IBPP2/443-382/11/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2011 r. (data wpływu 16 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobów rozliczania i dokumentowania fakturami VAT lub notami księgowymi świadczonych usług organizacji imprez kulturalnych i artystycznych oraz sprzedaży projektów kostiumów teatralnych jako usługi kulturalnej wynagradzanej w formie honorarium - jest nieprawidłowe

W dniu 16 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobów rozliczania i dokumentowania fakturami VAT lub notami księgowymi świadczonych usług organizacji imprez kulturalnych i artystycznych oraz sprzedaży projektów kostiumów teatralnych jako usługi kulturalnej wynagradzanej w formie honorarium. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą świadczy usługi polegające m.in. na organizacji koncertów, recitali, występów kabaretowych, spektakli teatralnych.

Wnioskodawca zajmuje się także opracowywaniem projektów kostiumów i scenografii teatralnej pod spektakle, które następnie sprzedaje traktując transakcję jako usługę kulturalną zwolnioną z podatku VAT na podstawia art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności jako organizator imprez przewiduje zawieranie dwóch rodzajów umów.

Wnioskodawca rozważa zawieranie umów z Kontrahentami (zamawiającymi usługę organizacji imprezy), zgodnie z którymi wydatkami jego Kontrahenta byłoby wynagrodzenie dla organizatora imprezy (Wnioskodawcy) oraz honorarium należne artystom wykonawcom. Z umów wynikać będą następujące sposoby dokumentowania transakcji:

* Wnioskodawca wystawia fakturę na której wyodrębnione zostaną dwie pozycje. W jednej z nich wykazywana będzie kwota, na którą składać się będzie wynagrodzenie Wnioskodawcy wraz z należnym podatkiem (23%), stanowiące wynagrodzenie dla organizatora imprezy. W drugiej pozycji wykazywana będzie usługa kulturalna świadczona przez twórcę, bądź artystę wykonawcę - honorarium dla artysty wykonawcy. W pozycji tej wykazywana byłaby kwota wynagrodzenia należna artyście wykonawcy za wykonanie usługi kulturalnej bez należnego podatku, ze względu na zwolnienie świadczenia ww. usług przez te podmioty na gruncie obecnie obowiązujących przepisów lub

* Wnioskodawca będzie wystawiał fakturę, w której wyszczególniona byłaby kwota, na którą składałoby się wynagrodzenia dla Wnioskodawcy oraz należny podatek VAT, zaś zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłaty wynagrodzenia przez usługobiorcę, dokumentowany będzie za pomocą noty księgowej.

W umowach drugiego rodzaju Wnioskodawca będzie występował w charakterze pośrednika pomiędzy artystą wykonawcą a swoim Kontrahentem. Umowa będzie przewidywać w takich sytuacjach, iż Wnioskodawca wystawi fakturę, na której wyodrębniona byłaby jedynie kwota wynagrodzenia dla organizatora wraz z należnym podatkiem. Dodatkowo na mocy postanowień umowy łączącej Kontrahenta (usługobiorcę) z artystą wykonawcą kwotę honorarium dla artysty wykonawcy pokrywał będzie bezpośrednio Kontrahent. Wnioskodawca zobowiązany będzie jedynie do pośrednictwa pomiędzy usługobiorcą a artystą w zawarciu pomiędzy nimi umowy, co z kolei wynikać będzie z łączącego Wnioskodawcę i usługobiorcę stosunku umownego. Usługa świadczona przez Wnioskodawcę, w tym zakresie w jakim dotyczyłaby stosunku umownego łączącego usługobiorcę i artystę (bądź twórcę wykonawcę) polegałaby zatem na ww. pośrednictwie.

Różnica pomiędzy dwoma ww. wariantami sprowadzałby się zatem m.in. do tego, iż honorarium dla artysty usługobiorca Wnioskodawcy pokrywał będzie bądź bezpośrednio (wynagrodzenie trafia od razu do artystów wykonawców) bądź przez Wnioskodawcę na podstawie faktury lub noty jako zwrot kosztów. Z umów wynikać będzie, iż honorarium dla artystów wykonawców nie jest wynagrodzeniem Wnioskodawcy.

Uzupełniając opis zdarzenia przyszłego Wnioskodawca poinformował, że przedmiotem wniosku są sytuacje: świadczenia usług polegających na organizacji koncertów, recitali, występów kabaretowych, spektakli teatralnych oraz opracowywanie projektów kostiumów i scenografii teatralnej pod spektakle, jak również sytuacje gdy obie te czynności występują łącznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) Zdaniem Wnioskodawcy każdy z rozważanych sposobów rozliczania i dokumentowania fakturami VAT i notami księgowymi, wynikający z zapisów umownych, można uznać za prawidłowy w świetle ustawy o podatku VAT.

W przypadku pierwszego z przedstawionych w zdarzeniu przyszłym sposobu rozliczenia świadczonych przez Wnioskodawcę usług za punkt wyjścia do jego zastosowania należy przyjąć treść art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Podobnie zgodnie z treścią załącznika nr 3 poz. 181 do ustawy o VAT stawkę 8% stosuje się do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Tym samym na gruncie obecnie obowiązującej ustawy o VAT twórcy i artyści wykonawcy zwolnieni są z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w przypadku świadczenia przez nich usług kulturalnych. Wynikające z umów sposoby rozliczeń honorariów należnych artystom wykonawcom mają jedynie na celu udokumentowanie zwrotu kosztów poniesionych z tego tytułu przez Wnioskodawcę. Honoraria nie są bowiem wynagrodzeniem ani jego częścią dla Wnioskodawcy za świadczone przez niego usługi.

Stosownie do brzmienia art. 79 Dyrektywy VAT podstawa opodatkowania VAT nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz usługodawcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Oznacza to, że jeżeli podatnik ponosi wydatki w czyimś imieniu i na czyjąś rzecz oraz księguje wydatki oraz kwoty otrzymane na ich zakup, nie powinien rozpoznawać świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wskazać bowiem należy, że aby doszło do świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT musi zaistnieć "świadczenie". Przez powyższe należy rozumieć, stosownie do art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964, Nr 16, poz. 93), określone zachowanie dłużnika polegające na działaniu lub zaniechaniu działania. Zobowiązanie Kontrahenta do ponoszenia przedmiotowych kosztów nie dotyczy bowiem świadczenia mającego charakter usługi, lecz wyłącznie świadczenia pieniężnego w postaci zwrotu kosztów. Polski ustawodawca nie wprowadził do przepisów dotyczących podstawy opodatkowania regulacji analogicznej do przepisu art. 79 lit. c) Dyrektywy 2006/112. Ponieważ jest to przepis o charakterze obligatoryjnym, ustawodawca powinien dokonać stosownej implementacji tego przepisu do regulacji dotyczących podstawy opodatkowania. Brak takiej implementacji oznacza w praktyce, że podatnicy mogą stosować przedmiotowy przepis Dyrektywy wprost.

Niewątpliwie - w analizowanej w zdarzeniu przyszłym sytuacji - wynikające z umowy zobowiązanie usługobiorcy do zwrotu przedmiotowych kosztów (honorariów da artystów wykonawców) nie dotyczyłoby świadczenia mającego charakter usługi, lecz wyłącznie świadczenia pieniężnego w postaci zwrotu kosztów, które na Jego rzecz wcześniej poniósł Wnioskodawca. Koszty związane ze świadczeniem określonej usługi powinien bowiem ponosić jedynie podmiot, który jest faktycznym beneficjentem tej usługi (tj. jej beneficjentem w znaczeniu ekonomicznym). W analizowanej sytuacji otrzymany od Kontrahenta zwrot kosztów z tytułu honorarium dla artystów wykonawców nie może być traktowany jako usługa świadczona przez Wnioskodawcę pomimo, iż znajdzie się w odrębnej pozycji na fakturze. Z tego samego powodu takiego zwrotu kosztów nie można opodatkować podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest co do zasady obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. "Sprzedaż" jest rozumiana, zgodnie z definicją z art. 2 pkt 22, jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrz wspólnotowa dostawa towarów. Jak wskazano w przedmiotowym przypadku nie dochodzi do świadczenia usług a tym samym do sprzedaży w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowiącej obrót.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym na mocy postanowień umownych dochodzi jedynie do dokumentowania przepływu środków finansowych w związku z obciążeniem Kontrahenta Wnioskodawcy, poniesionymi wcześniej przez niego w imieniu Kontrahenta wydatkami. Jak wynikać będzie z umów dokumentowanie to może odbyć się z wykorzystaniem faktury wystawianej przez Wnioskodawcę swojemu Kontrahentowi (jako osobna pozycja bez podatku VAT) lub notą księgową. Charakter takiej wypłaty wskazuje bowiem, że mamy w analizowanej sytuacji do czynienia ze świadczeniem pieniężnym w postaci zwrotu kosztów, które wcześniej poniesione zostały przez Wnioskodawcę jako pośrednika w zapłacie honorarium artyście (twórcy wykonawcy).

Zgodnie z definicją słownikową (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003) pośrednictwo zostało zdefiniowane jako działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, występowanie w roli łącznika lub rozjemcy albo jako kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwienie kontaktu uczestnikom rynku pracy.

Jak wskazuje doktryna - w celu doprowadzenia do zawarcia umowy pośrednik dokonuje określonych czynności faktycznych, rezultatem których powinno być wskazanie dającemu zlecenie możliwości zawarcia umowy lub pośredniczenie przy zawarciu umowy (Michał Romanowski, Charakter prawny umowy o pośrednictwo, MoP 2/1997).

Z kolei zdaniem ETS, działalność pośrednika może obejmować m.in. wskazanie stronie umowy okazji do zawarcia takiej umowy bądź też kontaktowanie się z drugą stroną przy założeniu, że celem takich działań jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę (wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde (C-453/05).

Niewątpliwie zatem - pośrednictwo w przedstawionym powyżej rozumieniu - obejmowałoby swym zakresem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca bowiem, w ramach świadczonej przez siebie usługi polegającej na organizacji imprezy kulturalnej oraz na podstawie odpowiednich postanowień łączącego usługodawcę i usługobiorcę stosunku umownego - zobowiązywałaby się do podjęcia wszelkich starań, aby doszło do wzajemnego kontaktu pomiędzy usługobiorcą a artystą wykonawcą i zawarcia przez te osoby umowy o określonej treści.

Tym samym nie ma przeciwwskazań dla takiego ukształtowania stosunku umownego pomiędzy usługobiorcą a Wnioskodawcą, na podstawie którego zobowiązywałaby się ona do pośrednictwa w zawarciu umowy pomiędzy odbiorcą usługi a artystą wykonawcą w ramach szerzej określonej usługi kulturalnej polegającej na organizacji imprezy kulturalnej. Kwota wynagrodzenia Wnioskodawcy z tego tytułu stanowiłaby wówczas cześć kwoty wynagrodzenia za cała usługę organizacji imprezy. Z kolei honorarium twórcy (artysty wykonawcy) pokrywałby usługobiorca, zobowiązany do tego na podstawie odrębnej umowy.

Ad. 2) Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy występuje on jako twórca projektów kostiumów teatralnych które następnie sprzedaje ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Kwestia opodatkowania podatkiem VAT "działalności" twórców (artystów) została ujęta w ustawie o VAT w zależności od charakteru tej działalności. Ustawodawca rozróżnia bowiem działalność polegającą na świadczeniu przez nich usług (w tym kulturalnych) i sprzedaży (dostawy) dzieł sztuki przez nich wytworzonych. Powyższe rozróżnienie jest o tyle istotne, że w praktyce powoduje stosowanie różnych stawek podatku VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś pod pojęciem towaru należy rozumieć co do zasady rzeczy oraz ich części. Z kolei przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stenowi dostawy towarów w powyższym rozumieniu, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Za świadczenie usług uznaje się więc wszelkie transakcje, których przedmiotem są wartości niematerialne (autorskie prawa majątkowe, prawa do projektów wynalazczych, patenty, prawa do znaków towarowych, know-how itd.). Transakcje te mogą polegać zarówno na definitywnym przeniesieniu tych praw na kontrahenta (np. sprzedaży), jak również na udzieleniu prawa do korzystania z wartości niematerialnych w określonym zakresie (licencji, sublicencji). Takie czynności traktowane są jako usługa na gruncie ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej "ustawa o VAT") zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez: indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów. Natomiast zgodnie z załącznikiem nr 3 poz. 181 ustawy o VAT stawkę 8% stosuje się do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Na podstawie art. 120 ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT stawkę podatku 8% stosuje się do dostawy dzieł sztuki dokonywanej przez ich twórcę lub spadkobiercę twórcy. Na potrzeby ww. ustawy w art. 120 ust. 1 pkt 1 określono, że przez dzieła sztuki rozumie się:

Dodatkowo zgodnie z załącznikiem nr 3 do niniejszej ustawy dostawa wyrobów sztuki ludowej oraz rękodzieła, rzemiosła ludowego i artystycznego, które posiadają atest Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku od towarów i usług.

Analizując powyższe przepisy trzeba stwierdzić, iż każdy twórca powinien wyraźnie rozróżniać w swojej działalności przypadki kiedy świadczy usługę a kiedy dokonuje dostawy towaru (dzieła sztuki).

W przypadku świadczenia usług przez twórców wynagradzanych w formie honorariów należy wyodrębnić:

* świadczenie usług kulturalnych wówczas będzie można korzystać ze zwolnienia,

* świadczenie usług innych niż kulturalne wówczas zgodnie z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT stawka podatku wynosić będzie 8%.

Opracowując projekt kostiumów teatralnych (spełniający przesłanki do uznania go za utwór w rozumieniu prawa autorskiego), które mają być wykorzystywane podczas spektaklów teatralnych a następnie go sprzedając, Wnioskodawca jako twórca dokonuje w rzeczywistości udostępniania części swoich praw autorskich (świadczy usługę w rozumieniu ustawy o VAT a nie dokonuje dostawy towarów). Zdaniem Wnioskodawcy o "kulturalnym charakterze" tej usługi przesądza fakt, iż projekt zostanie wykorzystany przy realizacji spektakli i przedstawień teatralnych. Z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego tego pojęcia, mając na uwadze charakter jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Zgodnie z takim słownikowym pojęciem kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych, przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające jej zachowania" ("Encyklopedia popularna PWN", s. 388, wydanie 10, Warszawa 1982). Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wyborów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanych z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Zdaniem Wnioskodawcy o statusie twórcy nie decyduje wykształcenie ani przynależność do organizacji skupiającej twórców tub artystów. Status twórcy na gruncie Prawa autorskiego uzależniony jest jedynie od stworzenia dzieła (utworu) w rozumieniu tej ustawy. Jeżeli zatem autor dzieła (utworu) w rozumieniu prawa autorskiego świadczy usługę kulturalną, za którą otrzymuje wynagrodzenie (w tym za przekazanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów), należałoby przyjąć, że spełnione są przesłanki określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, a tym samym możliwe jest korzystanie ze zwolnienia podatkowego jako indywidualny artysta. Brak przynależności do związku artystów lub brak wykształcenia nie wpływa na posiadanie statusu artysty (stanowisko takie potwierdzają także organy podatkowe np. Urząd Skarbowy w Przasnyszu w interpretacji z dnia 15 lipca 2005 r.). Na podobnym stanowisku stoi judykatura. Przykładowo w wyroku z dnia 14 marca 2006 r. (sygn. akt VI ACa 1012/2005) Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał, że "ochrona autorska nie jest też uzależniona od okoliczności dotyczących osoby twórcy, w tym dorobku twórczego autora i od jego popularności, przeciwne argumenty sugerowała strona pozwana. Ochronie podlega twórca nie tylko powszechnie znany, którego utwory są publikowane w dużym nakładzie, lecz każdy, którego prawa do utworu zostały w jakikolwiek sposób naruszone, prawo autorskie nie dokonuje rozróżnień w zakresie ochrony w zależności od wartości utworu i uznania, jakim cieszy się autor".

Ustawodawca dla możliwości skorzystania ze zwolnienia przewiduje, iż usługa musi być świadczona przez indywidualnego twórcę. Przyjmuje się, iż "indywidualnie" oznacza świadczenie przez twórców pojedynczo, a nie przez grupę twórców czy twórcę korzystającego z utworów innych twórców (np. zespoły w formie spółek nie mają więc charakteru twórcy indywidualnego, natomiast każdy muzyk oddzielnie wystawiając fakturę mógłby skorzystać ze zwolnienia). Twórcę prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą można zatem uznać za spełniającego wymóg twórcy indywidualnego. Ustawa o VAT nie zawiera definicji także pojęcia "honorarium". Takim pojęciem nie posługuje się także ustawa - Prawo autorskie, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się "Słownikiem Języka Polskiego" (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996 r., str. 309), wg którego "honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach, honorarium autorskie; ustawa ta nie definiuje także pojęcia "wolnego zawodu". Z powyższej definicji wynika, iż nie ma zatem znaczenia forma prawna wykonywania wolnego zawodu a jedynie charakter wynagrodzenia jako ekwiwalentu za prace twórcy (artysty). Również zdaniem organów podatkowych użyty przez ustawodawcę zwrot "usługi (...) wynagradzane w formie honorariów (...)" dotyczy także należności wynikających z wystawionych przez przedsiębiorcę w obrocie gospodarczym faktur VAT. Już sam fakt użycia tego pojęcia w załączniku nr 3 poz. 181 do ustawy o VAT, który to załącznik wymienia towary i usługi podlegające opodatkowaniu według 8% stawki podatku VAT, świadczy o tym, iż wykonanie tych usług może być dokumentowane fakturami VAT (tak np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2010 r. znak ILPP2/443-1439/10-4/AD).

Reasumując Wnioskodawca sprzedając projekt kostiumów teatralnych dokonuje w rzeczywistości udostępnienia części swoich praw autorskich a zatem świadczy usługę w rozumieniu ustawy o VAT. która jako usługa kulturalna podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie zaś z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT (wprowadzonym do ustawy na zasadach wskazanych wyżej) - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%. W załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 181, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy o VAT wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca świadczy m.in. usługi:

polegające jedynie na organizacji koncertów, recitali, występów kabaretowych, spektakli teatralnych - Wnioskodawca nie występuje więc jako twórca projektów kostiumów teatralnych i scenografii teatralnej,

polegające na organizacji imprez kulturalnych i artystycznych, gdzie Wnioskodawca występuje jednocześnie jako twórca projektów kostiumów teatralnych i scenografii teatralnej,

Świadcząc wyżej wymienione rodzaje usług Wnioskodawca przewiduje dwa rodzaje zawieranych umów. Po pierwsze Wnioskodawca rozważa zawieranie umów organizacji imprezy artystycznej z Kontrahentem. Zgodnie z taką umową wydatkami jego Kontrahenta byłoby wynagrodzenie dla organizatora imprezy (Wnioskodawcy) oraz honorarium należne artystom wykonawcom. Z umowy wynikać będą następujące sposoby dokumentowania takiej transakcji:

* Wnioskodawca wystawia fakturę na której wyodrębnione zostaną dwie pozycje.

* kwota, na którą składać się będzie wynagrodzenie Wnioskodawcy wraz z należnym podatkiem (23%), stanowiące wynagrodzenie dla organizatora imprezy.

* honorarium należne dla twórcy lub artysty wykonawcy za usługę kulturalną świadczoną przez twórcę bądź artystę wykonawcę, bez należnego podatku, ze względu na zwolnienie świadczenia ww. usług przez te podmioty,

* Wnioskodawca będzie wystawiał fakturę, w której wyszczególniona byłaby kwota, na którą składałoby się wynagrodzenia dla Wnioskodawcy oraz należny podatek VAT, zaś zwrot wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłaty wynagrodzenia przez usługobiorcę, dokumentowany będzie za pomocą noty księgowej.

Po drugie Wnioskodawca rozważa zawieranie umów, w których będzie występował w charakterze pośrednika pomiędzy artystą wykonawcą a swoim Kontrahentem. Umowa będzie przewidywać w takich sytuacjach, iż Wnioskodawca wystawi fakturę, na której wyodrębniona byłaby jedynie kwota wynagrodzenia dla organizatora wraz z należnym podatkiem. Dodatkowo na mocy postanowień umowy łączącej Kontrahenta (usługobiorcę) z artystą wykonawcą kwotę honorarium dla artysty wykonawcy pokrywał będzie bezpośrednio Kontrahent. Wnioskodawca zobowiązany będzie jedynie do pośrednictwa pomiędzy usługobiorcą a artystą w zawarciu pomiędzy nimi umowy,

W tak opisanych przypadkach Wnioskodawca świadczy więc usługi polegające na organizacji imprez artystycznych i kulturalnych. Świadcząc tego typu usługi Wnioskodawca niekiedy rozbudowuje je o tzw. wkład twórczy. Wnioskodawca występuje wtedy dodatkowo jako twórca tworzący projekty kostiumów teatralnych i scenografii teatralnej wynagradzane w formie honorarium. W obu sytuacjach mamy do czynienia z kompleksową usługą związaną z organizowaniem imprezy kulturalnej czy artystycznej.

Należy natomiast pamiętać, iż co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT, z tym że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Aby móc wskazać, iż dane usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Mając zatem na uwadze opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż opracowywanie projektów kostiumów i scenografii teatralnej wchodzi w zakres usługi kompleksowej związanej z organizowaniem imprezy kulturalnej czy artystycznej, przy czym za usługę główną w takim przypadku należy uznać samo zorganizowanie imprezy kulturalnej czy artystycznej.

Wskazać w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania tym podatkiem stanowi obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostawczych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle powyższego dla kompleksowej usługi związanej z organizacją imprez kulturalnych i artystycznych należy zastosować jednolitą stawkę podatku VAT w odniesieniu do całej otrzymanej należności obejmującej zarówno koszty związane ze świadczeniem podstawowym (tj. wynagrodzenie Wnioskodawcy za organizację imprezy) oraz ze świadczeniem pomocniczym (tj. honorarium dla Wnioskodawcy za opracowywanie projektów kostiumów i scenografii teatralnej oraz honoraria dla artystów wykonawców).

Wobec powyższego ww. usługa polegająca na organizacji imprezy kulturalnej czy artystycznej będzie podlegać opodatkowaniu stawką podstawową VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca zawiera również z kontrahentami umowy innego rodzaju. W umowach tego typu Wnioskodawca zobowiązuje się nie tylko do organizacji imprezy kulturalnej ale również występuje dodatkowo jako pośrednik pomiędzy artystą wykonawcą a swoim kontrahentem. Wnioskodawca zobowiązany jest do pośrednictwa pomiędzy kontrahentem a artystą wykonawcą w celu zawarcia przez nich umowy. Z tytułu takiej usługi Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie za ww. pośrednictwo. Natomiast kwotę honorarium dla artysty wykonawcy pokrywał będzie bezpośrednio kontrahent Wnioskodawcy.

W takiej sytuacji również mamy do czynienia z kompleksową usługą związaną z organizowaniem imprezy kulturalnej czy artystycznej. Należy bowiem stwierdzić, iż pośrednictwo w zawieraniu umów pomiędzy kontrahentem Wnioskodawcy a artystą wykonawcą wchodzi w zakres usługi kompleksowej związanej z organizowaniem imprezy kulturalnej czy artystycznej, przy czym za usługę główną również i w tym przypadku należy uznać samo zorganizowanie imprezy kulturalnej lub artystycznej.

W świetle powyższego dla kompleksowej usługi związanej z organizacją imprez kulturalnych i artystycznych należy zastosować jednolitą stawkę podatku VAT w odniesieniu do całej otrzymanej należności.

W ocenie Wnioskodawcy, świadcząc usługi organizacji imprezy kulturalnej czy artystycznej (z "wkładem twórczym" lub bez) ma on prawo od ich rozbicia na elementy składowe wyodrębniając w jednej pozycji wynagrodzenie należne dla Wnioskodawcy za samą usługę organizację imprezy (opodatkowane stawką 23%) oraz w drugiej pozycji honorarium dla artystów wykonawców, występujących na takiej imprezie (korzystające ze zwolnienia od podatku od towarów i usług). Zdaniem Wnioskodawcy ma on także prawo, aby wystawiając fakturę ograniczyć się jedynie do wykazania na niej wynagrodzenia za organizację imprezy dla Wnioskodawcy. Natomiast zwrot poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów, z tytułu wypłaty wynagrodzeń dla występujących na imprezie artystów wykonawców, byłby dokumentowany za pomocą not księgowych.

Wnioskodawca powołuje się dla uzasadnienia swoich racji, na brzmienie art. 79 Dyrektywy VAT. W myśl tego przepisu podstawa opodatkowania VAT nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz usługodawcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Oznacza to, że jeżeli podatnik ponosi wydatki w czyimś imieniu i na czyjąś rzecz oraz księguje wydatki oraz kwoty otrzymane na ich zakup, nie powinien rozpoznawać świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca podnosi również, że aby doszło do świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT musi zaistnieć "świadczenie". Przez powyższe należy rozumieć, stosownie do art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964, Nr 16, poz. 93), określone zachowanie dłużnika polegające na działaniu lub zaniechaniu działania. W ocenie tutejszego organu przywołane argumenty jedynie potwierdzają słuszność przyjętego przez organ stanowiska. Bowiem w analizowanym przypadku nie dochodzi do świadczenia żadnej usługi pomiędzy artystą wykonawcą a kontrahentem Wnioskodawcy. Kontrahent nie zawiera z takim artystą wykonawcą żadnej umowy. Nie dochodzi pomiędzy nimi do żadnego świadczenia. Kontrahent Wnioskodawcy umowę zawiera jedynie z Wnioskodawcą - umowę na zorganizowanie usługi imprezy kulturalnej czy artystycznej. Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz artystów wykonawców (honorarium) nie mogą być potraktowane jako ponoszone na rzecz i w imieniu kontrahenta Wnioskodawcy, ponieważ tego kontrahenta nic z artystą wykonawcą nie wiąże. Wszystkie wydatki, które taki kontrahent ponosi są dla niego wydatkami służącymi do nabycia jednej kompleksowej usługi polegającej na zorganizowaniu imprezy kulturalnej lub artystycznej. Tylko na taką usługę kontrahent z Wnioskodawcą zawiera umowę.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Na mocy § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W związku z powyższym Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT z tytułu świadczonych przez siebie usług kompleksowej organizacji imprezy kulturalnej i artystycznej ma obowiązek wystawić dokument zawierający nazwę takiej usługi. Wnioskodawca nie ma przy tym prawa wyszczególniać na fakturze usług pomocniczych wchodzących w zakres usługi głównej jaką jest organizacja imprezy.

W świetle powyższego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku w zakresie prawidłowości sposobów rozliczania i dokumentowania fakturami VAT lub notami księgowymi świadczonych usług organizacji imprez kulturalnych i artystycznych należało uznać za nieprawidłowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy również samodzielną usługę opracowania projektów kostiumów teatralnych. W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie tego typu usługi powinno być zwolnione z podatku od towarów i usług, ponieważ usługa ta wyczerpuje znamiona usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - do której odwołuje się ustawodawca w treści ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jak wskazuje jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanym w formie honorarium to została spełniona przesłanka podmiotowa do zastosowania zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Należy jednakże zauważyć, że zwolnienie określone ww. przepisem art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy ma charakter zwolnienia podmiotowo-przedmiotowego.

W następnej kolejności należy zatem zbadać, czy świadczona przez Wnioskodawcę usługa projektowania kostiumów teatralnych wypełnia przesłankę przedmiotową do zastosowania zwolnienia tzn. czy jest usługą kulturalną.

Jak wynika z wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku usługi kulturalne (...). Ustawa o VAT nie podaje definicji pojęcia "usług kulturalnych". Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu "usługi kulturalne" w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller "Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska" Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwn.pl/), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory". Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności. Takie rozumienie pojęcia "kultura", ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgniecie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.). Co prawda definicja działalności kulturalnej w języku prawnym, skonstruowana w oparciu o powyższe akty prawne nie będzie pełna, jednak pozwoli na sprecyzowanie terminów "kultura" oraz "usługi kulturalne" na potrzeby niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1. ww. ustawy działalność kulturalna w rozumieniu tej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Opisane we wniosku usługi nie mogą być jednak uznane za usługi w zakresie kultury. Wnioskodawca w związku z projektowaniem kostiumów teatralnych nie tworzy dorobku kulturalnego. Nie dokonuje również jego upowszechnienia. Ponadto w odniesieniu do przedmiotowej działalności Wnioskodawcy brak odrębnych uregulowań prawnych, które zaliczałyby ją do działalności kulturalnej. Jednocześnie fakt, że projektowane przez Wnioskodawcę kostiumy są wykorzystywane przy świadczeniu usługi kulturalnej nie przesądza o charakterze tych usług.

W świetle powyższego do świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie będzie miało zastosowanie zwolnienie określone ww. przepisem art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że opracowując projekty kostiumów teatralnych działa jako twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz że w związku z ich sprzedażą udostępnia część swoich praw autorskich.

Z uwagi na powyższe, w sprawie znajduje zastosowanie stawka 8% określona ww. przepisem art. 41 ust. 2 w związku poz. 181 załącznika nr 3 oraz art. 146a ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku w zakresie sprzedaży projektów kostiumów teatralnych jako usługi kulturalnej, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności na stwierdzeniu Wnioskodawcy, że jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.