IBPP2/443-384/14/BW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 lipca 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-384/14/BW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdów samochodowych jak i wskazanych (w opisie sprawy) kosztów związanych z tymi pojazdami jest:

* prawidłowe w odniesieniu do prawa do odliczenia od wydatków związanych pojazdami używanymi przeznaczonymi do odprzedaży, które spełniają warunki określone w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b oraz art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT;

* nieprawidłowe w odniesieniu do prawa do odliczenia od wydatków związanych pozostałymi pojazdami używanymi przeznaczonymi do odprzedaży, wykorzystywanymi również do jazd próbnych.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdów samochodowych jak i wskazanych (w opisie sprawy) kosztów związanych z tymi pojazdami.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 7 lipca 2014 r. znak: IBPP2/443-384/14/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Powadzi on działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek (PKD 4511Z), będących pojazdami samochodowymi w myśl art. 2 pkt 34 ustawy o VAT. W szczególności, Wnioskodawca kupuje używane pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w celu ich dalszej odsprzedaży. Innymi słowy, samochody te są dla Wnioskodawcy towarem handlowym. Odsprzedaż wskazanych pojazdów samochodowych po stronie Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu VAT (zasadniczo na zasadach ogólnych lub - po spełnieniu stosownych warunków przewidzianych ustawą o VAT - na zasadzie "VAT marża").

Jednocześnie - w celu dalszej sprzedaży - Wnioskodawca doposażą, naprawia i ponosi inne koszty związane z tymi pojazdami samochodowymi. W szczególności są to:

* opłaty administracyjne naliczane przez sprzedawcę kupowanych pojazdów samochodowych ponoszone w związku z transakcjami kupna-sprzedaży,

* paliwa silnikowe wykorzystywane w celu jazd w zakresie przywozu od sprzedawcy zakupionego pojazdu samochodowego do siedziby Wnioskodawcy, wyjazdów na przeglądy i naprawy oraz jazd próbnych i testowych z klientami i potencjalnymi klientami, którzy są zainteresowani zakupem pojazdów,

* części zamienne (np. wycieraczki samochodowe, opony, radia, oleje, itp.),

* opłaty za transport zakupionych pojazdów samochodowych (w przypadku, gdy Wnioskodawca osobiście nie przywozi ich do siedziby, a jedynie zleca innemu podmiotowi ich transport),

* usługi obce bezpośrednio związane z tymi pojazdami (np. przeglądy, badania techniczne, naprawy bieżące, itp.),

* opłaty za ogłoszenia w Internecie dotyczące oferowanych na sprzedaż pojazdów samochodowych.

Zgodnie z przyjętym przez Wnioskodawcę sposobem wykorzystywania pojazdów, wyżej wymienione pojazdy samochodowe przeznaczone są przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności gospodarczej we wskazanym zakresie, tj. kupna i sprzedaży pojazdów samochodowych. W szczególności pojazdy te nie służą prywatnym celom podatnika, ani jego pracowników. W odniesieniu do tych pojazdów nie jest prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja przebiegu pojazdu.

Dla tzw. użytku służbowego Wnioskodawcy przeznaczonych jest zazwyczaj kilka innych samochodów (będących równocześnie towarem handlowym), dla których złożono informację VAT-26, zaprowadzono ewidencję przebiegu pojazdu oraz opracowano stosowny regulamin ich użytkowania. Pojazdy przeznaczone także do tzw. użytku służbowego nie są przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku.

Wymienione w stanie faktycznym pojazdy samochodowe (towary handlowe) nie zostały przeznaczone przez Wnioskodawcę na cel demonstracyjny (tzn. nie są one samochodami demonstracyjnymi, gdyż w każdej chwili w przypadku akcesu klienta mogą zostać sprzedane; pojazdy samochodowe te nie są wypożyczane klientom w celu "ich przetestowania", a odbyte jazdy próbne są krótkie - zazwyczaj kilkukilometrowe i zawsze odbywają się w obecności Wnioskodawcy bądź jego pracownika).

Wnioskodawca zaznacza, iż w latach poprzednich została wydana na jego prośbę interpretacja indywidualna dotycząca możliwości odliczania podatku VAT w przypadku zakupu paliw do samochodów będących towarem handlowym (IBPP2/443-787/11/ASZ).

Natomiast w piśmie z 14 lipca 2014 r. Wnioskodawca stwierdził:

1. Jak wskazano we wniosku ORD-IN przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek będących pojazdami samochodowymi, w myśl art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (z późn. zm.). Wnioskodawca handluje szeroką gamą tych samochodów posiadających różną masę, konstrukcyjne przeznaczonych do przewozu różnej liczby osób posiadających lub nie posiadających dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez te stację.

2. Przedmiotowe pojazdy samochodowe nie są i nie będą rejestrowane przez Wnioskodawcę. Niemniej jednak, Wnioskodawca dodatkowo doprecyzowuje i wyjaśnia, iż pojazdy samochodowe są rejestrowane zazwyczaj przez nowego nabywcę (klienta) po ich sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę, a do tego czasu (do czasu ich sprzedaży przez Wnioskodawcę) pojazdy pozostają zarejestrowane na dotychczasowy podmiot (rejestracja pojazdów samochodowych przez Wnioskodawcę nie jest dokonywana).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do przedstawionego w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dla pojazdów samochodowych, które stanowią towar handlowy podatnika (a które nie są wykorzystywane dla tzw. celów służbowych podatnika), Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie tych pojazdów jak i wskazanych innych kosztów związanych z tymi pojazdami, tj. bez zastosowania 50% ograniczenia w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

W piśmie z 14 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że pytanie sformułowane we wniosku dotyczy wszystkich samochodów określonych w art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2005 r. o podatku od towarów i usług (z późn. zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o VAT w odniesieniu do przedstawionego w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, dla pojazdów samochodowych, które stanowią towar handlowy podatnika (a które nie są wykorzystywane dla tzw. celów służbowych podatnika), Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie tych pojazdów jak i wskazanych innych kosztów związanych z tymi pojazdami, tj. bez zastosowania 50% ograniczenia w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Innymi słowy, mając na uwadze przepisy ustawy o VAT obowiązujące od 1 kwietnia 2014 r. należy stwierdzić, iż w przypadku gdy pojazdy samochodowe stanowią u Wnioskodawcy towar handlowy, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup pojazdów samochodowych oraz innych kosztów, a w szczególności:

* opłat administracyjnych naliczanych przez sprzedawcę kupowanych pojazdów samochodowych ponoszonych w związku z transakcjami kupna-sprzedaży,

* paliw silnikowych wykorzystywanych w celu jazd w zakresie przywozu od sprzedawcy zakupionego pojazdu samochodowego do siedziby Wnioskodawcy, wyjazdów na przeglądy i naprawy oraz jazd próbnych i testowych z klientami i potencjalnymi klientami, którzy są zainteresowani zakupem pojazdów,

* części zamiennych (np. wycieraczki samochodowe, opony, radia, oleje, itp.),

* opłat za transport zakupionych pojazdów samochodowych (w przypadku, gdy Wnioskodawca osobiście nie przywozi ich do siedziby, a jedynie zleca innemu podmiotowi ich transport),

* usług obcych bezpośrednio związanych z tymi pojazdami (np. przeglądy, badania techniczne, naprawy, itp.),

* opłat za ogłoszenia w internecie dotyczących oferowanych na sprzedaż pojazdów samochodowych.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 lit. a ustawy o VAT przepis art. 86a ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Natomiast, w myśl art. 86a ust. 4 pkt 1 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jednocześnie, ustawodawca postanowił w art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a, iż warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, z brzmienia wskazanych powyżej przepisów wprost wynika, iż w przedstawionej sytuacji nie będzie miało zastosowanie 50% ograniczenie w odniesieniu do kwoty podatku, o którym mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, do możliwości pełnego odliczenia podatku VAT, nie jest konieczne złożenie informacji VAT-26, prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz opracowanie regulaminu użytkowania pojazdów.

Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy tych pojazdów samochodowych nie można zakwalifikować jako tzw. samochody demonstracyjne, zatem informacja zawarta w broszurze informacyjnej Ministerstwa Finansów (Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi) dotycząca prowadzenia ewidencji przebiegu do pojazdów demonstracyjnych w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, uznaje się za:

* prawidłowe w odniesieniu do prawa do odliczenia od wydatków związanych pojazdami używanymi przeznaczonymi do odprzedaży, które spełniają warunki określone w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b oraz art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT;

* nieprawidłowe w odniesieniu do prawa do odliczenia od wydatków związanych pozostałymi pojazdami używanymi przeznaczonymi do odprzedaży, wykorzystywanymi również do jazd próbnych.

Według dyspozycji art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do dyspozycji ust. 3 omawianego artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z ust. 4 ww. artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie ust. 5 tego artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatny najem, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy. Podkreślenia wymaga również, że samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, w przypadku gdy pojazdy są wykorzystywane do innych celów niż wynajem lub odprzedaż nie uprawnia podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi pojazdami, bowiem istotnym w tej sytuacji jest czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tych pojazdów do użytku prywatnego. Wówczas fakt wykorzystania samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych poprzez określenie reguł wykluczających użytek prywatny samochodu.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku:

* wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a),

* pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (pkt 1 lit. b);

* przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków należy z kolei odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Te pojazdy zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1.

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego,

2.

dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji,

3.

stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji,

4.

wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu:

a.

kolejny numer wpisu,

b.

datę i cel wyjazdu,

c.

opis trasy (skąd - dokąd),

d.

liczbę przejechanych kilometrów,

e.

imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem,

5.

liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego.

Na podstawie ust. 8 ww. artykułu, w przypadku gdy pojazd samochodowy jest udostępniany osobie niebędącej pracownikiem podatnika, wpis, o którym mowa w ust. 7 pkt 4:

1.

jest dokonywany przez osobę, która udostępnia pojazd,

2.

obejmuje:

a.

kolejny numer wpisu,

b.

datę i cel udostępnienia pojazdu,

c.

stan licznika na dzień udostępnienia pojazdu,

d.

liczbę przejechanych kilometrów,

e.

stan licznika na dzień zwrotu pojazdu,

f.

imię i nazwisko osoby, której udostępniony został pojazd.

Natomiast, w myśl art. 86a ust. 9 ww. ustawy nowelizującej, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1.

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a.

klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

b.

z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2.

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3.

pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

a.

agregat elektryczny/spawalniczy,

b.

do prac wiertniczych,

c.

koparka, koparko-spycharka,

d.

ładowarka,

e.

podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

f.

żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

1.

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;

2.

pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia (ust. 13).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.

samochodów osobowych;

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

b.

2 - dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca handluje szeroką gamą używanych pojazdów samochodowych określonych w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT. Samochody te co prawda nie będą rejestrowane na Wnioskodawcę, ale jak wskazał Wnioskodawca w treści wniosku pozostają zarejestrowane na dotychczasowy podmiot, a więc są zarejestrowane z możliwością dopuszczenia do jazd w ruchu drogowym na podstawie rejestracji dotychczasowego podmiotu.

Zatem w odniesieniu do pojazdów używanych, przeznaczonych do odsprzedaży, które spełniają warunki dla pojazdów samochodowych określone w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b (czyli są to pojazdy samochodowe konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie) oraz określone w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy w powiązaniu z ust. 9 ww. artykułu (czyli są to pojazdów samochodowe, których konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne, posiadające dokumenty wymagane art. 86a ust. 10 ustawy) Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz zgłaszania tych pojazdów do naczelnika urzędu skarbowego. W części dotyczącej ww. pojazdów spełniających wymagania określone w ww. przepisach Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu paliwa, części zamiennych, opłat za transport, przeglądów, badań technicznych, napraw, opłat za ogłoszenia w internecie oraz opłat administracyjnych, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W odniesieniu do pozostałych pojazdów samochodowych, które nie spełniają powyżej opisanych wymagań (w tym samochody osobowe), analiza przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego w tej części problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy w związku z ust. 4 pkt 1 tego artykułu. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że skoro wskazane we wniosku pozostałe pojazdy samochodowe używane (które nie spełniają warunków określonych w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. b oraz art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy), są przeznaczone do odprzedaży, ale przed jej dokonaniem będą wykorzystywane do jazd próbnych i testowych z klientami, to Spółce - wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku - nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od ich nabycia oraz pozostałych wydatków wymienionych we wniosku, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzającej ich wykorzystanie wyłącznie na cele jazd testowych, próbnych z klientami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i bez złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tych pojazdach, ale będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty ww. podatku naliczonego, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym w przypadku paliwa prawo to będzie przysługiwało począwszy od 1 lipca 2015 r.

Bez znaczenia pozostaje tutaj argumentacja Wnioskodawcy, że pojazdy samochodowe nie są wypożyczane klientom w celu "ich przetestowania" a odbyte jazdy próbne są krótkie i zawsze w obecności Wnioskodawcy bądź pracownika. Wnioskodawca ponosi koszty paliwa związane z jazdami próbnymi. Samochody używane co prawda nie będą rejestrowane na Wnioskodawcę, ale pozostają zarejestrowane na dotychczasowy podmiot a więc są zarejestrowane z możliwością dopuszczenia do jazd w ruchu drogowym na podstawie rejestracji dotychczasowego podmiotu. Zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów tak jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie do jazd próbnych i testowych z klientami lub klientami bezpośrednio zainteresowanymi kupnem samochodu. Zatem w odniesieniu do pojazdów, które przed dokonaniem sprzedaży są wykorzystywane jako pojazdy do jazd próbnych, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ponadto podkreślenia wymaga również, że samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, w przypadku gdy pojazdy są wykorzystywane do innych celów niż odprzedaż nie uprawnia podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem tych pojazdów, bowiem istotnym w tej sytuacji jest czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tych pojazdów do użytku prywatnego. Wówczas fakt wykorzystania samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych poprzez określenie reguł wykluczających użytek prywatny samochodu.

W konsekwencji w odniesieniu do tej części pojazdów samochodowych stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl