IBPP2/443-360/10/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu do siedziby tutejszego organu 21 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismami z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.), z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.) oraz z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 6 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia na fakturze daty sprzedaży w postaci wyszczególnienia miesiąca, w którym nastąpiła dostawa - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu 23 kwietnia 2010 r.), z dnia 28 czerwca 2010 r. (data wpływu 5 lipca 2010 r.) oraz z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 6 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia na fakturze daty sprzedaży w postaci wyszczególnienia miesiąca, w którym nastąpiła dostawa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Jako spółka w organizacji, Wnioskodawca zamierza zawrzeć wieloletnią umowę kupna-sprzedaży z X S.A. na dostawy biomasy do spalania. W projekcie umowy (jest to powielenie umowy zawieranej ze wszystkimi dostawcami do X S.A. paliw w tym także biomasy) ściśle określono:

W oparciu o postanowienia ww. umowy będzie dostarczany towar (biomasa) do poszczególnych Elektrowni w sposób ciągły przez okres kilku lat.

Dla sprawnej organizacji ustalane będą wielkości dostaw biomasy, które mają być dostarczone samochodami do Elektrowni w danym tygodniu, z określeniem ilości dostaw w poszczególnych dniach tygodnia. Każda dostawa biomasy będzie wydawana na podstawie sporządzanego przez Wnioskodawcę dokumentu Wz, określającego datę i ilość sprzedanej do Elektrowni biomasy. Dostarczana do Elektrowni biomasa będzie natychmiast spalana.

Zgodnie z umową wszystkie dostawy w danym tygodniu będą traktowane jako jedna partia biomasy, składająca się z cząstkowych dostaw, które będą następować w poszczególnych dniach tego tygodnia. W przypadku, gdy w danym tygodniu będzie kończył się miesiąc a zaczynał następny jako partię biomasy uważa się ilość dostarczoną tylko w dniach tygodnia kończących dany miesiąc. Zgodnie z umową fakturę VAT wystawia się na daną partię biomasy tj. łącznie na całą ilość dostarczoną w danym tygodniu.

Zgodnie też z umową, cena jednostkowa netto biomasy (zł/t) ustalana jest jako iloczyn wartości opałowej (GJ/t) i ceny 1 GJ energii zawartej w 1 tonie biomasy (cena 1 GJ energii ustalona jest w umowie). Z kolei wartość opałowa biomasy określana jest laboratoryjnie w Elektrowni i zgodnie z umową ustalana jest jako średnia ważona wszystkich cząstkowych dostaw realizowanych w poszczególne dni danego tygodnia, wartość opałowa jednej (tygodniowej) partii biomasy. Z uwagi na wymogi norm analitycznych (długotrwały okres wykonania analizy chemicznej) Wnioskodawca otrzymuje wynik do 5 dni roboczych po tygodniu, w którym nastąpiła dostawa biomasy (zapis w umowie). Stąd praktycznie, wynik analizy tj. wartość opałową, w oparciu o którą będzie można określić cenę biomasy, Wnioskodawca będzie znać dopiero w ostatnim dniu roboczym następnego tygodnia po tygodniu, w którym nastąpiła dostawa biomasy.

Dopiero znając cenę 1 tony partii biomasy z danego tygodnia Wnioskodawca będzie mógł wystawić fakturę Vat (a więc w terminie do 7 dni od tygodniowej dostawy partii biomasy). Wystawiona faktura VAT obejmie jedną partię towaru (biomasy) tj. łączną ilość biomasy dostarczoną w danym tygodniu. W myśl Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania (§ 5 ust. 1 pkt 4) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym. Z uwagi na przyjęty w umowie system rozliczeń (jak wyżej) i brak możliwości wynikających z Rozporządzenia wpisywania tygodnia sprzedaży oraz charakter ciągły sprzedaży (dostaw), Wnioskodawca chce przyjąć jako datę sprzedaży miesiąc i rok dokonania sprzedaży.

W prowadzonej ewidencji sprzedaży VAT Wnioskodawca będzie przyjmować powstanie obowiązku podatkowego, z uwagi na konieczność potwierdzenia fakturą dostawy towaru, z chwilą wystawienia faktury nie później niż w 7. dniu licząc od daty wydania partii towaru (tygodniowej) (Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług art. 19 ust. 4).

Ponadto w piśmie z dnia 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż nabywcą sprzedawanej biomasy będzie X S.A. Biomasa będzie dostarczana do Elektrowni wchodzących w skład X S.A. X S.A. będzie przekazywał Wnioskodawcy zamówienia miesięczne określające wielkość i termin dostaw realizacji dostaw biomasy. Dostawy biomasy do Elektrowni X S.A. będą realizowane systematycznie, praktycznie codziennie, a więc w sposób ciągły, zgodnie z zawartą wieloletnią i mową określającą m.in. wielkość dostaw. Wstrzymanie lub ograniczenie dostaw może nastąpić wyłącznie w przypadku awarii urządzeń Elektrowni.

W piśmie z dnia 28 czerwca 2010 r. Wnioskodawca poinformował, że dla doprecyzowania charakteru dostaw biomasy podpisał aneks do zawartej uprzednio wieloletniej umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy stosowanie daty sprzedaży, w tej specyficznej sytuacji, jaka wynika z zawartej umowy sprzedaży tj. dostawy wyrobów (biomasy) w ciągu poszczególnych dni tygodnia, traktowanie ich jako jedną dostawę oraz możliwość ustalenia ceny niezbędnej dla sporządzenia faktury po upływie następnych 5 dni roboczych po tygodniu, w którym nastąpiła dostawa partii towaru, przy zachowaniu dostaw ciągłych w ciągu roku, w postaci wyszczególnienia tylko miesiąca dostawy jest prawidłowe.

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w sytuacji Wnioskodawcy, przy realizacji dostaw przez Spółkę na zasadach wyszczególnionych w złożonym wniosku.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Z uwagi na przyjęty w zawieranej umowie system rozliczeń (jak wyżej) i brak możliwości wynikających z Rozporządzenia Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania (§ 5 ust. 1 pkt 4) wpisywania tygodnia sprzedaży oraz charakter ciągły sprzedaży (dostawy do PKE S.A. systematycznie co najmniej przez cały rok), Wnioskodawca przyjął jako datę sprzedaży miesiąc i rok dokonania sprzedaży.

Nie wpłynie to negatywnie na realizację obowiązku podatkowego VAT. W prowadzonej ewidencji sprzedaży VAT Wnioskodawca będzie przyjmować powstanie obowiązku podatkowego, z uwagi na konieczność potwierdzenia fakturą dostawy towaru, z chwilą wystawienia faktury nie później niż w 7. dniu licząc od daty wydania partii towaru (tygodniowej), a więc zgodnie z Ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (art. 19 ust. 4).

W piśmie z dnia 20 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż systematyczność (ciągłość) dostaw biomasy do Elektrowni X S.A. pozwala uznać, zdaniem Wnioskodawcy, że sprzedaż ma charakter ciągły. Przyjęty w umowie tygodniowy cykl rozliczeniowy dostaw oraz wystawianie faktury zbiorczej na tygodniową dostawę z przesunięciem pięciodniowym w oczekiwaniu na wyniki analizy, związany jest z pracochłonnością analiz oraz bardzo dużą masą dostarczanych do X S.A. spalania węgla i biomasy. Wnioskodawca zauważył, że przyjęty powyższy tygodniowy cykl rozliczeniowy dostaw obowiązuje we wszystkich dużych elektrowniach w Polsce. Zapisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania uniemożliwiają z kolei określanie daty sprzedaży danym tygodniem dostawy. W związku z powyższym racjonalnym byłoby, zdaniem Wnioskodawcy, dokumentowanie takich dostaw fakturami z określeniem daty sprzedaży miesiącem, w którym nastąpiła odstawa, przy czym faktury nadal wystawiane byłyby nie później niż 7 dni od zakończenia tygodniowej odstawy. W praktyce dostawy w przyjętych w umowie tygodniowych cyklach rozliczeniowych ujmowane byłyby w czterech-pięciu fakturach, ale z oznaczeniem miesiąca jako daty sprzedaży. Zdaniem Wnioskodawcy pozwala na to ewidentny charakter ciągły sprzedaży. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-896/09/RS z dnia 12 stycznia 2010 r. stwierdził: "...Wobec powyższego sprzedaż ciągła, to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia składającego się z nieprzerwanego ciągu powtarzających się czynności. Zawarcie pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynika zobowiązanie do dokonywania stałych dostaw towarów, nie przesądza o uznaniu danej dostawy za sprzedaż o charakterze ciągłym, ale przesądza o tym rzeczywista częstotliwość sprzedaży i jej charakter...". To kryterium, zdaniem Wnioskodawcy, jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, będzie spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy.

W praktyce podstawowe znaczenie dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ma art. 19 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi (art. 19 ust. 5 ustawy o VAT).

Powyższe przepisy korespondują z przepisem art. 106 ustawy o VAT, z którego wynika, że podatnicy podatku od towarów i usług są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W art. 106 ust. 8 pkt 1 tej ustawy zawarto delegację dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych które powinny zawierać oraz sposobu ich przechowywania.

W oparciu, m.in., o powołaną wyżej delegację, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

W myśl § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku, gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

W powołanych wyżej przepisach ograniczono możliwość określenia daty sprzedaży poprzez podanie jedynie miesiąca i roku do przypadków sprzedaży o charakterze ciągłym.

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w ww. § 5 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych. Dlatego też, pojęcie ciągłości należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem (najem, dzierżawa itp.) lub nim nie oznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne. W ujęciu słownikowym ciągłość oznacza: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, ustawicznie, stale powtarzający się, stały.

W ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia, sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. Chodzi tu więc o np.: najem, dzierżawę lub umowę o podobnym charakterze, codzienną dostawę towarów, dostawę energii elektrycznej. W przypadku sprzedaży ciągłej trudne jest, a czasem niemożliwe, wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznacznego ustalenia momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

Zawarcie pomiędzy kontrahentami umowy, z której wynika zobowiązanie do dokonywania stałych dostaw towarów, nie przesądza o uznaniu danej dostawy za sprzedaż o charakterze ciągłym, ale przesądza o tym rzeczywista częstotliwość sprzedaży i jej charakter.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć wieloletnią umowę kupna-sprzedaży z X S.A. na dostawy biomasy do spalania. W projekcie umowy (jest to powielenie umowy zawieranej ze wszystkimi dostawcami do X S.A. paliw w tym także biomasy) ściśle określono:

W oparciu o postanowienia ww. umowy będzie dostarczany towar (biomasa) do poszczególnych Elektrowni w sposób ciągły przez okres kilku lat. Dla sprawnej organizacji ustalane będą wielkości dostaw biomasy, które mają być dostarczone samochodami do Elektrowni w danym tygodniu, z określeniem ilości dostaw w poszczególnych dniach tygodnia. Każda dostawa biomasy będzie wydawana na podstawie sporządzanego przez Wnioskodawcę dokumentu Wz, określającego datę i ilość sprzedanej do Elektrowni biomasy. Dostarczana do Elektrowni biomasa będzie natychmiast spalana. Zgodnie z umową wszystkie dostawy w danym tygodniu będą traktowane jako jedna partia biomasy, składająca się z cząstkowych dostaw, które będą następować w poszczególnych dniach tego tygodnia. W przypadku, gdy w danym tygodniu będzie kończył się miesiąc a zaczynał następny jako partię biomasy uważa się ilość dostarczoną tylko w dniach tygodnia kończących dany miesiąc. Zgodnie z umową fakturę VAT wystawia się na daną partię biomasy tj. łącznie na całą ilość dostarczoną w danym tygodniu. Zgodnie też z umową, cena jednostkowa netto biomasy (zł/t) ustalana jest jako iloczyn wartości opałowej (GJ/t) i ceny 1 GJ energii zawartej w 1 tonie biomasy (cena 1 GJ energii ustalona jest w umowie). Z kolei wartość opałowa biomasy określana jest laboratoryjnie w Elektrowni i zgodnie z umową ustalana jest jako średnia ważona wszystkich cząstkowych dostaw realizowanych w poszczególne dni danego tygodnia, wartość opałowa jednej (tygodniowej) partii biomasy. Z uwagi na wymogi norm analitycznych (długotrwały okres wykonania analizy chemicznej) Wnioskodawca otrzymuje wynik do 5 dni roboczych po tygodniu, w którym nastąpiła dostawa biomasy (zapis w umowie). Stąd praktycznie, wynik analizy tj. wartość opałową, w oparciu o którą będzie można określić cenę biomasy, Wnioskodawca będzie znać dopiero w ostatnim dniu roboczym następnego tygodnia po tygodniu, w którym nastąpiła dostawa biomasy. Dopiero znając cenę 1 tony partii biomasy z danego tygodnia Wnioskodawca będzie mógł wystawić fakturę Vat (a więc w terminie do 7 dni od tygodniowej dostawy partii biomasy). Wystawiona faktura VAT obejmie jedną partię towaru (biomasy) tj. łączną ilość biomasy dostarczoną w danym tygodniu. Z uwagi na przyjęty w umowie system rozliczeń (jak wyżej) i brak możliwości wynikających z Rozporządzenia wpisywania tygodnia sprzedaży oraz charakter ciągły sprzedaży (dostaw), Wnioskodawca chce przyjąć jako datę sprzedaży miesiąc i rok dokonania sprzedaży. W prowadzonej ewidencji sprzedaży VAT Wnioskodawca będzie przyjmować powstanie obowiązku podatkowego, z uwagi na konieczność potwierdzenia fakturą dostawy towaru, z chwilą wystawienia faktury nie później niż w 7. dniu licząc od daty wydania partii towaru (tygodniowej). Ponadto, nabywcą sprzedawanej biomasy będzie X S.A. Biomasa będzie dostarczana do Elektrowni wchodzących w skład X S.A. X S.A. będzie przekazywał Wnioskodawcy zamówienia miesięczne określające wielkość i termin dostaw realizacji dostaw biomasy. Dostawy biomasy do Elektrowni X S.A. będą realizowane systematycznie, praktycznie codziennie, a więc w sposób ciągły, zgodnie z zawartą wieloletnią i mową określającą m.in. wielkość dostaw. Wstrzymanie lub ograniczenie dostaw może nastąpić wyłącznie w przypadku awarii urządzeń Elektrowni.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz biorąc pod uwagę opisane przez Wnioskodawcę warunki i sposób realizacji dostaw biomasy, należy stwierdzić, iż tak realizowanej dostawy biomasy nie można uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym. Powyższe potwierdza fakt, że jest możliwe wyodrębnienie konkretnego świadczenia czyli jednoznaczne ustalenie momentu dostarczenia towaru i ilości dostaw biomasy, gdyż każda dostawa biomasy będzie wydawana na podstawie dokumentu WZ, określającego datę i ilość sprzedanej biomasy. Zgodnie z umową wszystkie dostawy w danym tygodniu będą traktowane jako jedna partia biomasy, składająca się z cząstkowych dostaw, które będą następować w poszczególnych dniach tygodnia. W konsekwencji Spółka nie może wystawiać faktur VAT dokumentujących przedmiotowe transakcje ze wskazaniem tylko miesiąca i roku dokonania sprzedaży.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, sprzedaż biomasy ma charakter ciągły i dlatego możliwe jest wystawianie faktury z podaniem wyłącznie miesiąca i roku dokonania sprzedaży należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do ww. sposobu dokonywania dostaw obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, o czym stanowi art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, z zastrzeżeniami wymienionymi w dalszych ustępach tegoż przepisu.

Jeżeli dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy dla dostaw realizowanych przez Spółkę, powstaje w terminie wystawienia faktury VAT, zgodnie z powołanym art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

Natomiast fakturę dokumentującą dostawy towaru Wnioskodawca ma obowiązek wystawić nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru, w myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r.

Jeżeli jednak Wnioskodawca nie wystawi faktury w dopuszczalnym terminie, moment powstania obowiązku podatkowego nie wyznacza wówczas data wystawienia faktury, lecz siódmy dzień licząc od dnia wydania towaru.

Należy podkreślić, że przy tak przyjętym sposobie fakturowania sprzedaży, aby spełnione zostały warunki wynikające z § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, koniecznym jest by faktura została wystawiona w terminie 7 dni od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego (pierwszego wydania towaru w ramach okresu rozliczeniowego).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury nie później niż w 7. dniu licząc od daty wydania partii towaru (tygodniowej), należało uznać za nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż nie jest dopuszczalne takie formułowanie umów cywilnoprawnych, aby poprzez ich konstrukcje strony określały moment powstania obowiązku podatkowego niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.