IBPP2/443-339/12/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dzierżawy, na rzecz osoby fizycznej (rolnika), nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr... - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dzierżawy, na rzecz osoby fizycznej (rolnika), nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr....

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gmina na podstawie zawartej umowy oddała w dzierżawę, na rzecz osoby fizycznej, nieruchomość niezabudowaną oznaczoną w ewidencji gruntów, jako działka nr... o pow. 3,3057 ha. Nieruchomość wydzierżawiana jest z przeznaczeniem pod uprawy polowe, czyli na cele rolnicze i faktyczne takie jest wykorzystanie tego gruntu. W umowie dzierżawy zawarty został paragraf, który mówi, że "wszelkie zmiany sposobu użytkowania dzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z Wydzierżawiającym". Dzierżawca jest rolnikiem. Grunt położony jest na terenie Miasta A.

W ewidencji gruntów działka sklasyfikowana została jako rola (RIVa). Natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego omawiany teren znajduje się w jednostkach oznaczonych symbolami:

UU - "tereny handlu i usług";

KDI - "teren drogi lokalnej";

KDp - "teren drogi przyspieszonej";

P3 - "tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej i usług przemysłowych".

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że:

* Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, czynnym od 4 października 1993 r., między innymi w zakresie sprzedaży nieruchomości, sprzedaży gruntu, czynszów, dzierżaw, użytkowania wieczystego, usług pogrzebowych, mediów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do czynszu z tytułu dzierżawy powyższego gruntu należy doliczyć podatek VAT, czy z uwagi na sposób korzystania z nieruchomości właściwym jest zastosowanie zwolnienia przewidzianego w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Czy dla zwolnienia z podatku VAT istotne jest przeznaczenie terenu w miejscowym planie, czy też jego przeznaczenie przez Wydzierżawiającego pod uprawy polowe na cele rolnicze, zgodne z faktycznym wykorzystaniem przez Dzierżawcę.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Gmina uważa, że w odniesieniu do powyższego stanu faktycznego, czynność ta korzysta ze zwolnienia z podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nie mają znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w samej ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Tak więc, o zwolnieniu dzierżawy gruntu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług decyduje przeznaczenie gruntu na cele rolnicze.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego, umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną o charakterze zobowiązaniowym przysparzającym obydwie strony zawartej umowy.

Z powyższych przepisów wynika, iż dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23%.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia.

Przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzenia nie definiują pojęcia "cele rolnicze".

Ustawa o VAT zawiera natomiast definicję działalności rolniczej.

Przez działalność rolniczą w myśl art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Z powyższych przepisów wynika, iż gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Przeznaczenie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze może również wynikać z planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. w sytuacji, gdy dla danego terenu brak jest miejscowego aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stawka podatku od towarów i usług lub ewentualnie zwolnienie od podatku dzierżawy gruntu zależy od obecnego charakteru działki.

W świetle powyższego o przeznaczeniu dzierżawionego gruntu na cele rolnicze decyduje zapis miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo jego aktualne wykorzystanie w działalności rolniczej.

Zatem, w ocenie tut. organu, za grunt przeznaczony na cele rolnicze należy uznać grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, Gmina na podstawie zawartej umowy oddała w dzierżawę, na rzecz osoby fizycznej, nieruchomość niezabudowaną ozn. w ewidencji gruntów jako działka nr... o pow. 3,3057 ha. Nieruchomość wydzierżawiana jest z przeznaczeniem pod uprawy polowe, czyli na cele rolnicze i faktyczne takie jest wykorzystanie tego gruntu. W umowie dzierżawy zawarty został paragraf, który mówi, że "wszelkie zmiany sposobu użytkowania dzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z Wydzierżawiającym". Dzierżawca jest rolnikiem.

W ewidencji gruntów działka sklasyfikowana została jako rola (RIVa). Natomiast zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego omawiany teren znajduje się w jednostkach oznaczonych symbolami:

UU - "tereny handlu i usług";

KDI - "teren drogi lokalnej";

KDp - "teren drogi przyspieszonej";

P3 - "tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej i usług przemysłowych".

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, jak i opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia z podatku VAT dzierżawy na rzecz osoby fizycznej - rolnika, opisanej we wniosku, nieruchomości niezabudowanej jest jej faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze. A zatem bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia tego terenu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (np. jako: tereny handlu i usług, teren drogi lokalnej, teren drogi przyspieszonej, tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej i usług przemysłowych).

Uwzględniając przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, iż dzierżawa przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej, która zgodnie z umową faktycznie wykorzystywana jest przez dzierżawcę (rolnika) na cele rolnicze pod uprawy polowe, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, Wnioskodawca nie ma obowiązku doliczania podatku VAT do czynszu z tytułu dzierżawy powyższej nieruchomości. Istotnym jest wiec, aby wydzierżawione grunty służyły celom rolniczym, a dzierżawca prowadził na nich działalność rolniczą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć jednak należy, iż w sytuacji wykorzystania gruntów na cele pozarolnicze przedmiotowe czynności będą opodatkowane stawką 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.