IBPP2/443-388/08/JCi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2008 r. (data wpływu 24 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do przedpłat bądź nadpłat dotyczących usług dostaw wody i kanalizacji - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do przedpłat bądź nadpłat dotyczących usług dostaw wody i kanalizacji.

W dniu 24 czerwca 2008 r. zostało złożone uzupełnienie do ww. wniosku, będące odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 29 maja 2008 r. znak: IBPP2/443-388/08/JCi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą świadczenia m.in. usług ciągłych wodociągowo-kanalizacyjnych wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, które fakturowane są w okresach rozliczeniowych jedno-lub dwumiesięcznych.

Z uwagi na interes odbiorców usług, którzy w pewnych sytuacjach życiowych decydują się na wyjazd na dłuższy czas dokonują wpłaty niewielkich kwot celem zabezpieczenia zapłaty za kilka okresów rozliczeniowych, głównie opłaty abonamentowej niezależnie ponoszonej za każdy miesiąc posiadania wodomierza (opłata za wodę jest dwuczłonowa i składa się z opłaty abonamentowej i opłaty za m ³ zużytej wody), zdarzają się również przypadki nadpłaty, kiedy to odbiorca nie wyraża chęci odebrania jej lecz oczekuje w przyszłości kompensaty za zużytą wodę.

Wnioskodawca prosi zatem o interpretację czy obowiązek podatkowy VAT powstaje na mocy faktury, do wystawienia której zobowiązany byłby Wnioskodawca po otrzymaniu przedpłaty, czy po upływie okresu rozliczeniowego określonego w umowie z odbiorcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do przedpłat na usługi świadczone dla ludności oraz dla przedsiębiorców w sposób ciągły, jakimi są usługi dostarczania wody i odbioru ścieków, powinny być stosowane konsekwentnie przepisy szczególne jakie zostały przewidziane dla usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych, a obowiązek podatkowy VAT powstaje zgodnie z należnością powstałą na podstawie daty zapłaty określonej na fakturze wystawianej po upływie okresu rozliczeniowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku pobrania zaliczek (zadatków, przedpłat, rat) obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku.

Należy jednak pamiętać, że kwoty powyższe stanowią obrót tylko wówczas jeśli ich otrzymanie przez podatnika wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego. Mimo, iż na gruncie obecnej ustawy otrzymanie przez podatnika części należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi niemal zawsze powoduje powstanie obowiązku podatkowego, jednak w niektórych sytuacjach otrzymanie zaliczki (zadatku, przedpłaty, raty) nie łączy się z powstaniem obowiązku podatkowego.

Artykuł 19 ust. 11 stanowi, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W stosunku do niektórych czynności opodatkowanych ustawodawca powiązał moment powstania obowiązku podatkowego z upływem terminu płatności. Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

Należy zauważyć, że ustawa nie zawiera żadnych ograniczeń co do ustalenia terminu płatności.

W kontekście brzmienia art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT należy podkreślić dwie rzeczy. Po pierwsze, aby obowiązek podatkowy powstawał na zasadach określonych w tym przepisie (z upływem terminu płatności), termin ten musi wynikać z umowy właściwej dla rozliczeń z tytułu danej usługi (dostawy). Innymi słowy, gdy wyżej wymienione usługi (dostawy) nie są świadczone w sposób ciągły (na podstawie zawartej umowy o dostawę wymienionych wyżej towarów lub świadczenie tych usług, z której wynika termin płatności), obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, a więc z chwilą dostawy towarów (wykonania usługi), ewentualnie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w ciągu 7 dni od wydania towarów (wykonania usługi).

Druga uwaga dotyczy otrzymania przez podatnika wcześniejszej zapłaty (przed upływem terminu płatności) z tytułu dostaw lub świadczenia usług, o których mowa powyżej. Obowiązek podatkowy w takiej sytuacji nie powstaje, gdyż ustawodawca wprost postanowił, że obowiązek ten powstaje dopiero z chwilą upływu terminu płatności (a nie, otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności). Nie dotyczy to jednak dostaw i świadczenia wyżej wymienionych towarów i usług, dla których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych (nie są świadczone w sposób ciągły, a co za tym idzie - brak jest umowy określającej termin płatności). W tym wypadku zastosowanie będzie miał art. 19 ust. 11 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 19 ust. 15 w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia m.in. usług ciągłych wodociągowo-kanalizacyjnych wymienionych w poz. 138 i poz. 153 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, które fakturowane są w okresach rozliczeniowych jedno-lub dwumiesięcznych. Z uwagi na interes odbiorców usług, którzy w pewnym sytuacjach życiowych decydują się na wyjazd na dłuższy czas i dokonują wpłaty niewielkich kwot celem zabezpieczenia zapłaty za kilka okresów rozliczeniowych, głównie opłaty abonamentowej niezależnie ponoszonej za każdy miesiąc posiadania wodomierza (opłata za wodę jest dwuczłonowa i składa się z opłaty abonamentowej i opłaty za m³ zużytej wody), zdarzają się również przypadki nadpłaty, kiedy to odbiorca nie wyraża chęci odebrania jej lecz oczekuje w przyszłości kompensaty za zużytą wodę.

Reasumując, otrzymanie wcześniejszej zapłaty za przedmiotowe usługi nie skutkuje wcześniejszym powstaniem obowiązku podatkowego, zarówno bowiem art. 19 ust. 11 jak i art. 19 ust. 15 ustawy o VAT nie ma zastosowania do przedmiotowych usług. A zatem obowiązek podatkowy powstanie na podstawie terminu płatności określonego w fakturze VAT, do wystawienia której zobowiązany jest Wnioskodawca po upływie okresu rozliczeniowego określonego w umowie z odbiorcą, a nie w momencie zainkasowania pieniędzy. Tym samym Wnioskodawca postąpi poprawnie zaliczając przedpłatę bądź przypadkową nadpłatę na konto przyszłych dostaw wody i kanalizacji, rozliczając ją z odbiorcą sukcesywnie na podstawie wystawionych faktur po upływie kolejnych okresów rozliczeniowych.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43 - 300 Bielsko-Biała.