IBPP2/443-384/10/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. organu 3 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodu o dopuszczalnej ładowności 610 kg - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do samochodu o dopuszczalnej ładowności 610 kg.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 9 listopada 2009 r. została zawarta umowa leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód Toyota Land Cruiser wykorzystywany w bieżącej działalności polegającej na wykonywaniu robót ogólnobudowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Działalność jest opodatkowana podatkiem VAT. Z przekazanego dowodu rejestracyjnego wynika, że samochód został zarejestrowany jako samochód ciężarowy, pięcioosobowy o dopuszczalnej ładowności 610 kg. Samochód nie posiada wyciągu ze świadectwa homologacji wydanej przez importera. Został zakupiony przez firmę leasingową od prywatnego przedsiębiorcy, który go sprowadził z zagranicy. Z treści zaświadczenia wydanego przez stację kontroli pojazdów wynika, że "pojazd odpowiada kompletnemu typowi pojazdu opisanemu w świadectwie homologacji typu nr z dnia 16 marca 2009 r.". Powyższe zaświadczenie wraz z opisem dokonanych zmian pojeździe stanowiło podstawę wpisów w dowodzie rejestracyjnym.

W piśmie z dnia 21 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż dla typu samochodu, o którym mowa we wniosku, zostało wydane świadectwo homologacji typu pojazdu, dotyczące homologacji typu pojazdu skompletowanego, wydane przez Ministra Infrastruktury z dnia 16 marca 2009 r., dla numeru homologacji, z którego wynika: typ pojazdu J20 (a), kategoria N1G i rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy. Powyższe zostało potwierdzone przez stację kontroli pojazdów w wydanym zaświadczeniu dla samochodu opisanego we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo odliczając pełny podatek od faktur dokumentujących zakup paliwa do wyżej wymienionego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n x 68 kg, gdzie DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność, N - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy, kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Od nowelizacji obowiązującej od dnia 22 sierpnia 2005 r. stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) ograniczenie w prawie do odliczenia dotyczące samochodów osobowych zawarte były w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika". Natomiast w zakresie paliw ograniczenie w prawie zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 3a, który posiadał brzmienie "obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg."

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz. UE L 1977 Nr 145 poz. 1 z późn. zm.). Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy, podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczania podatku od wartości dodanej, państwa członkowski mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa europejskiego stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości) przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przez wejściem w życie VI Dyrektywy. Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy, pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczania podatku od wartości dodanej, obowiązującego, rzeczywiście stosowanego chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienia nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych przepisów wewnętrznych w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie nowych przepisów, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczania podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenia, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku. W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenia, że przepis ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. Mając na uwadze tezy zawarte w ww. wyroku ETS, powyższe delegacje dotyczą odpowiednio możliwości odliczania, zgodnie z art. 86 ustawy o VAT podatku naliczonego z tytułu nabycia lub importu pojazdów samochodowych oraz nabytych usług zgodnie z umową najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, których przedmiotem są pojazdy samochodowe. Wyjaśnienie Ministra Finansów w formie interpretacji ogólnej znak PT3/812/4/15/CZE/09/185 z dnia 13 lutego 2009 r. to potwierdza. Oznacza to, że prawo do odliczania pełnej kwoty podatku przysługuje w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w stosunku do których przepisy obowiązujące do 1 maja 2004 r. umożliwiały prawo do takiego odliczenia, lub w przypadku gdy nie umożliwiało, ale prawo takie przysługiwało według zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 r. (tekst jedn.: w przypadku pojazdów o ładowności powyżej 500 kg z homologacją ciężarową). Z opisanego zaistniałego stanu faktycznego wynika, że samochód Toyota Land Cruiser, który jest przedmiotem leasingu jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 500 kg (tekst jedn.: 610 kg). Dane te wynikają z dowodu rejestracyjnego. Przepis stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg." W świetle powołanych powyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego należy uznać, że po dniu 1 maja 2004 r. podatnik ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu otrzymanych faktur dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jednakże z uwzględnieniem art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r. Przepis stanowi, że "obniżenia kwity lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych o dopuszczalnej ładowności do 500 kg."

Wykorzystywany w działalności gospodarczej powyższy samochód jest samochodem ciężarowym o ładowności dopuszczalnej 610 kg. Wynika to z treści dokumentu urzędowego, jakim jest dowód rejestracyjny. A zatem w myśl ww. przepisów przysługuje pełne prawo do odliczania podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, który - w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. - stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Przy czym w myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT (również w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z nabywaniem paliwa do samochodów, brzmiał następująco: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg".

Podstawowym aktem, w prawie unijnym, określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Jak wynika z wniosku, w dniu 9 listopada 2009 r. została zawarta umowa leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód Toyota Land Cruiser wykorzystywany w bieżącej działalności polegającej na wykonywaniu robót ogólnobudowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Działalność jest opodatkowana podatkiem VAT. Z przekazanego dowodu rejestracyjnego wynika, że samochód został zarejestrowany jako samochód ciężarowy, pięcioosobowy o dopuszczalnej ładowności 610 kg. Samochód nie posiada wyciągu ze świadectwa homologacji wydanej przez importera. Został zakupiony przez firmę leasingową od prywatnego przedsiębiorcy, który go sprowadził z zagranicy. Z treści zaświadczenia wydanego przez stację kontroli pojazdów wynika, że "pojazd odpowiada kompletnemu typowi pojazdu opisanemu w świadectwie homologacji typu nr z dnia 16 marca 2009 r." Powyższe zaświadczenie wraz z opisem dokonanych zmian pojeździe stanowiło podstawę wpisów w dowodzie rejestracyjnym. Dla typu samochodu, o którym mowa we wniosku zostało wydane świadectwo homologacji typu pojazdu dotyczące homologacji typu pojazdu skompletowanego, wydane przez Ministra Infrastruktury z dnia 16 marca 2009 r. dla numeru homologacji, z którego wynika: typ pojazdu J20 (a), kategoria N1G i rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy. Powyższe zostało potwierdzone przez stację kontroli pojazdów w wydanym zaświadczeniu dla samochodu opisanego we wniosku.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w świetle aktualnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa przeznaczonego do napędu przedmiotowego samochodu, nawet w sytuacji gdyby paliwo to było zużyte wyłącznie przy realizacji opodatkowanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Tymczasem w świetle przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do samochodu opisanego we wniosku, gdyż ograniczenie wynikające z art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, nie ma tu zastosowania. A jedynym ograniczeniem byłby warunek aby to nabycie związane było z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

A zatem przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Tak więc mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliw silnikowych do przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz przywołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje odliczenie podatku VAT przy zakupie paliw silnikowych do ww. samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, o ile przedmiotowy samochód faktycznie będzie służyć wyłącznie opodatkowanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.