IBPP2/443-39/08/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Firmy "P.", przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu 18 stycznia 2008 r.), uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług odnośnie rozliczenia otrzymywanej prowizji z tytułu zrealizowanych zakupów węgla w oparciu o noty księgowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług odnośnie rozliczenia otrzymywanej prowizji z tytułu zrealizowanych zakupów węgla w oparciu o noty księgowe.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż K. W. zmieniła nazwę przyznawanego upustu ze słowa "prowizja" na "premia pieniężna". Wnioskodawca wyjaśnił, iż procedura przyznawania premii przedstawia się następująco:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy stanowisko Wnioskodawcy odnośnie rozliczenia otrzymywanej prowizji w oparciu o noty księgowe jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest obciążenie producenta węgla prowizją z tytułu zrealizowanych zakupów węgla w oparciu o wystawianą przez Wnioskodawcę, co miesiąc notę księgową. W przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do uznania za usługę czynności Wnioskodawcy zmierzających do zwiększenia wielkości zakupów węgla w celu uzyskania coraz wyższej prowizji od producenta węgla. Wnioskodawca wyraża zapatrywanie, że określona w przytoczonym stanie faktycznym premia pieniężna nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, a tym samym rozliczanie odbywać się powinno wystawianymi przez wnioskodawcę notami księgowymi (obciążeniowymi). Za przyjętym przez Wnioskodawcę stanowiskiem przemawia ukształtowana w roku 2007 linia orzecznicza, zgodnie, z którą udzielenie premii pieniężnej nie może być uznane za usługę opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (por. m.in. wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt. l FSK 94/05, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt: I SA/Po 267/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r., sygn. akt: III SA/Wa 4050/06). Orzecznictwo w tej kwestii zostało zaakceptowane również przez piśmiennictwo - por. m.in. artykuł w dzienniku "Rzeczpospolita" nr 305 z 2 stycznia 2008 r., str. C1. Zdaniem wnioskodawcy nie bez znaczenia w sprawie jest także okoliczność, iż we wszystkich krajach Unii Europejskiej przyznawanie premii pieniężnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby) jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Podstawą do prawidłowego określenia skutków podatkowych, w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym, czynności polegającej na uzyskaniu uprawnienia do otrzymania prowizji pieniężnej jest określenie, jaki charakter mają działania będące przedmiotem pytania.

Należy zauważyć, iż w praktyce życia gospodarczego występują sytuacje, w których podatnicy kształtują wzajemne relacje pomiędzy sobą w ten sposób, że premie pieniężne wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę, np. nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób. W takich przypadku należy uznać, iż wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Podkreślenia wymaga fakt, iż usługi są traktowane przez ustawodawcę podatkowego bardzo szeroko. Świadczeniem usług jest, bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca, nabywa węgiel u jego producenta. Zgodnie z zaproponowaną przez producenta wszystkim dealerom w tym Wnioskodawcy, nową umową dotyczącą zasad nabywania węgla, Wnioskodawcy w zależności od skali zakupów (przekroczenia określonej wysokości obrotu) węgla w danym miesiącu przysługiwać będzie prowizja naliczana od ceny netto sprzedawanego węgla. Prowizja będzie wynosiła od 6% do 9%, a jej wysokość uzależniona będzie od wielkości zakupów węgla w danym miesiącu i okresu, w którym dokonywane będą zakupy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż K. W. zmieniła nazwę przyznawanego upustu ze słowa "prowizja" na "premia pieniężna". Wnioskodawca wyjaśnił, iż procedura przyznawania premii przedstawia się następująco:

W opisanym zdarzeniu przyszłym mamy więc do czynienia z sytuacją, gdzie nabywca (Wnioskodawca) zobowiązał się do wykonywania na rzecz sprzedawcy świadczenia polegającego na zrealizowaniu określonego pułapu zakupów węgla, w określonych terminach, a sprzedawca zobowiązał się do przyznania Wnioskodawcy wynagrodzenia (prowizji pieniężnej - premii pieniężnej) z tytułu świadczenia ww. usługi. Premia ta nie ma więc charakteru dobrowolnego, ale uzależniona jest od określonego zachowania kupującego.

W świetle powyższego zachowanie Wnioskodawcy polegające na osiągnięciu określonego pułapu zakupów w określonych w umowie terminach należy uznać za świadczenie usług, zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkować podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca jest więc obowiązany z tytułu świadczonej usługi, za którą otrzymuje wynagrodzenie (w postaci prowizji - premii pieniężnej) do wystawienia faktury, stwierdzającej dokonanie sprzedaży, zgodnie z art. 106 cyt. ustawy. W myśl art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".Elementy, jakie powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży określa § 9 ust. 1 cyt. powyżej rozporządzenia.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, iż wskazane we wniosku wyroki: NSA z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt. l FSK 94/05, WSA w Poznaniu z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt: I SA/Po 267/07, WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r., sygn. akt: III SA/Wa 4050/06) dotyczą konkretnych spraw osądzonych w określonym stanie faktycznym, a ich rozstrzygnięcie wiąże tylko w konkretnej sprawie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w przedmiotowej sprawie należało uznać za nieprawidłowe.

Kwestia interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zasadności sprzedaży węgla poniżej ceny zakupu będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.