IBPP2/443-386/08/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia podmiotowego w latach 2003-2007 z tytułu najmu lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia podmiotowego w latach 2003-2007 z tytułu najmu lokalu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 4 sierpnia 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 lipca 2008 r. znak: IBPP2/443-386/08/UH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca z małżonką posiadają, w ramach wspólnoty majątkowej małżeńskiej, 3/10 udziału w nieruchomości położonej w S. Od 8 maja 1997 r. wymieniona nieruchomość jest wynajmowana na cele użytkowe na podstawie umowy cywilno-prawnej. Zgodnie z uzyskaną wówczas poradą, we właściwym urzędzie skarbowym, uzyskiwane przychody Wnioskodawca z małżonką dzielili po połowie. Zarówno Wnioskodawca jak i małżonka ujmowali je w rozliczeniach roczych (np. PIT-36).Dzieląc uzyskane przychody po połowie na obojga małżonków, nie przekroczyli obowiązujących w poszczególnych latach kwot uprawniających do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, dlatego z tego zwolnienia korzystali, składając we właściwym urzędzie stosowne oświadczenia o wyborze zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT-6. Wnioskodawca nadmienił, że zarówno on jak również żona nie uzyskiwali innych przychodów, które podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie prowadzili działalności gospodarczej, nie wykonywali innych czynności objętych VAT).

W międzyczasie ustawodawca wprowadził opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów z najmu nieruchomości, dając jednocześnie możliwość opodatkowania przychodów z najmu jednemu z małżonków. Wnioskodawca z żoną skorzystali z tej możliwości. Począwszy od 2003 r. składali wspólne oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z najmu przez małżonka-Pana X.

Konsekwentnie "Zeznanie o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok...." - PIT-28 Wnioskodawca składał na swoje imię i nazwisko.

Łączna kwota przychodów w poszczególnych latach, ujętych w składanych na imię i nazwisko Wnioskodawcy w zeznaniach PIT-28 wynosiła 2003 r. - 55.739,56 zł.; 2004 r. -55.789,56 zł.; 2005 r. - 55.039,56 zł; 2006 r. - 52.339,56 zł; 2007 r.- 46.935,56 zł. Dzieląc przychody po połowie na małżonków, ani Wnioskodawca ani jego żona nie przekroczyli kwot uprawniających ich do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w wymienionych latach, dlatego z tego zwolnienia korzystali. Wnioskodawca zaznaczył, że firma wynajmująca nieruchomość płaciła terminowo, dlatego czynsze należne (przychód dla celów VAT) są identyczne z czynszami otrzymanymi (przychód dla celów podatku dochodowego w najmie cywilnoprawnym).

W uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, iż w całym okresie obowiązywania umowy najmu oboje z żoną występują jako strony umowy. Cały czas występuje ta sama umowa, sporządzono do nie aneksy odnośnie zmiany kwoty czynszu oraz zmiany w nazwie i adresie Najemcy (kserokopia umowy w załączeniu).

Oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT-6) Wnioskodawca złożył w 1997 r. odrębnie: jedno na swoje imię i nazwisko, a drugie na imię i nazwisko żony. Wyboru zwolnienia dokonano na podstawie art. 14 ust. 6 obowiązującej wówczas ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług, w latach 2003-2007.

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, że nie oczekuje odpowiedzi odnośnie lat 1997-2002. Pytanie Wnioskodawcy dotyczy lat 2003-2007, w których oboje z małżonką są stroną umowy najmu (analogicznie jak w latach 1997-2002), ale jako podatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z najmu występuje tylko Wnioskodawca opodatkowując całość przychodów z najmu. Jest to inna, niż w latach 1997-2002, sytuacja gdzie podatnikami podatku dochodowego był odrębnie Wnioskodawca, odrębnie jego żona, przychody z najmu dzielili po połowie i odrębnie ujmowali w deklaracjach dla celów podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w latach 1997-2002, czyli w okresie gdy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych dzielił uzyskiwane przychody na siebie i na żonę po połowie, jak również w latach 2003-2007, gdy dla celów zryczałtowanego podatku dochodowego opodatkował przychody na swoje imię i nazwisko mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Zarówno Wnioskodawca, jak również jego żona jest współwłaścicielem wynajmowanej nieruchomości, z tytułu najmu oboje czerpią pożytki, jako strony umowy najmu występują oboje, tym samym oboje podlegają ustawie o podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ustawy o VAT.

Od roku 1997, czyli od momentu zawarcia umowy nie zmienił się stan prawny ani faktyczny związany z najmowaną nieruchomością.

Z uwagi na fakt, że od początku obowiązywania umowy przychody z najmu przypadające po połowie na Wnioskodawcę i na małżonkę nie przekroczyły w poszczególnych latach kwot uprawniających do podmiotowego zwolnienia z VAT, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego również w latach 2003-2007.

Możliwość łącznego opodatkowania przychodów z najmu dla celów podatku dochodowego przez małżonków, między którymi istnieje wspólnota majątkowa, jest w zasadzie tylko udogodnieniem zarówno dla podatników jak również dla organów skarbowych. W przypadku podatku zryczałtowanego limit opodatkowania według stawki 8,5% jest jeden dla obojga małżonków. Tym samym składając jeden PIT-28 skutki podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym są takie same jak w przypadku złożenia odrębnych PIT-28 przez obojga małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 ust. 1 i 3, a także wartość eksportu towarów lub usług nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10.000 EURO.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 2. W pozycji 10 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokalu na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a (z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze), chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem części wynajmowanej nieruchomości. Pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska. Wnioskodawca wspólnie z małżonką zawarł umowę cywilno-prawną wynajmu lokalu mieszkalnego na cele użytkowe (niemieszkalne). Od 8 maja 1997 r. ww. nieruchomość jest wynajmowana. W całym okresie wynajmowania nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną występował jako dwie strony umowy najmu.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał także, iż dzieląc po połowie przychody ani on ani jego żona nie przekroczyli kwot uprawniających ich do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w wymienionych latach.

Wnioskodawca oraz jego żona nie prowadzili działalności gospodarczej. W 1997 r. złożyli we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług VAT-6. Od 2003 r. Wnioskodawca składał na swoje imię i nazwisko zeznanie o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych PIT-28.

Wysokość przychodów (50%) przypadająca na jednego małżonka nie przekroczyła kwoty powodującej utratę zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca może osobno skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do momentu przekroczenia wartości sprzedaży w nim określonej. W przypadku, gdy czynność opodatkowana, dotycząca majątku wspólnego, została dokonana przez małżonków wspólnie, Wnioskodawca uwzględnia 50% należności wynikającej z tej czynności. Jeżeli w umowie dotyczącej tej czynności lub innej umowie majątkowej wiążącej małżonków wskazano inne udziały, wówczas podział następuje zgodnie z postanowieniami tej umowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż miał prawo do zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług w latach 2003-2007 należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, iż wydana interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast, jeżeli małżonek Wnioskodawcy zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego, zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Końcowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.