IBPP2/443-368/10/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy spełniony został warunek o prawidłowym zawiadomieniu dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii uznania czy spełniony został warunek o prawidłowym zawiadomieniu dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 4 grudnia 2009 r. wysłał do dłużnika listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru zawiadomienie o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Dłużnik otrzymał zawiadomienie w dniu 8 grudnia 2010 r. i nie uregulował swoich zobowiązań w terminie 14 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Potwierdzenie zawiadomienia zostało w miesiącu grudniu 2009 r. W tym samym jeszcze miesiącu Wnioskodawca wystąpił do dłużnika o potwierdzenie otrzymania zawiadomienia. W grudniu 2009 r. Wnioskodawca otrzymał kserokopię swojego pisma z wypełniona datą otrzymania przez dłużnika oznaczoną na dzień 8 grudnia 2009 r. W miesiącu lutym 2010 r. Wnioskodawca wystąpił do Poczty Polskiej z wnioskiem o wydanie potwierdzenia przesyłki poleconej nadanej w dniu 4 grudnia 2009 r. W dniu 18 lutego 2010 r. Poczta Polska potwierdziła otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia w dniu 8 grudnia 2009 r.

Dodatkowo pismem z dnia 1 lipca 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny, informując, iż potwierdzenie zawiadomienia w postaci zwrotki listu poleconego zostało zagubione w miesiącu grudniu 2009 r. W związku z powyższym Wnioskodawca poprosił dłużnika o potwierdzenie otrzymania zawiadomienia. Potwierdzenie zawiadomienia od dłużnika otrzymał w miesiącu grudniu 2009 r. w formie kserokopii z widniejącą datą wpływu ww. pisma do dłużnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadanie kserokopii zawiadomienia w miesiącu grudniu 2009 r. było ostatnim kryterium do spełnienia w związku z możliwością wystąpienia z korektą w podatku należnym z tytułu ulgi na złe długi. Posiadanie potwierdzenia w formie innej niż zwrotka z Poczty Polskiej jest wystarczające do spełnienia kryterium potwierdzenia.

Stan faktyczny został dodatkowo udokumentowany odpowiednim pismem Poczty Polskiej z dniał 18 lutego 2010 r., iż przesyłka polecona została dostarczona pod wskazany adres.

Zagubienie potwierdzenia (zwrotki listu poleconego) nie jest powodem zaprzestania zastosowania korekty w podatku należnym. Posiadanie innego potwierdzenia dostarczenia zawiadomienia jest spełnieniem warunku zawartego w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Artykuł 2 § 1 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stanowi, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, a także do spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Przytoczony przepis ustanawia generalną zasadę, iż w sprawach podatkowych stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (ust. 1a).

Na podstawie ust. 2 tegoż artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy o VAT do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, warunek skorzystania z ulgi na złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika. W stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. należało zawiadomić dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych (nie było konieczne wówczas informowanie dłużnika o zamiarze dokonywania korekt podatku należnego, aczkolwiek nie było to zakazane). W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. należy zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowe tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia u dłużnika.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dniu 4 grudnia 2009 r. wysłał do dłużnika listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru zawiadomienie o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Dłużnik otrzymał zawiadomienie w dniu 8 grudnia 2010 r. i nie uregulował swoich zobowiązań w terminie 14 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Potwierdzenie zawiadomienia w postaci zwrotki listu poleconego zostało zagubione w grudniu 2009 r. W związku z powyższym Wnioskodawca poprosił dłużnika o potwierdzenie otrzymania zawiadomienia. Potwierdzenie zawiadomienia od dłużnika Wnioskodawca otrzymał w grudniu 2009 r. w formie kserokopii z widniejącą datą wpływu 8 grudnia 2009 r. W lutym 2010 r. Wnioskodawca wystąpił do Poczty Polskiej z wnioskiem o wydanie potwierdzenia przesyłki poleconej nadanej w dniu 4 grudnia 2009 r. W dniu 18 lutego 2010 r. Poczta Polska potwierdziła otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia w dniu 8 grudnia 2009 r.

Mając na względzie wyżej powołany stan prawny należy stwierdzić, iż w stanie faktycznym, opisanym we wniosku, warunek wynikający z ww. przepisu art. 89a ust. 3 ustawy o VAT został spełniony, tj. Wnioskodawca (wierzyciel) uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W ocenie tut. organu otrzymaną przez Wnioskodawcę kserokopię jego pisma z wypełnioną datą otrzymania tego pisma przez dłużnika można uznać za uzyskanie potwierdzenia odbioru zawiadomienia przez dłużnika, o ile z treści tego pisma wynika, iż dłużnik faktycznie odebrał to zawiadomienie. Ustawodawca bowiem nie wskazuje jakim dokumentem winien wierzyciel dysponować, aby przysługiwały mu uprawnienia wynikające z cyt. wyżej przepisu. Zatem może to być każda forma dokumentu, która może stanowić dowód w postępowaniu podatkowym.

Reasumując należy stwierdzić, że zebrana przez Wnioskodawcę dokumentacja potwierdzająca doręczenie zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6 dłużnikowi, w sposób wyczerpujący wypełnia warunek nałożony przepisem art. 89a ust. 3 cyt. ustawy, uprawniający do dokonania korekty podatku należnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.