IBPP2/443-4/14/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 grudnia 2013 r. (data wpływu 3 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z 27 lutego 2014 r. (data wpływu 3 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka komandytowa, której głównym celem jest przygotowywanie terenów pod budowę elektrowni wiatrowych przekazała darowizny pieniężne na rzecz kilku klubów sportowych. Darowizny przekazano w formie wpłaty z rachunku bankowego Spółki na rachunek bankowy Klubu Sportowego ze wskazaniem, iż jest to darowizna. Do przekazanych darowizn zostały uprzednio sporządzone umowy darowizn w których wskazane zostało, iż obdarowani są klubami sportowymi działającymi zgodnie z ustawą z 25 czerwca 2010 o sporcie (Dz. U. z 2010.127.857 z późn. zm.) oraz ustawą z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o Stowarzyszeniach (tekst jedn.: Dz. U. 2001.79.855), działającymi w formie stowarzyszeń, nie prowadzących działalności gospodarczej, których celami statutowymi jest krzewienie kultury fizycznej wśród dzieci, młodzieży i dorosłych oraz wychowywanie dzieci i młodzieży poprzez kulturę fizyczną. Zadania statutowe realizowane są poprzez: organizowanie zawodów sportowych, imprez sportowo-kulturalnych i rekreacyjnych, prowadzenie działalności szkoleniowej, sprawowanie opieki wychowawczej i szkoleniowej nad członkami klubu, uczestniczenie w rozgrywkach i zawodach sportowych. W umowie darowizny obdarowany zobowiązuje się spożytkować otrzymane środki od darczyńcy na rzecz realizowanych celów statutowych. Do przekazanych przez Spółkę komandytową darowizn została sporządzona cesja należności, praw i obowiązków darowizn, w których to Spółka Komandytowa przenosi prawa i obowiązki wynikające z umów darowizn dla klubów Sportowych przekazane przez Spółkę Komandytową na rzecz innej Spółki z o.o. W związku z cesją przekazanych darowizn przez Spółkę komandytową, Spółka z o.o. zobowiązała się do zwrotu przekazanych kwot na rachunek Spółki Komandytowej.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Wyrażenie w opisach wniosku spółka komandytowa należy zastąpić wyrażeniem Spółka z o.o. Spółka komandytowa (Wnioskodawca).

2. W zamierzeniach to spółka z o.o. miała przekazać darowiznę na rzecz klubu sportowego, jednakże procedura przekazania darowizny z uwagi na zagranicznego udziałowca była niezwykle długa i dlatego darowizna ostatecznie została przekazana ze Spółki z o.o. Spółki Komandytowej.

3. Spółka z o.o. (która to w założeniach miała przekazać darowiznę dla klubu sportowego) dokona zwrotu przekazanej darowizny na konto spółki z o.o. Spółki Komandytowej na podstawie podpisanej umowy cesji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wpływ na rachunek spółki komandytowej od spółki z o.o. kwoty wynikającej z cesji opisanej powyżej będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeśli tak to według jakiej stawki VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki opisane zdarzenie wpływu na rachunek bankowy spółki komandytowej od Spółki z o.o. kwoty wynikającej z cesji nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Spółce Komandytowej, ponieważ jak wspomniano powyżej ma ono bowiem jednie charakter rozliczeniowy pomiędzy Spółką z o.o., a Spółką Komandytową w związku z podpisaną Cesją umowy darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Ponadto aby czynność uznać za czynność podlegającą opodatkowaniu, to czynność ta, co do zasady, musi być wykonana odpłatnie.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zatem, co do zasady, czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca (Spółka komandytowa), którego głównym celem jest przygotowywanie terenów pod budowę elektrowni wiatrowych, przekazał darowizny pieniężne na rzecz kilku klubów sportowych. Darowizny przekazano w formie wpłaty z rachunku bankowego Wnioskodawcy na rachunek bankowy Klubu Sportowego ze wskazaniem, iż jest to darowizna. Jednakże w zamierzeniach to Spółka z o.o. miała przekazać darowiznę na rzecz klubu sportowego, jednakże procedura przekazania darowizny z uwagi na zagranicznego udziałowca była niezwykle długa i dlatego darowizna ostatecznie została przekazana ze Spółki Komandytowej. Do przekazanych przez Wnioskodawcę darowizn została sporządzona cesja należności, praw i obowiązków darowizn, w których to Wnioskodawca przenosi prawa i obowiązki wynikające z umów darowizn na rzecz Spółki z o.o. W związku z cesją przekazanych darowizn przez Wnioskodawcę, Spółka z o.o. zobowiązała się do zwrotu przekazanych kwot na rachunek Wnioskodawcy. Spółka z o.o. dokona zwrotu przekazanej darowizny na konto Wnioskodawcy na podstawie podpisanej umowy cesji.

W przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie, czy opisane zdarzenie jest czynnością podlegająca opodatkowaniu. W związku z faktem, że zwrot przekazanej darowizny będzie następstwem czynności udzielenia darowizny przez Wnioskodawcę zamiast innego podmiotu (Spólki z o.o.) należy dokonać oceny czy sama czynność przekazania kwot pieniężnych na rachunek klubów sportowych przez Wnioskodawcę zamiast przez Spółkę będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają co należy rozumieć pod pojęciem wykonania usługi. Co do zasady, pod pojęciem wykonania usługi należy rozumieć dokonanie tych działań lub zaniechań przez usługodawcę na rzecz usługobiorcy, które zgodnie z zawartą umową stanowią wykonanie zobowiązań przez usługodawcę (usługa jest wykonana, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony charakter w łączącej strony umowie rodzaj usługi). Należy ponadto zaznaczyć, iż zgodnie z treścią art. 3531 ustawy - Kodeks Cywilny o swobodzie umów zobowiązaniowych, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. A zatem, to z umowy cywilnoprawnej łączącej strony winno wynikać do jakich czynności zobowiązane są strony (jakie elementy składają się na wykonanie usługi) i w którym momencie dochodzi do jej wykonania.

Jak wskazano wyżej, co do zasady, udzielenie pożyczki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu. Co prawda, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie przekazał środków pieniężnych Spółce z o.o., ale zamiast tej Spółki z o.o. sam dokonał wpłat kwot pieniężnych na rachunek klubów sportowych. Zatem w opinii tut. organu Wnioskodawca udzielił pożyczki Spółce z o.o. na konkretny cel, a celem tym była darowizna środków pieniężnych na rzecz klubów sportowych.

Zdaniem organu, w związku z powyższym w przedmiotowej sprawie, opisane zdarzenie to udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczki dla Spółki z o.o., a zwrot kwot na rzecz Wnioskodawcy wynikających z cesji to zwrot udzielonej kwoty pożyczki.

Zdarzenia na jakie powołuje się Wnioskodawca nazywając je cesją należności, praw i obowiązków, nie mają znaczenia dla uznania, że umowa pomiędzy dwoma podmiotami tj. Wnioskodawcą oraz Spółką z o.o. to umowa pożyczki, która co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Przepisy prawa podatkowego charakteryzują się pewną odrębnością od innych gałęzi prawa. Należy wskazać, że jednym z podstawowych warunków odpowiedniego stosowania prawa podatkowego jest właściwe oddzielenie zagadnień podatkowych od cywilnoprawnych przy analizie zdarzeń związanych z opodatkowaniem. Stosowanie prawa to przede wszystkim określenie konsekwencji prawnych ustalonego zdarzenia, wiązanie ustaleń faktycznych w rozpatrywanej sprawie z normą prawa podatkowego VAT.

Fakt, że umowa pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z o.o. nie została nazwana umową pożyczki nie podważa stanowiska, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Strony zawarły umowę świadczenia usług, gdzie Wnioskodawca zobowiązał się do udzielenia Spółce z o.o. pożyczki środków pieniężnych, przy czym środki te trafiły bezpośrednio do podmiotów innych, jednakże Spółka z o.o. zobowiązała się zwrócić te przekazane kwoty Wnioskodawcy.

Zatem, co do zasady, gdy udzielający pożyczki otrzymuje od pożyczkobiorcy wynagrodzenie, wówczas czynności pożyczkodawcy - w omawianej sytuacji Wnioskodawcy - są odpłatne. W takim przypadku wykonywane przez Wnioskodawcę czynności spełniają, zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, definicję odpłatnego świadczenia usług, a to z kolei skutkuje objęciem tych czynności opodatkowaniem podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt ustawy. W sytuacji zaś gdy ww. czynność wykonywana jest bez wynagrodzenia, wówczas stanowić ona może nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przy spełnieniu przesłanek wskazanych w tym przepisie.

Natomiast sam zwrot pożyczonych kwot nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.