale faktycznie tej działalności nieprowadzący, stanowi po stronie nabywcy wierzytelności usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku (przedstawiona w pytaniu nr 2), będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Ponadto przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia będzie również, poruszona we wniosku, kwestia dotycząca podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.