IBPP2/443-347/09/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2009 r. (data wpływu 13 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT na przedpłaty dotyczące usług telekomunikacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT na przedpłaty dotyczące usług telekomunikacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Jednym z przedmiotów jego działalności jest działalność telekomunikacyjna.

Wnioskodawca podpisał z kontrahentem zagranicznym umowę dotyczącą świadczenia usług telekomunikacyjnych, w której określono termin płatności na 15 dni po otrzymaniu faktury.

Zgodnie też z tą umową Wnioskodawca, jako sprzedawca wystawia faktury VAT za okresy miesięczne. Jednocześnie dla bezpieczeństwa ustalono, że kontrahent zagraniczny, jako zabezpieczenie przyszłych transakcji, przed wystawieniem faktury wpłaci prognozowaną należność na rachunek bankowy Wnioskodawcy (przedpłata). Inną możliwością, wynikając! z umowy jest ustanowienie gwarancji bankowej.

Wobec powyższego kontrahent zagraniczny kilka razy w miesiącu na podstawie prognoz przed wystawieniem faktury, przelewa odpowiednie środki na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek wystawiać faktury VAT na przedpłaty, dotyczące usług telekomunikacyjnych zgodnie z § 10 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), czyli nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, czy zgodnie z § 11 tegoż rozporządzenia z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakturę za usługi telekomunikacyjne powinien on, wystawić nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego, czyli z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie. Termin wystawiania faktur określają przepisy § 9-11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Co do zasady fakturę należy wystawić nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Rozporządzenie zawiera jednak uregulowania szczególne. W § 11 ust. 1 rozporządzenia zawarta została szczególna regulacja odnosząca się m.in. do terminu wystawiania faktur dokumentujących świadczenia usług telekomunikacyjnych. W odniesieniu do tych usług ustawodawca nakazał wystawiać fakturę nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Moment powstania obowiązku podatkowego reguluje przepis art. 19 ust: 13 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy z tytułu wykonania usług telekomunikacyjnych powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tego tytułu.

W umowie Wnioskodawcy z kontrahentem zagranicznym termin płatności został określony jako 15 dni po otrzymaniu faktury. W opinii Wnioskodawcy art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT - określający moment powstania obowiązku podatkowego dla wymienionych wyżej dostaw i usług - ma charakter normy szczególnej i w konsekwencji w odniesieniu do nich wyłącza stosowanie ogólnej reguły powstania obowiązku podatkowego z tytuły otrzymania przedpłat, zaliczek, zadatków (art. 19 ust. 11 ustawy). Ponadto wynika to także pośrednio z art. 19 ust. 15, który mówi, że w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2 -5 i 7 - 10, otrzymanie części zapłaty powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części. Brak w tym przepisie odesłania do ust. 13 pkt 1 wyraźnie wskazuje na to, że otrzymanie zapłaty (części zapłaty) nie powoduje powstania obowiązku podatkowego dla świadczenia usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, iż Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, iż wykonuje usługi na rzecz kontrahenta zagranicznego.

Zauważa się jednak, że przedmiotowy wniosek nie zawiera pytania w zakresie miejsca świadczenia przedmiotowych usług.

Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług wyraża przepis art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W myśl art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT, przepis ust. 3 stosuje się do usług telekomunikacyjnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 19 ust. 1 wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powstanie obowiązku podatkowego w sytuacji gdy podatnik przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymuje część należności reguluje przepis art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. Zgodnie z treścią tego przepisu Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b), ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w u mowie właściwej dla rozliczeń z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18.

W myśl art. 19 ust. 15 ustawy o VAT, w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub-w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy o VAT).

Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ustawy o VAT).

Zgodnie z delegacją zawartą w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określił między innymi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać.

Stosownie do § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

W myśl § 25 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, powinnyzawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W myśl § 25 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Terminy wystawiania faktur zostały określone w § 9-11 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Zgodnie z § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Stosownie do § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

W myśl § 11 ust. 2 tego rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdził, iż podpisał z kontrahentem zagranicznym umowę dotyczącą świadczenia usług telekomunikacyjnych, w której określono termin płatności na 15 dni po otrzymaniu faktury. Wnioskodawca, jako sprzedawca wystawia faktury VAT, zgodnie z zawartą umową za okresy miesięczne. Jednocześnie dla bezpieczeństwa ustalono, że kontrahent-zagraniczny, jako zabezpieczenie przyszłych transakcji, przed wystawieniem faktury wpłaci prognozowaną należność na rachunek bankowy Wnioskodawcy (przedpłata). Inną możliwością, wynikającą z umowy jest ustanowienie gwarancji bankowej. Kontrahent zagraniczny kilka razy w miesiącu na podstawie prognoz, przed wystawieniem faktury, przelewa na rzecz Wnioskodawcy odpowiednie środki na jego rachunek bankowy.

W świetle powołanych wyżej przepisów, w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie ma szczególna regulacja zawarta w § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w związku z art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b) ustawy o VAT, odnosząca się do terminu wystawiania faktur dokumentujących m.in. świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Tym samym, nie mają zastosowania unormowania zawarte w § 10 ww. rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art, 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko - Biała.